VI C 1807/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Marita Mielcarek
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-10-2015
-
Osoba publikująca:Katarzyna Całka
-
Korektor:Katarzyna Całka
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygnatura akt VI C 1807/14
WYROK ZAOCZNY
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W., dnia 2 czerwca 2015 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu VI Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący:SSR Andrzej Michór
Protokolant:Marita Mielcarek
po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2015 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w G.
przeciwko A. Z.
o zapłatę
oddala powództwo.
Sygn. akt VI C 1807/14
UZASADNIENIE
Strona powodowa (...) Sp. z o.o. w G. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. Z. kwoty 289,76 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19.10.2012 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu wedle norm przepisanych. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od (...) Sp z o.o. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy sprzedaży dostarczonych mu towarów.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Dnia 4.10.2012 r. (...) Sp. z o.o. w W. wystawiła pozwanemu A. Z. fakturę na kwotę 267,76 zł, oznaczając termin płatności na 19.10.2012 r. Pozwany potwierdził przyjęcie faktury.
(dowód: faktura z 4.10.2012 r. k. 15)
Dnia 19.12.2013 r. sporządzona została umowa sprzedaży, w której jako strony wskazano między (...) Sp z o.o. w W. oraz (...) Sp. z o.o. w G.. Wskazano w niej, że na podstawie umowy cedent przenosi na nabywcę wierzytelności na warunkach w tej umowie określonych. Strony wskazany, że wykaz przelanych wierzytelności zawarty został w załączniku do umowy w postaci płyty CD i załącznika w formie pisemnej.
(dowód: umowa z 19.12.2013 r. k. 24-25)
Dnia 2.01.2014 r. powód sporządził skierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty.
(dowód: wezwanie z 2.01.2014 r. k. 22)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszym rzędzie należy wskazać, iż postępowanie w niniejszej sprawie miało charakter uproszczony – a co za tym idzie - obowiązuje w nim zasada prekluzji dowodowej stosownie do art. 505 5 k.p.c.
Strona powodowa reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie wskazała jakichkolwiek dowodów na okoliczność przejęcia długu. Nie wykazano bowiem, że osoby, które podpisały się na umowy cesji za cedenta były uprawnione do reprezentacji tej spółki. Nadto – co wymaga szczególnego podkreślenia - nie dołączono wykazu stanowiącego załącznik do umowy. R. – załączone dokumenty nie wskazują na fakt dokonanie przelewu wierzytelności.
Ustalając stan faktyczny Sąd miał na względzie regulację art. 6 k.c. zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (ciężar dowodu) a nadto art. 3 k.p.c. wedle którego strony obowiązane są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody (zasada kontradyktoryjności). Rzeczą sądu nie jest zatem zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Nie obowiązuje obecnie zasada odpowiedzialności sądu za wynik postępowania dowodowego (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, z. 6-7, poz. 76; wyrok SN z dnia 7 października 1997 r., II UKN 244/98, OSNP 1999, z. 20, poz. 662; wyrok SN z dnia 16 grudnia 1997 r. II UKN 406/97, OSNP 1998, z. 21, poz. 643; wyrok SN z dnia 11 października 2000 r., II UKN 33/00, OSNP 2002, z. 10, poz. 251). Zasada ta znajduje uzasadnienie nawet w przypadku stron występujących w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego (por. cyt. wyrok SN z dnia 11 października 2000 r.). Za zupełnie absurdalne należy przy tym uznać przerzucanie ciężaru dowodu na pozwanego. To nie pozwany ma bowiem wykazać, że doszło do cesji wierzytelności, jak również jaka była treść stosunku prawnego łączącego go z rzekomym cedentem.
Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 tego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Wedle art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony. Tym samym skoro w rozpatrywanej sprawie wierzytelność stwierdzona była pismem (umowa wraz z fakturami) ustawodawca nałożył na strony obowiązek zachowania formy pisemnej przelewu wierzytelności.
R. - powód nie przedłożył dowodów na okoliczność dokonania przelewu.
Mając powyższe na względzie na mocy powołanych przepisów prawa należało orzec jak na wstępie.