IV CZ 63/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 63/07
POSTANOWIENIE
Dnia 3 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku B.G.
przy uczestnictwie : [...] i Gminy B.
o ustanowienie służebności drogi koniecznej i przyłączy : wodociągowego,
kanalizacji sanitarnej, gazowego, telekomunikacyjnego i energii elektrycznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 października 2007 r.,
zażalenia uczestników postępowania J.P. i T.P. na postanowienie Sądu
Okręgowego w B.
z dnia 11 czerwca 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 11 czerwca 2007 r. odrzucił zażalenie
J.P. i T.P. na postanowienie tego Sądu z dnia 16 maja 2007 r. odrzucające skargę
o wznowienie postępowania w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej. W
uzasadnieniu wskazał, że zażalenie nie zostało należycie opłacone. Żalący uiścili
opłatę w wysokości 30 zł., a na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 39 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm. – dalej: „u.k.s.c.”) powinna być uiszczona opłata w
wysokości 40 zł. Ta opłata jest opłatą w wysokości stałej, a zażalenie zostało
wniesione przez pełnomocnika skarżących, będącego radcą prawnym. Nienależyte
uiszczenie opłaty w takich okolicznościach skutkuje odrzuceniem zażalenia na
podstawie art. 1302
§3 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c., bez wzywania o jej
uiszczenie.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 11 czerwca 2007 r. podniesiono zarzut
naruszenia art. 1302
§ 3 k.p.c. przez jego bezpodstawne zastosowanie.
Podkreślono, że odrzucone zażalenie nie zostało wniesione w sprawie
o ustanowienie drogi koniecznej, lecz w sprawie o wznowienie postępowania
dotyczącego ustanowienia drogi koniecznej. Poza tym żalący, wnosząc skargę
o wznowienie postępowania, uiścili opłatę w wysokości 40 zł., a nie w wysokości
200 zł., co nie zostało zakwestionowane przez Sąd. Zaznaczono również, że
drobne uchybienie, dotyczące 10 zł., wynikające z dwuznaczności nowo
uchwalonych przepisów, nie może decydować o odrzuceniu zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 u.k.s.c., całą opłatę pobiera się od pozwu i pozwu
wzajemnego oraz wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego lub
samodzielnej jego części chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej (ust. 1);
przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku
wszczynającego postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od apelacji,
skargi kasacyjnej, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, interwencji głównej, skargi o wznowienie postępowania, skargi
3
o uchylenie wyroku sądu polubownego, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej (ust. 2). Określonej w art. 39 ust. 1 u.k.s.c. pkt 1 opłacie stałej w kwocie
200 zł, należnej od wniosku o ustanowienie drogi koniecznej, podlega zatem
również skarga o wznowienie postępowania w sprawie o ustanowienie drogi
koniecznej. Z kolei w myśl art. 19 ust. 3 pkt 2 u.k.s.c. od zażalenia, jeżeli co innego
nie wynika z przepisów szczególnych, pobiera się piątą część opłaty. W rezultacie
od zażalenia w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi o wznowienie
postępowania w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej należna opłata wynosi
40 zł (1/5 z 200 zł). Również ta opłata jest opłatą w wysokości stałej w rozumieniu
art. 1302
§ 3 k.p.c. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r.,
III CZP 109/06, OSNC 2007, nr 7-8 (poz. 105).
W świetle powyższych uwag zażalenie uczestników na postanowienie z dnia
11 czerwca 2007 r. jest bezzasadne. Sąd Okręgowy trafnie wskazał, że zażalenie
to podlegało opłacie w wysokości 40 zł, a jej nie uiszczenie w rozpatrywanej
sytuacji uzasadniało zastosowanie sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c. w
związku z art. 13 § 2 k.p.c. Powyższej oceny nie podważa wcześniejsze
niewłaściwe opłacenie wniosku o wznowienie postępowania w sprawie o
ustanowienie drogi koniecznej, ani niewielka różnica między kwotą opłaty należnej,
a kwotą opłaty rzeczywiście uiszczonej od odrzuconego zażalenia. Obie te
okoliczności są pozbawione doniosłości z punktu widzenia wskazanych wyżej
przepisów.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 3 października 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku B.G.
przy uczestnictwie : [...] i Gminy B.
o ustanowienie służebności drogi koniecznej i przyłączy : wodociągowego,
kanalizacji sanitarnej, gazowego, telekomunikacyjnego i energii elektrycznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 października 2007 r.,
zażalenia uczestników postępowania J.P. i T.P. na postanowienie Sądu
Okręgowego w B.
z dnia 11 czerwca 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 11 czerwca 2007 r. odrzucił zażalenie
J.P. i T.P. na postanowienie tego Sądu z dnia 16 maja 2007 r. odrzucające skargę
o wznowienie postępowania w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej. W
uzasadnieniu wskazał, że zażalenie nie zostało należycie opłacone. Żalący uiścili
opłatę w wysokości 30 zł., a na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 39 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. nr 167, poz. 1398 ze zm. – dalej: „u.k.s.c.”) powinna być uiszczona opłata w
wysokości 40 zł. Ta opłata jest opłatą w wysokości stałej, a zażalenie zostało
wniesione przez pełnomocnika skarżących, będącego radcą prawnym. Nienależyte
uiszczenie opłaty w takich okolicznościach skutkuje odrzuceniem zażalenia na
podstawie art. 1302
§3 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c., bez wzywania o jej
uiszczenie.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 11 czerwca 2007 r. podniesiono zarzut
naruszenia art. 1302
§ 3 k.p.c. przez jego bezpodstawne zastosowanie.
Podkreślono, że odrzucone zażalenie nie zostało wniesione w sprawie
o ustanowienie drogi koniecznej, lecz w sprawie o wznowienie postępowania
dotyczącego ustanowienia drogi koniecznej. Poza tym żalący, wnosząc skargę
o wznowienie postępowania, uiścili opłatę w wysokości 40 zł., a nie w wysokości
200 zł., co nie zostało zakwestionowane przez Sąd. Zaznaczono również, że
drobne uchybienie, dotyczące 10 zł., wynikające z dwuznaczności nowo
uchwalonych przepisów, nie może decydować o odrzuceniu zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 u.k.s.c., całą opłatę pobiera się od pozwu i pozwu
wzajemnego oraz wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego lub
samodzielnej jego części chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej (ust. 1);
przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku
wszczynającego postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od apelacji,
skargi kasacyjnej, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, interwencji głównej, skargi o wznowienie postępowania, skargi
3
o uchylenie wyroku sądu polubownego, chyba że przepis szczególny stanowi
inaczej (ust. 2). Określonej w art. 39 ust. 1 u.k.s.c. pkt 1 opłacie stałej w kwocie
200 zł, należnej od wniosku o ustanowienie drogi koniecznej, podlega zatem
również skarga o wznowienie postępowania w sprawie o ustanowienie drogi
koniecznej. Z kolei w myśl art. 19 ust. 3 pkt 2 u.k.s.c. od zażalenia, jeżeli co innego
nie wynika z przepisów szczególnych, pobiera się piątą część opłaty. W rezultacie
od zażalenia w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi o wznowienie
postępowania w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej należna opłata wynosi
40 zł (1/5 z 200 zł). Również ta opłata jest opłatą w wysokości stałej w rozumieniu
art. 1302
§ 3 k.p.c. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 r.,
III CZP 109/06, OSNC 2007, nr 7-8 (poz. 105).
W świetle powyższych uwag zażalenie uczestników na postanowienie z dnia
11 czerwca 2007 r. jest bezzasadne. Sąd Okręgowy trafnie wskazał, że zażalenie
to podlegało opłacie w wysokości 40 zł, a jej nie uiszczenie w rozpatrywanej
sytuacji uzasadniało zastosowanie sankcji przewidzianej w art. 1302
§ 3 k.p.c. w
związku z art. 13 § 2 k.p.c. Powyższej oceny nie podważa wcześniejsze
niewłaściwe opłacenie wniosku o wznowienie postępowania w sprawie o
ustanowienie drogi koniecznej, ani niewielka różnica między kwotą opłaty należnej,
a kwotą opłaty rzeczywiście uiszczonej od odrzuconego zażalenia. Obie te
okoliczności są pozbawione doniosłości z punktu widzenia wskazanych wyżej
przepisów.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).