Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Banko

Protokolant Bogumiła Brzezinka

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015r.

w R.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Miasta R.

o ustalenie

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz Skarbu Państwa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od powoda (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 2.307,26 (dwa tysiące trzysta siedem 26/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Katarzyna Banko

Sygn. akt II C 38/13

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniósł o ustalenie, iż oświadczenie pozwanego Skarbu Państwa reprezentowanej przez Prezydenta Miasta R. z dnia 21 listopada 2011r. znak M - (...) ( (...)) o wypowiedzeniu i aktualizacji rocznej z tytułu wieczystego użytkowania wieczystego gruntu jest bezskuteczne wobec powoda i tym samym ustalenie, że dokonana tymże pismem aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona.

Pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta R. zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego oraz zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta R. pozostałych kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska podano, żepozwany kwestionuje powództwo co do zasady oraz co do wysokości, w szczególności wskazuje, iż ziściły się wszystkie przesłanki dotyczące aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste, natomiast twierdzenia powoda dotyczące wartości nieruchomości objętej postępowaniem, wartości, zakresu i charakteru poczynionych przez nią nakładów, wysokość stawki procentowej opłaty nie zostały w żaden sposób udowodnione, pozwany kwestionuje wszystkie twierdzenia strony powodowej, o ile ich wyraźnie nie przyzna.

Prezydent Miasta R. oświadczeniem (sygn. akt M -7229/00291/11) z dnia 21 listopada 2011r. wypowiedział wysokość dotychczasowej opłaty w kwocie 2.567,99 zł i zaoferował nową w wysokości 115.936,89 zł począwszy od dnia 01 stycznia 2012r. w odniesieniu do nieruchomości położonej w R. składającej się z działek nr (...) obrębu R., mapa 3, o powierzchni 0.92.54 ha, dla której Sąd Rejonowy w Rybniku prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). Użytkownik wieczysty złożył wniosek do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. domagając się ustalenia, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona. SKO w K. orzeczeniem z dnia 07 września 2012r. uwzględniło wniosek użytkownika wieczystego domagającego się ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona. Pismem z dnia 17 września 2012r., które do SKO w K. wpłynęło w dniu 21 września 2012r. - Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta R. wniósł sprzeciw od orzeczenia Kolegium z dnia 07 września 2012r. W ocenie strony pozwanej aktualizacja opłaty została dokonana w sposób prawidłowy i jest uzasadniona.

Sąd ustalił, co następuje:

Oświadczeniem z dnia 21 listopada 2011r. znak M – (...) ( (...)) pozwany Skarb Państwa – Prezydent Miasta R. wypowiedział powodowi (...) Sp. z o. o. w R. wysokość opłaty rocznej ustalonej na kwotę 2.567,99 zł z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w R., obejmującej działki nr (...), obrębu R., mapa 3, o powierzchni 0.92.54 ha, dla której Sąd Rejonowy w Rybniku prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) i zaproponował przyjęcie od 1 stycznia 2012r. nowej opłaty rocznej w wysokości 115.936,89 zł ustalonej poprzez przemnożenie powierzchni działki, ceny za 1 m ² oraz stawki 3%. Ponieważ zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższała dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty na podstawie art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami podano, że użytkownik wieczysty winien uiścić za rok 2012r. opłatę w wysokości 5.135,98 zł, za rok 2013r. opłatę w wysokości 60.536,44 zł, zaś począwszy od 2014r. opłatę w wysokości – 115.936,89 zł. Oświadczenie o wypowiedzeniu opłaty rocznej zawierało pouczenie o możliwości złożenia do SKO w K. wniosku o ustalenie, iż podwyższenie opłaty jest nieuzasadnione lub uzasadnione w niższej wysokości. Zostało ono doręczone powodowi w dniu 25 listopada 2011r .(dowód: wypowiedzenie wraz z dowodem doręczenia )

Powód (...) Sp. z o. o. w W. do SKO w K. wniosek o ustalenie, iż aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona lub uzasadniona w innej wysokości. ( dowód: wniosek)

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. orzeczeniem z dnia 07 września 2012r. ustaliło, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona.

Pismem z dnia 17 września 2012r., które do SKO w K. wpłynęło w dniu 21 września 2012r. - Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta R. wniósł sprzeciw od orzeczenia Kolegium z dnia 07 września 2012r. (dowód: orzeczenie SKO w K. , sprzeciw Prezydenta Miasta R. k. 4).

Na zlecenie Sądu sporządzono wyceny wartości nieruchomości dla potrzeb aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego na dzień 1 stycznia 2012r.

Biegły sądowy H. S. wartość rynkową nieruchomości gruntowej według cen rynkowych na dzień 31 grudnia 2011r. ustalił na kwotę:

- 378.766,00 zł przy przyjęciu, ze grunt jest wykorzystywany na cele przemysłowe,

- 9.589.735,00 zł przy przyjęciu, że grunt jest wykorzystywany na cele handlowo – usługowe.

Biegły ten ustalił także, że opiniowana nieruchomość gruntowa nadana została uwłaszczonym Górnośląskim Zakładom (...) w Z., decyzją Wojewody (...) z dnia 15 grudnia 1992r. w trybie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, która nie wymagała ujawnienia w zakresie tego prawa celu na jaki nieruchomość została oddana. Z treści decyzji oraz stanu faktycznego, w chwili uwłaszczenia - nieruchomość była zabudowana obiektami istniejącego na niej browaru, co jednoznacznie wskazywało, że sposób korzystania z nieruchomości był typowo produkcyjny. W stanie z daty aktualizacji opłaty rocznej, nieruchomość była zabudowana obiektami Centrum Handlowo – Usługowo – Rekreacyjnego (...) na podstawie wydanej przez Prezydenta Miasta R. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę z dnia 07 listopada 2005r., po uzgodnieniu z Miejskim Konserwatorem Zabytków. (dowód: opinie biegłego sądowego H. S. k. 57 – 108, 147 - 150)

Biegły sądowy rzeczoznawca majątkowy W. B. dokonał wyceny nieruchomości gruntowej położonej w R. przy ulicy (...) składającej się z działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi (...) opisanych na mapie 3, obręb ewidencyjny (...) R. o powierzchni 0.92.54 ha, dla której Sąd Rejonowy w Rybniku prowadzi księgę wieczysta KW Nr (...) metodą korygowania ceny średniej podejścia porównawczego według stanu i cen na dzień 01 stycznia 2012r. ustalając jej wartość na kwotę 4.418.400 zł.

Na nieruchomości posadowiony jest budynek centrum handlowe typu galeria wraz z parkingiem, placem i podejściami wyłożonymi kostką brukową betonową. Wybór metody wyceny biegły uzasadnił rodzajem przedmiotu wyceny oraz odpowiednią liczbą dostępnych transakcji porównawczych na określonym rynku lokalnym. (dowód: opinie biegłego sądowego W. B. k. 222 – 277, 297 –305)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane dowody.

Dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione organy w granicach ich kompetencji - w ocenie Sądu - były w pełni wiarygodne.

Również prawdziwość dokumentów prywatnych, w ocenie Sądu, nie budziła wątpliwości.

Odnośnie opinii biegłego sądowego H. S. powód zgłosił zarzuty podając, że biegły dokonał wyceny bez uwzględnienia celu na jaki nieruchomość został oddana w użytkowanie wieczyste oraz, że sporządzając opinię wadliwie określił krąg nieruchomości reprezentatywnych co miało bezpośredni wpływ na końcowy wynik wyceny. Ponadto podniósł, że operat szacunkowy nie spełnia wymogów, o których stanowi § 56 ust.4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późniejszymi zmianami), gdyż nie zawiera istotnych załączników opisujących stan i przeznaczenie nieruchomości, tj. oryginału lub mapy ewidencyjnej, fragmentu rysunku MPZP z zaznaczeniem wycenianych nieruchomości. Biegły nie wskazał też czy przyjęte ceny transakcyjne są cenami brutto czy netto.

Uwzględniając zarzuty co do opinii sporządzonej przez H. S. - Sąd dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego rzeczoznawcy majątkowego, który miał ustalić wartość nieruchomości będącej przedmiotem postępowania według cen 2011r., a tym samym wyjaśnić czy zachodziły przesłanki (zmiana wartość gruntu) do aktualizacji opłaty rocznej, a jeśli tak w jakiej wysokości powinna zostać ustalona zaktualizowana opłata roczna.

Za podstawę rozstrzygnięcia Sąd przyjął opinię biegłego sądowego W. B., gdyż została ona sporządzona zgodnie ze zleceniem Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności istotnych dla poczynienia niezbędnych ustaleń faktycznych. Opinia jest spójna, zrozumiała, stanowcza i weryfikowalna z uwagi na jasność zawartych w nich treści. Nie istniały też wątpliwości co do wiedzy, fachowości lub bezstronności biegłego. W przypadku aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego o wyborze właściwego podejścia, metody oraz techniki oszacowania nieruchomości decyduje rzeczoznawca, a nie wola którejkolwiek ze stron użytkowania wieczystego. Wybór ten nie może być dowolny, lecz powinien być racjonalny, uzasadniony zasadami szacowania wartości nieruchomości określonymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. Opinia biegłego W. B. spełnia te wymagania.

W tym miejscu stwierdzić należy, że w decyzji Wojewody (...) o nabyciu z mocy prawa użytkowania wieczystego w odniesieniu do nieruchomości objętej postępowaniem z dnia 15 grudnia 1992r. nie określono celu na jaki oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste. W tym czasie nieruchomość była zabudowana obiektami istniejącego na niej browaru, co jednoznacznie wskazywało, że sposób korzystania z nieruchomości był typowo produkcyjny. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207 z 2004r., poz. 2109 z późniejszymi zmianami), w szczególności zgodnie z § 28 ust. 5 powołanego wyżej rozporządzenia w brzmieniu nadanym nowelizacją z dnia 28 sierpnia 2011r., wartość nieruchomości, o których mowa w ust. 1 -4 określa się według stanu nieruchomości i cen na dzień oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste albo według stanu nieruchomości i cen na dzień aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego z uwzględnieniem celu, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste, z zastrzeżeniem art. 73 ust. 2 u.g.n.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 19 maja 2010 r. I CSK 591/2009 (LexPolonica nr 2372863) podał, że „trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości - w rozumieniu art. 73 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. 2000 r. Nr 46 poz. 543 ze zm.) - powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste, następuje w wyniku decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego wzniesionego na tej nieruchomości.” W dniu 07 listopada 2005r. Prezydent Miasta R. wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowy i udzielającej pozwolenia na budowę obiektów centrum handlowo – usługowego (...) co spowodowało trwałą zmianę sposobu korzystania z nieruchomości oraz celu, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste. Zgodnie z decyzją o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie wydaną przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia 03 września 2007r. (nr 197/07) użytkownikowi wieczystemu udzielono pozwolenia na użytkowanie Centrum Handlowo - Usługowo – Rekreacyjnego (...) na nieruchomości objętej postępowaniem. Jak już wcześniej podano trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości w rozumieniu art. 73 ust. 2 u.g.n. powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste, następuje w wyniku decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego wzniesionego na tej nieruchomości.

Mając na względzie treść§ 28 ust. 5 rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego i art. 73 ust. 2 u.g.n. oraz fakt, że w dacie aktualizacji opłaty rocznej nieruchomość była wykorzystywana dla celów handlowo – usługowych stwierdzić należy, iż takie przeznaczenie nieruchomości musi być brane pod uwagę przy szacowaniunieruchomości.

Sąd zważył, co następuje:

W ustalonym stanie faktycznym powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art.77 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. Nr 102 poz. 651 z późniejszymi zmianami - dalej u.g.n.) w_@ (...)@_Art. 77. 1. _@KON@_wwywwysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty.

Z kolei przepis art. 78 ust. 1 u.g.n. stanowi, że właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 77 ust. 3, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. Użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej "kolegium", wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (ust. 2 powołanego wyżej przepisu).

Wypowiedzenie dotychczasowej opłaty w istocie jest wypowiedzeniem zmieniającym umowę o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. Musi ono spełniać określone wymagania, tj.:

1) musi być dokonane na piśmie;

2) musi być dokonane najpóźniej do 31 grudnia roku poprzedzającego;

3) musi zawierać ofertę przyjęcia opłaty w nowej wysokości;

4) musi wskazywać sposób obliczenia nowej wysokości opłat;

5) musi zawierać pouczenie użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia.

Ponadto do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. Wypowiedzenie nie spełniające tych warunków uznać należy za bezskuteczne.

Bezspornym w sprawie było, że powód (...) Sp. z o. o. w W. po otrzymaniu wypowiedzenia dotychczasowej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego złożył do SKO w K. wniosek o ustalenie, iż aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona lub uzasadniona w innej wysokości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. orzeczeniem z dnia 07 września 2012r. ustaliło, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona.

Zgodnie natomiast z art. 80 ust. 1 u.g.n. od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek , o którym mowa w art. 78 ust. 2 zastępuje pozew. W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia (art. 80 ust. 3).

Pismem z dnia 17 września 2012r., które do SKO w K. wpłynęło w dniu 21 września 2012r. - Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta R. wniósł sprzeciw od orzeczenia Kolegium z dnia 07 września 2012r. Zatem sprzeciw pozwanego został wniesiony z zachowaniem terminu, o którym stanowi art. 80 ust. 1 u.g.g.

Zgodnie z art. 78 ust. 3 zdanie 2 u.g.n. ciężar dowodu, że istnieją przesłanki do aktualizacji opłaty, spoczywa na właściwym organie. Chodzi o właściciela nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, mimo jurydycznej nieścisłości tego przepisu. Jest to przepis o charakterze materialno-prawnym, który - w sensie czasowym - określa ciężar rozkładu dowodu w całym postępowaniu „aktualizacyjnym”, obejmującym fazę postępowania administracyjnego i fazę sądowego postępowania rozpoznawczego. Nie ma przy tym znaczenia to, że właściciel nieruchomości pozostaje zawsze stroną pozwaną w postępowaniu sądowym po wniesieniu sprzeciwu przez właściwy organ lub użytkownika wieczystego od orzeczenia kolegium (art. 80 ust. 1 u.g.n.). Wystąpienie przesłanek aktualizacji opłaty rocznej może być wykazywane przez właściciela nieruchomości przy pomocy wszystkich dostępnych środków dowodowych dopuszczonych w postępowaniu rozpoznawczym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r. I CSK 45/2009 LexPolonica nr 2242073). Przede wszystkim powyższe przesłanki wykazywane są poprzez przedłożenie stosownego operatu szacunkowego określającego aktualną wartość nieruchomości. Nie przekreśla to możliwości zgłoszenia przez stronę dowodu przeciwnego ani też dopuszczenia przez Sąd dowodu niewskazanego przez żadną ze stron w myśl przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Przepis art. 77 ust. 1 u.g.n. stanowi, że wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji. Ze sporządzonych w niniejszym postępowaniu opinii wynika, że wartość nieruchomości według cen obowiązujących w 2011r. jest wyższa od jej wartości ustalonej dla poprzedniej aktualizacji, zatem istniała przesłanka do podjęcia przez Prezydenta Miasta R. reprezentującego Skarb Państwa decyzji o aktualizacji opłaty rocznej. Dotychczasowa opłata roczna wynosiła 2.567,99 zł co przy tej samej 3 – procentowej stawce pozwala ustalić wartość nieruchomości na kwotę 85.600 zł. Zgodnie z opinią biegłego sądowego W. B. w 2011r. wartość nieruchomości wynosiła 4.418.400 zł.

Ustawą z dnia 28 lipca 2011r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 187, poz. 1110) znowelizowano przepis art. 77 u.g.n. oraz dodano ust. 2 a, który stanowi, że w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji. Przepis art. 4 powołanej wyżej ustawy stanowi, że w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, dotyczących aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 28 lutego 2013r., III CZP 110/12 (Lex nr 1276512) orzekł, iż w przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotność dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty. Przepis art. 77 ust. 2 a znajduje zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, gdyż niniejsza sprawa dotycząca aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego została wszczęta i nie została zakończona przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2011r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 187, poz. 1110).

Dotychczasowa opłata roczna za użytkowanie wieczyste działek wymienionych w oświadczeniu Prezydenta Miasta R. z dnia 21 listopada 2011r. znak: M - (...) ( (...)) wynosiła 2.567,99 zł, natomiast zaktualizowana opłata roczna wynosi 115.936,89 zł, zatem przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej. Wobec powyższego w pierwszym roku aktualizacji opłaty (2012r.) użytkownik wieczysty powinien uiścić opłatę w wysokości 5.135,98 zł. Pozostała kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych latach. Nadwyżka w rozpoznawanej sprawie wynosi 110.800,91 zł. Zatem w drugim roku od aktualizacji (2013r.) opłata roczna wynosi 60.536,44 zł (5.135,98 zł + 55.400,46 zł = 60.536,44 zł), zaś w trzecim roku (2014r.) powyższa opłata wynosi 115.936,89 zł (60.536,44 zł + 55.400,45 zł = (...),89).

W wyroku z dnia 18 września 2003 r. I CK 66/2002 (LexPolonica nr 365950) Sąd Najwyższy stwierdził, że jeżeli „wysokość opłaty zaoferowanej w wypowiedzeniu nie jest uzasadniona (wobec nie spełnienia ustawowych przesłanek do aktualizacji opłaty) sąd ustala opłatę w dotychczasowej wysokości; jeśli natomiast uzna, że zaoferowana wysokość opłaty jest uzasadniona, to powództwo oddala (art. 43c ust. 7 stosowany odpowiednio na podstawie art. 43c ust. 8), jeśli zaś uzna, iż podwyższenie opłaty jest uzasadnione w mniejszej wysokości niż zaoferowanej w wypowiedzeniu, to tę wysokość samodzielnie ustala (art. 43c ust. 6 stosowany odpowiednio na podstawie art. 43c ust. 8). Przyjęcie odmiennego stanowiska, które reprezentuje skarżąca w kasacji, prowadziłoby do niezamierzonych następstw. Jeśli bowiem sąd w sentencji stwierdziłby jedynie, że podwyższenie opłaty jest nieuzasadnione, to przecież konieczne byłoby nowe ustalenie opłaty rocznej, skoro dotychczasowa opłata została wypowiedziana. Z tego też względu w takiej sytuacji sąd ustala opłatę w dotychczasowej wysokości. Podobne następstwo wynikałoby w razie ustalenia, że podwyższenie opłaty uzasadnione jest w mniejszej wysokości, niż to zaoferowano w wypowiedzeniu. Takie zresztą ustalenie, bez określenia konkretnej wysokości opłaty, podważałoby sensowność orzeczenia. Nie jest też dopuszczalne różnicowanie kognicji sądu co do ustalenia konkretnej wysokości opłaty rocznej w zależności od tego, czy w sprawie chodzi o podwyższenie, czy też o obniżenie opłaty.”

Wprawdzie, przytoczone orzeczenie zapadło pod rządem ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, jednakże ze względu na zbieżność przepisów tej ustawy, dotyczących analizowanej kwestii, z odpowiednimi uregulowaniami u.g.n., zajęte powyżej stanowisko zachowało aktualność, na co zwrócił uwagę Sąd Najwyższy chociażby w wyroku z dnia z dnia 2 grudnia 2011 r. III CSK 60/2011 (LexPolonica nr 4366866).

Wartość nieruchomości określona w operacie szacunkowym biegłego sądowego W. B. pozwalała na ustalenie opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości w wysokości 132.552,00 zł, jednakże w niniejszym postępowaniu Sąd bada zasadność wypowiedzenia dotychczasowej opłaty, a zatem granice rozpoznania sprawy w zakresie wysokości opłaty wyznaczają: dotychczasowa opłata oraz opłata wskazana w wypowiedzeniu.

Mając powyższe ustalenia i rozważania na względzie - uznając, że zaoferowana w wypowiedzeniu wysokość opłaty jest uzasadniona powództwo oddalono.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Zgodnie z art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego lub rzecznika patentowego oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata. Z uwagi na wartość przedmiotu sporu Skarbowi Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa przysługuje wynagrodzenie w wysokości 3.600 zł, a to zgodnie z§ 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 461).

Skoro powód przegrał sprawę to na podstawie art. 83 w związku art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (tekst jednolity z 2014r. , poz. 1025 z późniejszymi zmianami) należało pobrać od niego - jako strony przegrywającej sprawę - na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 2.307,26 zł obejmującą wydatki na opinie biegłych tymczasowo pokryte z funduszu Skarbu Państwa.

R., dnia 04 maja 2015r. SSO Katarzyna Banko