Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5 759 zł tytułem odszkodowania na podstawie art. 828 k.c. Podniósł, iż odpowiedzialność ponosił kierowca ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, kwestionując legitymację bierną.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu, albowiem pozwany nie posiada legitymacji czynnej.

Zgodnie z 828 § 1 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez zakład ubezpieczeń, roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę, przechodzi z mocy prawa na zakład ubezpieczeń do wysokości zapłaconego odszkodowania. Zasady odpowiedzialności w przypadku przejścia roszczeń na postawie art. 828 § 1 k.c. są takie same jak bezpośrednio między poszkodowanym, a sprawcą szkody. Podstawą odpowiedzialności pozwanego byłby tu przepis art. 822 § 1 k.c. oraz art. 13 ust. 2 i art. 34 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2009 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

W pierwszej kolejności należało jednak ustalić, czy pozwany był ubezpieczycielem sprawcy szkody. Powód dochodził roszczenia w związku ze zdarzeniem z dnia 16 grudnia 2012 r., w którym to kierujący pojazdem marki (...) o nr rej. (...) uderzył w pojazd S. o nr rej. (...) i szkoda w tym drugim pojeździe została naprawiona przez powoda na podstawie umowy ubezpieczenia auto casco (niesporne). Niesporne też jest, że pojazd (...) objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej we francuskim towarzystwie (...), zaś pozwany był tylko jego reprezentantem. Zgodnie z art. 80 ust. 2 Ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych reprezentant do spraw roszczeń wykonuje swoje obowiązki na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez zakład ubezpieczeń. Zgodnie z art. 81 powołanej ustawy zadaniem reprezentanta do spraw roszczeń jest likwidacja szkód będących następstwem zdarzeń, o których mowa w art. 78 ust. 1, jeżeli szkoda powstała w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, którego posiadacz miał zawartą umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych z reprezentowanym zakładem ubezpieczeń.

Regulacje te stanowiąc szczególny przypadek przedstawicielstwa nie przełamują generalnej zasady, jaką da się wywieść z art. 95 § 2 k.c., zgodnie z którym to przepisem czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Nie oznacza to zatem, iż uprawnienia i obowiązki przechodzą na reprezentanta wskutek jego ustanowienia, niezależnie od zakresu umocowania. Stroną stosunków prawnych będzie i tak mocodawca – w niniejszej sprawie zagraniczny zakład ubezpieczeń. Dlatego pozwany nie posiada legitymacji biernej, ma ją zagraniczny zakład (...) we Francji.

Powództwo skierowane zostało zatem przeciwko niewłaściwemu podmiotowi. Zgodnie z art. 194 § 1 k.p.c. jeżeli okaże się, że powództwo nie zostało wniesione przeciwko osobie, która powinna być w sprawie stroną pozwaną, sąd na wniosek powoda lub pozwanego wezwie tę osobę do wzięcia udziału w sprawie. Wobec braku wniosku jednej ze stron, brak było podstaw do zastosowania wskazanego przepisu.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Pozwany wygrał w całości sprawę i na należne mu od pozwanego koszty złożyły się koszty zastępstwa procesowego według stawki minimalnej.

ZARZĄDZENIE

(...).