IV KO 46/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KO 67/94
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 46/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie A. D.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 sierpnia 2014 r.,
wniosków obrońców skazanego
w przedmiocie wznowienia postępowania
p o s t a n o w i a
1. oddalić wnioski,
2. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego
obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Wnioski obrońców skazanego o wznowienie postępowania nie są zasadne.
Wniosek adw. A. K. wskazuje na podstawę wznowienia art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k.
W uzasadnieniu wniosku obrońca podniósł, że śledztwo prowadzone w
Prokuraturze Rejonowej K. przeciwko S. T. i A. S. podejrzanym o współudział w
popełnieniu przestępstwa przypisanego A. D. zostało prawomocnie umorzone
przez prokuratora. Zdaniem obrońcy konieczne jest przeprowadzenie dowodu z
akt śledztwa przeciwko S.T. i A. S., które nie były znane sądom orzekającym w
2
sprawie przeciwko A. D., co powinno doprowadzić do wznowienia zakończonego
postępowania i przesłuchanie świadków S. T. oraz A. S., którym w nowej sytuacji
procesowej nie będzie przysługiwało prawo odmowy zeznań.
Wniosek drugiego obrońcy skazanego – adw. M. K. – nie wskazuje podstawy
wznowienia. Natomiast na podstawie jego treści można wnioskować, że chodzi
także o podstawę wznowienia z art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. Obrońca powołuje się
na postanowienie prokuratora sygn. 3Ds…./12 z dnia 29 kwietnia 2013 r.
wskazując, że powodem umorzenia postępowania i jednocześnie przyczynę
wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia stanowią nowe i odmienne
zeznania K. P., który w postępowaniu zakończonym zaskarżonym wyrokiem
obciążał A. D.
Prokurator Prokuratury Generalnej w pisemnej odpowiedzi wniósł o oddalenie
obu wniosków.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Wnioski obu obrońców, tylko formalnie odnoszą się do wznowienia
postępowania, natomiast merytorycznie nie potwierdzają, że o takie postępowanie
chodzi. W kategorii procesowego nieporozumienia należy ocenić to, że adw. A. K.
ciężar wykazania podstawy wznowienia przerzuca na sąd wznowieniowy. Domaga
się bowiem analizy akt zakończonego postępowania przygotowawczego w innej
sprawie celem zweryfikowania głoszonej tezy, że znajdują się tam dowody
świadczące o tym, że skazany nie popełnił przestępstwa. Przypomnieć więc w tym
miejscu należy, że w postępowaniu wznowieniowym nie działa już zasada
domniemania niewinności i wynikający z niej materialny ciężar dowodu.
Prawomocny wyrok skazujący objęty jest domniemaniem prawidłowości
dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów, zaś rolą wnioskodawcy jest
podważenie tego domniemania przez wskazanie konkretnych nowych faktów lub
dowodów, które w wysokim stopniu uprawdopodabniają, że doszło do pomyłki
sądowej. Nie wystarczy zatem samo powoływanie się przez autora wniosku na
nowy fakt czy dowód, ale powinien on przedstawić co najmniej tzw. dowód
swobodny (np. pisemne oświadczenie określonej osoby), świadczący o błędności
skazania. Takiej próby obrońca nawet nie podjął, gdyż poza ogólnikami, nie
powołał się na żadne nowe dowody lub fakty mogące podważyć prawidłowość
3
dokonanych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonego.
Natomiast adw. M. K. we wniosku o wznowienie postępowania domagał się z
kolei dokonania ponownej oceny zeznań świadka K. P., gdyż zdaniem obrońcy w
postępowaniu rozpoznawczym nie była ona prawidłowa. Przypomnieć więc i tu
należy, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, iż w
postępowaniu o wznowienie nie jest dopuszczalne badanie prawidłowości oceny
materiału dowodowego w prawomocnie zakończonym postępowaniu sądowym
(por. postanowienie SN z dnia 24 listopada 1994 r., III KO 67/94, Lex 22092).
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak powyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 sierpnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie A. D.
skazanego z art. 286 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 sierpnia 2014 r.,
wniosków obrońców skazanego
w przedmiocie wznowienia postępowania
p o s t a n o w i a
1. oddalić wnioski,
2. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego
obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Wnioski obrońców skazanego o wznowienie postępowania nie są zasadne.
Wniosek adw. A. K. wskazuje na podstawę wznowienia art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k.
W uzasadnieniu wniosku obrońca podniósł, że śledztwo prowadzone w
Prokuraturze Rejonowej K. przeciwko S. T. i A. S. podejrzanym o współudział w
popełnieniu przestępstwa przypisanego A. D. zostało prawomocnie umorzone
przez prokuratora. Zdaniem obrońcy konieczne jest przeprowadzenie dowodu z
akt śledztwa przeciwko S.T. i A. S., które nie były znane sądom orzekającym w
2
sprawie przeciwko A. D., co powinno doprowadzić do wznowienia zakończonego
postępowania i przesłuchanie świadków S. T. oraz A. S., którym w nowej sytuacji
procesowej nie będzie przysługiwało prawo odmowy zeznań.
Wniosek drugiego obrońcy skazanego – adw. M. K. – nie wskazuje podstawy
wznowienia. Natomiast na podstawie jego treści można wnioskować, że chodzi
także o podstawę wznowienia z art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. Obrońca powołuje się
na postanowienie prokuratora sygn. 3Ds…./12 z dnia 29 kwietnia 2013 r.
wskazując, że powodem umorzenia postępowania i jednocześnie przyczynę
wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia stanowią nowe i odmienne
zeznania K. P., który w postępowaniu zakończonym zaskarżonym wyrokiem
obciążał A. D.
Prokurator Prokuratury Generalnej w pisemnej odpowiedzi wniósł o oddalenie
obu wniosków.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Wnioski obu obrońców, tylko formalnie odnoszą się do wznowienia
postępowania, natomiast merytorycznie nie potwierdzają, że o takie postępowanie
chodzi. W kategorii procesowego nieporozumienia należy ocenić to, że adw. A. K.
ciężar wykazania podstawy wznowienia przerzuca na sąd wznowieniowy. Domaga
się bowiem analizy akt zakończonego postępowania przygotowawczego w innej
sprawie celem zweryfikowania głoszonej tezy, że znajdują się tam dowody
świadczące o tym, że skazany nie popełnił przestępstwa. Przypomnieć więc w tym
miejscu należy, że w postępowaniu wznowieniowym nie działa już zasada
domniemania niewinności i wynikający z niej materialny ciężar dowodu.
Prawomocny wyrok skazujący objęty jest domniemaniem prawidłowości
dokonanych ustaleń faktycznych i oceny dowodów, zaś rolą wnioskodawcy jest
podważenie tego domniemania przez wskazanie konkretnych nowych faktów lub
dowodów, które w wysokim stopniu uprawdopodabniają, że doszło do pomyłki
sądowej. Nie wystarczy zatem samo powoływanie się przez autora wniosku na
nowy fakt czy dowód, ale powinien on przedstawić co najmniej tzw. dowód
swobodny (np. pisemne oświadczenie określonej osoby), świadczący o błędności
skazania. Takiej próby obrońca nawet nie podjął, gdyż poza ogólnikami, nie
powołał się na żadne nowe dowody lub fakty mogące podważyć prawidłowość
3
dokonanych ustaleń faktycznych co do sprawstwa oskarżonego.
Natomiast adw. M. K. we wniosku o wznowienie postępowania domagał się z
kolei dokonania ponownej oceny zeznań świadka K. P., gdyż zdaniem obrońcy w
postępowaniu rozpoznawczym nie była ona prawidłowa. Przypomnieć więc i tu
należy, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, iż w
postępowaniu o wznowienie nie jest dopuszczalne badanie prawidłowości oceny
materiału dowodowego w prawomocnie zakończonym postępowaniu sądowym
(por. postanowienie SN z dnia 24 listopada 1994 r., III KO 67/94, Lex 22092).
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak powyżej.