Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 144/06
POSTANOWIENIE
Dnia 11 maja 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. P.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 4 listopada 2005 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 4 listopada 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda
J. P. wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 14 marca 2005 r.
Skargę kasacyjną wniósł powód J. P.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna – obok wniosku o przyjęcie
jej do rozpoznania i jego uzasadnienia, podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia,
wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu
żądanego uchylenia lub zmiany – powinna zawierać, jako jeden z elementów
konstrukcyjnych, oznaczenie zaskarżonego orzeczenia wraz ze wskazaniem
zakresu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że każde z ww. wymagań skargi
kasacyjnej ma samodzielny byt i niespełnienie któregokolwiek z nich stanowi brak
istotny, nienaprawialny w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych, zatem
skarga kasacyjna dotknięta tym brakiem podlega odrzuceniu a limine (uchwała
składu siedmiu sędziów z dnia 30 kwietnia 1938 r., C III 319/37, Zb. Urz. 1938,
poz. 303 oraz postanowienia z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr
7-8, poz. 147, z dnia 16 października 1997 r., II CKN 404/97, OSNC 1998, nr 4,
poz. 59, z dnia 21 marca 2000 r., II CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151,
z dnia 21 lipca 2005 r., V CSK 15/05, niepubl. oraz z dnia 26 października 2005 r.,
III CSK 23/05, niepubl.).
Ustawodawca nie wskazał, w jaki sposób ma nastąpić prawidłowe
oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, należy jednak uznać, odwołując się do art.
126 § 1 w związku z art. 39821
i 391 § 1 k.p.c., że chodzi o wskazanie danych
pozwalających na jednoznaczną identyfikację skarżonego orzeczenia oraz
określenie granic rozpoznania kasacyjnego (por. art. 39813
§ 1 k.p.c.). Z tych
względów Sąd Najwyższy wyjaśnił, że oznaczenie zaskarżonego orzeczenia
następuje przez wskazanie sądu, który wydał zaskarżony wyrok, sygnatury akt,
daty wydania wyroku, imion i nazwisk stron oraz przedmiotu sprawy
(por. postanowienia z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 60/05 oraz z dnia 13 listopada
2003 r., I CK 373/03, niepubl.).
3
Przy takiej interpretacji nie może schodzić z pola widzenia fakt, że skarga
kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, realizującym interes
publiczny w postaci usuwania rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych
oraz wspomaga rozwój prawa. Z tego względu powinna być ona tak skonstruowana
i zredagowana, aby Sąd Najwyższy, a tym bardziej strona przeciwna i Prokurator
Generalny (por. art. 3988
k.p.c.), nie musieli poszukiwać, a tym bardziej „domyślać
się” wszystkich jej elementów. Gwarancją fachowości oraz prawniczej poprawności
sporządzania skarg jest m.in. przymus adwokacko-radcowski ustanowiony w art.
871
k.p.c. (por. postanowienie z dnia 8 czerwca 2004 r., V CK 353/04, niepubl.;
z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, nr 10, poz. 156; BSN 2001, nr
5, s. 12; MoP 2001, nr 13, s. 691; z dnia 26 maja 1997 r., II CKN 189/97, niepubl.;
z dnia 16 października 1997 r., II CKN 390/97, niepubl.; wyrok z dnia 19 marca
1997 r., II CKN 16/97, niepubl.; z dnia 5 grudnia 1996 r., I PKN 33/96, OSNAPUS
1997, nr 14, poz. 250).
Z wniesionej skargi wynika, że skarżący nie spełnił wymagania określonego
w art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c., gdyż nie wskazał sądu, który wydał zaskarżony wyrok,
ani daty jego wydania i przedmiotu sprawy.
Z tych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 398 6
§ 2 k.p.c.).
jz

III CSK 144/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia