Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:SSR Karolina Krzemińska

Protokolant:sekr. sąd. Joanna Linde

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) S. A. w W.

o zapłatę kwoty 1 690,00 zł

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 690,00 zł (jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28.04.2013r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 702,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 617,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód M. R. prowadzący działalność gospodarczą po nazwą (...) wystąpił z powództwem przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. w W. domagając się zasądzenia kwoty 1.690,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03.04.2013r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku kolizji drogowej z dnia 06.02.2013r. uszkodzeniu uległ pojazd m-ki F. (...) należący do poszkodowanej K. M. prowadzącej działalność gospodarczą. Sprawca kolizji ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym towarzystwie, które uznało swą odpowiedzialność z tytułu przedmiotowej kolizji. Z uwagi na zakres uszkodzeń pojazdu niemożliwa była jego eksploatacja bez wcześniejszej naprawy, która trwała od 06.02.2013r. do 20.03.2013r. Podczas naprawy poszkodowana przez 21 dni korzystała z wynajętego pojazdu zastępczego, ponosząc z tego tytułu koszt w wysokości 2 730 zł netto. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła poszkodowanej kwotę 1 040 zł, uznając za zasadny okres najmu jedynie przez 8 dni. Poszkodowana na mocy umowy przelewu przeniosła na powoda wierzytelność wobec pozwanej dotyczącą roszczenia o zwrot kosztów pojazdów zastępczego. Powód dochodzi obecnie różnicy pomiędzy całkowitym kosztem najmu a kwotą wypłaconą przez pozwaną.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że zgodnie z kalkulacją naprawy sporządzoną przez warsztat naprawczy czas naprawy samochodu wyniósł ok. 28,5 roboczogodzin, a zatem możliwym było jej przeprowadzenie w 6 dni roboczych. Pozwany rekompensując powodowi koszty uwzględnił przy tym również 2 dni weekendu. Za niezbędny – w niniejszej sprawie – czas naprawy pojazdu uzasadniający najem pojazdu zastępczego, należy uznać technologiczny czas naprawy (Ttn), który wynosi 6 dni. Jest to obiektywnie konieczny i niezbędny czas naprawy pojazdu i wymiany części, przy uwzględnieniu tzw. współczynnika korekty czasowej (m.in. transport, przerwy, bhp – przyjęta wartość 0,7) oraz godzinowego wymiaru czasu pracy warsztatu, w oparciu o dane producenta w zakresie robocizny i części zamiennych. Jeżeli celowo lub w wyniku nienależytego działania wydłużono proces naprawy, to koszty najmu w tym okresie mogą obciążać tylko i wyłącznie właśnie warsztat naprawczy na zasadzie art. 471 k.c, a nie pozwaną. Powód powinien wykazać, dlaczego pojazd, którego uszkodzenia winny być naprawiane nie dłużej niż do dnia 28 lutego 2013 r. był naprawiany aż do 20 marca 2013 r. Samochód poszkodowanej został przyjęty do serwisu w dniu kolizji, tj. 6 lutego 2013 r. W dniu 11 lutego 2013 r. przeprowadzono oględziny pojazdu. W dniu 14 lutego 2013 r. pozwany sporządził kalkulację naprawy, zaś w dniu 18 lutego 2013r. otrzymał kalkulację naprawy sporządzoną przez warsztat wraz ze zgłoszeniem dodatkowych uszkodzeń. Pozwany w dniu 20 lutego 2013 r. zweryfikował kosztorys naprawy przedłożony przez serwis i poinformował warsztat, że akceptuje koszty z niego wynikające w całości, zatem nie było przeszkód aby w tym dniu rozpocząć naprawę. Skoro więc potrzeba najmu pojazdu zastępczego powstała u poszkodowanej dopiero w dniu 25 lutego 2013 r. pozwany może odpowiadać jedynie za najem przez okres 3 dób – 26,27,28 lutego 2013 r. Okres najmu pojazdu zastępczego został ustalony w oderwaniu do rzeczywistego procesu naprawy skoro strony zawierając umowę najmu w dniu 25 lutego 2013r. ustaliły, że najem będzie trwał 21 dni, mimo że niezbędny okres naprawy wynikający z kalkulacji wyniósł zaledwie 6 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 06.02.2013r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uległ uszkodzeniu pojazd m-ki F. (...) o nr rej. (...) należący do K. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...).

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) Towarzystwu (...) S.A.

okoliczności niesporne

Bezpośrednio po kolizji pojazd poszkodowanej odtransportowany został do autoryzowanej stacji obsługi prowadzonej przez (...) Sp. z o.o., znajdującej się na wykazie pozwanej.

dowody: - zeznania świadka K. M. – k. 62 akt

W dniu 11.02.2013 r. likwidator pozwanej dokonał oględzin pojazdu

okoliczność niesporna

W dniu 14.02.2013r. pozwana sporządziła kosztorys naprawy opiewający na kwotę 7.449,94 zł netto , który warsztat otrzymał w dniu 15.02.2013r.

W dniu 18.02.2013r. warsztat wykonał własną kalkulację kosztów naprawy na kwotę 16.742,48 zł netto, która zaakceptowana została przez pozwaną w dniu 20.02.2013r.

Po dniu 20.02.2013r. pracownicy warsztatu zamówili części niezbędne do naprawy.

Po dokonaniu częściowego demontażu zewnętrznych warstw pojazdu pracownicy warsztatu dostrzegli kolejne uszkodzenia, co skutkowało przeprowadzeniem kolejnych oględzin pojazdu.

Pismem z dnia 02.03.2013r. pozwana poinformowała o nie uznaniu zgłoszonych uszkodzeń i zwróciła się z prośbą o przesłanie kompletnej kalkulacji serwisowej w celu jej weryfikacji.

W dniu 07.03.2013r. warsztat wykonał ostateczną kalkulację kosztów naprawy pojazdu na kwotę 17.647,75 zł netto.

W dniu 12-14 marca 2013r. warsztat otrzymał od pozwanej informację o akceptacji kalkulacji końcowej.

Części zamienne do naprawy pojazdu dostarczono częściowo w końcu lutego 2013r., a częściowo po tej dacie.

W dniu 20.03.2013r. pojazd został zawieziony do (...) w W., gdzie dognano kodowania pompy wspomagania i w tym samym dniu został wydany poszkodowanej.

W dniu 21.03.2013r. (...) Sp. z o.o. wystawiła fakturę na jego naprawę opiewającą na kwotę 17 745,20 zł netto.

dowody: - zeznania świadka P. W. – k. 62v-63

akt

- kalkulacja naprawy z dnia 14.02.2013r. – k. 108-114

akt szkodowych - w załączeniu

- kalkulacja naprawy z dnia 18.02.2013r. – k. 99- 106 akt

szkodowych - w załączeniu

- pismo pozwanej z dnia 02.03.2013r. – k. 66 akt

szkodowych - w załączeniu

- kalkulacja naprawy z dnia 07.03.2013r. – k. 53-60 akt

szkodowych - w załączeniu,

- faktura vat z dnia 21.03.2013r. – k. 33-34 akt

szkodowych - w załączeniu

W trakcie naprawy poszkodowana początkowo korzystała z pojazdu zastępczego udostępnionego jej przez zakład naprawczy, który jednak musiała zdać przed dniem 25.02.2013r.

W dniu 25.02.2013r. poszkodowana zawarła z powodem umowę najmu pojazdu m-ki K. (...). Poszkodowana wynajmowała pojazd do dnia 18.03.2013r., tj. przez 21 dni.

Z tytułu wynajmu poniosła koszty w wysokości 3.357,90 zł (2.730,00 zł netto).

W dniu 25.03.2013r. K. M. zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności w wysokości 3 357,90 zł z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody : - zeznania świadka K. M. – k.

62 akt

- umowa najmu z dnia 25.02.2013r. –k. 13 akt,

- oświadczenie z dnia 25.02.2013r. – k. 14 akt,

-faktura vat – k. 9 akt,

- dowód wpłaty – k. 11 akt

- umowa przelewu wierzytelności z dnia

25.03.20 13r. – k. 12 akt

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana uznała roszczenie z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za 8 dni, tj. do kwoty 1.040 zł, którą wypłaciła.

okoliczności niesporne

a nadto

dowody : - pismo pozwanej z dnia 03.04.2013r. – k. 16 akt

Łączny technologiczny czas naprawy przedmiotowego samochodu wynosił 8 dni roboczych.

Porównanie zakresów napraw, w części DO WYMIANY, ujętych w kalkulacjach z dnia 07.03.2013 r. i z dnia 18.02.2013 r. wykonanych przez warsztat (...) Sp. z o. o. wskazuje na 1 różnicę: wymianę błotnika PP. Porównanie zakresów tychże napraw, w części DO LAKIEROWANIA, wskazuje na różnię w pozycji 7 – dodatkowo przyjęto lakierowanie błotnik PL.

Kalkulacja wykonana przez pozwaną w dniu 14.02.2013 r., odbiegała od rzeczywistego zakresu naprawy. Weryfikacje kalkulacji sporządzonych przez warsztat naprawczy, które wykonywane były przez pozwaną nie dotyczyły zakresu naprawy – może to wskazywać na ich niedokładność (brak adnotacji, uwag, czy skreśleń dot. zakresu naprawy).

Różnice między kalkulacjami z dnia 07.03.2013 r. i z dnia 18.02.2013 r. mogły być zauważone wcześniej - już podczas pierwszych oględzin i mogły być ujęte w pierwszej kalkulacji sporządzonej przez warsztat w dniu 18.02.2013 r.

dowód: - opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów inż. T. K. – k. 74-83 akt,

- pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego z

zakresu techniki pojazdów inż. T. K. –

k. 140-151 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Odpowiedzialność pozwanego za skutki kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanej K. M., znajduje oparcie w treści art. 822§1 kc oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003r., nr 124, poz.1152 ze zm.), zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność ta nie była sporna.

Legitymacja czynna powoda do wystąpienia z powództwem w niniejszej spraw wynikała zaś z zawartej z poszkodowaną umowy cesji wierzytelności z dnia 25.03.2013r. i znajdowała tym samym swą podstawę prawną w treści art. 509 §1 kc .

Pozwana nie kwestionowała również co do zasady istnienia roszczenia odszkodowawczego z tytułu zwrotu kosztów pojazdu zastępczego przysługujących cedentowi - poszkodowanemu z tytułu kolizji drogowej. Sporna pozostawała jedynie jego wysokość.

Dokonując ustaleń w przedmiotowej sprawie sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony, albowiem ich prawdziwości i rzetelności żadna z nich nie kwestionowała a nadto na zeznaniach świadków K. M. i P. W., którym jako szczerym, jasnym, przekonującym i wzajemnie ze sobą korespondującym dał wiarę w całości. Odnośnie ustaleń dotyczących technologicznego czasu naprawy spornego pojazdu oraz oceny kosztorysów sporządzonych w toku postępowania likwidacyjnego zarówno przez pozwaną jak i warsztat naprawczy sąd oparł się zaś na opinii biegłego sądowego T. K.. W ocenie Sądu opinia ta była bowiem jasna i logiczna, została sporządzona przez osobę posiadającą stosowne kompetencje, zaś wynikające z niej wnioski biegły w sposób należyty uzasadnił. Biegły w swej ustnej i pisemnej opinii uzupełniającej w sposób wyczerpujący ustosunkował się również do zarzutów pozwanego zgłoszonych do opinii.

Z uwagi na powyższe sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 13.05.2015r. oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego (k. 172 akt). W ocenie sądu niezasadne jest domaganie się przez pozwanego wydania kolejnej opinii z uwagi na to, iż biegły K. nie wyjaśnił wątpliwości pozwanej w kwestiach takich jak: ile wynosi standardowy czas oczekiwania na części lub czy zachodziły przesłanki do zgłoszenia dodatkowych uszkodzeń. Biegły K. wyraźnie bowiem wskazał w poprzednich opiniach, że nie jest w stanie udzielić na te pytania odpowiedzi, albowiem czasu oczekiwania na części żaden standard nie określa, zaś przyczyny zgłoszenia dodatkowych uszkodzeń nie są mu znane, gdyż nie wynikają z materiału dowodowego.

Sąd podziela również opinię biegłego w części, w której wskazał on, iż nie jest kompetentny do rozstrzygania o tym czy czas najmu samochodu zastępczego przez 21 dni był uzasadniony – jest to bowiem domeną sądu orzekającego w niniejszej sprawie.

W ocenie zaś Sądu cały okres wynajmu pojazdu zastępczego uznać należało za uzasadniony a tym samym roszczenie powoda za zasługujące na uwzględnienie w całości.

Poza sporem pozostawało bowiem w niniejszej sprawie, iż poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego jedynie w okresie, gdyż uszkodzony w wyniku kolizji pojazd znajdował się w warsztacie naprawczym, przy czym od dnia 06.02 do 25.02.2013r. korzystała nieodpłatnie z pojazdu udostępnionego jej przez warsztat. Na czas trwania naprawy spornego pojazdu poszkodowana , w przeciwieństwie do pozwanej, nie miała żadnego wpływu.

Pozwana zarzucała natomiast, iż naprawa spornego pojazdu była zbyt długotrwała zważywszy na fakt, iż technologiczny czas naprawy wynosił kilka dni (wg biegłego 8). W ocenie Sądu pozwana błędnie utożsamia jednak okres pozostawania pojazdu poszkodowanej w warsztacie samochodowym z czasem trwania jego naprawy. Nie było bowiem sporne, że warunkiem przystąpienia przez warsztat naprawczy do usuwania uszkodzeń pojazdu było w pierwszej kolejności dokonanie oględzin przez likwidatora pozwanej a następnie zaakceptowanie przez pozwaną kosztorysu naprawy. Z zeznań poszkodowanej jak również świadka W. i z dowodów z dokumentów w postaci 3 sporządzonych kalkulacji naprawy (dwóch przez warsztat i jednej przez pozwaną) wynikało, iż uzgodnienia te były długie – i jak to określiła poszkodowana było to „proces skomplikowany niemal negocjacyjny”. O ile przy tym za sam czas trwania naprawy pozwana nie odpowiada i jak słusznie twierdzi nie może ponosić odpowiedzialności za ewentualną zwłokę zakładu naprawczego, to jednak na przebieg postępowania likwidacyjnego poprzedzający przystąpienie do faktycznej naprawy pojazdu wpływ już niewątpliwie miała. Zaś to ten okres, tj. od 06 lutego do dnia 12-14 marca, gdy, jak wynikało z wiarygodnych zeznań świadka W., pozwana zaakceptowała ostateczną kalkulację warsztatu, przesądził o wydłużeniu procesu likwidacji szkody. Pozwana wskazywała przy tym, iż warsztat naprawczy w sposób nieuzasadniony dopiero w kosztorysie z dnia 07.03.2013r. wskazywał na kolejne uszkodzenia, które w ocenie pozwanej mógł już zawrzeć w pierwszym sporządzonym przez siebie kosztorysie z dnia 18.02.2013r. W ocenie Sądu, w ten sposób pozwana zdaje się przerzucać ciężar prowadzenia postępowania likwidacyjnego na zakład naprawczy. Jeśli bowiem przed sporządzeniem tego kosztorysu pojazd poddany był oględzinom likwidatora pozwanej, to pojawia się zasadnicze pytanie dlaczego wskazanych uszkodzeń nie zauważył tenże likwidator, a jeśli je dostrzegł, to dlaczego pozwana weryfikując pierwszą kalkulację warsztatu z dnia 18.02.2013r. nie uzupełniła jej o uszkodzenia w niej pominięte. Tymczasem jak wynikało z pisemnej opinii uzupełniającej biegłego K. – pozwana w ogóle nie weryfikowała kosztorysów warsztatu pod względem zakresu naprawy. A czy nie na tym właśnie polegać ma ustalenie wysokości szkody będące immanentną częścią postępowania likwidacyjnego, do prowadzenia którego pozwana była zobowiązana? Biegły wskazał również na brak rzetelności w sporządzeniu przez pozwaną kalkulacji naprawy z dnia 14.02.2013r., który nie odzwierciedlał rzeczywistego zakresu naprawy, na co, w ocenie Sądu, wskazuje również chociażby samo porównanie kwot na które opiewał kosztorys pozwanej i kosztorysy warsztatu.

Skoro więc pozwana uzgodniła z warsztatem naprawczym zakres naprawy dopiero w dniach 12-14 marca, to mając na uwadze technologiczny czas naprawy wskazany przez biegłego K. – 8 dni, uznać należało, iż naprawa dokonana została w czasie zbieżnym z technologicznym czasem naprawy. Tym samym okres wynajmu pojazdu zastępczego - od dnia 25.02.2015r. do 18.03.2013r. uznać należało za uzasadniony i objęty odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanej w oparciu o treść art. 361 kc.

Mając powyższe względy na uwadze zasądzono na rzecz powoda kwotę 1 690,00 zł stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą netto wynikającą z faktury vat nr (...) a kwotą 1 040 zł wypłaconą przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego.

O odsetkach ustawowych od zasądzonego świadczenia orzeczono na podstawie art. 481§ 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...).

Z akt szkodowych wynika, że faktura vat nr (...) zawierająca żądanie zapłaty z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego wpłynęła do pozwanej w dniu 27.03.2013r. Strona pozwana obowiązana była więc dokonać zapłaty odszkodowania w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia tego roszczenia. Świadczenie stało się wymagalne z dniem 28.04.2013r. i od tego dnia należne były odsetki za opóźnienie w jego zapłacie.

W pozostałej części, tj. w zakresie odsetek ustawowych żądanych przed dniem 28.04.2013r. powództwo należało oddalić (punkt II wyroku).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kpc (punkt III wyroku).

Na koszty poniesione przez powoda składały się: opłata od pozwu w wysokości 85 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 600 zł obliczone stosownie do §6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r., nr 163, poz.1348 ze zm.).