Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 155/14
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 8 sierpnia 2014 r.,
sprawy A. R.
skazanego z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 30 grudnia 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W. z
dnia 29 maja 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1) oddalić kasację obrońcy A. R. jako oczywiście bezzasadną;
2) obciążyć skazanego A.R. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w O., wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 r. utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 maja 2013 r., którym A. R. został skazany
za przestępstwo zakwalifikowane z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę
dwóch lat i dziesięciu miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego w O., kasację na korzyść
skazanego A. R. wniósł jego obrońcy i zarzucając „rażące naruszenie prawa
procesowego, polegającego na obrazie przepisów art. 413 par. 2 pkt 2 kpk i art.
420 par. 1 i 2 kpk, polegające na tym, że sąd odwoławczy nie dokonał oceny
zarzutu apelacji, zgłoszonego na rozprawie apelacyjnej o braku rozstrzygnięcia w
2
wyroku sądu co do zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania na poczet kary
pozbawienia wolności, pomimo, iż taki obowiązek wynika z przepisu postępowania
procesowego, co miało wpływ istotny na treść wyroku i stanowi rażące naruszenie
prawa procesowego” wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu
apelacyjnym.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego A. R. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany A. R. został
obciążony kosztami sądowym postępowania kasacyjnego na podstawie art. 636 § 1
kpk w zw. z art. 518 kpk.
Zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 413 § 2 pkt 2 kpk nie
został podniesiony w apelacji, dlatego też Sąd Okręgowy, jako sąd odwoławczy nie
miał obowiązku odniesienia się do takiego zarzutu w uzasadnieniu swego
orzeczenia, a więc nie może być mowy o naruszeniu przez ten Sąd przepisu art.
457 § 3 kpk w zw. z art. 433 § 2 kpk.
Z kolei, uchybienie Sądu Rejonowego, polegające na niezaliczeniu na poczet
orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania
oskarżonego, jako zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy przepisów postępowania
przy rozpoznawaniu apelacji obrońcy skazanego A. R., nie może zostać skutecznie
podniesiony w kasacji (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2009 r. V
KK 397/08 Biuletyn Prawa Karnego Sądu Najwyższego 2009, nr 4 s. 21,22), gdyż
błąd ten może zostać naprawiony poprzez wydanie postanowienia w trybie
określonym w art. 420 § 1 kpk przez Sąd Rejonowy.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.

III KK 155/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia