Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 15/14
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski
w sprawie ze skargi A. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w C. z dnia 1 października 2013 r., w sprawie z powództwa A. M.
przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń […] o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2014 r.,
odrzuca skargę, zasądza od powoda na rzecz pozwanego 600
/sześćset/ złotych kosztów postępowania.
UZASADNIENIE
2
Powód złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, tj. wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 1 października 2013 r. z art.
445 k.c. oraz art. 227 k.p.c., w zakresie w jakim Sąd ten odmówił przyznania
powodowi uzupełniającego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego merytorycznego orzeczenia w zasadzie sądu drugiej
instancji i wyjątkowo - w przypadku określonym w art. 4241
§ 2 k.p.c. - sądu
pierwszej instancji, kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie
stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarga jest nie tylko środkiem nowym, ale i wyjątkowym. Zasadą bowiem
jest, że prawomocność tworzy nowy stan prawny pomiędzy stronami albo erga
omnes, jak też sanuje wszelkie ewentualne naruszenia prawa, którymi orzeczenie
jest dotknięte. Z tego względu jest środkiem wysoce sformalizowanym i wszystkie
jej wymagania konstrukcyjne określone w art. 4245
§ 1 k.p.c. należy interpretować
ściśle. To oznacza, że skarga niespełniająca któregokolwiek z nich jest dotknięta
tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
i podlega odrzucenie bez wzywania do ich usunięcia. Każde z tych wymagań
przewidzianych w art. 4245
§ 1 k.p.c. - na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał
uwagę - ma charakter samoistny, powinno być zatem spełnione niezależnie od
innych wymagań (por. postanowienia Sąd Najwyższego: z dnia 20 lipca 2005 r.,
IV CNP 1/05 i z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 21/05, niepubl.).
Do tej kategorii wymagań należy uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy (art. 4241
§ 4).
Uwzględnienie bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie jest
niezgodne z prawem ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość
dochodzenia od państwa odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego
wydanie. Spełnienie tego wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Wywód ten powinien także zawierać informację dotyczącą czasu jej
powstania i określać związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego
3
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej (por. postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2005 r.
III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05,
OSNC 2006, nr 7-8). Nie spełnia przesłanki uprawdopodobnienia szkody powołanie
się przez skarżącego na bliżej nie określone dowody zawarte w aktach sprawy,
mające wykazywać jej zasadność i wysokość.
Należy też zauważyć, że podstawą skargi nie mogą być zarzuty dotyczące
ustalenia faktów i oceny dowodów, a nadto, aby mogła zostać ona uwzględniona
naruszenie prawa musi mieć kwalifikowany, elementarny oraz oczywisty charakter
i tylko w takim wypadku zaskarżonemu orzeczeniu można przypisać cechy
bezprawności w rozumieniu art. 4241
§ 1 k.p.c.
Ze wskazanego względu na podstawie określonej w art. 4248
§ 1 k.p.c.
orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania wywołanego wniesieniem skargi orzeczono na
podstawie art. 98 k.p.c.

V CNP 15/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia