Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 1060/12

POSTANOWIENIE

Dnia 8 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Elżbieta Zabrocka

Protokolant:

st.sekr.sądowy Alina Bastuba

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2013 r. w Gdańsku

odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 17 lutego 2012 nr (...)

w sprawie I. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

postanawia:

1.  uchyla zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. i przekazuje sprawę organowi rentowemu do ponownego rozpoznania,

2.  umarza postępowanie w sprawie.

/ na oryginale właściwy podpis/

Sygn. akt VII U 1060 /12

UZASADNIENIE

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 17 lutego 2012 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., na podstawie przepisów art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) odmówił I. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 lutego 2012 roku uznała, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy, a niezdolność ta powstała w dniu 18 stycznia 2012r. , a zatem –wobec tego , że ostatnie ubezpieczenie ustało 16.07.2010r. – niezdolności ta powstała po upływie 18 miesięcy od ustania tego okresu.

Ubezpieczona złożyła odwołanie od ww. decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. do Sądu Okręgowego w Gdańsku wskazując, że niezdolna do pracy jest conajmniej od dnia 9 grudnia 2011r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy, wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012r . Sąd Okręgowy w Gdańsku dopuścił dowód z opinii biegłych: neurologa rehabilitanta , ortopedy i pulmonologa celem ustalenia , czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy oraz ustalenia najwcześniejszej daty niezdolności.

Wyżej wskazani biegli , w tym również biegły ortopeda - w opiniach głównych i uzupełniających wydanych po wniesieniu zastrzeżeń przez ubezpieczoną - uznali , że ubezpieczona jest zdolna do pracy. Jednocześnie biegły pulmonolog , w opinii uzupełniającej wskazał na celowość konsultacji kardiologicznej wskazując na dolegliwości mięśnia serca wywołane podawaniem ubezpieczonej leków w astmie oskrzelowej.

dowód : opinie sądowo- lekarskie k. 21-22, 25-26, 29-30, 52, 55-56, 59

Ubezpieczona konsekwentnie stanowisko wskazanych biegłych kwestionowała.

W piśmie procesowym z dnia 1 lutego 2013r. oraz na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2013r. ubezpieczona podtrzymała odwołanie wskazując nadto , iż od 2006 r. leczy się w związku z dolegliwościami serca. Zdiagnozowano u niej chorobę niedokrwienną tego organu. Istniała ona więc na datę badania przez Lekarzy Orzeczników ZUS, ale nie była brana pod uwagę w toku czynności orzeczniczych. Choroba ta czyni ją niezdolną do pracy . Ubezpieczona podała nadto, że niezdolną do pracy czyni ją również reumatoidalne zapalenie stawów, które także nie było brane pod uwagę przez orzeczników, a które także z okresowym nasileniem występuje u niej od 2006r. (pismo k. 69-70, protokół rozprawy k. 85-86)

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd zważył, iż w stanie zdrowia wnioskodawczyni wystąpiły nowe okoliczności – powstałe po dniu złożenia odwołania od decyzji ZUS, a które dotyczą stwierdzenia stopnia niezdolności do pracy, związku z powyższym brak było podstaw do rozpoznania zasadności jego odwołania.

Stosownie bowiem do treści art. 477 14 § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Stosowanie do stanowiska Sądu Najwyższego prezentowanego w uzasadnieniu wyroku dnia 12 stycznia 2012r. ( II UK 79/11) stwierdzić należy, iż „ nowe okoliczności „ to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego, których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego. Jak wskazał Sąd Najwyższy jeśli ujawnią się one w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji sprawa wraca na etap postępowania przed organem rentowym po to aby organy orzecznicze Zakładu Ubezpieczeń Społecznych mogły dokonać ponownej oceny stanu zdrowia z ich uwzględnieniem.

Niewątpliwie w niniejszym postępowaniu wnioskodawczyni powołała się na nowe okoliczności dotyczące stanu zdrowia, które mogą wpłynąć na ocenę daty powstania niezdolności do pracy , a dotyczące choroby niedokrwiennej serca i reumatoidalnego zapalenia stawów, na które ubezpieczona leczy się już od 2006r. , a więc schorzenia które istniały na datę opiniowania ubezpieczonej przez lekarzy orzeczników pozwanego , ale nie były brane pod uwagę przy ocenie jej niezdolności do pracy i daty powstania tejże niezdolności .

Mając na względzie powyższe, Sąd zważył, że konieczna jest ponowna ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni z uwzględnieniem nowych okoliczności, co w pierwszej kolejności winni uczynić – Lekarz Orzecznik ZUS i Komisja Lekarska ZUS.

Z uwagi na powyższe, na podstawie wyżej cytowanego przepisu, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję organu rentowego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania oraz umorzył postępowanie w sprawie.

SSO Elżbieta Zabrocka