II CSK 88/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-09-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CSK 53/13 V CSK 75/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 88/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa Ośrodka […]
przeciwko W.Ś.
o ochronę praw autorskich,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 sierpnia 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 września 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą kasacyjną pozwanego W. Ś. od wyroku Sądu
Apelacyjnego w […] oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego
wydanego w sprawie z powództwa Ośrodka […] przeciwko W. Ś. o ochronę praw
autorskich zważyć należy, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji silnie
nacechowanym pierwiastkiem publicznoprawnym, a jej rolą nie jest korygowanie
wszelkich orzeczeń sądowych zawierających ewentualne uchybienia, albowiem tę
funkcję realizują zwyczajne środki zaskarżenia i skarga o wznowienie
postępowania. Skarga kasacyjna służy ochronie interesu publicznego przez
zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa oraz wkład Sądu
Najwyższego w rozwój jurysprudencji i prawa pozytywnego. Taka konstrukcja i rola
skargi kasacyjnej powoduje konieczność poddania jej kontroli wstępnej pod kątem
spełniania kryteriów kwalifikujących do przedstawienia skargi Sądowi Najwyższemu
w celu merytorycznego rozpoznania.
Stosownie do 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Oparcie wniosku na pierwszej ze wskazanych wyżej przesłanek obliguje
skarżącego do sformułowania istotnego zagadnienia prawnego, wskazania
argumentów prawnych prowadzących do rozbieżnych ocen prawnych oraz
przedstawienia własnego stanowiska. Wywód ten powinien być zbliżony do
przyjętego przy przedstawianiu zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy na
podstawie art. 390 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 maja 2006 r.,
V CSK 75/06, nie publ.).
Zaprezentowane we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
problemy prawne sprowadzają się do wyjaśnienia, czy działalność pozwanego
można uznać za sprzedaż dzieła w rozumieniu art. 535 k.c., czy działalność ta
3
prowadzi do publicznego rozpowszechnienia dzieła, jak należy rozumieć pojęcie,
„uzupełnienie zbiorów” zawarte w art. 28 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie
autorski i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U.2006, nr 90, poz. 631 ze zm.), czy i kiedy
doszło do naruszenia przez powoda prawa autorskiego oraz czy pozwany
sprzedawał utwór czy usługę kopiowania utworu. Nie stanowią one jednak
zagadnień prawnych w przedstawionym wyżej rozumieniu - istotnych wprawdzie dla
rozstrzygnięcia sporu (pozostających w związku z podstawami skargi, z wiążącym
Sąd Najwyższy, a ustalonym przez sąd drugiej instancji, stanem faktycznym sprawy
oraz podstawą prawną zaskarżonego wyroku), lecz o ogólniejszym znaczeniu dla
rozwoju prawa cywilnego, wykraczającym poza ramy niniejszej sprawy i stąd
wymagających wypowiedzi Sądu Najwyższego. Przez istotne zagadnienie prawne,
o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., należy bowiem rozumieć problem
o charakterze prawnym powstały na tle konkretnego przepisu prawa, mający
charakter rzeczywisty w tym znaczeniu, że jego rozstrzygnięcie stwarza realne
i poważne trudności. Problem ten musi mieć jednocześnie charakter uniwersalny
w tym znaczeniu, że jego rozwiązanie powinno służyć rozstrzyganiu innych
podobnych spraw (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja
2013 roku, IV CSK 53/13, niepubl.).
