Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 roku w Warszawie

sprawy z powództwa R. D.

przeciwko (...) Bank (...) Spółce Akcyjnej w W.

o wynagrodzenie

1.  zasądza od pozwanego (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki R. D. kwotę 145.078,36 (sto czterdzieści pięć tysięcy siedemdziesiąt osiem 36/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami w stosunku rocznym od:

a)  kwoty 15.613,65 (piętnaście tysięcy sześćset trzynaście 65/100) złotych z tytułu niewypłaconej części przyznanej nagrody za 2008 rok od dnia 16 czerwca 2011 roku do dnia zapłaty;

b)  kwoty 29.091,91 (dwadzieścia dziewięć tysięcy dziewięćdziesiąt jeden 91/100) złotych z tytułu niewypłaconej części przyznanej nagrody za 2009 rok od dnia 1 lipca 2011 roku do dnia zapłaty;

c)  kwoty 100.372,80 (sto tysięcy trzysta siedemdziesiąt dwa 80/100) złotych z tytułu niewypłaconej nagrody za 2010 rok od dnia 19 lipca 2011 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki R. D. kwotę 2.717 (dwa tysiące siedemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji oraz kwotę 7.254,00 (siedem tysięcy dwieście pięćdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej;

3.  wyrokowi w punkcie 1 do kwoty 28.727,98 (dwadzieścia osiem tysięcy siedemset dwadzieścia siedem 98/100) złotych nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt XXI P 187/11

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 lipca 2011 r. wniesionym przeciwko (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. powódka R. D. wystąpiła o zasądzenie kwoty 145.078,36 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem części przyznanej nagrody za rok 2008 oraz 2009 przypadającej do wypłaty w czerwcu 2011 oraz z tytułu niewypłaconej przyznanej nagrody za rok 2010 wraz z zasądzeniem kosztów postępowania (k.1-5).

W uzasadnieniu pozwu R. D. wskazała, że otrzymała od pozwanego pismo, w którym pracodawca przyznał jej nagrodę za 2009 r. przy czym wypłata nagrody miała nastąpić w 3 transzach.

W dniu 25 czerwca 2010 r. wypłacono pierwszą transzę.

Powódka podkreśliła, że oświadczenie pracodawcy o przyznaniu jej nagrody stworzyło po stronie pracownika prawo do wypłaty nagrody i nie może zostać cofnięte jednostronnym oświadczeniem spółki gdyż stanowiłoby to przejaw dyskryminacji pracownika.

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 września 2012 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości (k. 46-54).

Pozwana wskazała, że powódce przyznano nagrody w ramach Programu Odroczonych Nagród, które to nagrody są przyznawane za ogólne wyniki pracy i nie są uzależnione od realizacji konkretnych zadań.

Za rok 2008 powódka uzyskała warunkowe prawo do nagrody, która miała być przydzielona powódce w trzech transzach (transza 1 – 18 czerwca 2010 r.: 15158,88 zł; transza 2 – 18 czerwca 2011 r.: 15613,65; transza 3 - 18 czerwca 2012 r.: 16082,88 zł).

Wyjaśniła nadto, że zgodnie z zasadami Programu Odroczonych Nagród 2009 warunkiem nabycia uprawnienia do każdej transzy było pozostawanie przez powódkę w zatrudnieniu do dnia jej przydzielenia chyba, że rozwiązanie umowy odbyło się w wyjątkowych okolicznościach wskazanych w Programie Nagród Odroczonych 2009 i miało charakter tzw. „good leaver”.

Zdaniem pozwanego powódka spełniła warunki nabycia prawa do pierwszej transzy i w związku z tym kwota 15.158,88 zł została jej wypłacona po dniu nabycia uprawnienia 18 czerwca 2010 r.

Rozwiązanie z własnej inicjatywy umowy o pracę przed datą przydzielenia drugiej i trzeciej transzy z dniem 30 kwietnia 2011r. spowodowało, że powódka nie spełniła warunków Programu Odroczonych Nagród i nie nabyła uprawnienia do wypłaty dalszych transz.

Podobnie powódka uzyskała warunkowe prawo do nagrody za rok 2009 r. płatnej również w trzech transzach, do których nabycie uprawnień uzależnione było od spełnienia warunków Programu Odroczonych Nagród 2010 (1 transza – 18 czerwca 2010 r. : 58183,83 zł; 2 transza – 18 czerwca 2011 r. ; 17708akcji (...); 3 transza – 18 czerwiec 2012 r.: 17708 akcji (...)).

Pozwana Spółka stwierdziła, że powódka z własnej inicjatywy rozwiązała umowę o pracę przed wypłatą drugiej transzy, a warunkiem wypłaty części nagrody było nie podejmowanie prowadzenia działalności konkurencyjnej. Pracodawca wskazał, że powódka podjęła pracę w podmiocie konkurencyjnym, co sama oświadczyła w dokumencie „self-certyfication form”, przez co nie spełniała warunków otrzymania kolejnej transzy nagrody.

Spółka wskazała nadto, że powódka uzyskała także warunkowe prawo do nagrody za rok 2010. Zastosowanie miały te same warunki co do nagrody za 2009 r. ( transza – 7 marca 2010 r.: obligacje; 367 akcji i 777,13 zł (obligacji) w dniu 7 marca 2012 r.; 367 akcji i 825,62 zł (obligacji) w dniu 7 marca 2013 r.; 366 akcji i 877,75 zł (obligacji) w dniu 7 marca 2014 r.) w tym przypadku warunkiem wypłaty części nagrody było nie podejmowanie działalności konkurencyjnej.

Zdaniem spółki żadna ze wskazanych transzy nie była należna powódce, gdyż przed datami nabycia do nich uprawnień powódka rozwiązała umowę z własnej inicjatywy i podjęła działalność konkurencyjną.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

Początkowo powódka została zatrudniona u poprzednika strony pozwanej (...)Bank (...)S. A. z siedzibą w W.od dnia 1 maja 2008 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku Starszego Relationship Banker, Kierownika Zespołu w Pionie Klientów Korporacyjnych z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości (...) zł miesięcznie (okoliczności niesporne; akta osobowe k. 2 część B).

W dniu 21 grudnia 2009r. strony podpisały aneks do dotychczas obowiązującej umowy o pracę wskazujący, że aktualnie pracodawcą powódki jest (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. oraz, że umowa o racę została zmieniona w ten sposób, że wszystkie dotychczasowe postanowienia zostały wykreślone i zastąpione postanowieniami zawartymi w załączniku 1 do aneksu.

Aneks wszedł w życie w dniu 1 stycznia 2010r./ k. 20 akta osobowe część B/.

W punkcie 7 zmienionej umowy o pracę strony ustaliły, że spółka może wedle swego uznania wypłacać pracownikowi nagrody w wysokości, okresach i na zasadach dowolnie określonych przez Spółkę w jakimkolwiek czasie. Wypłata nagrody mogła nastąpić w gotówce, akcjach lub w innej formie, mogła zostać odsunięta w czasie w całości lub w części zaś wysokość nagrody mogła ulec obniżeniu w wypadkach i na warunkach określonych przez Spółkę.

Strony ponadto ustaliły, że wykonanie przez Spółkę uprawnienia do wypłaty nagrody w danym roku finansowym nie jest wiążące dla Spółki i nie stanowi podstawy do uznania, ze będzie ona wypłacać nagrody w kolejnych latach finansowych. Zgodnie z przedmiotową umową jeśli w dniu lub przed dniem planowanej wypłaty nagrody ustał stosunek pracy lub którąkolwiek ze stron wypowiedziała umowę o pracę pracownik nie będzie uprawniony do otrzymania nagrody (k. 13-14).

Pozwany (...) Bank (...) S.A.w ramach międzynarodowej Grupy (...) początku 2010 r. otrzymał z centrali tego banku w L.Program Nagród Odroczonych za 2009 r. i 2010 r.

Stosownie do postanowień tego programu za nagrodę odroczoną uznawano dowolną nagrodę za wyniki przyznaną w konsekwencji dorocznego przeglądu wynagrodzeń. Wypłata takiej nagrody mogła być odroczona na okres do trzech lat i wypłacona w sposób określony przez Komitet Wynagrodzeń (...)z siedzibą w L.zgodnie z regulaminem Programu Nagród Odroczonych oraz lokalnymi uwarunkowaniami podatkowymi i prawnymi obowiązującymi w danym kraju.

Nagroda Odroczona zgodnie z warunkami Programu Nagród Odroczonych za 2010 rok oznaczała warunkowe nabycie prawa do akcji banku (...), obligacji (...)lub odroczonej wypłaty w gotówce w zależności od przepisów obowiązujących w danym kraju przyznane przez Komitet Wynagrodzeń (...)(k.68).

Pracownik uzyskiwał uprawnienie do pełnej kwoty nagrody według tych zasad w dniu określanym mianem daty nabycia uprawnień, który w przypadku powódki przypadał na dzień 7 czerwca 2011 r. (k.75).

Zgodnie ze wskazanym regulaminem nagroda odroczona mogła podlegać tzw. „wycofaniu”.

Oznaczało to, że międzynarodowa Grupa (...) z siedzibą w L. ustaliła, że może odebrać część nagrody pracownika w przypadku gdy obszar biznesowy, zespół lub sam pracownik wykonał w roku którego dotyczy nagroda odroczona działania, które w późniejszym terminie doprowadziłyby do poniesienia przez grupę straty znacznie większej niż przewidywana lub obszar biznesowy, zespół lub sam pracownik powinien był w roku, którego dotyczy nagroda odroczona, podjąć racjonalnie oczekiwane działania w celu takiego zarządzania ryzykiem, które pozwoliłoby uniknąć straty.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w ogólnych zasadach wypłaty nagród odroczonych za 2009 r. na podstawie uznania Komitetu Wynagrodzeń Rady Dyrektorów Grupa (...) może odebrać każdą część nagrody odroczonej, do której dana osoba nie nabyła jeszcze uprawnień.

W myśl postanowień Regulaminu Programu Nagród Odroczonych (...)za
2010 r. pracownikom odchodzącym z Grupy będą w dalszym ciągu wypłacane ich nagrody odroczone zgodnie z określonym harmonogramem, z zastrzeżeniem zastosowania ewentualnego wycofania.

W takich okolicznościach pracownicy tracą swoje nagrody odroczone, tylko jeżeli podejmą pracę w podmiocie konkurencyjnym lub jeżeli naruszą pewne ograniczenia, np. dopuszczą się pozyskiwania pracowników Grupy lub narażą na szwank reputację Grupy (k.68 - 72).

Zgodnie z ustaleniami dotyczącymi Nagród Odroczonych za 2011 r. nagroda odroczona była przyznana, jeśli pracownik otrzymał nagrodę za wyniki przekraczająca (...) GBPwypłacona jako jedna lub więcej nagród odroczonych.

Pracownik może otrzymać nagrodę w formie obligacji, i/lub nagrodę w formie akcji. Według uznania Komitetu Wynagrodzeń grupa mogła odebrać każdą cześć nagród odroczonych pracowników, do której pracownik nie nabył jeszcze uprawnień (k.78-79).

W programie Nagród Odroczonych za rok 2008 istniał warunek, że trzeba pozostawać w zatrudnieniu przez cały okres nagród odroczonych chyba, że się dostało specjalny status. Za 2009 i 2010 r. trzeba było pozostawać w zatrudnieniu i nie działać na szkodę spółki, albo w przypadku zmiany zatrudnienia nie przejść do podmiotu konkurencyjnego.

Regulamin nagród odroczonych Grupy (...) z siedzibą w L. wprowadzono w pozwanej spółce do wiadomości pracowników w sposób w niej przyjęty poprzez ogłoszenie w sieci Intranet, w informacjach w mailach pochodzących od dyrektora kadr Grupy (...) z siedzibą w L., poprzez umieszczenie i udostępnienie dokumentu w dziale kadr pozwanej spółki / zeznania św. A. D. k. 147 - 149; św. J. K. k. 159, 161; św. L. G. k. 164/.

Zarząd pozwanej spółki nie podjął żadnej formalnej uchwały zarówno w języku angielskim jak i polskim o wprowadzeniu powyższego regulaminu do stosowania u pracodawcy / zeznania św. P. Ł. k. 134, 136; św. A. D. k. 147- 148; św. L. G. k. 164 – 165; zeznania powódki k. 201- 203/.

Nagrody miały charakter nagród uznaniowych / zeznania św. A. D. k. 147; św. L. G. k. 164 – 165/.

W maju 2009 r. powódka otrzymała od Grupy (...)dotyczące Programu Odroczonych Nagród Grupy (...), z którym Grupa (...)potwierdziła przyznanie powódce Odroczonej Nagrody za rok 2008 a pismo zostało podpisane przez dyrektora Human Resources Grupy (...)z siedzibą w L. N. R./k 24,25/. Pismo wręczył jej bezpośredni przełożony L. G.członek zarządu pozwanej spółki, informując, że oznacza to przyznanie przez pracodawcę nagrody powódce /zeznania powódki k. 201; zeznania L. G.k. 164 i nast./.

Zgodnie z przedmiotowym pismem odroczona nagroda uprawniała powódkę do nabycia obligacji (...) w trzech transzach.

Z powyższego pisma wynikało również, że w sytuacji ustania stosunku pracy w pozwanej spółce wszystkie niewypłacone transze przepadną i powódka nie otrzyma z tego tytułu żadnego ekwiwalentu. W przypadku gdyby powódka rozstała się z firmą z powodów określanych mianem „dobry odchodzący pracownik” jakakolwiek niezapłacona transza będzie przydzielona zgodnie z ustalonym terminem i będzie mogła być przedmiotem zwrotu (k.25).

W dniu 5 marca 2010 r. powódka otrzymała informację, iż została jej przyznana nagroda uznaniowa za wyniki pracy w 2009 r. w wysokości 116.367,65 zł. We wskazanym wyżej piśmie wyjaśniono, iż niewypłacona część odroczonej nagrody może ulec zmniejszeniu, pismo zostało podpisane przez członka Zarządu pozwanej spółki św. L. G. (k. 28; akta osobowe k. 22 część B).

Dnia 11 marca 2011r. powódka otrzymała pismo przyznające jej nagrodę uznaniową za wkład pracy w 2010r. w wysokości 136.872 zł; pismo zostało podpisane przez członka Zarządu pozwanej spółki św. L. G. oraz ówczesnego Dyrektora departamentu Zasobów Ludzkich św. A. D. k. 30; akta osobowe część B/.

W dniu 30 marca 2011 r. powódka wypowiedziała umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 30 kwietnia 2011 r.(k.47).

Wobec wypowiedzenia umowy o pracę kadry pozwanego zwróciły się do powódki o sporządzenie oświadczenia w postaci dokumentu self – certification form, który powódka wypełniła w dniu 19 maja 2011 r. (k.82-86).

W dniu 28 czerwca 2011 r. profesjonalny pełnomocnik powódki wezwał pozwaną spółkę do zapłaty na rzecz powódki łącznie kwoty 145.078,36 zł. składającej się z kwot - 15.613,65 zł brutto z tytułu niewypłaconej części przyznanej premii za rok 2008 przypadającej do wypłaty w czerwcu 2011 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia płatności do dnia zapłaty;

- 100.372,80 zł brutto z tytułu niewypłaconej przyznanej premii za rok 2010 wraz z ustawowymi odsetkami od dnia płatności do dnia zapłaty (k.32-33).

Powódka wskazała, że przyznane nagrody były wyrazem uznania za wyniki pracy powódki w 2008, 2009 i 2010 r., przy czym każdorazowo spełniła warunki przydzielenia jej tychże uprawnień. Wskazała nadto, że przepracowała okres za jaki uzyskała nagrody.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zeznań świadków: P. Ł. (k. 133-137), A. D. (k.145-150), J. K. (k.159-163), L. G. (k.164-167) oraz powódki gdyż zeznania te są wewnętrznie spójne i logiczne, korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie zwłaszcza znajdują potwierdzenie w dokumentach złożonych do akt sprawy.

W niniejszej sprawie przede wszystkim istotą sporu była ocena prawna zaistniałego stanu faktycznego ustalonego na podstawie zeznań świadków jak wyżej oraz powódki w świetle postanowień regulaminu Programu Nagród Odroczonych wprowadzonych przez Grupę (...) pisemnych oświadczeń woli pracodawcy (...) S.A. skierowanych do powódki a dotyczących przyznania nagród odroczonych za lata 2008, 2009 i 2010r.

Sąd Okręgowy w Warszawie zważył, co następuje:

Po przeanalizowaniu zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie w ocenie Sądu Okręgowego powództwo R. D. zasługiwało na uwzględnienie.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy dostatecznie wskazuje, że stan faktyczny przedmiotowej sprawy był zasadniczo niesporny pomiędzy stronami, które wywodziły jedynie odmienne skutki prawne z ustalonych faktów.

Przede wszystkim Sąd Okręgowy uznał, że pracodawca wprowadził regulaminy Programów Nagród Odroczonych za 2008, 2009, 2010 r.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego a w szczególności zeznań św. G. oraz św. D. Zarząd pozwanej spółki (...) Bank (...) S.A. pomimo tego, że nie podjął żadnej formalnej uchwały w kwestii akceptacji i przyjęcia do stosowania regulaminu grupy (...) z siedzibą w L. o określonej treści, to jednak podał go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u pracodawcy stosownie do treści art. 77 ^{( 2)} § 6 k.p. co wynika jednoznacznie z zeznań świadków.

Sąd Okręgowy oceniając prawo powódki do niewypłaconych części nagród wziął pod uwagę, że zgodnie z treścią art. 78 § 1 k.p. wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy.

Zgodnie z dyspozycją art. 80 k.p. wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy potrawa tak stanowią. Powiązanie prawa do wynagrodzenia z faktycznym wykonywaniem pracy wskazuje, że nie samo pozostawanie w stosunku pracy lecz faktyczne wykonywanie pracy jest tytułem prawnym do obliczenia i wypłaty wynagrodzenia.

Wynagrodzenie oblicza się nie na podstawie hipotetycznych cech pracy ustalonej przy nawiązywaniu stosunku pracy, lecz na podstawie oceny faktycznie wykonywanej pracy przez co należy rozumieć sumienne i staranne świadczenie pracy w okresie rozliczeniowym, zgodnie z poleceniami pracodawcy.

Przez wykonaną pracę należy także rozumieć czynności spełnione przez pracownika w okresie poprzedzającym wypłatę wynagrodzenia. Z tego względu nie jest możliwe pominięcie byłego pracownika przy przyznawaniu świadczenia będącego składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie w którym był on zatrudniony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1996 r., I PRN 94/96, OSNP 1997, nr 8, poz. 131).

Podzielając powyższy pogląd w całości należy dodać, że Sąd Najwyższy wskazał nadto, że pominięcie byłego pracownika przy przyznawaniu świadczenia będącego składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie w którym był on zatrudniony, narusza zasady wynagrodzenia za pracę wykonaną (art. 80 k.p.), wynagrodzenia według ilości i jakości pracy (art. 78 k.p.) i równego traktowania pracowników (art. 11 ² k.p.).

W uzasadnieniu powołanego wyżej wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że w uchwale pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 października 1985 r., III PZP 33/85 (OSMCP 1986 z. 5 poz. 64)
Sąd Najwyższy stwierdził, że postanowienie regulaminu podziału premii z zysku w przedsiębiorstwie państwowym (art. 10 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych – jednolity tekst: Dz. U. z 1984 r., Nr 16, poz. 74 ze zm.), wyłączające za konkretny okres rozliczeniowy prawo pracownika do premii w razie rozwiązania umowy o pracę po upływie tego okresu jest nieważne, bez względu na to kiedy regulamin został uchwalony.

Albowiem stan faktyczny rozpoznawanej wówczas sprawy dotyczył przedsiębiorstw w uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy nie podzielił poglądu, że samodzielność przedsiębiorstw w ustalaniu zasad wynagradzania pracowników stosownie do potrzeb i środków tworzonego z zysku do podziału funduszu załogi ma świadczyć o pozbawieniu premii z zysku charakteru wynagrodzenia za pracę.

Samodzielności w ustalaniu zasad wynagradzania pracowników nie może cechować dowolność; samodzielność ta musi mieścić się w granicach obowiązujących przepisów i nie może naruszać zasad wynikających z art. 13 k.p.

Podobnie również Sąd Najwyższy w kolejnej uchwale z dnia 30 lipca 1986 r., III PZP 47/86, (OSNCP 1987 z. 5-6 poz. 82) uznał, że postanowienie regulaminu podziału premii z zysku w spółdzielczych jednostkach organizacyjnych, wyłączające prawo pracownika do premii za konkretny okres rozliczeniowy w razie rozwiązania umowy o pracę po upływie tego okresu jest nieważne a w wyroku z dnia 18 września 1986 r., I PRM 71/86 (OSNCP 19787 z. 12 poz. 208), że wykładnia zawarta w uchwale pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 30 października 1985 r., III PZP 33/85, ma odpowiednie zastosowanie do regulaminu podziału premii obciążającej koszty działalności zakładu pracy i objętej zakładowym systemem wynagradzania (por. uzasadnienie uchwały z dnia 20 lipca 1986 r., III PZP 71/86, OSNCP 1987, z. 12, poz. 197).

Omawiane zasady zostały przedstawione także w uchwale z dnia 27 lipca 1989 r., III PZP 33/89 (OSNC 1990 z. 7-8 poz. 94), w której Sąd Najwyższy uznał, że akt prawny podwyższający z mocą wsteczną stawki osobistego zaszeregowania pracowników ma za okres do wydania aktu prawnego zastosowanie również do pracownika, który w dacie wydania aktu prawnego nie był już pracownikiem. Analogiczny pogląd wyrażony w aspekcie realizacji zasady równego traktowania pracowników (zakaz dyskryminacji) wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 listopada 1990 r., I PR 352/90 (OSP 1992 z.3 poz. 55 z glosą T. B.–M.), według którego pracownikowi w okresie wypowiedzenia przysługują te same uprawnienia – łącznie z uprawnieniem do wynagrodzenia w określonej wysokości – co innym pracownikom zakładu pracy.

Podobnie w przypadku wstecznego wprowadzenia niektórych składników wynagrodzenia lub ich podwyższenia prawo do wynagrodzenia ustalonego według nowych zasad przysługuje pracownikowi zatrudnionemu w czasie obowiązywania regulacji, choćby przepis płacowy został wydany po rozwiązaniu z nim stosunku pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 1998 r., III PZP 33/89, OSNCP 1990, nr. 7-8, poz. 94.).

Także w razie podziału premii z odłożonego zysku wypłaconego w rocznych okresach rozliczeniowych pracownik, który wykonywał w tym czasie pracę nie może być pozbawiony udziału w takim wynagrodzeniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 1997 r., I PKN 53/96, OSNP 1997, nr 13, poz. 233).

Przedstawione powyżej liczne orzecznictwo w tej materii jest zatem jednolite i utrwalone co pozwala na stwierdzenie, że pozbawienie pracownika wypłacenia części przyznanej nagrody należy również w postępowaniu sądowym badać w kontekście ważności takich postanowień umownych.

Sąd Okręgowy uznał mając na względzie powyższe stanowisko judykatury, że postanowienia regulaminu Programu Nagród Odroczonych za rok 2008, 2009 oraz 2010 r. w kontekście wskazanego „prawa wycofania” oraz odmowy wypłaty kolejnych transz nagrody z uwagi rozwiązanie umowy o pracę oraz na podjęcie zatrudnienia w podmiocie konkurencyjnym są prawnie bezskuteczne w odniesieniu do przyznanego już prawa powódki do nagrody i nie mogą stanowić podstawy odmowy wypłaty dalszych transzy nagród dochodzonych niniejszym pozwem.

Inaczej mówiąc Sąd Okręgowy uznał za nieważne postanowienia regulaminu wyłączające prawo powódki R. D. do niewypłaconych części nagród.

Przede wszystkim podkreślenia wymaga, że powódce skutecznie przyznano prawo do nagród poprzez złożenie jej pisemnego oświadczenia woli pracodawcy dotyczące wszystkich trzech nagród rocznych za konkretny okres rozliczeniowy, który przepracowała w całości.

W ocenie Sądu oświadczenia woli pozwanej spółki wręczone w maju 2009 r. co do przyznania powódce Odroczonej Nagrody za rok 2008, w dniu 5 marca 2010 r. co do przyznania jej nagrody uznaniowej za wyniki pracy w 2009 r. w wysokości 116.367,65 zł. oraz z dnia 11 marca 2011r. za wkład pracy w 2010r. w wysokości 136.872 zł skutecznie i w całej wysokości spowodował nabycie przez powódkę prawa do wymienionych nagród w całości. Wręczone powódce i podpisane pisma przez uprawnione do reprezentacji pracodawcy osoby stanowiły skuteczne i rodzące skutki prawne oświadczenia woli.

Przyznane nagrody miały być wypłacone w transach, które nie podlegały innym ograniczeniom a zwłaszcza tym wymienionym w regulaminie Nagród Odroczonych.

Wskazany regulamin nie został stworzony jako akt wewnątrzzakładowy pozwanej spółki, nie został włączony uchwałą Zarządu spółki jako regulamin wynagradzania spółki – co było bezsporne - a przede wszystkim pochodził od innego podmiotu gospodarczego a mianowicie międzynarodowej grupy (...) z siedzibą w L., która nie była pracodawcą powódki w rozumieniu art. 3 ^{( 1)} kodeksu pracy. Nadto również nie wykazano w toku procesu aby ten podmiot posiadał jakiekolwiek pełnomocnictwo do składania oświadczeń woli w imieniu pozwanego pracodawcy.

Przemawia za tym wnioskiem również wykładnia językowa wszystkich trzech oświadczeń woli złożonych powódce R. D. albowiem wynika z nich jasno i jednoznacznie, że pracodawca przyznał powódce nagrody w całości, w pełnych wskazanych każdorazowo kwotach - za wkładu jej pracy w danych latach a jedynie odroczył terminy płatności.

Tak złożone oświadczenie woli należy interpretować zgodnie z jego treścią, która dotarła do powódki jako pracownika w przeciwieństwie do regulaminu Nagród Odroczonych, który stoi z nim w sprzeczności.

Znajomość powyższego regulaminu przez pracowników w tym i powódkę nie może stanowić o jego skuteczności i ważności w indywidualnych stosunkach pracy wobec decyzji pracodawcy przyznającej świadczenie.

Postanowienia regulaminu pozwalające odmówić wypłaty kolejnej raty należy co do zasady uznać należy zatem za niezgodne z powszechnie obowiązującymi zasadami prawa pracy, jako naruszające zasadę wynagradzania za pracę wykonaną (art. 80 k.p.) oraz równego traktowania pracowników (art. 11 ² k.p.).

Trzeba przy tym wskazać na potwierdzające powyższe wnioski zeznania ówczesnego członka Zarządu pozwanej spółki L. G., który potwierdził, że nagrody otrzymywane przez pracowników, w tym powódkę były przyznane za wyniki pracy, jakie pracownicy Departamentu osiągali w pracy. Pomimo tego, że świadek był członkiem zarządu, ale jak stwierdził jako zarząd nie mieli wpływu na to, czy mogą przyznać nagrody swoim pracownikom, ze względu na fakt, iż Bank jest częścią globalnej organizacji i to (...) L.był twórca programu nagród odroczonych (k.159-166).

Odnosząc się ponadto do stanowiska strony pozwanej wywodzące skutki prawne z oświadczenia powódki zawartego w dokumencie self -certyfication form o podjęciu zatrudnienia w podmiocie konkurencyjnym należy stwierdzić, że nie ma ono znaczenia dla oceny prawa powódki do nagrody i nie stanowi uzasadnionej podstawy odmowy wypłaty premii stosownie do postanowień regulaminu Programu Nagród Odroczonych.

Powódka nie zawarła z pracodawcą żadnej umowy o zakazie konkurencji a działania pozwanej w istocie sprowadzały się do pominięcia wprowadzenia do indywidualnego stosunku pracy pomiędzy stronami zakazu konkurencji po zakończeniu zatrudnienia oraz wzajemnych zobowiązań pracodawcy w razie niepodjęcia takiego zatrudnienia przez pracownika. Tego rodzaju działania należy określić jako dyskryminujące jeśli zważy się dodatkowo, że tego rodzaju zobowiązanie w umowie dwustronnie zobowiązującej wiąże się z wzajemnymi zobowiązania obu stron a zwłaszcza z obowiązkiem wypłacania pracownikowi nie podejmującemu konkurencyjnego zatrudnienia stosownego rekompensaty w postaci odszkodowania.

W rozpoznawanej sprawie pozwany bank nie dopełnił powyższego a nadto dokonując samodzielnie oceny, że przyszły pracodawca powódki jest konkurencyjny pozbawił dodatkowo pracownika pozostałych transz nagród za okresy pracy powódki, co do których nie było żadnych zastrzeżeń do jej pracy i wykonywania obowiązków.

Mając na uwadze dotychczasowe rozważania Sąd Okręgowy zasądził od (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz R. D. kwotę dochodzoną pozwem wraz z stawowymi odsetkami od każdej z kwot od daty wymagalności na podstawie art. 481 kodeksu cywilnego

Co do kwoty 15.613, 65 zł termin wymagalności został wskazany w decyzji przyznającej nagrodę na dzień 16 czerwca 2011r.; co do kwoty 29.091.91 zł wypłata miała nastąpić w czerwcu 2011r. a więc płatność powinna nastąpić do dnia 30 czerwca 2011r. Pozostawanie dłużnika w zwłoce w tym wypadku należy uznać od dnia 1 lipca 2011r. Co do nagrody za 2010r. za wyniki pracy Sąd uznał, że pracodawca pozostawał w zwłoce w jej wypłaceniu od daty 7 dni od doręczenia mu wezwania do zapłaty /k. 34/.

Zgodnie z treścią art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Sąd Okręgowy w Warszawie przyjmując podstawową zasadą dotyczącą kosztów procesu czyli zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania kosztami postępowania w sprawie obciążył stronę pozwaną w całości. Koszty zastępstwa procesowego strony powodowej określone zostały na podstawie § 6 pkt 6 i § 11 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Stosownie do treści przepisu art. 477 ² § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 28.727,98 zł.