Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: Kalina Pawełko

bez obecności oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia i 13 maja 2015 r. sprawy

K. W.

syna B. i G. z domu(...)

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

I. w dniu 15 listopada 2014 r., ok. godz. 23 ⁰⁵ do godzin rannych będąc odpowiedzialnym za poziom hałasu w lokalu (...) w O. przy ul. (...) dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki i innych hałasów podczas odbywającej się w tym dniu imprezy, czym zakłócił spoczynek nocny mieszkańcom budynku ul. (...)

- tj. za wykroczenie z art. 51 § 1 kw

II. w dniu 30 listopada 2014 r., od godz. 00 ¹⁵ do godziny 04 ⁰⁰ będąc odpowiedzialnym za poziom hałasu w lokalu (...) w O. przy ul. (...) dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki i innych hałasów podczas odbywającej się w tym dniu imprezy, czym zakłócił spoczynek nocny mieszkańcom budynku ul. (...)

- tj. za wykroczenie z art. 51 § 1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego K. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w p-kcie II i za to na podstawie art. 51 § 1 kw skazuje go na karę 300,- (trzysta) złotych grzywny;

II.  obwinionego K. W. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w p-kcie I;

III.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych oraz art. 119 kpw w zw. z art. 630 kpk obciąża obwinionego połową zryczałtowanych wydatków postępowania w kwocie 50,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 30,- (trzydzieści) złotych, a w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa;

IV.  zasądza od obwinionego na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. W. kwotę 108,- (sto osiem) tytułem zwroty połowy kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika .

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małżonkowie B. W. i E. W. są właścicielami nieruchomości - mieszkania położonego w budynku przy ulicy (...) w O.. Stan prawny nieruchomości, na której posadowiony jest budynek mieszkalny nie jest jednorodny. Ich mieszkanie znajduje się na drugim piętrze budynku mieszkalno-usługowego i przylega do Centrum (...) (...) przy ul. (...) (...). Do wysokości pierwszego piętra budynki te łączą się ze sobą, a podłoga mieszkania oskarżycieli posiłkowych bezpośrednio styka się z sufitem lokalu w którym prowadzona jest działalność gospodarcza.

Uchwałą z dnia 14 lutego 2012 nr (...) współwłaściciele nieruchomości, Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w O., wyrazili zgodę na to, aby w lokalach (piwnica i parter budynku), połączonych z budynkiem przy ul. (...), mogła być prowadzona działalność przez Centrum (...) s.c. reprezentowaną przez K. W. i K. F. (1).

Centrum (...) (...) czynne jest codziennie od 9:00 do 21:30, a w przypadku organizacji imprez okolicznościowych do godzin rannych. W obiekcie prowadzone są zajęcia dla dorosłych, dzieci i młodzieży w zakresie zajęć ruchowych typu szkoła tańca, fitness oraz organizowane są konferencje, wykłady, warsztaty i inne imprezy okolicznościowe, na przykład wesela, zabawy. Sale zajęć znajdują się na wszystkich kondygnacjach od piwnicy do pierwszego piętra i wyposażone są w urządzenia nagłaśniające, wentylacyjne, klimatyzacyjne i nagrzewnice powietrza.

Relacje sąsiedzkie pomiędzy przedsiębiorcami (wspólnikami Centrum (...) s.c.) a właścicielami lokali mieszkalnych wspólnoty mieszkaniowej budynku ul. (...), nie układają się poprawnie, mają charakter konfliktu, którego podłożem jest zakłócanie ciszy nocnej przez działalność lokalu (...).

(dowód; uchwała nr 1/ (...) k. 131, wyjaśnienia K. W. k. 133-134v,zeznania B. W. k. 137, sprawozdanie z pomiarów poziomu dźwięku k. 144)

W dniu 15 listopada 2014 roku w godzinach wieczornych w lokalu (...) odbywała się impreza okolicznościowa zorganizowana przez Centrum (...) s.c. dla ok. 80-100 studentów (...). Około godz. 23:00, w związku z głośną muzyką dobiegającą z lokalu, B. W. powiadomił policję, zgłaszając zakłócenie spoczynku nocnego przez hałasy dobiegające z lokalu (...) i podwórza. Przybyły na miejsce patrol policji w osobach -M. S. i A. D., udał się do mieszkania zgłaszającej, a następnie podjął interwencję w lokalu należącym do obwinionego. Z uwagi na nieobecność właścicieli lokalu upoważniony pracownik – R. W., okazał funkcjonariuszom Policji upoważnienie do kontrolowania poziomu głośności muzyki w lokalu i zobowiązał się do jej ściszenia.

