I CSK 747/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-10-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 637/12 III CZP 112/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 747/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa E. M.-B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Transportu, Budownictwa
i Gospodarki Morskiej
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 września 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 lipca 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3 600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
W skardze kasacyjnej wniesionej przez powódkę od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2013 r. wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
oparty został na przesłance z art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c. Skarżąca wskazała na
potrzebę dokonania wykładni przepisów art. 361 k.c. i art. 160 k.p.a. budzących
wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie.
Analiza uzasadnienia wniosku o przyjęcie wniesionej skargi do rozpoznania
prowadzi do wniosku, że w sprawie nie wystąpiła przytoczona w nim przesłanka.
Orzekający w sprawie Sąd Apelacyjny, który dostrzegł występujące
w judykaturze różnice w zakresie wykładni powołanych przepisów trafnie wskazał,
że występujące na tym tle wątpliwości rozstrzyga szczegółowo i przekonująco
umotywowany wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2013 r., I CSK 637/12
(nie publ.), podzielając wyrażone w nim poglądy. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego jednolicie prezentowany jest też pogląd sformułowany w uchwale
pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 31 marca 2011, III CZP 112/10 (OSNC 2011 r.,
nr 7-8, poz. 75), zgodnie z którym do przedawnienia roszczeń o naprawienie
szkody wyrządzonej ostateczną decyzją administracyjną wydaną przed dniem
1 września 2004 r., której nieważność lub wydanie z naruszeniem art. 156 § 1 k.p.a.
stwierdzono po tym dniu, ma zastosowanie art. 160 § 6 k.p.a. Jeżeli ostateczna
wadliwa decyzja administracyjna została wydana przed dniem wejścia w życie
Konstytucji, odszkodowanie przysługujące na podstawie art. 160 § 1 k.p.a. nie
obejmuje korzyści utraconych wskutek jej wydania, choćby ich utrata nastąpiła po
wejściu w życie Konstytucji.
W sprawie nie zachodzi nieważność postępowania przed Sądem drugiej
instancji, którą Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę z urzędu.
Z tych przyczyn na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., a w zakresie kosztów
postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu
Państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1150), orzeczono jak w sentencji.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 10 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa E. M.-B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Transportu, Budownictwa
i Gospodarki Morskiej
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 września 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 lipca 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3 600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
W skardze kasacyjnej wniesionej przez powódkę od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2013 r. wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania
oparty został na przesłance z art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c. Skarżąca wskazała na
potrzebę dokonania wykładni przepisów art. 361 k.c. i art. 160 k.p.a. budzących
wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie.
Analiza uzasadnienia wniosku o przyjęcie wniesionej skargi do rozpoznania
prowadzi do wniosku, że w sprawie nie wystąpiła przytoczona w nim przesłanka.
Orzekający w sprawie Sąd Apelacyjny, który dostrzegł występujące
w judykaturze różnice w zakresie wykładni powołanych przepisów trafnie wskazał,
że występujące na tym tle wątpliwości rozstrzyga szczegółowo i przekonująco
umotywowany wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2013 r., I CSK 637/12
(nie publ.), podzielając wyrażone w nim poglądy. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego jednolicie prezentowany jest też pogląd sformułowany w uchwale
pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 31 marca 2011, III CZP 112/10 (OSNC 2011 r.,
nr 7-8, poz. 75), zgodnie z którym do przedawnienia roszczeń o naprawienie
szkody wyrządzonej ostateczną decyzją administracyjną wydaną przed dniem
1 września 2004 r., której nieważność lub wydanie z naruszeniem art. 156 § 1 k.p.a.
stwierdzono po tym dniu, ma zastosowanie art. 160 § 6 k.p.a. Jeżeli ostateczna
wadliwa decyzja administracyjna została wydana przed dniem wejścia w życie
Konstytucji, odszkodowanie przysługujące na podstawie art. 160 § 1 k.p.a. nie
obejmuje korzyści utraconych wskutek jej wydania, choćby ich utrata nastąpiła po
wejściu w życie Konstytucji.
W sprawie nie zachodzi nieważność postępowania przed Sądem drugiej
instancji, którą Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę z urzędu.
Z tych przyczyn na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., a w zakresie kosztów
postępowania na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
w zw. z art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu
Państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1150), orzeczono jak w sentencji.
3