Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale: ./.

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 r. w Rybniku

sprawy z odwołania J. G. (1) (G.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 12 stycznia 2015 r. Znak(...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn. akt IX U 157/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.01.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu J. G. (1) (G.) przeliczenia podstawy wymiaru emerytury z uwagi na fakt, iż brak jest możliwości dokonania takiego przeliczenia na podstawie przepisów ustawy emerytalnej w sytuacji gdy, ubezpieczony po 1973r. nie pozostawał w zatrudnieniu.

Ubezpieczony odwołał się od decyzji i domagał się jej zmiany poprzez zobowiązanie organu rentowego do ponownego ustalenia podstawy wymiaru świadczenia z uwzględnieniem minimalnych wynagrodzeń w miejsce przyjętych do wyliczeń wartości zerowych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, iż do podstawy wymiaru można przyjąć minimalne wynagrodzenie wyłącznie za okresy pozostawania w zatrudnieniu. Natomiast w przypadku ubezpieczonego nie ma możliwości ustalenia podstawy wymiaru świadczenia, ponieważ w okresach, z których można by podstawę tę obliczyć ubezpieczony nie był zatrudniony.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. G. (1) urodził się w dniu (...)

W okresie od dnia 05.11.1952r. do dnia 31.12.1952r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w R., a następnie od 18.06.1956r. do 20.08.1973r. pracował w KWK (...). Po tej dacie nie podlegał już zatrudnieniu pracowniczemu, prowadził gospodarstwo rolne.

Od dnia 01.02.1995r. jest uprawniony do emerytury przyznanej decyzją z dnia 10.07.1995r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 14.12.1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Z uwagi na fakt, iż ubezpieczony od 20.08.1973r. nie podlegał zatrudnieniu i nie można było ustalić podstawy wymiaru emerytury, świadczenie zostało przyznane w kwocie minimalnej. Ubezpieczony nie wykazał wysokości swoich wynagrodzeń również za lata kiedy podlegał zatrudnieniu. Kopalnia nie dysponuje dokumentacją płacową dotyczącą okresu przed 1979r., zaś w aktach osobowych ubezpieczonego brak jest dokumentów w postaci angaży wskazujących na wysokość przysługującego wynagrodzenia.

Ubezpieczony kilkakrotnie składał odwołania od decyzji odmawiających ponownego przeliczenia świadczenia, które zostały oddalone prawomocnymi wyrokami z dnia 07.02.2000r. sygn. XVIII U 1454/99, z dnia 21.08.2001r. sygn. IXU 3446/01 oraz z dnia 20.02.2002r. sygn. IX U 6030/01.

W dniu 12.01.2015r. ubezpieczony ponownie wystąpił z wnioskiem o przeliczenie wysokości świadczenia emerytalnego nie przedkładając żadnych nowych dokumentów dotyczących zatrudnienia.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję z dnia 12.01.2015r. opisaną na wstępie.

Powyższe Sąd ustalił w oparciu o akta organu rentowego oraz akta osobowe ubezpieczonego z okresu jego zatrudnienia w KWK (...).

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.111 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r. poz 1440 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art.15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub emerytalno – rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia

2)  z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty

3)  z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne przeliczenie

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od wcześniej ustalonego.

Nie można obliczyć podstawy wymiaru z dziesięciu lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym ubezpieczony zgłosił wniosek o emeryturę albo o ponowne ustalenie emerytury , ponieważ w latach 1975 – 2014 również nie podlegał zatrudnieniu (pkt.2).

Nie ma również możliwości ustalenia podstawy wymiaru z dwudziestu lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu , ponieważ ubezpieczony posiada jedynie 18 lat kalendarzowych zatrudnienia (pkt.3).

Z uwagi na fakt, iż ubezpieczony w okresie od 1980r. do 1994r. nie podlegał zatrudnieniu, brak jest także możliwości ustalenia podstawy wymiaru według wariantu jak w pkt.1) tj. z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia, czyli z kolejnych 6 lat kalendarzowych wybranych przez ubezpieczonego z 15 lat kalendarzowych zgodnie z art.7 ust.1 ustawy z dnia 17.10.1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.u. nr.104 poz.450) – (pkt.1).

Wprawdzie w jednej ze spraw toczących się z odwołania ubezpieczonego od decyzji odmawiającej przeliczenia tj. od decyzji z dnia 08.12.1997r. wydanej pod rządami obowiązującej wówczas ustawy z dnia 17.10.1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent…, Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 15.10.1998r. sugerował, zbadanie możliwości odtworzenia wynagrodzenia z trzech kolejnych lat, z okresu kiedy ubezpieczony był zatrudniony, powołując się przy tym na przepis § 9 ust.5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 01.04.1985r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz.U. z 1989r., Nr.11 poz.63 ze zm). gdyż art.45 ust.2 ustawy rewaloryzacyjnej stwierdza, że przepisy wykonawcze wydane na podstawie wcześniejszych przepisów nadal obowiązują, o ile nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy, ale tut. Sąd jest zdania, że przyjęcie takiego okresu do obliczenia podstawy wymiaru nie jest dopuszczalne obecnie, jak i pod rządami ustawy rewaloryzacyjnej.

Należy tu wskazać na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1997r. IIUKN 332/97, który wprost mówi, że przepis § 9 ust.5 rozporządzenia j.w. nie ma zastosowania do ustalania podstawy wymiaru świadczeń emerytalno – rentowych, jeżeli wniosek o emeryturę został zgłoszony po dniu 31.12.1992r., ponieważ jest sprzeczny z art.7 ust.1. ustawy rewaloryzacyjnej. Ubezpieczony zaś zgłosił wniosek o świadczenie w 1995r.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia prawidłowości wyliczenia emerytury pobieranej przez ubezpieczonego, skoro nie można przeliczyć świadczenia z 20 lat podlegania ubezpieczeniu, bo J. G. (2) podlegał ubezpieczeniu jako społecznemu z tytułu zatrudnienia przez krótszy okres, a w okresach o których mowa w pkt.1 i 2 art.111 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS w ogóle nie pracował i podlegał ubezpieczeniu jako rolnik.

Słusznie wskazał organ rentowy, iż minimalne wartości wynagrodzeń można przyjąć jedynie za okresu pozostawania w zatrudnieniu, zaś w przypadku braku możliwości ustalenia podstawy wymiaru, jak w niniejszej sprawie, przysługuje świadczenie w najniższej wysokości. Zasad ta obowiązywała zarówno pod rządami wcześniej obowiązujących przepisów, jak i obecnie i nic w tym zakresie nie uległo zmianie.

Mając powyższe na uwadze nie ulega wątpliwości, iż decyzja organu rentowego jest zasadna.

Zajmując takie stanowisko Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

Sędzia