IV CZ 28/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 28/06
POSTANOWIENIE
Dnia 6 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku I. C.
przy uczestnictwie […]
o dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 kwietnia 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 30 listopada 2005 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w G. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni I. C. z powodu niezawarcia wniosku o przyjęcie jej do
rozpoznania. Zdaniem Sądu skarżąca poprzestała jedynie na wskazaniu w jednym
zdaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne.
W zażaleniu wnioskodawczyni wnosiła o uchylenie w całości zaskarżonego
postanowienia i przekazanie skargi kasacyjnej do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu. Zdaniem skarżącej w skardze zostały zawarte wszystkie elementy
konstrukcyjne. Zarzuciła Sądowi zbytni rygoryzm i formalizm przy ocenie przepisów
określających przewidziane dla pism wymagania formalne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wykazanie okoliczności, uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania jest elementem konstrukcyjnym tego nadzwyczajnego środka
prawnego. Umożliwia ono Sądowi Najwyższemu dokonanie oceny, czy rozpoznanie
skargi przyczyni się do realizacji podstawowego celu tej instytucji, jakim jest
ochrona interesu publicznego przez zapewnienie jednolitości wykładni oraz
stosowania prawa.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane jest stanowisko, że
wymaganie przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie skargi
kasacyjnej, powinno przybrać formę wyodrębnionego wywodu prawnego, w którym
skarżący powinien wskazać, jakie okoliczności pozwalają zakwalifikować skargę do
rozpoznania oraz jednocześnie uzasadnić, dlaczego odpowiadają one co najmniej
jednej z ustawowego katalogu przesłanek usprawiedliwiających przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (zob. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00, OSNC
2001, nr 3, poz. 52, postanowienie Sądu Najwyższego z 30 maja 2001 r., III CZ
36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, postanowienie Sądu Najwyższego
z 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, uchwała
połączonych Izb: Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby
Cywilnej Sądu Najwyższego z 17 grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-
8, poz. 92). Ponadto zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymagane jest
3
zamieszczenie odpowiednio uzasadnionego wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
W przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna nie zawiera wprost
sformułowanego wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Jednak zamieszczenie
wniosku związanego z ewentualną „odmową przyjęcia kasacji do rozpoznania”
świadczy o świadomości wnoszącego skargę co do znaczenia i istoty tzw.
przedsądu kasacyjnego w brzmieniu art. 3933
§ 1 k.p.c., czyli sprzed nowelizacji
kodeksu postępowania cywilnego z dnia 22 grudnia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 13,
poz. 98). Należy zaznaczyć, że sens tej instytucji nie uległ zmianie.
Ponadto należy zauważyć, że skarżąca sformułowała występujące jej
zdaniem istotne zagadnienie prawne, które jest jedną z okoliczności
uzasadniających przyjęcie skargi do rozpoznania. Ma ono polegać, w odczuciu
skarżącej, na potrzebie wyjaśnienia kwestii: „czy w przypadku gdy ewentualny bieg
zasiedzenia nieruchomości biegnie przeciwko współspadkobiercom nieruchomości
dla uznania, że charakter posiadania tej nieruchomości przez jednego ze
spadkobierców, który był w posiadaniu i korzystał z tej nieruchomości także za
życia spadkodawców, uległ zmianie i posiadanie stało się samoistne, wymagane
jest aby ta zmiana charakteru posiadania była widoczna dla pozostałych
współwłaścicieli nieruchomości” (karta 772). Co więcej, powyższy wywód, mimo
zamieszczenia go w części pisma dotyczącej podstaw skargi kasacyjnej, został
graficznie wyodrębniony.
Sąd drugiej instancji uprawniony jest do badania, czy skarga kasacyjna jest
dopuszczalna, czy została wniesiona w terminie i czy nie zawiera braków
formalnych, które podlegają uzupełnieniu lub które skutkują odrzuceniem skargi
a limine. W przypadku ich sformułowania przez skarżącego, sąd odwoławczy nie
jest władny oceniać stopnia skonkretyzowania występujących zagadnień prawnych,
ich obszerności i doniosłości, co jest zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Sądu
Najwyższego.
Nie oceniając zasadności przedstawionego przez skarżącą wywodu należy
stwierdzić, że z punktu widzenia zachowania warunków formalnych, którym
powinna odpowiadać skarga, zawiera ona elementy określone w art. 3984
1 k.p.c.
4
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu (art. 39815
§ 1 w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 6 kwietnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku I. C.
przy uczestnictwie […]
o dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 kwietnia 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 30 listopada 2005 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w G. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni I. C. z powodu niezawarcia wniosku o przyjęcie jej do
rozpoznania. Zdaniem Sądu skarżąca poprzestała jedynie na wskazaniu w jednym
zdaniu, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne.
W zażaleniu wnioskodawczyni wnosiła o uchylenie w całości zaskarżonego
postanowienia i przekazanie skargi kasacyjnej do rozpoznania Sądowi
Najwyższemu. Zdaniem skarżącej w skardze zostały zawarte wszystkie elementy
konstrukcyjne. Zarzuciła Sądowi zbytni rygoryzm i formalizm przy ocenie przepisów
określających przewidziane dla pism wymagania formalne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wykazanie okoliczności, uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania jest elementem konstrukcyjnym tego nadzwyczajnego środka
prawnego. Umożliwia ono Sądowi Najwyższemu dokonanie oceny, czy rozpoznanie
skargi przyczyni się do realizacji podstawowego celu tej instytucji, jakim jest
ochrona interesu publicznego przez zapewnienie jednolitości wykładni oraz
stosowania prawa.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowane jest stanowisko, że
wymaganie przedstawienia okoliczności uzasadniających rozpoznanie skargi
kasacyjnej, powinno przybrać formę wyodrębnionego wywodu prawnego, w którym
skarżący powinien wskazać, jakie okoliczności pozwalają zakwalifikować skargę do
rozpoznania oraz jednocześnie uzasadnić, dlaczego odpowiadają one co najmniej
jednej z ustawowego katalogu przesłanek usprawiedliwiających przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania, określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (zob. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2000 r., V CKN 1780/00, OSNC
2001, nr 3, poz. 52, postanowienie Sądu Najwyższego z 30 maja 2001 r., III CZ
36/01, OSNC 2002, nr 2, poz. 22, postanowienie Sądu Najwyższego
z 17 października 2001 r., III CZ 98/01, OSNC 2002, nr 5, poz. 71, uchwała
połączonych Izb: Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Izby
Cywilnej Sądu Najwyższego z 17 grudnia 2002 r., III CZP 72/02, OSNC 2003, nr 7-
8, poz. 92). Ponadto zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymagane jest
3
zamieszczenie odpowiednio uzasadnionego wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania.
W przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna nie zawiera wprost
sformułowanego wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Jednak zamieszczenie
wniosku związanego z ewentualną „odmową przyjęcia kasacji do rozpoznania”
świadczy o świadomości wnoszącego skargę co do znaczenia i istoty tzw.
przedsądu kasacyjnego w brzmieniu art. 3933
§ 1 k.p.c., czyli sprzed nowelizacji
kodeksu postępowania cywilnego z dnia 22 grudnia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 13,
poz. 98). Należy zaznaczyć, że sens tej instytucji nie uległ zmianie.
Ponadto należy zauważyć, że skarżąca sformułowała występujące jej
zdaniem istotne zagadnienie prawne, które jest jedną z okoliczności
uzasadniających przyjęcie skargi do rozpoznania. Ma ono polegać, w odczuciu
skarżącej, na potrzebie wyjaśnienia kwestii: „czy w przypadku gdy ewentualny bieg
zasiedzenia nieruchomości biegnie przeciwko współspadkobiercom nieruchomości
dla uznania, że charakter posiadania tej nieruchomości przez jednego ze
spadkobierców, który był w posiadaniu i korzystał z tej nieruchomości także za
życia spadkodawców, uległ zmianie i posiadanie stało się samoistne, wymagane
jest aby ta zmiana charakteru posiadania była widoczna dla pozostałych
współwłaścicieli nieruchomości” (karta 772). Co więcej, powyższy wywód, mimo
zamieszczenia go w części pisma dotyczącej podstaw skargi kasacyjnej, został
graficznie wyodrębniony.
Sąd drugiej instancji uprawniony jest do badania, czy skarga kasacyjna jest
dopuszczalna, czy została wniesiona w terminie i czy nie zawiera braków
formalnych, które podlegają uzupełnieniu lub które skutkują odrzuceniem skargi
a limine. W przypadku ich sformułowania przez skarżącego, sąd odwoławczy nie
jest władny oceniać stopnia skonkretyzowania występujących zagadnień prawnych,
ich obszerności i doniosłości, co jest zastrzeżone do wyłącznej kompetencji Sądu
Najwyższego.
Nie oceniając zasadności przedstawionego przez skarżącą wywodu należy
stwierdzić, że z punktu widzenia zachowania warunków formalnych, którym
powinna odpowiadać skarga, zawiera ona elementy określone w art. 3984
1 k.p.c.
4
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu (art. 39815
§ 1 w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jc