Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 19 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa D. M.

przeciwko A. Ł.

o zapłatę 6 199,20 zł

na skutek sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia .. r. sygn. akt V GNc /07, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6 199,20 zł (sześć tysięcy sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

1 033,20 zł od dnia 11.01.2011 r. do dnia zapłaty,

1 033,20 zł od dnia 12.04.2011 r. do dnia zapłaty,

1 033,20 zł od dnia 12.07.2011 r. do dnia zapłaty,

1 033,20 zł od dnia 11.10.2011 r. do dnia zapłaty,

1 033,20 zł od dnia 11.01.2012 r. do dnia zapłaty,

1 033,20 zł od dnia 24.03.2012 r. do dnia zapłaty

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 467,00 złotych tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 1 217,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód D. M. w pozwie z dnia 23.07.2012 r. domagał się zasądzenia od pozwanego A. Ł. kwoty 6.199,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od poszczególnych kwot i dat szczegółowo określonych w pozwie oraz kosztami postępowania w wysokości według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.200,00 zł oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał m.in., że w dniu 20.04.2010 r. doszło do zawarcia umowy dzierżawy miejsca pod tablice reklamowe zlokalizowanego na działce nr (...) w W.. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 20.04.2010 r. do dnia 30.06.2012 r.. Czynsz dzierżawny został ustalony na kwotę 280 zł netto miesięcznie, płatny z góry, w odstępach kwartalnych, tj. do 10 – go dnia stycznia, kwietnia, lipca i października. Strony przewidziały prawo do natychmiastowego rozwiązania umowy w przypadku zalegania przez dzierżawcę z płatnościami za co najmniej dwa kwartały. W przypadku natychmiastowego wypowiedzenia umowy zastrzeżono na rzecz wydzierżawiającego karę umowną w wysokości czynszu za pozostały okres umowy. Pismem z dnia 14.03.2012 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę w trybie natychmiastowym z uwagi na barak zapłaty czynszu dzierżawnego. Na dochodzoną kwotę składa się czynsz dzierżawny za cały rok 2011 oraz pierwszy kwartał 2012 r., a także kwota 1.033,20 zł tytułem kary umownej.

W dniu 24 sierpnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił w całości żądania zgłoszone w pozwie.

Nakaz zapłaty pozwany zaskarżył w całości. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany zarzucił, że jego zobowiązanie wygasło z mocy prawa. Pozwany wskazywał, że wydzierżawione miejsce pod reklamę było umieszczone niezgodnie z obowiązującymi przepisami (5,8 m od drogi publicznej zamiast 25 m). Pismem z dnia 14.02.2011 r. (...) wezwała pozwanego do usunięcia reklamy w trybie natychmiastowym, co pozwany niezwłocznie uczynił. Pozwany wskazywał, że jego zobowiązania wygasło zgodnie z treścią 475 § 1 k.c..

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezsporne w sprawie było, że powód jest właścicielem nieruchomości położonej w W., w skład której wchodzi działka nr (...).

Pozwany zainteresowany był umieszczeniem na tej nieruchomości reklamy prowadzonego przez niego zakładu motoryzacyjnego. W tym celu podjął rozmowy z właścicielem sąsiedniej nieruchomości błędnie zakładając, że jest on właścicielem nieruchomości, na której chciał posadowić reklamę. Ostatecznie rozmowy w sprawie umieszczenia reklamy pozwany prowadził z powodem. Powód zaakceptował wybrane przez pozwanego miejsce posadowienia reklamy. W dniu 29.01.2009 r. strony zawarły umowę, na podstawie której powód wynajął pozwanemu cześć nieruchomości, na której umieszczono konstrukcję pod reklamę oraz reklamę. Konstrukcja na której umieszczono tablice reklamowe została wykonana oraz zamontowana przez pozwanego w wybranym przez niego miejscu zaakceptowanym przez powoda. Załącznik do umowy stanowiła kserokopia mapy geodezyjnej, której orientacyjnie wskazano lokalizację reklamy.

Dowód: zeznania świadka k. K. C. k. 79,80, umowa z dnia 20.04.2010 r. k. 16, opis i mapa k. 102, mapa geodezyjna k. 103, przesłuchanie stron k. 105 - 108.

W dniu 20.04.2010 r. strony zawarły kolejną umowę najmu miejsca pod tablice reklamowe. Była ona kontynuacją wcześniejszej umowy i dotyczyła miejsca pod tablice reklamowe już posadowione.

Miesięczny czynsz strony ustaliły na kwotę 280 zł netto. Miał być on płatny z góry do każdego 10 dnia pierwszego miesiąca kwartału , tj., do 10 – go dnia stycznia, kwietnia, lipca i października. W umowie strony uzgodniły, że m.in. w przypadku zalegania z płatnościami za minimum dwa kwartały wydzierżawiającemu przysługuje prawo natychmiastowego rozwiązania umowy z prawem odszkodowania za cały okres umowy.

Umowa została zawarta na czas określony od dnia 20.04.2010 r. do dnia 30.06.2012 r.. W umowie zastrzeżono, że do umowy ma zastosowanie kserokopia mapy geodezyjnej stanowiącej integralną część umowy z dnia 29.01.2009 r..

Dowód: umowa z dnia 20.04.2010 r. k. 16.

Pozwany opłacił czynsz za rok 2010.

Dowód: faktury Vat wystawione przez powoda k. 17, wyciągi z rachunku bankowego k. 18, 19.

Pismem z dnia 14.02.2011 r. (...) wezwała pozwanego do usunięcia tablicy reklamowej umieszczonej na nieruchomości powoda w W.. W piśmie wskazano, ze tablica reklamowa znajduje się w pasie drogowym na działce nr (...).

Dowód: pismo (...) k. 35.

Kserokopie pisma pozwany wręczył powodowi.

Dowód: zeznania świadka R. S. (1) k. 80, 81, zeznania świadka J. T. k. 81,82, przesłuchanie pozwanego k. 107,108.

Po otrzymaniu pisma od (...), na przełomie lutego i marca 2011 r. J. T. i R. S. (2) na prośbę pozwanego usunęli reklamę zakładu motoryzacyjnego. Na nieruchomości pozostała metalowa konstrukcja przeznaczona do umieszczenia tablic reklamowych.

Dowód: zeznania świadka R. S. (1) k. 80, 81, zeznania świadka J. T. k. 81,82, przesłuchanie pozwanego k. 107,108.

Pismem z dnia 14.04.2011 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.066,40 zł tytułem czynszu za pierwszy i drugi kwartał 2011 r..

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 14.04.2011 r. k. 20.

Pismem z dnia 07.06.2011 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.066,40 zł tytułem czynszu za pierwszy i drugi kwartał 2011 r. oraz kwoty 4.132,80 zł tytułem odszkodowania za cały okres umowny.

Dowód: wezwanie przedsądowe wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 21.

Po otrzymaniu pisma z dnia 14.04.2011 r. pozwany sporządził pismo z dnia 15.06.2011 r., w którym wskazał, że umowa jest nieważna. Pozwany powołał się na pismo (...) z dnia 14.02.2011 r.. Zwrócił się także do powoda o wskazanie, czy ma on usunąć konstrukcję pod reklamę, czy też powód zachowa ją za uzgodnioną odpłatnością.

Pismo powoda nie zostało umieszczone w przesyłce polecone nadanej przez pozwanego do powoda w dniu 16.06.2011 r..

Dowód: odpis pisma pozwanego z dnia 15.06.2011 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, zeznania świadka K. C. k. 79, 80, zeznania świadka K. M. k. 104, 105, przesłuchanie powoda k. 105 – 107.

Pismem datowanym na dzień 14.03.2012 r. pełnomocnik powoda w jego imieniu wypowiedział w trybie natychmiastowym umowę z dnia 20.04.2010 r. z powodu zalegania z płatnościami czynszu za pierwszy i drugi kwartał 2011 r.. Jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6.199,20 zł, w tym kwoty 2.066,40 zł tytułem czynszu za pierwszy i drugi kwartał 2011 r. oraz kwoty 4.132,80 zł tytułem kary umownej za pozostały okres umowy, tj. trzeci i czwarty kwartał 2011 r. oraz pierwszy i drugi kwartał 2012 r..

Dowód: pismo z dnia 14.03.2012 r. k. 22.

Po raz kolejny do zapłaty kwoty 6.199,20 zł pozwany wezwany został pismem z dnia 22.05.2012 r.. Tym razem piśmie pełnomocnik powoda wskazał, że tytułem kary umownej domaga się zapłaty kwoty 1.033,20 zł.

Dowód: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniami nadania i odbioru przesyłki k. 23 – 26.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód roszczenia swoje wywodził z umowy z dnia 20.04.2010 r. nazwanej przez strony umową dzierżawy miejsca pod tablice reklamowe. Umowę ta należy zakwalifikować jako umowę najmu (art. 659 i nast. k.c.) części nieruchomości powoda. Pozwany z przedmiotowej części nieruchomości nie pobierał pożytków, co stanowi niezbędny element umowy dzierżawy zgodnie z art. 693 § 1 k.c.. Obowiązek zapłaty czynszu wynika z art. 659 § 1 k.c. oraz samej umowy (pkt 4).

W sprawie bezsporne było, że pozwany nie uregulował czynszu za okres od 01.01.2011 r. do 30.06.2012 r.. Pozwany powoływał się na wygaśniecie zobowiązania, przewidziane w art. 475 § 1 k.c., spowodowane koniecznością usunięcia reklamy z uwagi na jej posadowienie niezgodnie z przepisami. Z uwagi na wzajemny charakter umowy najmu bardziej zasadnym byłoby odwołanie się do przepisów art. 493 k.c. i 495 k.c.

W ocenie Sądu żądanie usunięcia reklamy, a w jego konsekwencji usunięcie tablic reklamowych (bez konstrukcji na jakiej została ona umieszczona) nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązkiem wynajmującego wynikającym z art. 659 § 1 k.c. jest oddanie najemcy rzeczy do używania. Przedmiotem umowy najmu była cześć nieruchomości powoda określana jako miejsce pod tablice reklamowe. Co istotne w niniejszej sprawie umowa z dnia 20.04.2010 r. była kontynuacją wcześniejszej umowy. Na podstawie umowy z dnia 29.01.2009 r. pozwany wzniósł na nieruchomości powoda konstrukcję pod tablice reklamowe w wybranym przez siebie miejscu, które został zaakceptowane przez powoda. To pozwany, a nie powód wybrał miejsce lokalizacji reklamy oraz postawił konstrukcję umożliwiającą umieszczenie na niej tablic reklamowych. Ich nieprawidłowa lokalizacja nie może obciążać powoda, którego świadczenie polegało jedynie na oddaniu części nieruchomości do używania. Powód pozostawiając do dyspozycji pozwanego cześć swojej nieruchomości wykonał ciążące na nim zobowiązanie i tym samym był uprawniony do żądania zapłaty czynszu.

Przepis art. 43 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r. poz. 260) przewiduje możliwości uzyskania pozwolenia na umieszczenie reklamy w odległości mniejszej niż 10 m od jedni drogi krajowej. Z tego również względu trudno jest mówić o braku możliwości spełnienia świadczenia przez powoda. Pozwany nawet nie wskazywał, aby takie starania podejmował.

Bezsporne w sprawie było, że konstrukcja pod reklamę nadal znajduje się na nieruchomości powoda. Przez cały czas trwania umowy pozwany korzystał więc z nieruchomości powoda. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest więc usunięcie samych tablic reklamowych i data ich usunięcia.

Ostatecznie Sąd uznał, że nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy data poinformowania powoda przez pozwanego o piśmie (...). Informacja ta nie zmienia bowiem faktu wykonywania swojego zobowiązania przez powoda polegającego na oddaniu pozwanemu do używania części nieruchomości. Jedynie na marginesie można więc zaznaczyć, że na podstawie zgodnych zeznań świadków J. T. oraz R. S. (1) potwierdzonych przesłuchaniem pozwanego Sąd ustalił, że pozwany poinformował powoda o przedmiotowym piśmie doręczając mu jego kserokopię. Sąd ustalił także, że pozwany pomimo sporządzenia pisma z dnia 15.06.2011 r. nie umieścił go w przesyłce pocztowej adresowanej do powoda i przesłanej listem poleconym w dniu 16.06.2011 r.. Sąd miał na uwadze zgodne zeznania świadków K. C. i K. M.. Nie można wykluczyć, że pozwany na skutek niedopatrzenia nie umieścił w kopercie dokumentów.

Powód w niniejszej sprawie domagał się także zasądzenia kary umownej związanej z wypowiedzeniem umowy w trybie natychmiastowym. Obowiązek zapłaty kary umownej, nazwanej odszkodowaniem wynika z pkt 8 umowy. Instytucja kary umownej uregulowana jest w art. 483 k.c.. Przyjmuje się za dopuszczalne zastrzeżenie kary umownej na wypadek odstąpienia od umowy (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r.; sygn. akt IV CSK 401/10, LEX nr 1108517). Wypowiedzenie umowy w trybie natychmiastowym jest zbliżone do odstąpienia od umowy. Skoro pozwany bezpodstawnie odmawiał zapłaty czynszu, to powód uprawniony był do natychmiastowego wypowiedzenia umowy i żądania zapłaty „odszkodowania”. Wypowiedzenie nastąpiło w piśmie pełnomocnika powoda z dnia 14.03.2012 r..

Mają na uwadze powyższe Sąd zasądził na rzecz powoda dochodzoną przez niego kotew tytułem czynszu oraz kary umownej.

Żądanie zasądzenia ustawowych odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 k.c. W przypadku czynszu odsetki zostały zasądzone od dni następujących po terminach zapłaty ustalonych w umowie. Odsetki od kwoty 1.033,20 zł zostały zasądzone od dnia 24.03.2013 r. przy uwzględnieniu daty wezwania do zapłaty (14.03.2012 r.) oraz terminu wyznaczonego w wezwaniu (7 dni).

Rozstrzygniecie o kosztach procesu zostało wydane na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.. Na zasądzone koszty składa się: opłata od pozwu (250 zł), wynagrodzenie pełnomocnika procesowego (1.200,00 zł) oraz opłata skarbowa za przedłożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa (17 zł).