Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z powództwa D. J.

przeciwko Urząd Gminy w Ł.

o wynagrodzenie

1.  zasądza od pozwanego Urzędu Gminy w Ł. na rzecz powódki D. J. kwotę 5.683,30 ( pięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt trzy złote trzydzieści groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 8 marca 2013 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo co do kwoty 137,70 ( sto trzydzieści siedem złotych siedemdziesiąt groszy ),

3.  umarza postępowanie w pozostałej części,

4.  zasądza od pozwanego Urzędu Gminy w Ł. na rzecz powódki D. J. kwotę 6.678 ( sześć tysięcy sześćset siedemdziesiąt osiem ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VP 9/12

UZASADNIENIE

Pozwem w postępowaniu nakazowym z dnia 30 kwietnia 2012r. pełnomocnik powódki D. J. wniósł o nakazanie pozwanemu Urzędowi Gminy w Ł. zapłacenie na rzecz powódki D. J. kwoty 79212zł. z tytułu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z ustawowymi odsetkami od dnia 3 kwietnia 2012r. do dnia zapłaty oraz kosztami sądowymi.

Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 31 maja 2012r. sprawa została skierowana do rozpoznania w postępowaniu upominawczym.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 4 czerwca 2012r. wydanym w sprawie VNp 1/12 Sąd Okręgowy nakazał pozwanemu Urzędowi Gminy w Ł., aby zapłacił na rzecz powódki D. J. kwoty 79212zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 3 kwietnia 2012r. do dnia zapłaty wraz z kwotą 3708zł. tytułem zwrotu kosztów sądowych.

W dniu 22 czerwca 2012r. pełnomocnik pozwanego wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

W piśmie procesowym z dnia 8 marca 2013r. pełnomocnik powódki w związku z uregulowaniem przez stronę pozwaną w dniu 24 stycznia 2013r. kwoty 55214,36zł. stanowiącej należność z tytułu wynagrodzenia za okres pozostawania powódki bez pracy zmienił pozew w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 5821zł. z tytułu ustawowych odsetek liczonych od dnia 3 kwietnia 2012r. do dnia zapłaty 24 stycznia 2013r. od kwoty 55214,36zł. z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu co do ich zapłaty do dnia zapłaty.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie zmodyfikowanego powództwa.

Na rozprawie w dniu 24 maja 2013r. pełnomocnik powódki sprecyzował żądanie pozwu w ten sposób, że cofnął pozew o zapłatę kwoty 79212zł. wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, a w jego miejsce wniósł o zasądzenie kwoty 5821zł. tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych od kwoty należności głównej 55.214,36zł uiszczonej przez pozwanego w toku procesu z ustawowymi odsetkami od dnia 8 marca 2013r. do dnia 24 stycznia 2013r.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie zmienionego powództwa oraz zniesienie kosztów procesu z uwagi na zasadę słuszności. Podniósł, że strona pozwana otrzymała pismo wzywające do zapłaty żądanej pozwem kwoty w dniu 10 kwietnia 2012r., co czyni zasadność żądania odsetek ewentualnie od 11 kwietnia 2013r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 14 lipca 2010r. Sąd Rejonowy w Radomsku w sprawie IV P 33/10 przywrócił D. J. z dniem 1 lipca 2010r. do pracy w Urzędzie Gminy w Ł. na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz zasądził na jej rzecz kwotę 32.016,40zł. tytułem wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy od dnia 18 grudnia 2010r. do dnia 30 kwietnia 2011r. płatne pod warunkiem podjęcia pracy w Urzędzie Gminy w Ł.. Wyrokiem z dnia 27 marca 2012r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VPa 262/11 oddalił apelacje stron od wyroku z dnia 14 lipca 2010r.

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2013r. w sprawie I PK Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. w z dnia 27 marca 2012r. sprawie VPa 262/11.

(dowód: wyrok z dnia 14 lipca 2010r. – k. 437 akt IV P 33/10, wyrok z dnia 27 marca 2012r. – k. 537 akt, postanowienie – k. 602 – 604 akt IV P 33/10)

Powódka stawiła się do pracy w Urzędzie Gminy w Ł. w dniu 3 kwietnia 2012r. W tym dniu pozwany wręczył powódce wypowiedzenie umowy o pracę oraz zwolnił ją od obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia.

(dowód: wypowiedzenie – k. 9 akt, pismo z dnia 3 kwietnia 2010r. i 10.04.2012r. – k. 12 i 13 akt)

Pismem z dnia 3 kwietnia 2012r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 79212zł. tytułem wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy tj. od 1 maja 2011r. do dnia 27 marca 2012r. w terminie do dnia 10 kwietnia 2012r.

(dowód: wezwanie do zapłaty – k. 7 akt)

W dniu 24 stycznia 2013r. pozwana uiściła na rzecz powódki kwotę 55214,36zł. stanowiąca kwotę należnego powódce wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, po potrąceniu składek na ZUS (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powódka prawomocnym wyrokiem w sprawie IV P 33/10 została przywrócona do pracy u pozwanego. Bezspornym jest także, że w dniu 3 kwietnia 2012r. zgłosiła się do pozwanego celem podjęcia pracy. Pozwany zwolnił ją jednak z obowiązku świadczenia pracy od dnia 3 kwietnia 2012r. wobec wypowiedzenia powódce umowy o pracę. Gotowość podjęcia przez powódkę pracę wobec uniemożliwienia faktycznego świadczenia pracy przez pracodawcę wystarcza do uznania, że powódka spełniła przesłankę podjęcia pracy z art. 47 k.p., od której zależy możliwość żądania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Wysokość należnego powódce wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy od dnia 1 maja 2011r. do dnia 27 marca 2012r. nie była sporna między stronami wobec wypłacenia przez pozwanego w toku procesu z tego tytułu powódce kwoty 55.214,36zł. i cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia o zapłatę tego wynagrodzenia. Wypłacenie przez stronę pozwaną w toku procesu kwoty 55214,36zł. oznacza przyznanie zasadności dochodzonej należności.

W będącej przedmiotem osądu sprawie jedyną okolicznością sporną była kwestia należnych powódce odsetek od wypłaconego świadczenia.

Stosownie do treści art. 481 &1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Odsetki należą się od dnia wymagalności świadczenia. Pełnomocnik powódki podniósł, iż powódka po prawomocnym przywróceniu jej do pracy zgłosiła się do pozwanego celem podjęcia pracy w dniu 3 kwietnia 2012r., a zatem z tym dniem stało się wymagalne roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Zgodnie z art. 47 k.p. pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Z przepisu tego nie wynika – jak imputuje strona powodowa – że wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy staje się wymagalne z dniem podjęcia pracy. Przepis art. 47 k.p. nie określa terminu płatności wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy , a jedynie moment powstania roszczenia do dochodzenia tego wynagrodzenia. Dopóki pracownik nie podejmie pracy w wyniku przywrócenia do pracy, nie przysługuje mu roszczenie do żądania wypłaty wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy. Podjęcie pracy po przywróceniu do pracy nie powoduje zatem natychmiastowej wymagalności roszczenia o wypłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, a jedynie prowadzi do powstania po stronie pracownika roszczenia do żądania takiego wynagrodzenia.

Powódka powróciła do pracy u pozwanego z dniem 3 kwietnia 2012r. Z tym zatem dniem była dopiero uprawniona do żądania od pozwanego zapłaty wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę, że powódka zażądała od pozwanego wypłaty wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy w terminie do dnia 10 kwietnia 2012r., jak wynika z wezwania do zapłaty z dnia 3 kwietnia 2012r., roszczenie to stało się wymagalne z dniem 11 kwietnia 2012r. Z tym zatem dniem pozwany popadł w opóźnienie w wypłacie wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, co czyni go zobowiązanym do zapłaty ustawowych odsetek na podstawie art. 481 k.c.

Wysokość skapitalizowanych odsetek ustawowych od wypłaconej przez pozwanego w toku procesu kwoty 55214,36zł. za okres od dnia 11 kwietnia 2012r. do dnia zapłaty 24 stycznia 2013r. wynosi 5683,30zł. I taką też kwotę Sąd Okręgowy zasądził w punkcie 1 wyroku. W pozostałym zakresie powództwo jako niezasadne podlega oddaleniu.

Powódka była uprawniona do żądania odsetek za opóźnienie od zaległych odsetek od chwili wytoczenia o nie powództwa, czyli od dnia 8 marca 2013r. (zmiana powództwa) na podstawie art. 482 k.c.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 482 k.c. orzekł jak w punkcie 1 i 2 wyroku.

Odsetki w myśl art. 481 k.c. należą się za sam fakt powstania opóźnienia w wypłacie świadczenia pieniężnego, niezależnie od tego, czy wierzyciel poniósł szkodę oraz niezależnie od winy dłużnika. Oznacza to, że podnoszone przez pozwanego przyczyny uchybienia wypłaty w terminie świadczenia nie mają jakiegokolwiek znaczenia dla zasadności roszczenia o odsetki. W szczególności uzależnianie przez pozwanego wypłaty należnego powódce wynagrodzenia od rozpoznania kasacji przez Sąd Najwyższy od wyroku w sprawie VPa 262/11, nie stanowi przesłanki usprawiedliwiającej uchybienie terminu. Należy przypomnieć, że wyroki sądu drugiej instancji są prawomocne z chwilą ich wydania. A to oznacza, że po wydaniu przez Sąd Okręgowy wyroku w sprawie V Pa 262/11 pozwany był zobowiązany do wykonania prawomocnego wyroku w sprawie IVP 33/10, nie czekając na wynik postępowania kasacyjnego. Powódka żądając wykonania takiego prawomocnego wyroku, a następnie występując z kolejnym żądaniem o zapłatę wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy, nie objęty treścią wyroku w sprawie IV P 33/10 , nie nadużyła przysługującego jej prawa, wręcz przeciwnie działała w jego granicach.

Sąd Okręgowy umorzył postępowanie w części, co do której strona powodowa cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia (wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy), na podstawie art. 355 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości stronę pozwaną. Uiszczenie w toku procesu przez pozwaną dochodzonej pozwem należności skutkuje uznaniem za stronę przegrywającą także w tej części. Z tych względów Sąd Okręgowy obciążył pozwanego kosztami procesu od całej pierwotnie dochodzonej pozwem kwoty.

Sąd nie znalazł podstaw do odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c. Pozwany w uzasadnieniu swojego wniosku powołuje się na nielojalne postępowania powódki jako pracownika wobec Wójta Gminy Ł.. Należy przypomnieć, że zarzuty te były przedmiotem analizy w postępowaniu o przywrócenie powódki do pracy w sprawie IV P33/10 i zostały uznane za nieuzasadnione, co legło u podstaw przywrócenia powódki do pracy.

Na koszty procesu w kwocie 6678 zł. złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 3961zł. oraz koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 2717zł. (&6 pkt 6 w zw z &12 ustęp 1 pkt 2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1348, tekst jednolity z dnia 25 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 461).