(Dowód:; notatka urzędowa k.29v, zeznania E. W. k.135, zeznania świadka A. D. k. 135-135v, zeznania świadka M. S. k. 135v, zeznania świadka M. M. k. 136, zeznania R. W. k. 136v, zeznania świadka B. W. k. 137)

Kolejno w dniu 29/ 30 listopada 2014r w w/w miejscu odbywały się (...). W tym dniu B. W. około godz. 23.45 ponownie wezwała patrol Policji z uwagi na zakłócanie ciszy nocnej przez działalność lokalu (...). Podczas interwencji w mieszkaniu oskarżycielki było słychać tzw. basy i zapowiedzi prowadzącego imprezę, a także odgłosy bawiących się w lokalu gości. W wyniku interwencji obwiniony został pouczony i zobowiązał się ściszyć muzykę. Kolejna interwencja miała miejsce o godz. 4:00, jednakże przybyli na miejsce policjanci nie potwierdzili zakłócenia spoczynku nocnego. W tym momencie impreza została już zakończona, a około 10 osób czekało na przyjazd taxówek pod budynkiem (...).

(dowód; notatka urzędowa k.19, zeznania świadka R. K. k. 134v, zeznania świadka E. Ł. k.135-136, zeznania świadka H. Ś. k. 136, zeznania świadka B. W. k. 137, zeznania świadka K. F. (2) k.161, zeznania świadka D. W. k. 162)

Obwiniony K. W. zarówno na etapie czynności wyjaśniających jak i na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu we wniosku o ukaranie czynów. Wyjaśnił, iż cała prowadzona przez niego działalność gospodarcza ukierunkowana jest na organizowaniu imprez kulturalnych i tanecznych oraz ma charakter legalny. Budynek położony przy ul. (...) otrzymał wszelkie pozwolenia na budowę, a zastosowana przy wygłuszaniu ścian obiektu technologia zapewnia prowadzenie takiej działalności, zgodnie z dozwolonymi normami w tym zakresie. Obwiniony wyjaśniał, iż obiekt (...) zanim został dopuszczony do użytkowania, co nastąpiło w dniu 12.06.2013r., przeszedł wszelkie kontrole, w tym z udziałem Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w O. w dniu 06.06.2013r., a jego budowa była prowadzona zgodnie z decyzją o pozwoleniu na budowę i zgodnie z zatwierdzonym w tejże decyzji projektem budowlanym..

W dalszej kolejności obwiniony wyjaśniał, iż z uwagi na zgłaszane liczne interwencje ze strony sąsiadów, w przedsiębiorstwie wprowadzono zasadę monitorowania imprez przez pracowników. W ocenie obwinionego, odtwarzana w jego lokalu muzyka nie przekracza poziomu 25 - 35 decybeli a jego pracownicy są zobowiązani kontrolować jej poziom głośności, która zależy od pory dnia bądź nocy Dodatkowo została zatrudniona osoba odpowiedzialna za utrzymanie porządku na zewnątrz lokalu tak aby hałasy i głośne zachowanie gości czy nie wpływało negatywnie na sąsiedztwo.

Ustosunkowując się do interwencji policji odnotowanych w jego lokalu w dniach 15 i 29 listopada 2014 roku, obwiniony wyjaśnił, iż jako właściciel lokalu przed każdą imprezą okolicznościową przestrzega osoby prowadzące muzykę do używania natężenia dźwięku, w takim stopniu, aby zminimalizować hałas dobiegający z budynku.

Jednocześnie w dniu 15 listopada 2014r obwiniony oraz jego żona nie byli obecni na organizowanej przez ,, Centrum (...) s.c.” imprezie, natomiast upoważniony pracownik - R. W., został oddelegowany do kontrolowania poziomu głośności odtwarzanej muzyki. Do jego obowiązków w tym dniu należało czuwanie by nagłośnienie po godz. 22:00 odczuwalne było w minimalnym stopniu. Natomiast podczas (...) w dniu 29/30.11.2014r obwiniony przebywał w lokalu do ok. godz. 3:00-4:00 i był obecny jedynie podczas pierwszej interwencji policji.

(dowód; wyjaśnienia obwinionego k. 133-134v, k.115)

Obwiniony K. W. był już kilkukrotnie karany za podobne wykroczenia (dowód: notatka urzędowa k. 28).

Sąd zważył , co następuje:

W pierwszej kolejności, dla potrzeby dalszego wywodu, przypomnieć należy, iż przedmiotem czynów zarzucanych obwinionemu nie było przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu, a zakłócenie spoczynku nocnego pokrzywdzonych w konkretnych określonych wnioskiem o ukaranie okolicznościach, a wiec nie wymagających odwoływania się do wiedzy specjalistycznej, w tym ekspertyz specjalistycznych Sanepidu, czy też firmy opiniującej w sprawie jakości zainstalowanego w lokalu nagłośnienia.

Zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie było ustalenie czy zachowanie obwinionego tj. w dniu 15.11.2014 r i w dniu 29/30.11.2014r polegające na dopuszczeniu do głośnego odtwarzania muzyki podczas trwającej w lokalu imprezy okolicznościowej, zakłóciło pokrzywdzonym spoczynek nocny, a nadto czy wykraczało poza ramy normalnego użytkowania swojej własności, a zarazem naruszało powszechnie przyjęte normy zachowania.

W ocenie Sądu sam fakt odbywania się imprez okolicznościowych na których odtwarzana była muzyka w miejscu i czasie ujętym w zarzutach wniosku o ukaranie nie budzi wątpliwości- albowiem nie jest sporny. Natomiast z wyjaśnień obwinionego kategorycznie wynika, iż muzyka odtwarzana podczas takich imprez nie przekracza dozwolonych prawem norm i mieści się w ramach legalniej (albowiem zgodnej z wydanymi pozwoleniami) działalności kulturalno-oświatowej. W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego, w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu we wniosku o ukaranie z dnia 10.02.2015 r. czynu nie zasługują na uwzględnienie. Wyjaśnienia te były sprzeczne z wzajemnie uzupełniającymi się zeznaniami świadków i należało je uznać za przyjętą przez niego linię obrony, która nie znajduje odzwierciedlenia w faktach. Odmiennie należało ocenić jego wyjaśnienia w pozostałej części. Sąd dał im wiarę albowiem odzwierciedlały faktyczny przebieg zdarzenia z dnia 15.11.2014r, a zwłaszcza okoliczność, iż obwiniony nie był obecny w tym dniu podczas organizowanej w obiekcie (...) imprezy okolicznościowej, a wobec czego nie można mu przypisać winy i sprawstwa za określone we wniosku o ukaranie wykroczenie.

Przesłuchani w sprawie świadkowie potwierdzili zeznania oskarżyciel posiłkowych, co do poziomu głośności i uciążliwości muzyki granej w lokalu. I tak kolejno, z jasnych, zgodnych, a przez to wiarygodnych zeznań mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej budynku(...) T. 1 tj. E. W., B. W. wynikało, iż zarówno w dniu 15.11. 2014 r, jak i noc (...) muzyka emitowana z obiektu (...) zakłócała ich spoczynek nocny i uniemożliwiała spokojny sen. B. W. podczas imprez okolicznościowych tj. w dniu 15. i 29.11.2014 r., w sumie trzykrotnie, prosiła o interwencję funkcjonariuszy Policji, którzy po ustaleniu, iż w mieszkaniu zgłaszających faktycznie słychać muzykę, kontaktowali się z organizatorami imprezy, nakazując ściszenie muzyki w lokalu. Zeznania tych świadków należało uznać za logiczne i spójne, odpowiadają one zasadom doświadczenia życiowego i korespondują z notoryjnością spraw podobnych. Co więcej, ich treść jest zgodna wzajemnie co do wątku głównego i szczegółów, a ponadto znajduje pokrycie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym, zwłaszcza z dowodami osobowymi w postaci zeznań świadków M. M. (2) i innych lokatorów najbliżej położonych mieszkań. Wszyscy zgodnie przyznają, iż państwo K. F. (1) i K. W. są uciążliwymi sąsiadami, a działalności przez nich prowadzona utrudnia zarówno w godzinach porannych, jak i wieczornych normalną egzystencję.

O zakłóceniu spokoju i spoczynku nocnego przez muzykę odtwarzaną z lokalu obwinionego świadczą również zeznania świadków M. M. (2) oraz H. Ś., Pierwsza z wymienionych była w mieszkaniu u oskarżycieli posiłkowych podczas interwencji policji w dniu 29/30.11.2014 r. podkreślała ogólny hałas jaki panował zarówno w lokalu jak i na zewnątrz, po jego opuszczeniu przez gości. Natomiast H. Ś., jako bezpośredni świadek interwencji policji w dniu 15.11.2014r, w swoich zeznaniach potwierdziła, iż poziom głośności muzyki w lokalu u oskarżycielki posiłkowej uniemożliwiał spokojny sen. Sąd uznaje zeznania tych świadków za wiarygodne. Świadkowie rzetelnie, bez oznak ubarwienia relacjonowali przebieg zajścia wskazując na fakty i okoliczności, których byli bezpośrednimi obserwatorami, co nie pozostawia wątpliwości co do rzetelności ich relacji odnośnie obu omawianych zdarzeń. Jednocześnie należy zauważyć, iż każdorazowo, w związku ze zgłoszeniem zakłócenia ciszy nocnej, na miejsce został wysłany patrol policyjny. Funkcjonariusze M. S., A. D. (interweniujący w dniu 15.11.2014r), A. L. i R. K. ( interweniujący ok. 23:45 w dniu 29/30.11.2014r) po przybyciu na miejsce i stwierdzeniu, iż w mieszkaniu faktycznie słychać muzykę, zwracali się do organizatorów imprezy nakazując ściszenie muzyki. Jedynie podczas interwencji w dniu 30.11.2014r. o godz. 4:00 wezwani na miejsce zdarzenia świadkowie K. F. (2), D. W. z uwagi na zakończenie imprezy nie potwierdzili zakłócenia spoczynku nocnego. Sąd uznał zeznaniach wyżej wskazanych świadków za wiarygodne, gdyż są one jasne, logiczne, wzajemnie ze sobą korespondują. Odzwierciedleniem powyższych relacji policjantów są notatki urzędowe sporządzone z interwencji, opisujące w sposób dokładny przebieg obu zdarzeń. Podkreślenia wymaga, iż ci świadkowie są dla obwinionego całkowicie obcymi osobami i nie mieli żadnych powodów by bezpodstawnie go obciążać. Ponadto funkcjonariusze zeznawali na okoliczności związane z ich służbą i z tego względu, nie będąc zaangażowani osobiście w sprawę, nie byli zainteresowaniu wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o ich bezstronności.

Również zeznania E. Ł. – menadżera gastronomi w lokalu E. potwierdziły, iż w dniu 29/30.11.2014r około godz. 4:00 została podjęta kolejna interwencja policji, jednakże z uwagi na zakończenie imprezy, podjęte przez funkcjonariuszy działania dotyczyły niewłaściwego zachowania się gości opuszczających lokal. Jednocześnie świadek przez cały wieczór była odpowiedzialna za część gastronomiczną imprezy i nie widziała wcześniejszej interwencji policji. W ocenie Sądu pomimo, iż świadek jest pracownikiem obwinionego, złożone przez nią zeznania zasługują na podzielenie i stanowią miarodajne źródło oparcia ustaleń faktycznych w sprawie.

Mając na względzie przytoczone wyżej zeznania świadków, w ocenie Sądu za nielogiczne, a zatem sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, należało uznać wyjaśnienia złożone przez obwinionego w zakresie w jakim wskazywał, iż w dniu 29/30 .11.2014r. odtwarzania w jego lokalu muzyka nie odbiegała od przyjętych w danym miejscu i czasie oraz okolicznościach norm zarówno prawnych jaki i społecznie akceptowanych. Jednocześnie poglądu tego nie podważyły zeznania złożone przez żonę obwinionego K. F. (1). Wymiona podkreślała legalność prowadzonej wraz z obwinionym działalności oraz duży nakład pracy jaki oboje włożyli w przystosowanie lokalu do możliwości organizowania w nim imprez. Jednocześnie w dniu 29.11.2014 r. świadek nie zauważyła interwencji policji, a w jej ocenie odtwarzana muzyka nie przekraczała dozwolonych norm. W ocenie Sądu relacja wydarzeń przedstawiona przez tego świadka nacechowana była próbą uwolnienia od odpowiedzialności karnej obwinionego przy jednoczesnej próbie uwypuklenia okoliczności wskazujących na długotrwały konflikt sąsiedzki pomiędzy stronami postępowania, dlatego Sąd nie podzielił jej zeznań w zakresie w jakim próbowała umniejszać winę obwinionego odnośnie czynu opisanego pkt II wyroku.

Jednocześnie, pozostały materiał dowodowy, a zwłaszcza zeznania R. W. nie wskazywał na uzasadnione podejrzenie popełnienia przez obwinionego czynu opisanego w pkt II wyroku. Sąd podzielił wyjaśnienia obwinionego, iż w dniu 15 listopada 2014 r. nie było go, ani jego małżonki K. F. (1) w lokalu w którym emitowana była muzyka zakłócająca ciszę nocną. Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań R. W.. –pracownika lokalu (...) w tym zakresie. Wymieniony świadek potwierdził, iż w dniu 15.11.2014r to on dysponował upoważnieniem właścicieli do kontrolowania poziomu głośności muzyki w lokalu, a treść notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy Policji wskazuję, iż to świadek zobowiązał się do ściszenia muzyki i okazał przedmiotowe upoważnienie (k. 29-29v)..

Wobec nie zakwestionowania przez żadną ze stron dowodów ujawnionych na rozprawie w trybie art. 76 § 1 kpw dokumenty w postaci: notatek urzędowych k. 5, k.19, k.28, k.29, k. 50, analizy wyników pomiaru izolacyjności akustycznej k. 83-96, oraz dokumenty przedłożone na kartach 97-131, 138-148 sąd uznał za wiarygodne. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych. Dokumenty te ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności, a ich treść pozwala zweryfikować wcześniej omówione dowody.

Mając na względzie powyższe rozważania oraz materiał dowodowy podlegający ocenie, Sąd uznał, iż obwiniony zachowaniem swym wyczerpał znamiona wykroczenia polegającego na tym, iż w dniu 30 listopada 2014 r., od godz. 00:15 do godziny 4:00 będąc odpowiedzialny za poziom hałasu w lokalu (...) w O. przy ul. (...) dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki i innych hałasów podczas odbywającej się w tym dniu imprezy, czym zakłócił spoczynek nocny mieszkańcom budynku ul. (...).

W ocenie Sądu podjęte w tym dniu interwencję policji miały uzasadnienie faktyczne, a dobiegająca z lokalu (...) w godzinach nocnych muzyka zakłócała zwykłe normy zwyczajowe i współżycia w społeczeństwie.

Przepis art. 51 § 1 kw stanowi, że - kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Przedmiotem ochrony określonym w art. 51 kw jest prawo obywateli do niezakłóconego spokoju i porządku publicznego oraz niezakłócony spoczynek nocny, które to nie powinny być zakłócone jakimikolwiek zachowaniami wykraczającymi poza ogólnie, czy też zwyczajowo przyjęte normy społecznego zachowania się. Przepis art. 51 kw uzależnia odpowiedzialność za wykroczenie przede wszystkim od stwierdzenia, iż czyn sprawcy stanowi wybryk. Naruszenie tej normy w jej podstawowej postaci określonej w § 1 komentowanego przepisu może nastąpić poprzez przykładowo wyliczone przez ustawodawcę zachowania w postaci krzyku, hałasu, alarmu lub innego wybryku. A zatem takiego zachowania się człowieka, które odbiega od powszechnie, zwyczajowo przyjętych norm postępowania w określonej sytuacji, czyli w danym miejscu, czasie i okolicznościach, i które jest zdolne zakłócić spokój, porządek publiczny spoczynek nocny albo też wywołać zgorszenie w miejscu publicznym. Poprzez zachowanie wymienione przykładowo w dyspozycji art. 51 § 1 kw należy rozumieć: krzyk jako wydawanie dźwięków zawierających pewną określoną treść, np. wrzask; hałas jako nieskoordynowane głośne dźwięki, stuki, trzaski, czyli wrzawa, zgiełk, harmider, rumor albo też głośna zakłócająca spokój kłótnia; alarm jako znak, sygnał zawiadamiający o grożącym niebezpieczeństwie wzywający do gotowości czy też określonego działania. (Wojciech Jankowski, Komentarz do art. 51 kw, LEX).

Wybryk to zachowanie się jakiego wśród konkretnych okoliczności czasu, miejsca i otoczenia, ze względu na przyjęte zwyczajowo normy ludzkiego współżycia nie należało się spodziewać, które zatem wywołuje powszechne negatywne oceny społeczne i uczucia odrazy, gniewu, oburzenia. Wybryk charakteryzuje więc ostra sprzeczność z powszechnie akceptowanymi normami zachowania się. A contrario nie może być uznany za "wybryk" czyn, który nie tylko, iż nie koliduje w rażący sposób z obowiązującymi w określonym kontekście sytuacyjnym normami zachowania się, ale wręcz wzbudza - w odbiorze powszechnym - oceny akceptacji, choćby milczącej zgody, aprobaty, podziwu lub uznania (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 grudnia 1992 roku, III KRN 189/92, LEX nr 162227). Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 września 2002 roku (III KKN 327/02, LEX nr 55571) - istota "wybryku" spenalizowanego w art. 51§ 1 kw uzależniona jest od szczególnych znamion strony podmiotowej, charakteryzującej się umyślnym okazaniem przez sprawcę lekceważenia dla norm zachowania się.

Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie obwiniony w dniu 29/30.11.2014r. dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki i innych hałasów podczas odbywającej się w jego lokalu imprezie. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie obwiniony był obecny w lokalu podczas interwencji patrolu policji i po stosownym pouczeniu zobowiązał się do ściszenia muzyki. Jednocześnie z zeznań świadków wynikało, iż poziom głośności odtwarzanych dźwięków, jak i hałasy dobiegające z lokalu w dalszym ciągu zakłócały spoczynek nocny pokrzywdzonym uniemożliwiając im spokojny sen. Obwiniony po pierwszym pouczeniu miał więc pełną świadomość negatywnych skutków w postaci zakłócenia spoczynku nocnego i w realiach sprawy należało przyjąć, iż wykroczenia opisanego w przepisie dopuścił się w sposób umyślny, okazując lekceważący stosunek wobec uzasadnionych oczekiwań pokrzywdzonych. Negatywnej wymowy dowodów, nie może zmienić odwołanie się do legalności działalności prowadzonej przez obwinionego. Nie negując prawnych podstaw podejmowanej przez niego działań, należało stwierdzić, iż w tym dniu muzyka emitowana z należących do niego pomieszczeń dostarczała pozytywnych wrażeń jedynie klientom jego lokalu, natomiast stanowiła nadmierną dolegliwość w stosunkach sąsiedzkich. Jednocześnie brak jest podstaw do przyjęcia, iż powstawanie takich hałasów, o takiej porze, w tych okolicznościach i miejscu z punktu widzenia norm społecznie akceptowanych, może zostać wyłączone i wykluczone spoza penalizacji art. 51 kw.

W ocenie Sądu legalność prowadzonej przez obwinionego działalności nie uwalnia go od odpowiedzialności karnej za czyn z art. 51 kw i nie oznacza niczym nieskrępowanego uprawnienia do organizowania imprez bez konieczności poszanowania i uwzględniania pozostających pod ochroną dobór przynależnych innym osobom. Należałoby tu uwzględnić indywidualną tolerancje każdego człowieka na poziom hałasu, a w ocenie sądu zakłócanie spokoju w nocy przez muzykę z lokalu (...) może być uciążliwością, również wtedy gdy poziom hałasu mieści się w granicach normy.

