II CZ 157/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 157/04
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa G. M.
przeciwko Gminie Miastu Z.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 stycznia 2005 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. akt WCK (…) [I
ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 września 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
powoda o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku tego Sądu z
dnia 19 grudnia 2003 r. oraz odrzucił wniosek powoda o doręczenie mu odpisu tego
wyroku wraz z uzasadnieniem.
Sąd Apelacyjny ustalił, że w dniu 19 grudnia 2003 r. ogłoszono wyrok tego Sądu,
a pełnomocnik powoda nadał w dniu 29 grudnia 2003 r. w urzędzie pocztowym wniosek
o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2004
r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniosek jako spóźniony. Powód zaskarżył to postanowienie
zażaleniem (z dnia 9 lutego 2004 r.) i stwierdził w nim, że wniosek o doręczenie wyroku
złożył w terminie, ponieważ sobota jest dniem wolnym od pracy. Jednocześnie w dniu
2
17 lutego 2004 r. pełnomocnik powoda złożył wniosek o doręczenie mu odpisu wyroku
z uzasadnieniem i powołał się tym razem na okres ograniczonej zdolności do
wykonywania czynności zawodowych (od dnia 15 grudnia 2003 r. do dnia 16 lutego
2004 r.). Dalej idące w skutkach procesowych zażalenie z dnia 9 lutego 2004 r. Sąd
Najwyższy oddalił postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2004 r.
Sąd Apelacyjny uznał, że brak było podstaw do przywrócenia terminu do
wniesienia wniosku o doręczenie stronie powodowej wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
19 grudnia 2003 r. Wskazany przez pełnomocnika powoda okres korzystania ze
zwolnienia lekarskiego nie mógł usprawiedliwiać oczywistego zaniedbania w dokonaniu
czynności procesowej w postaci złożenia wniosku o doręczenie wyroku z
uzasadnieniem.
Zażaleniem na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2004 r.
zaskarżono rozstrzygnięcie dotyczące odrzucenia wniosku powoda o doręczenie mu
odpisu wyroku z dnia 19 grudnia 2003 r. Powód wnosił o zmianę zaskarżonego
postanowienia i przyjęcie wspomnianego wniosku. Według skarżącego, Sąd Apelacyjny
błędnie przyjął, że wniosek o doręczenie wyroku powinien być najpóźniej złożony do
dnia 27 grudnia 2003 r., ponieważ ten dzień był wolną sobotą i dlatego omawiany
wniosek mógł być zgłoszony jeszcze w dniu 29 grudnia 2003 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Należy przyjąć dopuszczalność złożonego zażalenia. Zgodnie bowiem z art.
39318
§ 2 k.p.c., w sprawach, w których przysługuje kasacja, zażalenie przysługuje także
na postanowienie Sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie. Zaskarżone
postanowienie (w części objętej zaskarżeniem) stanowi postanowienie Sadu drugiej
instancji kończące postępowanie w sprawie w rozumieniu wymienionego przepisu.
Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że wniosek o doręczenie wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 19 grudnia 2003 r. wraz z uzasadnieniem został złożony w
ustawowym terminie tygodniowym, ponieważ w dniu 27 grudnia 2003 r. była wolna
sobota, co usprawiedliwiało złożenie wniosku w ostatnim dniu terminu, tj. właśnie w dniu
29 grudnia 2003 r. W orzecznictwie Sądu Najwyższego od dłuższego już czasu
ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym sobota nie jest dniem ustawowo wolnym
od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c. (por. np. postanowienie z
dnia 30 lipca 2003 r., II CZ 90/2; nie opubl.; postanowienie z dnia 27 kwietnia 2001 r., III
CZ 3/01 nie opubl.; a przede wszystkim – uchwała siedmiu sędziów SN z dnia 25
kwietnia 2003 r., III CZP 8/03, której nadano moc zasady prawnej). W uzasadnieniu tej
3
uchwały stwierdzono m.in. to, że z punktu widzenia podstawowej funkcji ustanowienia
dni ustawowo wolnych od pracy (świąt) nie ma więc przeszkód ku temu, aby koniec
terminu przypadał właśnie na sobotę, choćby była ona dniem wolnym od pracy. Jeżeli
zatem wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem został złożony w dniu 29
grudnia, a wyrok ogłoszono w dniu 19 grudnia 2003 r., to Sąd Apelacyjny trafnie odrzucił
ten wniosek jako złożony po terminie.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z
art. 397 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 39818
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie powoda jako
nieuzasadnione.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa G. M.
przeciwko Gminie Miastu Z.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 stycznia 2005 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2004 r., sygn. akt WCK (…) [I
ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 września 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
powoda o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku tego Sądu z
dnia 19 grudnia 2003 r. oraz odrzucił wniosek powoda o doręczenie mu odpisu tego
wyroku wraz z uzasadnieniem.
Sąd Apelacyjny ustalił, że w dniu 19 grudnia 2003 r. ogłoszono wyrok tego Sądu,
a pełnomocnik powoda nadał w dniu 29 grudnia 2003 r. w urzędzie pocztowym wniosek
o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2004
r. Sąd Apelacyjny odrzucił wniosek jako spóźniony. Powód zaskarżył to postanowienie
zażaleniem (z dnia 9 lutego 2004 r.) i stwierdził w nim, że wniosek o doręczenie wyroku
złożył w terminie, ponieważ sobota jest dniem wolnym od pracy. Jednocześnie w dniu
2
17 lutego 2004 r. pełnomocnik powoda złożył wniosek o doręczenie mu odpisu wyroku
z uzasadnieniem i powołał się tym razem na okres ograniczonej zdolności do
wykonywania czynności zawodowych (od dnia 15 grudnia 2003 r. do dnia 16 lutego
2004 r.). Dalej idące w skutkach procesowych zażalenie z dnia 9 lutego 2004 r. Sąd
Najwyższy oddalił postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2004 r.
Sąd Apelacyjny uznał, że brak było podstaw do przywrócenia terminu do
wniesienia wniosku o doręczenie stronie powodowej wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
19 grudnia 2003 r. Wskazany przez pełnomocnika powoda okres korzystania ze
zwolnienia lekarskiego nie mógł usprawiedliwiać oczywistego zaniedbania w dokonaniu
czynności procesowej w postaci złożenia wniosku o doręczenie wyroku z
uzasadnieniem.
Zażaleniem na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2004 r.
zaskarżono rozstrzygnięcie dotyczące odrzucenia wniosku powoda o doręczenie mu
odpisu wyroku z dnia 19 grudnia 2003 r. Powód wnosił o zmianę zaskarżonego
postanowienia i przyjęcie wspomnianego wniosku. Według skarżącego, Sąd Apelacyjny
błędnie przyjął, że wniosek o doręczenie wyroku powinien być najpóźniej złożony do
dnia 27 grudnia 2003 r., ponieważ ten dzień był wolną sobotą i dlatego omawiany
wniosek mógł być zgłoszony jeszcze w dniu 29 grudnia 2003 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Należy przyjąć dopuszczalność złożonego zażalenia. Zgodnie bowiem z art.
39318
§ 2 k.p.c., w sprawach, w których przysługuje kasacja, zażalenie przysługuje także
na postanowienie Sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie. Zaskarżone
postanowienie (w części objętej zaskarżeniem) stanowi postanowienie Sadu drugiej
instancji kończące postępowanie w sprawie w rozumieniu wymienionego przepisu.
Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że wniosek o doręczenie wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 19 grudnia 2003 r. wraz z uzasadnieniem został złożony w
ustawowym terminie tygodniowym, ponieważ w dniu 27 grudnia 2003 r. była wolna
sobota, co usprawiedliwiało złożenie wniosku w ostatnim dniu terminu, tj. właśnie w dniu
29 grudnia 2003 r. W orzecznictwie Sądu Najwyższego od dłuższego już czasu
ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym sobota nie jest dniem ustawowo wolnym
od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c. (por. np. postanowienie z
dnia 30 lipca 2003 r., II CZ 90/2; nie opubl.; postanowienie z dnia 27 kwietnia 2001 r., III
CZ 3/01 nie opubl.; a przede wszystkim – uchwała siedmiu sędziów SN z dnia 25
kwietnia 2003 r., III CZP 8/03, której nadano moc zasady prawnej). W uzasadnieniu tej
3
uchwały stwierdzono m.in. to, że z punktu widzenia podstawowej funkcji ustanowienia
dni ustawowo wolnych od pracy (świąt) nie ma więc przeszkód ku temu, aby koniec
terminu przypadał właśnie na sobotę, choćby była ona dniem wolnym od pracy. Jeżeli
zatem wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem został złożony w dniu 29
grudnia, a wyrok ogłoszono w dniu 19 grudnia 2003 r., to Sąd Apelacyjny trafnie odrzucił
ten wniosek jako złożony po terminie.
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z
art. 397 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 39818
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie powoda jako
nieuzasadnione.