Z uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika,
że skarżący nie tyle wskazuje na pojawiające się poważne trudności z interpretacją
przepisów prawa materialnego wskazanych w skardze kasacyjnej, ile kwestionuje
w istocie ustalenia faktyczne poczynione w niniejszej sprawie przez Sąd drugiej
instancji i dokonaną przez ten Sąd ich subsumcję pod wymienione w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku przepisy prawa materialnego, co oznacza nie wypełnienie
pierwszej przesłanki przedsądu i w rezultacie prowadzi do odmowy przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa Ośrodka […]
przeciwko W.Ś.
o ochronę praw autorskich,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 sierpnia 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 września 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą kasacyjną pozwanego W. Ś. od wyroku Sądu
Apelacyjnego w […] oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego
wydanego w sprawie z powództwa Ośrodka […] przeciwko W. Ś. o ochronę praw
autorskich zważyć należy, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji silnie
nacechowanym pierwiastkiem publicznoprawnym, a jej rolą nie jest korygowanie
wszelkich orzeczeń sądowych zawierających ewentualne uchybienia, albowiem tę
funkcję realizują zwyczajne środki zaskarżenia i skarga o wznowienie
postępowania. Skarga kasacyjna służy ochronie interesu publicznego przez
zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa oraz wkład Sądu
Najwyższego w rozwój jurysprudencji i prawa pozytywnego. Taka konstrukcja i rola
skargi kasacyjnej powoduje konieczność poddania jej kontroli wstępnej pod kątem
spełniania kryteriów kwalifikujących do przedstawienia skargi Sądowi Najwyższemu
w celu merytorycznego rozpoznania.
Stosownie do 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Oparcie wniosku na pierwszej ze wskazanych wyżej przesłanek obliguje
skarżącego do sformułowania istotnego zagadnienia prawnego, wskazania
argumentów prawnych prowadzących do rozbieżnych ocen prawnych oraz
przedstawienia własnego stanowiska. Wywód ten powinien być zbliżony do
przyjętego przy przedstawianiu zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy na
podstawie art. 390 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 maja 2006 r.,
V CSK 75/06, nie publ.).
Zaprezentowane we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
problemy prawne sprowadzają się do wyjaśnienia, czy działalność pozwanego
można uznać za sprzedaż dzieła w rozumieniu art. 535 k.c., czy działalność ta
3
prowadzi do publicznego rozpowszechnienia dzieła, jak należy rozumieć pojęcie,
„uzupełnienie zbiorów” zawarte w art. 28 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie
autorski i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U.2006, nr 90, poz. 631 ze zm.), czy i kiedy
doszło do naruszenia przez powoda prawa autorskiego oraz czy pozwany
sprzedawał utwór czy usługę kopiowania utworu. Nie stanowią one jednak
zagadnień prawnych w przedstawionym wyżej rozumieniu - istotnych wprawdzie dla
rozstrzygnięcia sporu (pozostających w związku z podstawami skargi, z wiążącym
Sąd Najwyższy, a ustalonym przez sąd drugiej instancji, stanem faktycznym sprawy
oraz podstawą prawną zaskarżonego wyroku), lecz o ogólniejszym znaczeniu dla
rozwoju prawa cywilnego, wykraczającym poza ramy niniejszej sprawy i stąd
wymagających wypowiedzi Sądu Najwyższego. Przez istotne zagadnienie prawne,
o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., należy bowiem rozumieć problem
o charakterze prawnym powstały na tle konkretnego przepisu prawa, mający
charakter rzeczywisty w tym znaczeniu, że jego rozstrzygnięcie stwarza realne
i poważne trudności. Problem ten musi mieć jednocześnie charakter uniwersalny
w tym znaczeniu, że jego rozwiązanie powinno służyć rozstrzyganiu innych
podobnych spraw (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja
2013 roku, IV CSK 53/13, niepubl.).
Z uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika,
że skarżący nie tyle wskazuje na pojawiające się poważne trudności z interpretacją
przepisów prawa materialnego wskazanych w skardze kasacyjnej, ile kwestionuje
w istocie ustalenia faktyczne poczynione w niniejszej sprawie przez Sąd drugiej
instancji i dokonaną przez ten Sąd ich subsumcję pod wymienione w uzasadnieniu
zaskarżonego wyroku przepisy prawa materialnego, co oznacza nie wypełnienie
pierwszej przesłanki przedsądu i w rezultacie prowadzi do odmowy przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.