Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015r. w S.

odwołania K. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 czerwca 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu K. D. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01 maja 2014r.

Sygn. akt: IV U 770/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 czerwca 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił K. D. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył okres 3 lat, 3 miesięcy, natomiast nie uznał okresów zatrudnienia od 14.10.1974 r. do 17.11.1985 r., od 17.01.1987 r. do 11.05.1987 r., od 21.05.1990 r. do 26.07.1992r., od 16.10.1992 r. do 31.05.1993 r. w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S. z uwagi na to, że wystawione świadectwo pracy nie spełnia wymogów formalnych.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. D. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa. Podał, że okresy nieuznane przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji powinny być potraktowane jako praca w warunkach szczególnych, bowiem w tych okresach wykonywał prace remontowe, konserwacyjne, naprawcze w celu trzymania maszyn i urządzeń w pełnej sprawności technicznej i wykonywana przez niego praca powinna być uznana jako praca w warunkach szczególnych zgodnie z wykazem A działem XIV, poz. 25 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczony wskazał, że prace remontowe wykonywał na oddziale przygotowania mieszanki i na oddziale produkcyjnym wykonując remonty pras, przenośników, taśmociągów, suwnic, przekładni, mieszadeł. Na tych oddziałach odbywała się produkcja cegły silikatowej i praca na tych oddziałach odbywała się w w ciągłym ruchu warunkach szczególnych (wykaz A, dział V, poz. 11 w/w rozporządzenia) (odwołanie k.1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. D. w dniu (...)r. ukończył (...)rok życia. W dniu 29 maja 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 29 lat, 1 miesiąc i 15 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 29 lat i 14 dni, a okresy nieskładkowe 1 miesiąc i 1 dzień. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił 3 lata i 3 miesiące stażu pracy w warunkach szczególnych. Z uwagi na brak wymaganego ustawą 15 – letniego stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 12 czerwca 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 12.06.2014 r. – k.17 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 14 października 1974 r. do 31 maja 1993 r. pracował w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S.. Ubezpieczony został zatrudniony na Oddziale Produkcji Silikatów w S. w pełnym wymiarze czasu pracy na okres próbny 7 dni, a po jego upływie na czas nieokreślony na stanowisku tokarza (przyjęcie do pracy – akta osobowe). Na stanowisku tokarza ubezpieczony pracował do 17 listopada 1985r. Następnie od 18 listopada 1985 r. do 16 maja 1986 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, a od 17 maja 1986 r. do 16 stycznia 1987 r. na świadczeniu rehabilitacyjnym. Po upływie okresu, a który ubezpieczonemu przyznane zostało świadczenie rehabilitacyjne ubezpieczony wrócił do pracy na stanowisko tokarza. Od dnia 12 maja 1987 r. ubezpieczonemu powierzone zostały obowiązki kierowcy ciągnika i na tym stanowisku pracował do 20 maja 1990 r. Następnie od 21 maja 1990 r. ubezpieczonemu powierzone zostały obowiązki brygadzisty-mechanika transportu i warsztatu samochodowego i tą pracę wykonywał do dnia 26 lipca 1992 r. Od dnia 27 lipca 1992 r. ponownie powierzono ubezpieczonemu obowiązki kierowcy ciągnika i jako kierowca pracował do 15 października 1992 r. Następnie od dnia 16 października 1992 r. do dnia 31 maja 1993r. ubezpieczony wykonywał pracę mechanika – tokarza (angaże – akta osobowe). Oddział Produkcji Silikatów w S. zajmował się produkcja cegły silikatowej. W S. w ramach zakładu pracy były następujące wydziały: wydział głównego mechanika, wydział głównego energetyka, dział transportu, dział administracyjny oraz dział produkcji, w ramach którego był wydział przygotowania mieszanki. Wydział przygotowania mieszanki i produkcji pracował na trzy zmiany, produkcja cegły silikatowej odbywała się przez całą dobę, maszyny służące do produkcji cegły były w ciągłym ruchu. Do zadań wydziału głównego mechanika należała konserwacja i naprawy całej linii technologicznej służącej do produkcji cegły. w tym wydziale pracowała brygada remontowa, której członkiem był ubezpieczony K. D.. Na wydziale głównego mechanika były również takie urządzenia jak: frezarka i tokarka, które służyły mechanikom do szybkiej regeneracji zużytych drobnych części maszyn tj. śruby, tulejki. Ubezpieczony naprawiał taśmociągi, wibratory, prasy obrotowe, mieszadła, młyn kulowy do wapna, kruszarki, wózki, i inne podzespoły wszystkich urządzeń związanych z linią technologiczną. Wskazane urządzenia pracowały na wydziale przygotowania mieszanki do wyrobu cegły silikatowej oraz na wydziale produkcji, gdzie z przygotowanej mieszanki były produkowana cegła. Naprawa wymienionych urządzeń wykonywana była na w/w wydziałach przez ubezpieczonego, gdzie panowały trudne warunki: duże zapylenie od kruszonego i mielonego wapna, oraz wysokie poziom hałasu od pracujących urządzeń. Ubezpieczony pracę mechanika polegającą na utrzymaniu maszyn służących do produkcji cegły w ciągłym ruchu stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ubezpieczony w okresach wymienionych powyżej jako kierowca ciągnika pracował w dziale transportu i jego praca polegała na wożeniu piachu ciągnikiem, który był wykorzystywany w procesie produkcji cegły. Na dziale transportu był też warsztat samochodowy i w okresie od 21 maja 1990 r. do 26.07.1992 r. ubezpieczony pracował jako mechanik na tym warsztacie naprawiając ciągniki. Warsztat wyposażony był w kanał remontowy, ale ubezpieczony wykonując naprawy nie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując naprawy w kanale remontowym (okoliczność przyznana przez ubezpieczonego k. 20).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.2 akt emerytalnych ubezpieczonego, zeznania ubezpieczonego k.20).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie K. D. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 9 stycznia 2014 r. oraz nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych pracując w okresie od 14 października 1974 r. do 31 maja 1993 r. w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S. na stanowisku kierowcy ciągnika i mechanika –tokarza.

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporne i uznane przez organ rentowy za pracę w warunkach szczególnych pozostawały okresy zatrudnienia ubezpieczonego u wskazanego pracodawcy od 12.05.1987 r. do 20.05.1990 r. i 27.07.1992 r. do 15.10.1992 r. (tj. 3 lata i 3 miesiące) kiedy to ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca ciągnika. Sporny pozostawał natomiast pozostały okres zatrudnienia w Oddziale Produkcji Silikatów w S..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresach od 14.10.1974 r. do 17.11.1985 r., od 17 stycznia 1987 r. do 11 maja 1987 r., od 16.10.1992 r. do 31.05.1993 r. (tj. przez 12 lat, 1 miesiąc i 11 dni) ubezpieczony pracował na stanowisku mechanika-tokarza na wydziale głównego mechanika. Był członkiem brygady remontowej, która zajmowała się bieżącą konserwacją i remontami urządzeń na oddziałach będących w ruchu: wydziale przygotowania mieszanki i wydziale produkcji, na których to wydziałach jako podstawowe wykonywane były prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DZ.U. nr 8, poz. 43 ze zm.). Oddział Produkcji Silikatów w S. zajmował się produkcją cegły silikatowej. Produkcja tej cegły odbywała się na wydziale przygotowania mieszanki (I etap) i na wydziale produkcyjnym (II etap), na którym był wytwarzany gotowy produkt. Na obu wydziałach praca opierała się na pracy urządzeń tj. przesiewacz piasku, wyciąg kubełkowy, taśmociągi do mieszanek, młyn kulowy, kruszarki, mieszadła, prasy, przesuwnice wózków, które były w ciągłym ruchu, bowiem produkcja cegły odbywała się w systemie trzyzmianowym przez całą dobę. Zgodnie z wykazem A, działem V, poz. 11 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 ze zm.) pracą w warunkach szczególnych jest praca przy produkcji materiałów ogniotrwałych oraz wyrobów ceramicznych.

Zgodnie z zarządzeniem nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty wymienione zostały następujące stanowiska pracy jako wykonywane w warunkach szczególnych przy dziale V, poz. 11 - prace przy produkcji materiałów ogniotrwałych oraz wyrobów ceramicznych: zestawiacz surowców i mieszanek, młynowy surowców mineralnych, formowacz, operator urządzeń formujących, operator urządzeń obróbczych, wypalacz, robotnik w przemyśle materiałów budowlanych wykonujący stale prace pomocnicze lub inne przy produkcji wyrobów ceramicznych lub materiałów ogniotrwałych. Na wydziale przygotowania mieszanki pracowały osoby zajmujące się zestawieniem surowców i mieszanek do produkcji cegły, operatorzy młynów kulowych, kruszarek, pras, pracownicy przy piecach do wypalania cegieł wobec powyższego na wydziale przygotowania mieszanki i produkcji cegły jako podstawowe wykonywane były prace w warunkach szczególnych. Ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach od 14 października 1974 do 17 listopada 1985 r., od 17 stycznia 1987 r. do 11 maja 1987 r., od 16 października 1992 r. do 31 maja 1993 r. wykonywał pracę polegającą bieżącej konserwacji urządzeń oraz prace przy remontach urządzeń pracujących na wydziale przygotowania mieszanki i wydziale produkcji cegły silikatowej, które wymienione zostały w stanie faktycznym. Powyższa praca kwalifikowana jest jako praca w warunkach szczególnych zgodnie z wykazem A, działem XIV, poz. 25 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. jako bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowalno-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Zakres czynności wykonywanych przez ubezpieczonego, charakter jego pracy w wymienionych okresach potwierdzili świadkowie: S. R. (k.18v-19), A. W. (k.19-19v), którzy pracowali razem z ubezpieczonym w tym samym okresie w Oddziale Produkcji Silikatów w S.. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z zeznań wymienionych świadków, oraz dowód z zeznań ubezpieczonego w charakterze strony (k. 19v-20). Przeprowadzone dowody są spójne, logiczne, korespondują ze sobą oraz z dokumentami pracowniczymi w postaci angaży, świadectwa pracy znajdującymi się w aktach osobowych ubezpieczonego.

W tym miejscu nadmienić należy, iż Sąd do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu zatrudnienia u wskazanego pracodawcy od 21 maja 1990 r. do 26 lipca 1992 r., kiedy to ubezpieczony zgodnie z angażami znajdującymi się w aktach osobowych wykonywał pracę mechanika na warsztacie w dziale transportu. Ubezpieczony podczas przesłuchania w charakterze strony przyznał również, że przez jakiś czas wykonywał pracę mechanika w warsztacie na wydziale transportu zajmując się naprawą ciągników, jednakże nie wykonywał swojej pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracując w kanale remontowym (k. 20). Wobec powyższego brak jest podstaw, aby zaliczyć wskazany okres do pracy w warunkach szczególnych. Podkreślić również należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, wynikająca z zaszeregowania pracownika ale rodzaj powierzonej mu pracy – rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt III AUa 657/13). W okolicznościach niniejszej sprawy zakres i charakter pracy ubezpieczonego w w (...) S. Oddział Produkcji Silikatów w S. potwierdzili świadkowie, których zeznania obdarzone zostały wiarygodnością.

Podsumowując ubezpieczony udowodnił, że na datę 1 stycznia 1999 r. posiada wymagany ustawą staż pracy w warunkach szczególnych 15 lat, bowiem przepracował w takich warunkach, łącznie z okresem uznanym przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji (...) lat, 4 miesiące i 11 dni.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że K. D. przysługuje prawo do emerytury od 1 maja 2014 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.