Oskarżyciele posiłkowi nie byli jedynymi osobami, które odczuwały w tym dniu uciążliwości związane z sąsiedztwem centrum (...). W ocenie innych mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej budynku przy ul. (...) poziom hałasu był dla nich nadmierny, a okoliczność ta obiektywnie zakłócała im odpoczynek i sen.

Reasumując tą część wywodu należało przyjąć, iż organizowana w tym dniu impreza pociągała za sobą zakłócenia dla mieszkających w bliskiej odległości sąsiadów. Pokrzywdzeni będąc we własnych mieszkaniach w dniu 29/30.11.2014r , niewątpliwie odczuwali dyskomfort, a odtwarzana w tym dniu muzyka uniemożliwiała im spoczynek i spokojny sen. Podejmowane przez obwinionego działania świadczą o świadomości uciążliwości prowadzonej przez niego działalności i działaniu w przeświadczeniu, iż pomimo stosownego pouczenia uniknie on odpowiedzialności za czyn z art. 51 kw.

Jednocześnie pozostały materiał dowodowy nie wskazuje na popełnienie przez obwinionego zarzucanego mu w pkt I Wyroku czynu. Jak wynika z akt sprawy K. W. nie jest jednym (...) s.c., a działalność gospodarczą prowadzi wraz z żoną K. F. (1). Obwinionego w dniu 15.11.2014r nie było w lokalu z którego emitowana była muzyka, zakłócająca ciszę nocną. Zdaniem Sądu wskazanie we wniosku o ukaranie na K. W., jako sprawcę wykroczenia, jest losowe i nie poparte żadnymi dowodami w tym zakresie. Jednocześnie w ocenie Sadu obwiniony nie może ponosić odpowiedzialności karnej na zasadzie ryzyka- za każde zakłócenie ciszy nocnej w jego lokalu, w sytuacji gdy upoważnił w tym dniu pracownika do kontroli poziomu hałasu. Z ustaleń Sądu wynika, iż inkryminowanego dnia tj. 15.11.2014r w obiekcie (...) przebywała osoba upoważniona, a przez to zobowiązana do kontrolowania poziomu głośności muzyki i reagowania na jej zbyt wysoki poziom. Natomiast wymierzanie środków reakcji prawno-karnej tylko w oparciu o hipotetyczną świadomość skutku określonego w art. 51 kw, jest w tym przypadku reakcją sprowadzającą się w istocie do zakazu prowadzenia działalności, którą obwiniony w świetle prawa prowadzi w sposób legalny. W związku ze stwierdzeniem wystąpienia negatywnych przesłanek procesowych –braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu – w odniesieniu do obwinionego należało wydać wyrok uniewinniający.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę wyrażone w przepisie art. 47 § 6 kw kryteria przedmiotowe, tj. wagę, rodzaj oraz charakter naruszonego dobra prawnie chronionego, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków jak i kryteria podmiotowe tj. postać zamiaru, motywację działania sprawcy czy rozmyślny sposób popełnienia czynu.

Za zarzucane K. W. wykroczenie Sąd wymierzył mu karę 300 złotych grzywny. Orzekając co do kary, Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wyrażone w art. 33 § 1 i 2 kw w tym w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, sposób działania, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, sposób życia przed popełnieniem wykroczenia i zachowanie się po jego popełnieniu.

Jako okoliczność obciążająca Sąd potraktował uprzednią karalność obwinionego za podobne wykroczenia, oraz stopień wyrządzonych pokrzywdzonym dolegliwości. Przy określeniu wysokości grzywny, Sąd miał na uwadze przede wszystkim cele kary Wymierzona kara jest w ocenie Sądu adekwatna do wagi naruszonych przez obwinionego zasad. Powinna stanowić wystarczający środek dyscyplinujący sprawcę przed popełnieniem w przyszłości podobnych czynów.

Sąd uznał, iż osiągane przez dochody pozawalają na poniesienie ciężarów kosztów postępowania i opłaty. Dlatego na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 624 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd obciążył obwinionego połową zryczałtowanych wydatków postępowania w kwocie 50 złotych i opłatą w kwocie 30 złotych w części uniewinniającej kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Nadto w pkt IV Wyroku Sąd zasądził na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. W. kwotę 108 zł tytułem zwrotu połowy kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika. (art.118 kpw § 2)