Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie II Wydział Cywilny – Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Dariusz Iskra (sprawozdawca)

Sędziowie Sędzia Sądu Okręgowego Tomasz Lebowa

Sędzia Sądu Okręgowego Andrzej Mikołajewski

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2013 roku

w Lublinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi P. F.

na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy VI Nc-e 120090/11, prowadzonej przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie

postanawia:

I. oddalić skargę;

II. oddalić wniosek P. F. o zasądzenie od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt II S 6/13

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2013 roku do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie została złożona skarga pozwanego P. F. na naruszenie prawa strony do przeprowadzenia i zakończenia bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy z powództwa U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko P. F. o zapłatę kwoty 16243,64 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 7 maja 2010 roku do dnia zapłaty, prowadzonej przez Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, sygnatura akt VI Nc-e 120090/10 (k. 3-4).

Skarżący wniósł o:

1. stwierdzenie, że w postępowaniu w sprawie VI Nc-e 120090/10 nastąpiła przewlekłość postępowania;

2. zobowiązanie Sądu Rejonowego do niezwłocznego wydania postanowienia o uchyleniu klauzuli wykonalności;

3. zobowiązanie Sądu Rejonowego do zawieszenia postępowania egzekucyjnego przed Sądem Rejonowym w Myśliborzu;

4. przyznanie od Skarbu Państwa kwoty 3500 zł za naruszenie prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki;

5. zasądzenie od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lublinie kosztów postępowania (k. 4-6).

*

W dniu 15 stycznia 2013 roku skarga została przekazana do Sądu Okręgowego w Lublinie (k. 2).

*

W piśmie procesowym złożonym w dniu 19 lutego 2013 roku Skarb Państwa reprezentowany przez Prezesa Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie zgłosił swój udział w sprawie w charakterze strony i wniósł o oddalenie skargi (k. 39-43).

*

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W dniu 8 maja 2010 roku do Sądu Rejonowego w Lublinie wpłynął pozew U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko P. F. o zapłatę kwoty 16243,64 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 7 maja 2010 roku do dnia zapłaty (s. 2-3 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 31 maja 2010 roku Sąd Rejonowy w Lublinie, w osobie referendarza sądowego, wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu (s. 4 akt VI Nc-e 120090/10).

Odpis nakazu wysłany został na adres pozwanego wskazany w pozwie. W dniu 7 czerwca 2010 roku odbiór przesyłki sądowej potwierdziła I. K. – matka pozwanego, a na potwierdzeniu odbioru zaznaczono, że jest ona dorosłym domownikiem pozwanego (s. 5-6 akt VI Nc-e 120090/10).

Postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2010 roku Sąd Rejonowy w Lublinie postanowił nadać klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 31 maja 2010 roku (s. 7 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 17 maja 2012 roku do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie wpłynęło pismo procesowe pozwanego, reprezentowanego przez pełnomocnika, zawierające wniosek o doręczenie pozwanemu odpisu pozwu oraz nakazu zapłaty z dnia 31 maja 2010 roku. P. F. wniósł ponadto o udzielenie zabezpieczenia poprzez uchylenie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności. W uzasadnieniu pisma powód podniósł między innymi, że pod adresem wskazanym w pozwie nie zamieszkuje od kilkunastu lat i przesyłka sądowa zawierająca nakaz zapłaty oraz odpis pozwu nigdy nie została mu przekazana, a powód nie wskazał właściwego adresu zamieszkania pozwanego (s. 8-10, 13 akt VI Nc-e 120090/10).

Zarządzeniem z dnia 2 lipca 2012 roku pełnomocnik pozwanego został wezwany do:

I. nadesłania dokumentów (oświadczeń stron, zaświadczeń o zamieszkiwaniu poza Polską, umowy o pracę poza Polską), z których wynika, że pozwany w czerwcu 2010 roku nie zamieszkiwał pod adresem wskazanym w pozwie – w terminie tygodnia od dnia doręczenia zarządzenia pod rygorem uznania adresu wskazanego w pozwie za aktualny i w konsekwencji oddalenia wniosku o doręczenie nakazu zapłaty;

II. wskazania, jakiego powództwa, złożonego w jakiej sprawie dotyczy wniosek o zabezpieczenie postępowania – w terminie tygodnia od dnia doręczenia zarządzenia pod rygorem zwrotu wniosku;

III. wyjaśnienia, czy wniosek o udzielenie zabezpieczenia jest skargą na postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu w niniejszej sprawie.

Referendarz sądowy wydający zarządzenie z dnia 2 lipca 2012 roku zarządził również poinformowanie pełnomocnika pozwanego, że wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego powinien być skierowany do właściwych organów egzekucyjnych (komornik, sąd prowadzący postępowanie egzekucyjne) (s. 14 akt VI Nc-e 120090/10).

Wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanego w dniu 12 lipca 2012 roku (s. 18-19 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 19 lipca 2012 roku pełnomocnik pozwanego złożył pismo procesowe, w którym wniósł o przedłużenie terminu do złożenia dokumentów wskazanych w zarządzeniu z uwagi na utrudniony kontakt z klientem (pobyt w Danii, okres wakacyjny) i trudności w zgromadzeniu i przetłumaczeniu wskazanych dokumentów. Pełnomocnik wskazał, że „kopia karty załączona w poprzednim piśmie stanowi karta ubezpieczenia społecznego, która w Królestwie Danii, stanowi jednocześnie dowód tożsamości w Królestwie Danii, który zawiera również adres zameldowania pozwanego”.

Pełnomocnik wskazał również, że wniosek o udzielenie zabezpieczenia w rzeczywistości jest skargą na postanowienie referendarza sądowego z dnia 18 sierpnia 2010 roku o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w sprawie VI Nc-e 120090/10 (s. 15-17 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 3 sierpnia 2012 roku pełnomocnik pozwanego przesłał pismo procesowe z dołączonymi dokumentami, wskazując, że składa je na okoliczność niezamieszkiwania pozwanego w Polsce od 2007 roku (k. 20-28 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 13 sierpnia 2012 roku referendarz sądowy wydał zarządzenie, którym zarządził, aby przedłużyć pełnomocnikowi pozwanego termin do uzupełnienia dokumentów do dnia 3 sierpnia 2012 roku (s. 29 akt VI Nc-e 120090/10).

W tym samym dniu referendarz sądowy wydał kolejne zarządzenie, w którym stwierdził, że z dokumentów dołączonych przez pełnomocnika pozwanego wynika, że P. F. nie zamieszkiwał w dacie doręczenia pod adresem wskazanym przez powoda w pozwie (s. 30 akt VI Nc-e 120090/10), oraz zarządzenie, którym zarządził ponowne doręczenie P. F. odpisu pozwu i odpisu nakazu zapłaty na adres wskazany w piśmie procesowym pełnomocnika pozwanego (s. 31 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 3 września 2012 roku pełnomocnikowi pozwanego doręczony został odpis pozwu oraz odpis nakazu zapłaty z dnia 31 maja 2010 roku (s. 37-38 akt VI Nc-e 120090/10).

W terminie dwóch tygodni od doręczenia odpisu nakazu pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty (s. 33-36, 43 akt VI Nc-e 120090/10).

W dniu 12 grudnia 2012 roku pełnomocnik pozwanego złożył pismo procesowe, w którym wniósł o uchylenie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności, ewentualnie o „uchylenie niniejszego postanowienia z uwagi na zażalenie wniesione jednocześnie z niniejszym wnioskiem” (s. 39-40, 42 akt VI Nc-e 120090/10).

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowił stwierdzić skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazać rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Myśliborzu (s. 44 akt VI Nc-e 120090/10).

Zarządzeniem z dnia 11 stycznia 2013 roku sędzia Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie zarządził zwrócenie się do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Myśliborzu Z. W. o nadesłanie, w możliwie najkrótszym terminie, informacji o dacie doręczenia pozwanemu (dłużnikowi) zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, wraz z kopią potwierdzenia odbioru przesyłki (s. 46 akt VI Nc-e 120090/10).

Do akt dołączono kopię potwierdzenia odbioru zawiadomienia o wszczęciu egzekucji (s. 48 akt VI Nc-e 120090/10).

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowił uchylić postanowienie referendarza sądowego z dnia 16 sierpnia 2010 roku o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 31 maja 2010 roku, wydanemu w sprawie VI Nc-e 120090/10 (s. 49 akt VI Nc-e 120090/10).

*

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga P. F. podlega oddaleniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.

W myśl art. 2 ust. 1 i art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania).

Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty lub czynności podjętych przez sąd, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania (art. 2 ust. 2 ustawy).

Sąd Okręgowy w Lublinie podziela rozważania prawne zawarte w piśmie Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 18 lutego 2013 roku, dotyczące istoty i celów postępowania ze skargi na naruszenie prawa strony do przeprowadzenia i zakończenia bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy sądowej.

Wskazać jedynie należy, że wniesienie skargi na przewlekłość postępowania ma w istocie służyć dyscyplinowaniu czynności podejmowanych na danym etapie toczącego się postępowania w określonej sprawie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2011 roku, III SP 8/12, Lex nr 1171299 i z dnia 18 lutego 2005 roku, III SPP 19/05, Lex nr 154244), zaś nieterminowość w podejmowaniu czynności nosi cechy przewlekłości dopiero wówczas, gdy wydłużenie postępowania przekracza rozsądne granice (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2005 roku, III SPP 96/05, OSN P 2005, z. 23, poz. 384; postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 roku, III SPP 6/10, Lex nr 602069).

W rozpoznawanej sprawie skarżący upatrywał przewlekłości w opóźnieniu w podjęciu czynności polegającej na nierozpoznaniu przez okres kliku miesięcy skargi na postanowienie referendarza sądowego oraz wniosków o udzielenie zabezpieczenia.

Przechodząc do merytorycznej oceny skargi P. F. wskazać należy, że w ustalonym stanie faktycznym brak jest podstaw do przyjęcia, aby w sprawie akt VI Nc-e 120090/10 doszło do przewlekłości postępowania.

Niewątpliwie założeniem elektronicznego postępowania upominawczego było przyspieszenie postępowania, a czynności podejmowane przez Sąd Rejonowy w sprawie będącej przedmiotem skargi powinny być podejmowane sprawniej. Nie mogą także przemawiać za brakiem przewlekłości problemy techniczno – organizacyjne sądu. Konstatacje te nie są jednak równoznaczne ze stwierdzeniem, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania. Wszystkie czynności podejmowane w sprawie były celowe i proceduralnie w zasadzie prawidłowe.

Bezpodstawny jest zarzut, że Sąd Rejonowy nie rozpoznał wniosków o udzielenie zabezpieczenia, skoro w piśmie procesowym wniesionym w dniu 19 lipca 2012 roku pełnomocnik pozwanego wskazał, że złożony wcześniej wniosek o udzielenie zabezpieczenia jest w rzeczywistości skargą na postanowienie referendarza sądowego z dnia 18 sierpnia 2010 roku o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty, zaś wcześniej był złożony tylko jeden wniosek o udzielenie zabezpieczenia, ze wskazaniem głównego i ewentualnego sposobu zabezpieczenia.

Z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku wynika, że dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić także zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

W sprawie VI Nc-e 120090/10 pismo procesowe wniesione przez pełnomocnika pozwanego w dniu 17 maja 2012 roku ograniczyło się w istocie do stwierdzenia, że pozwany nie zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie od kilkunastu lat. Do pisma tego nie został dołączony żaden dokument, który chociażby czynił ten fakt prawdopodobny. Mało czytelna kserokopia dokumentu dołączonego do pisma nie zawiera jakichkolwiek informacji, które mogłyby tylko uprawdopodobnić fakt przytaczany w piśmie.

Potwierdzenie odbioru pisma sądowego, a więc także odpisu pozwu i odpisu nakazu zapłaty, jest dokumentem urzędowym (art. 244 § 1 k.p.c.) i to strona, która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenia organu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z prawdą, powinna okoliczności te udowodnić (art. 252 k.p.c.).

Z art. 126 § 1 pkt 3 k.p.c. stanowi, że każde pismo procesowe powinno zawierać osnowę wniosku lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności.

Z przepisów art. 3 k.p.c. i art. 232 zd. 1 k.p.c. wynika, że to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że do dnia 8 sierpnia 2012 roku, a więc do dnia faktycznego wpływu do Sądu Rejonowego pisma procesowego z dnia 1 sierpnia 2012 roku sporządzonego przez pełnomocnika pozwanego, nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że doręczenie pozwanemu odpisu pozwu i odpisu nakazu zapłaty nie nastąpiło zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego.

Dokumenty, jakie zostały przedstawione w dniu 8 sierpnia 2012 roku, zostały złożone na żądanie Sądu, który w istocie poszukiwał dowodów, mimo że nie zachodzi ku temu podstawa prawna i mimo że pozwany jest reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika. Przepis art. 232 zd. 2 k.p.c. daje jedynie możliwość przeprowadzenia dowodów. Nie stanowi natomiast podstawy poszukiwania dowodów.

Ubocznie należy również wskazać, że nie było podstaw do uwzględnienia zawartego w piśmie z dnia 18 lipca 2012 roku (s. 15 akt VI Nc-e 120090/10) wniosku o przedłużenie terminu do złożenia dowodów. Utrudnienia w kontakcie między mocodawcą i pełnomocnikiem nie stanowią podstawy do przedłużenia terminów sądowych, chyba że są spowodowane okolicznościami, których nie można było przewidzieć i które nie są zawinione przez mocodawcę lub pełnomocnika. Okoliczności przytoczone w piśmie z dnia 18 lipca 2012 roku nie uzasadniały przedłużenia terminu, w szczególności dlatego, że dowody, które miały być przedstawione w wyznaczonym terminie, powinny zostać przedstawione już w piśmie złożonym w dniu 17 maja 2012 roku albo niezwłocznie po jego złożeniu, nie zaś dopiero na żądanie Sądu.

W związku z powyższym należy przyjąć, że skarga na orzeczenie referendarza mogła zostać rozpoznana najwcześniej po 8 sierpnia 2012 roku. Po tej dacie Sąd Rejonowy dokonywał innych czynności związanych z nadaniem sprawie biegu, w szczególności doręczył pełnomocnikowi pozwanego odpis pozwu i odpis nakazu zapłaty, co w dniu 12 września 2012 roku (s. 43 akt VI Nc-e 120090/10) umożliwiło wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Faktycznie, okres od połowy września 2012 roku do początku stycznia 2013 roku nie jest to przedział czasowy, który można byłoby oceniać w kategorii niezwłoczności czynności procesowych podjętych przez Sąd, niemniej jednak nie jest to też sytuacja, która uzasadniałaby uznanie, że postępowanie było przewlekłe w rozumieniu powołanych wyżej przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku.

Ocena czy w konkretnych okolicznościach danej sprawy doszło do nieuzasadnionej zwłoki nie może być dokonywana w oderwaniu od obowiązku rozpoznawania wszystkich spraw, wniesionych do sądu, bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw w kolejności wpływu. Podkreślić w tym miejscu wypada, że Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie jest jedynym sądem w kraju, który proceduje w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zaś miesięczny wpływ spraw do tego Sądu wynosi powyżej 190000.

Jak wynika z informacji udzielonej przez Prezesa Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w piśmie z dnia 3 stycznia 2013 roku, w sprawie II S 125/12 (okoliczność znana Sądowi Okręgowemu urzędowo) w okresie od dnia 1 stycznia 2012 roku do dnia 1 grudnia 2012 roku do VI Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie wpłynęło 2034324 spraw, a zakreślono 2315838 spraw.

Zważywszy, że sprawa niniejsza była jedną z ponad dwóch milionów spraw rozpoznawanych przez Sąd Rejonowy w elektronicznym postępowaniu upominawczym, nie jest możliwe, niezależnie od oczekiwań pozwanego, aby w każdej ze spraw wszystkie czynności były podejmowane w okresie tygodnia lub dwóch, nawet jeżeli nie są to czynności zawiłe. Dodać należy, że żaden z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego nie wprowadza szczególnych, krótszych terminów instrukcyjnych, wiążących sąd w procedowaniu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W takiej sytuacji należy uznać, że upływ czasu pomiędzy faktycznym wpływem do Sądu pisma pełnomocnika pozwanego z dnia 1 sierpnia 2012 roku, co nastąpiło w dniu 8 sierpnia 2012 roku, do którego pełnomocnik dołączył żądane przez Sąd Rejonowy dokumenty, a rozpoznaniem skargi na orzeczenie referendarza sądowego, po uprzednim podjęciu przez Sąd Rejonowy mających na celu wyjaśnienie, czy skarga została wniesiona z zachowaniem terminu, nie może być oceniany jako nieuzasadniona zwłoka w rozpoznaniu sprawy.

Dodatkowo należy wskazać, że niezależnie od oceny zasadności żądania stwierdzenia przewlekłości, bezzasadne były wnioski zawarte w punktach 2 i 3 skargi.

Art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku stanowi, że na żądanie skarżącego lub z urzędu sąd zaleca podjęcie przez sąd rozpoznający sprawę co do istoty albo przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie, chyba że wydanie zaleceń jest oczywiście zbędne. Zalecenia nie mogą wkraczać w zakres oceny faktycznej i prawnej sprawy.

Sąd rozpoznający skargę nie mógłby zatem nakazać Sądowi rozpoznającemu sprawę wydanie postanowienia o uchyleniu klauzuli wykonalności, ani też postanowienia o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego, gdyż tego rodzaju zalecenia wprost wkraczają w zakres oceny faktycznej i prawnej sprawy. Sąd Okręgowy mógłby co najwyżej nakazać rozpoznanie wniosków pozwanego w tym przedmiocie.

W związku z oddaleniem skargi w jej zasadniczej części oddaleniu podlega również wniosek o przyznanie od Skarbu Państwa kwoty 3500 zł.

*

Na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki Sąd Okręgowy postanowił oddalić wniosek P. F. o zasądzenie od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie zwrotu kosztów postępowania. W związku z tym, że skarga pozwanego została oddalona w całości brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi.

*

Z tych wszystkich względów i w oparciu o powołane wyżej przepisy Sąd Okręgowy orzekł jak w postanowieniu.