I CZ 101/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-11-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 101/06
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku S. T.
przy uczestnictwie […]
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 listopada 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 lipca 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Wnioskodawczyni małoletnia S. T. domagała się w rozpoznawanej sprawie
stwierdzenia nabycia spadku po swojej babci A. K. na podstawie testamentu.
Uczestniczka postępowania A. T., będąca matką wnioskodawczyni i córką
spadkodawczyni, popierała w toku postępowania wniosek S. T.
Wnioskodawczynię reprezentował początkowo jej przedstawiciel ustawowy –
ojciec K. Tr., który zmarł w dniu 10 grudnia 2002 r. Wcześniej, postanowieniem z
dnia 19 marca 2002 r. sąd opiekuńczy – Sąd Rejonowy ustanowił na podstawie art.
99 k.r.o. kuratora dla wnioskodawczyni.
Postanowieniem z dnia 9 maja 2003 r. Sąd Rejonowy zwolnił uczestniczkę
postępowania A.T. od kosztów sądowych oraz ustanowił dla niej oraz dla
wnioskodawczyni pełnomocników z urzędu.
Postanowieniem z dnia 25 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu z dnia 21 marca 2006 r.
W zażaleniu skarżąca, zarzucając naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c., wniosła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), do
uiszczenia kosztów sądowych obowiązana jest strona, która wnosi do sądu pismo
podlegające opłacie lub powodujące wydatki, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Pojęcie strony, używane w ustawie o kosztach sądowych ma znaczenie
autonomiczne, nadane mu w art. 7 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, że stroną
w rozumieniu ustawy jest każdy uczestnik postępowania sądowego, w tym także
świadek, biegły i tłumacz. Wynika stąd, że status strony na gruncie analizowanej
ustawy może mieć również kurator procesowy wyznaczony przez sąd
i podejmujący za stronę procesu (uczestnika postępowania nieprocesowego)
czynności procesowe.
3
Skarga kasacyjna odrzucona zaskarżonym postanowieniem wniesiona
została przez adwokata z urzędu wnioskodawczyni reprezentowanej przez kuratora
ustanowionego przez sąd opiekuńczy ze względu na niemożność reprezentowania
jej przez przedstawiciela ustawowego. W tym wypadku, ze względu na brak
zdolności procesowej wnioskodawczyni, za stronę wnoszącą skargę kasacyjną
w rozumieniu przytoczonego art. 2 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych należało
uznać kuratora. Należy jednak zauważyć, że kurator wyznaczony przez sąd
orzekający lub sąd opiekuńczy dla danej sprawy korzysta z ustawowego zwolnienia
od kosztów sądowych (art. 96 ust. 1 pkt 5 ustawy). Nie miał on zatem obowiązku
uiszczenia żadnych opłat, w tym również opłaty podstawowej, od przedmiotowej
skargi kasacyjnej. W konsekwencji, nie było również podstaw do zastosowania
sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c. przez Sąd drugiej instancji.
Z podanych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku S. T.
przy uczestnictwie […]
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 listopada 2006 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 25 lipca 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Wnioskodawczyni małoletnia S. T. domagała się w rozpoznawanej sprawie
stwierdzenia nabycia spadku po swojej babci A. K. na podstawie testamentu.
Uczestniczka postępowania A. T., będąca matką wnioskodawczyni i córką
spadkodawczyni, popierała w toku postępowania wniosek S. T.
Wnioskodawczynię reprezentował początkowo jej przedstawiciel ustawowy –
ojciec K. Tr., który zmarł w dniu 10 grudnia 2002 r. Wcześniej, postanowieniem z
dnia 19 marca 2002 r. sąd opiekuńczy – Sąd Rejonowy ustanowił na podstawie art.
99 k.r.o. kuratora dla wnioskodawczyni.
Postanowieniem z dnia 9 maja 2003 r. Sąd Rejonowy zwolnił uczestniczkę
postępowania A.T. od kosztów sądowych oraz ustanowił dla niej oraz dla
wnioskodawczyni pełnomocników z urzędu.
Postanowieniem z dnia 25 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu z dnia 21 marca 2006 r.
W zażaleniu skarżąca, zarzucając naruszenie art. 1302
§ 3 k.p.c., wniosła
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), do
uiszczenia kosztów sądowych obowiązana jest strona, która wnosi do sądu pismo
podlegające opłacie lub powodujące wydatki, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Pojęcie strony, używane w ustawie o kosztach sądowych ma znaczenie
autonomiczne, nadane mu w art. 7 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, że stroną
w rozumieniu ustawy jest każdy uczestnik postępowania sądowego, w tym także
świadek, biegły i tłumacz. Wynika stąd, że status strony na gruncie analizowanej
ustawy może mieć również kurator procesowy wyznaczony przez sąd
i podejmujący za stronę procesu (uczestnika postępowania nieprocesowego)
czynności procesowe.
3
Skarga kasacyjna odrzucona zaskarżonym postanowieniem wniesiona
została przez adwokata z urzędu wnioskodawczyni reprezentowanej przez kuratora
ustanowionego przez sąd opiekuńczy ze względu na niemożność reprezentowania
jej przez przedstawiciela ustawowego. W tym wypadku, ze względu na brak
zdolności procesowej wnioskodawczyni, za stronę wnoszącą skargę kasacyjną
w rozumieniu przytoczonego art. 2 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych należało
uznać kuratora. Należy jednak zauważyć, że kurator wyznaczony przez sąd
orzekający lub sąd opiekuńczy dla danej sprawy korzysta z ustawowego zwolnienia
od kosztów sądowych (art. 96 ust. 1 pkt 5 ustawy). Nie miał on zatem obowiązku
uiszczenia żadnych opłat, w tym również opłaty podstawowej, od przedmiotowej
skargi kasacyjnej. W konsekwencji, nie było również podstaw do zastosowania
sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c. przez Sąd drugiej instancji.
Z podanych względów, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
jc