Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Legnicy VIII Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Paweł Sosa

Protokolant: sekretarz sądowy Izabela Mazan

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach: 30.01.2013r., 06.03.2013r. i 10.04.2013r.

sprawy M. O.

s. J. i J.

ur. (...) w miejscowości O.

I.  oskarżonego o to, że w dniu 18 września 2012r. w mieszkaniu przy ul. (...) w L. używając siły fizycznej przełamał opór U. L. blokując drzwi do mieszkania i wbrew jej woli wdarł się do jej wnętrza po czym kopiąc pokrzywdzona i zadając uderzenia pięściami po całym ciele oraz grożąc pozbawieniem życia doprowadził ją do stanu bezbronności a następnie z torebki pokrzywdzonej zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w łącznie kwocie 100 zł czym działał na szkodę U. L.,

tj. o czyn art.280 §1 kk,

II.  w dniu 18 września 2012r. mieszkaniu przy ul. (...) w L. używając siły fizycznej przełamał opór U. L. blokującej drzwi do mieszkania i wbrew jej woli wdarł się do jego wnętrza po czym nie chciał go opuścić na jej żądanie czym działał na szkodę U. L.,

tj. o czyn z art. 193 kk,

III.  w dniu 17 lipca 2012r. w L. groził pozbawieniem życia J. K., które to groźby wzbudziły u zagrożonej obawę że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk,

IV.  w dniu 17 lipca 2012r. w L.groził pozbawieniem życia K. K. które to groźby wzbudziły u zagrożonego obawę że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk,

I.  uznaje oskarżonego M. O. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w pkt. I i II części wstępnej wyroku, z tą zmianą, że czyny te kwalifikuje jako jedno przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk orzeka wobec niego karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego M. O. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. III części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 190 § 1 kk orzeka wobec niego karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  uniewinnia oskarżonego M. O. od popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w pkt. IV części wstępnej wyroku;

IV.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu M. O. kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt. I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres jego zatrzymania od dnia 18.07.2012r. do dnia 19.07.2012r. oraz okres tymczasowego aresztowania od dnia 18.09.2012r. do dnia 04.10.2012r., przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K.kwotę 1092,24 (jednego tysiąca dziewięćdziesięciu dwóch 24/100) złotych, obejmującą Vat, tytułem wynagrodzenia za udzieloną oskarżonemu, a nieopłaconą pomoc prawną z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym;

VII.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

_____________________________________________________________________

Sygn. akt VIII K 999/12

UZASADNIENIE

Sąd poczynił w sprawie następujące ustalenia faktyczne:

Odnośnie zarzutu pierwszego i drugiego:

Oskarżony M. O.od 2010r. utrzymywał kontakty z pokrzywdzoną U. L.. Kontaktom tym przeciwna była matka pokrzywdzonej – J. P.. Z tego też powodu przez pewien okres czasu wymienieni zamieszkiwali wspólnie w wynajętym przez pokrzywdzoną mieszkaniu. U. L.utrzymywała siebie i oskarżonego z renty. W okresie poprzedzającym zdarzenie pokrzywdzona mocno podupadła na zdrowiu (z powodu choroby nowotworowej) i zamieszkała ponownie z matką. Oskarżony odwiedzał ją wyłącznie pod nieobecność J. P. która opuszczała mieszkanie na 2-3 godziny.

W dniu 18.09.2012r. oskarżony pojawił się pod drzwiami pokrzywdzonej w stanie nietrzeźwym. Pokrzywdzona, która w mieszkaniu przebywała sama, zerkając przez wizjer zobaczyła oskarżonego. Nie chciała mu jednak otworzyć drzwi. Oskarżony nalegał aby ta nakarmiła go chlebem. Wówczas pokrzywdzona zażądała aby oskarżony wszedł na półpiętro. Gdy otworzyła drzwi, wdarł się do mieszkania. Popychając drzwi uderzył nimi w pokrzywdzoną i spowodował, że się przewróciła. Gdy pokrzywdzona próbowała się podnieść, oskarżony kilkakrotnie kopnął ją w tułów. Następnie przeszedł do pokoju, gdzie z torebki wyjął banknot stuzłotowy. Żądanie zwrotu pieniędzy spowodowało, że zaczął bić pokrzywdzoną pięściami po twarzy, m.in. w wargę i oko. Następnie chwycił za telefon pokrzywdzonej i roztrzaskał go rzucając na podłogę. Jednocześnie oznajmił, że nie będzie dzięki temu dzwonić po policję. Zaraz potem oskarżony wyszedł z mieszkania.

Po kilku minutach oskarżony ponownie pojawił się przed drzwiami pokrzywdzonej. Miał ze sobą rozmienione pieniądze w banknotach po 50zł. Oznajmił pokrzywdzonej, że chce jej zwrócić 50zł na leki. Ta zażądała aby pieniądze zostawił pod wycieraczką. Po krótkim czasie pokrzywdzona otworzyła drzwi i stwierdziła, że pieniędzy pod wycieraczką nie było. Natomiast oskarżony stał w kącie korytarza. Zanim pokrzywdzona zdołała zamknąć drzwi, oskarżony wdarł się ponownie do mieszkania i zaczął uderzać ją rękoma po głowie. Pokrzywdzona widząc, że oskarżony trzymał banknoty w ręce, wyrwała mu je. Oskarżony ponowne zaczął uderzać pokrzywdzoną, lecz ta wybiegła na klatkę schodową. Oskarżony również zaczął zbiegać w dół. W bramie wejściowej minął się z wracającą do domu J. P. Ta ostatnia zabrała córkę z powrotem do mieszkania i wezwała policję. Przybyli funkcjonariusze zatrzymali oskarżonego o godz. 14.45. Godzinę później poddano go badaniu. W wydychanym powietrzu stwierdzono 2,89 ‰.

Wskutek powyższego zdarzenia U. L. poza rozcięciem wargi nie odniosła innych, widocznych obrażeń ciała. Po zdarzeniu nie korzystała z pomocy medycznej.

Pokrzywdzona zmarła w dniu 03.01.2013r.

Dowody:

● wyjaśnienia oskarżonego M. O. – k. 38, 43,75, 78, 251-253, 288, 293,

● zeznania pokrzywdzonej U. L. – k. 198

● zeznania J. P.– k. 195, 289-291,

● zeznania M. S. – k. 196, 292,

● zeznania B. S. – k. 125, 292,

● zeznania J. A. – k. 341

` ● zeznania G. O. – k. 32, 342,

● zeznania L. F. – k. 342-343,

● protokół badania trzeźwości oskarżonego w dniu 18.09.2012r. – k. 4,

● protokół oględzin miejsca rozboju – k. 10-11, 14,

● protokół oględzin ciała U. L.- k. 12-13, 14a,

● protokół oględzin oskarżonego – k. 15-17,

● raporty z interwencji – k. 21-31,

● list U. L. do oskarżonego – k. 249,

● odpis skrócony aktu zgonu U. L. – k. 266,

● kopie dokumentacji medycznej dot. stanu zdrowia U. L. – k.279-285.

Odnośnie zarzutu trzeciego i czwartego:

Prawomocnym wyrokiem miejscowego Sądu Rejonowego z dnia 06.09.2012r. w sprawie VIII K 533/12 oskarżony został skazany za występki gróźb karalnych popełnionych na szkodę małżonków K. K.i J. K..

W dniu 18.09.2012r. pomiędzy ww. a oskarżonym miał miejsce kolejny incydent. Oskarżony ok. godz. 18.00 nietrzeźwy pojawił się w sklepie spożywczym przy ul. (...). W sklepie tym była J. K., która ustawiła się w kolejce. Gdy oskarżony spostrzegł wymienioną, zaczął jej ubliżać i grozić, że wykończy ją „kosą”. Pokrzywdzona przestraszyła się, wyszła przed sklep i zadzwoniła po męża. Okazało się, że ten był w pobliżu i dojeżdżał samochodem. W międzyczasie oskarżony również wyszedł ze sklepu i podążał w stronę garaży, gdzie miał w zwyczaju spożywać alkohol. K. K.zatrzymał samochód tak że przeciął drogę oskarżonemu. Zapytał go o powody zaczepiania jego żony. Oskarżony trzymał w ręce butelkę wina. Wymieniony próbował mu tę butelkę odebrać. Wówczas oskarżony chwycił go za odzież. Obydwaj zaczęli się szarpać. Oskarżony zagroził wówczas pokrzywdzonemu zabójstwem. Zaraz potem K. K. puścił oskarżonego i wraz z żoną udali się na policję. W wyniku podjętej interwencji oskarżony został zatrzymany.

Dowody:

● wyjaśnienia oskarżonego M. O. – k. 38, 43,75, 78, 251-253, 288, 293,

● zeznania pokrzywdzonej J. K. – k. 58, 287-288,

● zeznania K. K. – k. 65, 288-289,

● zeznania J. A. – k. 341

● zeznania L. F. – k. 342-343,

● protokół badania trzeźwości oskarżonego w dniu 17.07.2012r. – k. 55.

Oskarżony był w przeszłości dwukrotnie karany, w tym za występki z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 1 kk. W czasie popełnienia objętych oskarżeniem czynów nie miał zniesionej, ani też znacznie ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia zarzuconych mu czynów, ani pokierowania swoim postępowaniem.

Dowody:

● karta karna – k. 263,

● odpisy wyroków skazujących – k. 92-93, 143, 144, 255

● opinie biegłych psychiatrów – k. 85-86, 127-128.

M. O.nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzutów. Odnośnie rozboju na szkodę U. L., wyjaśnił, że żył z tą osobą jak w konkubinacie i wzajemnie darzyli się uczuciem. W dniu 18.09.2012r. wszedł do mieszkania pokrzywdzonej. Na jej prośbę zszedł rozmienić pieniądze, a gdy to uczynił, oddał je. Według oskarżonego zeznania pokrzywdzonej były nieprawdziwe, a na treść tych zeznań wpływ miała J. P.. Ślady krwi ujawnione na podłodze w mieszkaniu zostały pozostawione przez samego oskarżonego, ponieważ doznał ataku padaczki.

Natomiast odnośnie gróźb na szkodę małżonków K., wyjaśnił, że przed sklepem pokrzywdzona pozwoliła sobie na komentarz w postaci pytania o powody pozostawania oskarżonego na wolności. W odpowiedzi oskarżony miał powiedzieć do wymienionej, że jej „przypierniczy”. Zaraz potem pojawił sięK. K., który zaczął okładać oskarżonego pięściami po głowie, a następnie kopnąć w jądra.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w głównej mierze w oparciu o zeznania pokrzywdzonych, J. P. G. O., częściowe wyjaśnienia oskarżonego, oględziny osób i miejsca zdarzenia, a także pozostałe dowody dopuszczone w sprawie.

Odnośnie zarzutu rozboju i naruszenia miru domowego, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Przeczą im bowiem zeznania matki pokrzywdzonej, policjanta G. O., jak i wspomniane wyżej oględziny. Przede wszystkim Sąd zwrócił uwagę, że patrol policji znalazł się na miejscu zdarzenia bardzo szybko (w momencie otrzymania zlecenia przejeżdżali w pobliżu). Wymieniony funkcjonariusz zeznał, że zauważył J. P.jak wchodziła do bramy. Zatem policjanci pojawili się w mieszkaniu pokrzywdzonej chwilę po tym jak wróciła do domu jej matka. U. L.relacjonowała zdarzenie na gorąco i opisała je jako rozbój. Policjant zeznał, że matka w żaden sposób nie wpływała na relację córki, anie też nie kreśliła złego obrazu oskarżonego. Z kolei relacja pokrzywdzonej pokrywała się z treścią zeznań policjanta. Z obydwu dowodów wynikało, że oskarżony wdarł się do mieszkania i siłą odebrał pokrzywdzonej pieniądze. W dowody te wpisały się również zeznania J. P., która również potwierdziła przebieg zdarzenia zasłyszany od córki, a który zgodny był z relacją pokrzywdzonej i policjanta.

Niezależnie od powyższego podczas oględzin na podłodze w mieszkaniu technik ujawnił zniszczony telefon. To dodatkowo uwiarygodnia wersję pokrzywdzonej, która zeznała, że mimo iż nic nie wspominała o wzywaniu pomocy policji, to oskarżony z własnej inicjatywny pozbawił ją takiej możliwości.

Nie uszło również uwadze Sądu, że oskarżony działał w stanie znacznego upojenia alkoholem. W związku z tym jego zdolność postrzegania i odtwarzania śladów pamięciowych była w istotny sposób zaburzona. W konsekwencji oskarżony może nie pamiętać szczegółów przebiegu zdarzenia.

Na koniec godzi się zauważyć, że fakt iż oskarżony darzył pokrzywdzoną uczuciem, sam przez się nie wyklucza możliwości wyrządzenia jej krzywdy, co w toku przewodu eksponował oskarżony.

Sąd zmienił kwalifikację prawną omawianych czynów uznając, że stanowiły one jedno zachowanie wyczerpujące znamiona dwóch przepisów ustawy, a to czynu z art. 280 § 1 kk i art. 193 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W realiach niniejszej sprawy naruszenie miru domowego dla zrealizowania zamiaru odebrania pokrzywdzonej pieniędzy można by potraktować w ogóle jako czyn współukarany uprzedni.

Odnośnie gróźb na szkodę małżonków K., Sąd ocenił, że zachodzą podstawy do uznania winy oskarżonego jedynie w zakresie zachowania wobec J. K.. Nie było bowiem powodów, wbrew zaprzeczeniom oskarżonego, aby pokrzywdzona miała go bezpodstawnie pomawiać. Oskarżony był już w przeszłości skazany za groźby kierowane wobec tej pokrzywdzonej. Fakt skazania nie odniósł pożądanego skutku, oskarżony nie zmienił zachowania wobec pokrzywdzonej. Stąd subiektywne jej przekonanie, że oskarżony może zrealizować wypowiadane groźby, było uzasadnione. Oskarżony spotkał pokrzywdzoną w sklepie przypadkowo, a mimo tego nie był w stanie się powstrzymać. Będąc pod wpływem alkoholu zagroził jej zabójstwem.

W kontekście zeznań pokrzywdzonej, wyjaśnienia oskarżonego jakoby do zdarzenia w ogóle nie doszło, nie wytrzymują krytyki. Skoro groźby w ogóle by nie padły, jaki był powód wzywania telefonicznie przez pokrzywdzoną męża i jej skarga na zachowanie oskarżonego. Nie można tracić z pola widzenia, że incydent zakończył się wezwaniem policji, co również jest wymowne w kontekście oceny wyjaśnień oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze Sąd ocenił, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona groźby karalnej z art. 190 § 1 kk.

Natomiast odnośnie zachowania oskarżonego na szkodę K. K., Sąd nie dopatrzył się znamion przestępstwa. Nie negując, że oskarżony mógł wypowiedzieć groźbę wobec tej osoby, to w żądnej mierze nie odniosła ona skutku w postaci obawy spełnienia. K. K. od razu podjechał samochodem aby przeprowadzić rozmowę z oskarżonym, pierwszy próbował odebrać mu butelkę z winem. Następnie szarpał się z oskarżonym. Mając dodatkowo na względzie inny incydent, kiedy to wymieniony powalił oskarżonego na ziemię i przez 40 min. przytrzymywał go, aż do czasu przyjazdu policji, Sąd powziął przekonanie, że po stronie tej osoby nie było subiektywnej obawy spełnienia. Dlatego też w zakresie tego zarzutu, Sąd uniewinnił oskarżonego.

Orzekając karę w stosunku do oskarżonego, Sąd doszedł do przekonania, że kara dwóch lat pozbawienia wolności za czyny opisane w pkt. I i II jako jedno przestępstwo, będzie karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu. W odniesieniu do czynu opisanego w pkt. III, za karę taką uznał cztery miesiące pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył oskarżonemu powyższe kary pozbawienia wolności i wymierzył karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności.

Z uwagi na fakt, że oskarżony był w nieodległej przeszłości karany i nie zmienił swojego postępowania, ani trybu życia (nadużywanie alkoholu), Sąd uznał, że w stosunku do oskarżonego nie zachodzą podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary.

Poczynione ustalenia faktyczne pozwalają stwierdzić, że oskarżony działał z niskich pobudek, raz z chęci zdobycia pieniędzy na alkohol, drugim razem – zastraszenia sąsiadki. Tego rodzaju postawa pozwala stwierdzić, że dotychczasowa kara nie osiągnęła wobec oskarżonego pokładanych w niej celów, w tym nie zapobiegła popełnieniu kolejnego przestępstwa. W związku z tym, Sąd uznał, że oskarżony jest już zdemoralizowany. Opisaną postawą okazał lekceważący stosunek dla prawa własności osób trzecich, jak również orzeczonych dotychczas kar. Zlekceważył szansę jaką było dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania tych kar.

Ponadto Sąd orzekając karę bezwzględną pozbawienia wolności miał na względzie potrzebę kształtowania świadomości prawnej lokalnej społeczności, w której funkcjonuje oskarżony. Również współmieszkańcy i krąg znajomych oskarżonego muszą na jego przykładzie przekonać się, że popełnianie przestępstw nie popłaca, a skazanie na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania stanowi swego rodzaju szansę na zmianę postawy i poszanowanie zasad porządku prawnego, której zlekceważenie spowodować może orzeczenie dolegliwej kary, w tym kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

Na poczet powyższej kary sąd w oparciu o przepis art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 18.07.2012r. do dnia 19.07.2012r. oraz okres tymczasowego aresztowania od dnia 18.09.2012r. do dnia 04.10.2012r., przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Z uwagi na trudną sytuację materialną oskarżonego sąd zwolnił go od kosztów sądowych i opłaty, stosowanie do przepisów art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Ponadto Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 1092,24 złotych, obejmującą Vat, tytułem wynagrodzenia za udzieloną oskarżonemu, a nieopłaconą pomoc prawną z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym