Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

zaoczny

wobec oskarżonego B. Z. (1)

Dnia 30 października 2013r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Dominika Lechowska

po rozpoznaniu w dniu: 30 października 2013r.

s p r a w y :

1.  S. K.

syna E. i G. z domu (...)

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 grudnia 2011r. w J. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w ten sposób, że posłużył się dokumentem poświadczającym nieprawdę o jego zatrudnieniu w firmie budowlanej (...) w J. w której nigdy nie pracował oraz złożył wniosek o udzielenie pożyczki na kwotę 4.092 zł czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o. w B.,

to jest o czyn z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. i art. 273 kk w zw. z art. 11 §2 k.k.;

2.  B. Z. (1)

syna E. i M. z domu B.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 20 grudnia 2011r. w J. woj. (...) poświadczając nieprawdę wystawił S. K. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), w której nigdy nie pracował a które to jako autentyczne S. K. przedłożył w celu uzyskania pożyczki i doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem firmy (...) Sp. z o.o. na kwotę 4.092 zł czym działał na skodę firmy (...) Sp. z o.o. w B.,

to jest o czyn z art. 271 §1 k.k.;

I.  uznaje oskarżonego S. K. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na podstawie art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 14 §1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 8 /ośmiu/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego B. Z. (1) winnym tego, że w dniu 20 grudnia 2011r. w J. woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poświadczając nieprawdę, będąc do tego upoważnionym wystawił S. K. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), w której nigdy nie pracował a które to jako autentyczne S. K. przedłożył w celu uzyskania pożyczki i doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzeniem mieniem firmy (...) Sp. z o.o. na kwotę 4.092 zł czym działał na skodę firmy (...) Sp. z o.o. w B. tj. czynu z art. 271 §3 k.k. w zw. Z art. 271§1 i za to na podstawie art. 271 §3 k.k. wymierza mu karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 69 §1 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych S. K. i B. Z. (1) kar pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 /dwa/ lata wobec każdego z oskarżonych;

IV.  na podstawie art. 72 §1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego S. K. do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i używania innych środków odurzających;

V.  na podstawie art. 72 §1 pkt 8 k.k. zobowiązuje oskarżonego B. Z. (1) do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej;

VI.  na podstawie art. 44 §1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie Drz 467/12 pkt 2;

VII.  na podstawie art. 230 §2 k.p.k. zwraca pokrzywdzonemu (...) spółka z o.o. w B. dowody rzeczowe opisane w wykazie Drz 467/12 pkt 1, 3, 4, 5, 6;

VIII.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Ł. kwotę 576 zł plus 132,48 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

IX.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych S. K. i B. Z. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

B. Z. (1) zarejestrował działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której nie wykonywał jednakże żadnych prac, nie zatrudniał żadnych pracowników. 20 grudnia 2011 r. działając w celu osiągnięcia przez S. K. korzyści majątkowej, będąc do tego z racji prowadzenia działalności gospodarczej upoważnionym, wystawił S. K. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w ramach prowadzonej działalności.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego B. Z. (1) k. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 14,

Zamiarem S. K. było uzyskanie pożyczki w firmie (...) sp. z o.o. w B.. W tym celu na 20 grudnia 2011 r. umówił spotkanie w swoim miejsca zamieszkania z przedstawicielką wymienionej firmy. W czasie spotkania S. K. złożył wniosek o udzielenie mu pożyczki gotówkowej w kwocie 4.092 zł., załączając wyżej opisane zaświadczenie. Wobec braku weryfikacji pracodawcy S. K., pożyczkodawca odrzucił wniosek.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. K. k. 31-32, k. 77-78, zeznania świadków: J. K. k. 4-5, B. K. k. 24, wniosek o udzielenie pożyczki k. 11-12, zaświadczenie o zatrudnieniu k. 14, oświadczenie o sprawdzeniu firmy k. 17

S. K. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Jest uzależniony od alkoholu i środków psychoaktywnych. Posiada cechy osobowości nieprawidłowej. W okresie objętym zarzutem nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozumienia zarzucanych czynów, a nie pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k. 69-70

S. K. nie wymaga poddania się terapii uzależnień, utrzymuje abstytnencję od substancji psychoaktwnych. Od 3 października 2008 r. S. K. pozostaje w terapii ambulatoryjnej tj. psychoterapii grupowej i jest pod stałą opieką lekarza psychiatry w placówce Stowarzyszenia (...) w J..

Dowód: kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 152-164, zaświadczenie z MONAR k. 171,

S. K. i B. Z. (1) nie byli w przeszłości karani sądownie. S. K. utrzymuje się z zasiłku z opieki społecznej. B. Z. (1) utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych uzyskując dochód miesięczny w kwocie 1500 złotych.

Dowód: badania osobopoznawcze k. 31, k. 43, dane o karalności k. 33, k. 48

S. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjasnił, że leczył się z powodu uzależnienia od narkotyków i alkoholu. To doprowadziło do problemów w firmie (...), w której zajmował się udzielaniem pożyczek i pobieraniem należnych rat od klientów. Na podstawie umowy zlecenia pracował na rzecz tej firmy od czerwca do listopada 2011 r. O fakcie, że była u niego przedstawicielka firmy (...), której ogłoszenia widział na słupie, przypomniała mu konkubina. Oskarżony wyjaśnił, iż nie pamięta udawania się do oskarżonego B. Z. (1) po zaświadczenie o zatrudnieniu. Następnie uzgodnił z Prokuratorem warunki złożenia wniosku w trybie art. 335§1 kpk.

W toku ponownego postępowania sądowego wyjaśnił, iż od 2001 r. leczy się u lekarza psychiatry B. Z. (2). W 2012 r. był przez miesiąc na leczeniu odwykowym w C.. Uczęszczał na grupę wsparcia do (...).

Oskarżony B. Z. (1) również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, iż nie zgłosił w ZUS i Urzędzie Skarbowym założenia w 2008 r. zarejestrowania działalności gospodarczej. Nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej. Zrobił pieczątki oraz uzyskał numer Regon, nikogo jednakże nie zatrudnił. Wyjaśnił, iż S. K. przyszedł do niego, by poprosić o zaświadczenie o zatrudnieniu celem uzyskania kredytu. Oskarżony uwzględnił prośbę kolegi i wystawił mu stosowne zaświadczenie. Wyraził żal z powodu swojego postępowania. Następnie uzgodnił z Prokuratorem okoliczności uwzględnienia wniosku w trybie art. 335 §1 kpk, którego uwzględnienie, podobnie jak wniosku S. K. Prokurator następnie zaskarżył w wywiedzionej apelacji.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wyjaśnienia obu oskarżonych zasługiwały, co do zasady, na przydanie im waloru wiarygodności, pozostając w zgodzie z treścią zeznań przesłuchanych w sprawie świadków. Mając na uwadze zarówno wzajemną spójność tak zgromadzonego materiału dowodowego, jak i pozostający w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego oraz logiki przebieg omawianych zdarzeń, Sąd w oparciu o wyjaśnienia oskarżonych S. K. i B. Z. (1) oraz zeznania przesłuchanych świadków J. K. i B. K. poczynił kategoryczne ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Wyjaśnienia oskarżonego B. Z. (1) pozwoliły zwłaszcza na ustalenie, iż wystawiając przedmiotowe zaświadczenie posiadał on pełną świadomość zamiaru towarzyszącego S. K., a to uzyskania korzyści majątkowej poprzez zaciągnięcie pożyczki przy użyciu przedmiotowego, poświadczającego nieprawdę zaświadczenia. Przesłuchani świadkowie posiadali pełną wiedzę dotyczącą przedmiotu ich przesłuchania z racji wykonywanego zawodu. Ich zeznania mogły tym samym stanowić podstawę ustaleń stanu faktycznego.

Odtwarzając stan faktyczny w sprawie Sąd swoje ustalenia oparł o treść zgromadzonych w aktach postępowania dowodów z dokumentów, których wiarygodność nie była przez strony postępowania kwestionowana. Zostały one sporządzone przez upoważnione do tego osoby w przewidzianej prawem formie. Za wyjątkiem zatem zaświadczenia o zatrudnieniu będącego przedmiotem rozpoznawanych czynów, mogły one stanowić wiarygodny dowód treści w nich zawartych. Wspomniane zaświadczenie stanowiło natomiast dowód poświadczenia nieprawdy przez B. Z. (1). W oparciu o treść zgromadzonego zgodnie z zaleceniem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze zawartym w pisemnym uzasadnieniu wyroku z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie VI Ka 727/12 kwestionariusza zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień Sąd ustalił, iż oskarżony S. K. nie wymaga poddania się terapii uzależnień, utrzymuje abstynencję od substancji psychoaktywnych.

Mając na uwadze przeprowadzoną analizę materiału dowodowego Sąd Rejonowy zważył, że oskarżony S. K. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 13§1 kk zw. z art. 286§1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11§2 kk . Nie budzi bowiem wątpliwości fakt usiłowania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pożyczki na kwotę 4092 zł. doprowadzenia spółki (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, podobnie jak wprowadzenie jej przedstawicielki w błąd co do faktu zatrudnienia i osiągania z tego tytułu dochodu poprzez posłużenie się poświadczającym nieprawdę dokumentem wystawionym przez uprawnionego do tego B. Z. (1). .

Kierując się przytoczoną wyżej oceną zgromadzonego w aktach postępowania materiału dowodowego Sąd zważył iż B. Z. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu opisanego w treści art. 271§3kk w zw. z art. 271§1 kk. Bez znaczenia dla przypisania kwalifikowanego typu przestępstwa z art. 271§1 pozostaje fakt, iż korzyść majątkową miała osiągnąć inna osoba, a to S. K.. Jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) był uprawniony do wystawiania zaświadczeń o zatrudnieniu i wysokości osiąganych przez zatrudnionego pracownika dochodów.

Kierując się treścią uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w sprawie sygn. akt VI Ka 727/12 Sąd zebrał dane o których mowa w treści art. 70 a ust. 1 upn. Wynik powyższego badania nie dał podstaw do skorzystania ze wskazań treści art. 71 upn.

Oceniając całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych leżących w granicach czynów przypisanych oskarżonym Sąd uznał, że cechowały się one znacznym stopniem społecznej szkodliwości, za którym to wnioskiem przemawia przede wszystkim skutek zachowania oskarżonych, znacząco utrudniających funkcjonowanie niezbędnego dla normalnego obrotu gospodarczego systemu udzielania pożyczek pieniężnych osobom fizycznym.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności obciążających.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się obu oskarżonych do popełnienia zarzucanych im czynów i złożenie wyjaśnień pozwalających na poczynienie ustaleń stanu faktycznego. Jako okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary wobec oskarżonego S. K. Sąd potraktował na tyle nieprzemyślany sposób działania, że mógł on zostać wykryty w czasie rutynowych kontroli finansowych przeprowadzanych przez pokrzywdzonego.

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynów i stopniem winy oskarżonych, Sąd uznał, że odpowiednią karą orzeczoną wobec S. K. kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, zaś wobec B. Z. (1) kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Z całą pewnością nie będą one nadmierną dolegliwością dla oskarżonych, skoro pomimo istnieni aokoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości, mieszczą się one w dolnych granicach zagrożenia ustawowego, przewidzianego przez ustawodawcę. Z drugiej strony Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie im kar surowszych by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczone kary spełnią stawiane przed nimi cele w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, unaoczniając oskarżonym naganność popełnionych czynów i jednocześnie ukazując im nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za naruszenie prawa. Kary te będą przy tym adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełnią wszystkie wymogi stawiane przed nimi przez przepisy karne.

Kary pozbawienia wolności orzeczone względem oskarżonych są niższe niż dwa lata pozbawienia wolności, dlatego też istniała formalna podstawa do warunkowego zawieszenia ich wykonania. Sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy i kierując się przesłankami określonymi w art. 69 § 1 i 2 kk, wnioskował, ze można pozytywnie prognozować, iż mimo niewykonania orzeczonej kary niekarani uprzednio oskarżeni nie popełnią w przyszłości przestępstwa. Warunkowo zawieszone wykonanie kary pozbawienia wolności winno zatem być dla nich wystarczającą do przesłanką do korzystania z osobiście wypracowanego majątku.

Mając na uwadze, by okres próby był adekwatny do rozmiaru orzeczonej kary Sąd uznał, iż zasadnym będzie wyznaczenie go w wymiarze dwóch lat. Będzie to zdaniem Sądu wystarczające dla weryfikacji pozytywnej prognozy postawionej wobec oskarżonych , iż nie popełnią ponownie przestępstwa.

Dla wzmożenia oddziaływania niniejszego orzeczenia na postawę oskarżonych, mając za cel również ochronę osób trzecich przed działaniami zbliżonymi bądź tożsamymi z przedmiotowymi, Sąd orzekł względem oskarżonego S. K. obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu i używania innych środków odurzających, zaś wobec B. Z. (1), nie posiadającego stałej pracy, obowiązek podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej.

Stosownie do treści art. 44§1 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego wskazanego w pkt 2 wykazu dowodów rzeczowych opisanych w punkcie VI sentencji wyroku. Pozostałe dowody, z uwagi na ich zbędność dla dalszego postępowania, stosownie do treści art. 230§2 kpk podlegały zwrotowi podmiotowi uprawnionemu.

Orzeczenie w punkcie VIII znajduje umocowanie w treści wskazanego przepisu.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżeni pozostają w trudnej sytuacji majątkowej, Sąd uznał iż zachodzą przesłanki do zwolnienia go od ponoszenia kosztów procesu, opisane w treści art. 624§1 kpk.