Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II BP 26/09
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie z powództwa K. M.
przeciwko E. S.A.
o wynagrodzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 lutego 2010 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w J.
z dnia 27 czerwca 2007 r., .
odrzuca skargę i zasądza od powoda na rzecz strony
pozwanej 225 (dwieście dwadzieścia pięć) zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w J. w sprawie K.
M. przeciwko E. S.A. o wynagrodzenie, wyrokiem z 27 czerwca 2007 r. oddalił
apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego z 20 marca 2007 r.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu Okręgowego
pełnomocnik powoda zaskarżył powyższy wyrok w całości; opierając skargę na
podstawie naruszenia prawa materialnego - art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o
związkach zawodowych (tekst. jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 79 poz. 854 ze zm. ) oraz
art. 47 k.p. gwarantujących powodowi wyrównywanie wynagrodzenia za cały okres
2
jego obniżenia przez pozwanego - przez błędną wykładnię i jego niewłaściwe
zastosowanie; naruszenie prawa procesowego tj. art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., przez
niezgodność ustaleń faktycznych z treścią materiału dowodowego,
Jako przepis prawa, z którymi zaskarżony wyrok jest niezgodny; wskazano
art. 32 u.o.z.z.; art. 47 k.p. oraz art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.
Uprawdopodabniając wyrządzenie szkody, spowodowanej przez wydanie
zaskarżonego wyroku, zgłoszono następujące dowody: (-) wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. akt VII Pa …/05; (-) wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. akt VII Pa …/07. Wskutek rażącego
naruszenia przepisów prawa przez Sądy obu instancji powód został pozbawiony
przysługującego mu dodatku wyrównawczego do gwarantowanego chronionemu
działaczowi związkowemu wynagrodzenia. Szkodę uprawdopodabniają powołane
dowody, a także dowody zwarte w aktach sprawy sygn. akt VII Pa …/07 oraz
sprawy sygn. akt: IV P …/07.
Wnoszący skargę wskazał, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w
drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe; brak jest ustawowej
podstawy do złożenia skargi o wznowienie postępowania, nadto zaskarżony wyrok
nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną.
W skardze wniesiono o stwierdzenie, że zaskarżony wyrok jest niezgodny z
art. 32 u.o.z.z.; art. 47 k.p. oraz art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. oraz zasądzenie od
pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W art. 4245
k.p.c. określone zostały wymagania, którym powinna odpowiadać
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, przy
czym w § 2 wskazano wymagania formalne przewidziane dla pisma procesowego,
3
a w § 1 wymienione zostały wymagania istotne skargi. Przyjęta została zatem
zasada analogiczna do uregulowania w art. 3984
k.p.c. skargi kasacyjnej.
W myśl artykułu 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia,
od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w
części; 2) przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; 3) wskazanie przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne; 4) uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga
dotyczy; 5) wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe; 6) wniosek o stwierdzenie
niezgodności orzeczenia z prawem. Ponadto § 2 stanowi, że skarga powinna
czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego. Każde z
sześciu wymagań z art. 4245
§ 1 k.p.c. jest indywidualne i niezależne, a zatem
każde powinno być wyraźnie wyodrębnione i wypełnione. Brak choćby jednego z
nich powoduje, że skarga jest dotknięta istotną wadą, nienaprawialną w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Rozpoznawana skarga dotknięta jest brakiem co najmniej trzech z
powołanych powyżej sześciu konstrukcyjnych składników skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, niezbędnych do uznania skargi
za sporządzoną w sposób prawidłowy i warunkującą merytoryczne jej rozpoznanie.
Pierwsze z uchybień polega na nieuzasadnieniu podstaw skargi, to jest na
niewyjaśnieniu na czym polegało naruszenie powołanych przepisów (art. 4245
§ 1
pkt 2 k.p.c.).
Kolejne z uchybień polega na nieuprawdopodobnieniu wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie przedmiotowego wyroku z 27 czerwca 2007 r. (art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Spełnienie omawianego wymagania oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła, ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru, oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia. W postanowieniu z 27
października 2005 r. V CNP 28/05 (niepubl.) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że skarga o
stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem nie służy
zapobieganiu wyrządzenia szkody mogącej powstać wskutek wydania orzeczenia
sądowego, a taką właśnie argumentację przyjął wnoszący skargę.
4
Następne uchybienie dotyczy braku wykazania niemożności wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych (art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c.). Trzeba pamiętać, że zgodnie z komentowanym przepisem skarżący musi
„wykazać”, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę
okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić. Oznacza to
przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących środków prawnych,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby
odnieść skutku. W przedmiotowej skardze jej Autor podał jedynie, że brak jest
ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie postępowania, nadto
zaskarżony wyrok nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną, co oznacza
niespełnienie wymogu z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Z powołanych względów skarga, jako niespełniająca wymagań z art. 4245
§
1 pkt 2, 4 i 5 k.p.c., podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.