Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 33/06
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)
SSN Henryk Pietrzkowski (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku I. S.
przy uczestnictwie H. S.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 maja 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni i uczestnika postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 1 lutego 2006 r.,
oddala zażalenia.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 1 lutego 2006 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni oraz skargę kasacyjną uczestnika postępowania od
postanowienia tego Sądu z dnia 28 października 2005 r., na podstawie którego Sąd
Okręgowy uwzględniając częściowo apelację wnioskodawczyni zmienił
postanowienie o podziale majątku wspólnego w ten sposób, że w sentencji tego
postanowienia dodał pkt IIa o treści: „zasądza od uczestnika postępowania H. S. na
rzecz wnioskodawczyni I. S. tytułem zwrotu nakładów kwotę 25.075 zł”. W
pozostałej części apelacje oddalił.
Rozpoznając zażalenia wniesione przez wnioskodawczynię i uczestnika
postępowania Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
I. Co do zażalenia wnioskodawczyni.
Zażalenie wnioskodawczyni, które sporządzone zostało przez radcę prawną
zarzuca naruszenie prawa materialnego (art. 45 § 1 kro, art. 207 k.c. i art. 3581
k.c.), a także naruszenie prawa procesowego (art. 567 § 1 i 3 oraz art. 686 k.p.c.).
We wniosku skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia, „przyjęcie
skargi do rozpoznania”, a także „dokonanie waloryzacji i ustalenia wartości
przedmiotu zaskarżenia na zasadzie art. 25 k.p.c.” Uzasadniając ostatni
z zacytowanych wniosków autorka zażalenia podniosła, że „gdy Sąd dokona tej
waloryzacji to wartość przedmiotu zaskarżenia przekroczy wartość graniczną
150 000 zł określoną w art. 5191
§ 2 k.p.c. Odnosząc się do wniesionego zażalenia
trzeba stwierdzić, że uchybia ono podstawowym regułom w zakresie jego
sporządzania. Ustawa w części dotyczącej zażalenia nie zna wniosku o „przyjęcie
skargi do rozpoznania”, przepisy nie przewidują też możliwości waloryzowania
przez sąd na podstawie art. art. 3581
k.c. wartości przedmiotu zaskarżenia. – na
użytek „ustalenia przez sąd” tej wartości. Już z tych względów zażalenie, które nie
zawiera argumentów uzasadniających tezę, że wskazana przez skarżącą
w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia wyrażająca się kwotą
3
88.914 zł jest inna, to znaczy przekraczająca kwotę 150 000 zł (art. 5191
§ 2 k.p.c.),
podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art.13 § 2 k.p.c.).
II. Co do zażalenia uczestnika postępowania.
Ze złożonej przez skarżącego skargi kasacyjnej wynika, że zakresem
zaskarżenia objęte jest rozstrzygnięcie obejmujące rozliczenia z tytułu pobranych
pożytków i innych przychodów związanych z posiadaniem nieruchomości. Trafnie
Sąd Okręgowy zauważył, że roszczenie uczestnika postępowania z tego tytułu
wynosi 48.260 zł. (k. 350-351). Taka więc w istocie jest wartość przedmiotu
zaskarżenia, nie zaś podana w skardze kasacyjnej kwota 197.628 zł, stanowiąca
wartość przedmiotu podziału. W sprawie o podział majątku wspólnego wartością
przedmiotu zaskarżenia orzeczenia co do istoty sprawy jest nie wartość całego
dzielonego majątku, ale wartość konkretnego interesu, np. składnika majątkowego,
którego środek odwoławczy dotyczy (por. postanowienie SN z dnia 9 czerwca
2005 r., III CZ 44/05, niepublikowane). Już z tych względów skarga kasacyjna jako
niedopuszczalna (art. 5191
§ 2 k.p.c.) podlegała odrzuceniu. Zażalenie stanowiące
zwykłą polemikę z trafną ocena Sądu Okręgowego, podlegało więc oddaleniu
(art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i art. 13 § 2 k.p.c.).
db

II CZ 33/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia