Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędziowie: SO Olga Nocoń

SO Anita Ossak

Protokolant: Anna Mańka

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2015 r.

sprawy: B. B. (1) /B./,

syna R. i O.,

ur. (...) w R.,

oskarżonego o przestępstwo z art. 28 ust. 4

Ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 9 października 2014r. sygn. akt III K 1056/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od oskarżonego B. B. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w R. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) i obciąża go opłatą za II instancję w kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

Sygn. Akt V.2 Ka 688/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 października 2014 roku Sąd Rejonowy w Rybniku sygn. akt III K 1056/13 na mocy art. 66 § 1 i § 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko B. B. (1) o to, że w okresie od bliżej nieustalonej daty do września 2013 roku w R., bez uprzedniego zawarcia pisemnej umowy o odprowadzanie ścieków z przedsiębiorstwem wodociągowo – kanalizacyjnym, wprowadzał ścieki do urządzeń sieci kanalizacji sanitarnej ulicy (...), czym spowodował straty w kwocie co najmniej 3.113,15 złotych na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R., tj. o czyn wyczerpujący znamiona ustawowe występku z art. 28 ust. 4 Ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków na okres próby 1 roku.

Na mocy art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. kwoty 3.113,15 złotych w terminie 8 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia.

Na podstawie art. 629 kpk w zw. art. 627 kpk zasądził od oskarżonego B. B. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. kwotę 612 złotych.

Nadto na podstawie art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 7 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego B. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 60 złotych i wydatki postępowania w wysokości 90 złotych.

Od powyższego orzeczenia osobistą apelację złożył oskarżony i zarzucił rozstrzygnięciu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mający wpływ na jego treść poprzez ustalanie, iż oskarżony dokonał nielegalnego odprowadzenia ścieków podczas, gdy w istocie oskarżony odprowadzanie ścieków przeprowadzał na podstawie ustaleń z lat osiemdziesiątych z ówczesnym przedsiębiorstwem wodociągowo – kanalizacyjnym, co sprawia, iż jego działanie nie miało charakteru nielegalnego.

W oparciu o powyższy zarzut oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Osobista apelacja oskarżonego na uwzględnienie nie zasługiwała i to w stopniu wręcz oczywistym, apelacja ta bowiem sprowadziła się wyłącznie do gołosłownej polemiki z ustaleniami Sądu I instancji, zaś w większości dotyczyła ona zagadnień nie mających nic wspólnego ze sferą odpowiedzialności oskarżonego. Sferę tę tymczasem określa art. 28 pkt 4 Ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, który stanowi, że odpowiedzialności karnej odpowiada ten, kto bez uprzedniego zawarcia umowy wprowadza ścieki do urządzeń kanalizacyjnych. Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie oskarżony takiej umowy nie zawarł, a mimo to odprowadzał ścieki do sieci kanalizacyjnej. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy, który jednoznacznie stanowi, iż zrzut ścieków odbywa się na podstawie pisemnej umowy o odprowadzaniu ścieków zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo – kanalizacyjnym a odbiorcą usług. Co więcej, ust. 2 art. 6 zobowiązuje przedsiębiorstwo wodociągowo - kanalizacyjne do zawarcia takiej umowy z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o zawarcie umowy. Oskarżony z takim wnioskiem nie wystąpił, w związku z czym umowa nie została zawarta. Zgodnie z art. 8 pkt 1 ust 4, który stanowi, iż „nielegalne” jest „odprowadzanie ścieków…bez zawarcia umowy”. Innymi słowy oskarżony nie zwierając umowy dokonywał odprowadzania ścieków w sposób nielegalny. Wszelkie wywody skarżącego i polemika z ustaleniem Sądu prowadzona jest nie tyle na płaszczyźnie normatywnej, co semantycznej, gdyż tylko w tym ujęciu oskarżony de facto kwestionuje „nielegalność” swojego działania. Również powoływanie się na ustalenia czynione w trakcie podłączania się do sieci kanalizacyjnej w początku lat osiemdziesiątych w przedmiotowej sprawie nie ma żadnego znaczenia. Oskarżony jest osobą dorosłą, w pełni władz umysłowych i na odpowiednim poziomie intelektualnym. Żadnego zdziwienia u niego nie wywołuje fakt, iż dostawa mediów takich jak woda, prąd czy wywóz śmieci odbywa się na podstawie umowy i związane jest z uiszczaniem określonych opłat. Dlaczegóż zatem możliwość odprowadzania ścieków miałoby następować bez umowy i bez ponoszenia opłat. Oskarżony z całą pewnością nie jest na tyle naiwny, aby sadzić, że w jego przypadku przedsiębiorstwo wodociągowo – kanalizacyjne działałoby nie tylko bezumownie, ale przede wszystkim charytatywnie. Oskarżony mimo, iż musiał mieć świadomość konieczności ponoszenia określonych opłat, nie widział potrzeby ani zwierania umowy ani ponoszenia określonych opłat. Jedynie na marginesie należy wspomnieć (a co może tłumaczyć awersję oskarżonego do zawarcia umowy) o fakcie, iż jego przyłącze kanalizacyjne nie spełniało aktualnych wymogów. Przede wszystkim obecnie niedopuszczalnym jest zrzut do sieci kanalizacji sanitarnej wód opadowych i drenażowych, tymczasem oskarżony czynił tak od momentu przyłączenia się do sieci kanalizacyjnej. Ponadto przyłącze do kanalizacji musi prowadzić bezpośrednio do sieci kanalizacyjnej, tymczasem przyłącze kanalizacyjne oskarżonego prowadzi przez osadnik, co aktualnie również jest niedopuszczalne. Tak więc, zawarcie umowy i uwarunkowana nim konieczność spełnienia aktualnych wymogów dla sieci kanalizacyjnej niewątpliwie wiązałoby się z przeróbką istniejącego przyłącza. W zespole powyższych okoliczności nie budzi wątpliwości przyjęta przez Sąd Rejonowy kwalifikacja prawna czynu jak i ocena stopnia jego społecznej szkodliwości. Należy zwrócić uwagę, iż podnoszone przez skarżącego okoliczności w żadnym wypadku nie ekskulpują go, lecz wpływają wyłącznie na ocenę stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. Sąd Rejonowy uwzględnił już te okoliczności, stąd rozstrzygnięcie o warunkowym umorzeniu postępowania.

Sąd Odwoławczy w pełni akceptuje to rozstrzygnięcie Sąd meriti i jako prawidłowe utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy.