Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Agnieszka Chmielowiec

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2013 r.

sprawy D. S.

syna W. i B. z d. S.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że

w dniu 26 lutego 2013 roku na drodze pomiędzy Ś. i C., kierował samochodem osobowym m-ki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości, mając 2,96‰ alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym był już uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 11.04.2001r. sygn. akt VI K 26/01 za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego D. S. za winnego tego, że w dniu 26 lutego 2013 roku na drodze pomiędzy Ś. i C., kierował samochodem osobowym m-ki F. (...) o nr rej. (...) po drodze publicznej, znajdując się w stanie nietrzeźwości, mając 2,96‰ alkoholu we krwi, tj. popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, na wypadek zarządzenia jej wykonania, okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 26.02.2013r. do dnia 27.02.2013r., który odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. oraz art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. zalicza oskarżonemu, na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, okres zatrzymania jego prawa jazdy od 26 lutego 2013r. do dnia uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. S. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 (pięciuset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 90 zł i na podstawie art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 120 zł.

.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 lutego 2013 r. oskarżony D. S. przebywał w swoim domu w C.. Po kłótni z byłą żoną oskarżony pomiędzy godziną 11.00 a 12.00 spożywał alkohol w postaci wódki. Po godzinie 14.00 oskarżony pojechał swoim samochodem marki F. (...) o nr. rej. (...) do Ś. a następnie po godz. 16.00 wracał do C..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego D. S., k.16, 58v.

Oskarżony wyjeżdżając autem z ulicy (...) w Ś. ominął samochody stojące na skrzyżowaniu z drogą krajową nr (...), a następnie przeciął tę drogę, nie ustępując pierwszeństwa poruszającym się po niej pojazdom. Kierując się w stronę C. oskarżony z prędkością około 70 km/h wyprzedził pojazd, który prowadził R. K., będący funkcjonariuszem KPP w Ś.. Po wykonaniu tego manewr D. S. przyspieszył, zjeżdżał od prawej do lewej krawędzi jezdni. W pewnym momencie z naprzeciwka z zatoki wyjechał autobus i oskarżony, jadąc w tym momencie po lewym pasie ruchu, w ostatnim momencie zjechał na swój pas. Następnie pojazd prowadzony przez D. S. zaczął zbliżać się do ładowarki prowadzonej przez M. K.. Mimo że M. K. rozpoczął manewr skrętu w lewo, chcąc zjechać na przydrożną posesję, oskarżony zaczął wyprzedzać jego pojazd. M. K. widząc zbliżające się do niego auto w ostatniej chwili skręcił w prawo, unikając w ten sposób kolizji. Po wyprzedzeniu ładowarki pojazdem oskarżonego zaczęło zarzucać, w wyniku czego stracił on panowanie nad kierownicą, uderzył w znak znajdujący się po lewej stronie jezdni i zjechał na pobocze, zatrzymując się w rowie.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego D. S., k.16, 58v,

zeznania świadka R. K. k.18, 59v – 60,

zeznania świadka M. K. k. 22, 60.

Po zatrzymaniu pojazdu D. S. wyszedł przez okno w drzwiach. Oskarżony chwiał się na nogach, była od niego wyczuwalna silna woń alkoholu. R. K. wraz z przybyłym na miejsce M. M., także będącym funkcjonariuszem KPP w Ś., zatrzymali oskarżonego, a następnie przekazali go wezwanemu na miejsce patrolowi Policji.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego D. S., k.16, 58v,

zeznania świadka R. K. k.18, 59v – 60,

zeznania świadka M. K. k. 22, 60,

zeznania świadka Z. J., k. 19, 60.

D. S. został doprowadzony do Komendy Policji w Ś., gdzie poddano go badaniu na zawartość alkoholu w organizmie, elektronicznym urządzeniem kontrolno – pomiarowym. Badanie wykazało u D. S. 2,96 promila alkoholu we krwi, o godz. 16.32 i 2,94 promila alkoholu we krwi, o godz. 16.44.

Dowód:

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2,

zeznania świadka Z. J., k. 19, 60.

Oskarżony D. S. ma 34 lata, jest rozwiedziony. Oskarżony ma na utrzymaniu sześcioletnie córkę, na które łoży miesięcznie alimenty w kwocie 1000 złotych. W związku z chorobą córki oskarżonego, która cierpi na marskość wątroby o nieustalonej etiologii, D. S. partycypuje w jej kosztach leczenia. Oskarżony jest zatrudniony jako mistrz zmianowy w firmie (...) sp. z o.o. w K., uzyskując miesięcznie około 4 000 (cztery tysiące) złotych netto. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego D. S., k.16, 59v,

notatka urzędowa w trybie art. 213 § 1 k.p.k., k. 31.

Oskarżony D. S. nie figuruje w Kartotece Karnej Krajowego Rejestru Karnego.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 54.

D. S. był skazany za czyn z art. 178a § 1 k.k. wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 11.04.2011r., sygn. akt VI K 26/01. Wyrokiem tym D. S. została wymierzona kara grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 10 zł każda, świadczenie pieniężne w kwocie 200 złotych na rzecz Ośrodka (...), nadto orzeczono wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres roku. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 19 kwietnia 2001 r. Oskarżony uiścił karę grzywny w dniu 09 maja 2002r. Środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, został wykonany przez D. S. w dniu 17 stycznia 2002r. Zawiadomienie do Krajowego Rejestru Karnego o wykonaniu kary grzywny przez skazanego, zostało sporządzone dopiero w dniu 14 czerwca 2013r.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 24, 54,

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 11 kwietnia 2001r., sygn. akt VI K 26/01 k. 33,

zarządzenie wykonania wyroku, k. 44 akt o sygn. VI K 26/01,

zawiadomienie z dnia 14.06.2013r. o wykonaniu kary grzywny w sprawie VI K 26/01, k. 66 akt o sygn. VI K 26/01.

Oskarżony D. S. w toku całego postępowania przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności jego popełnienia.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej oparł się na wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego D. S., zeznaniach świadków, R. K., M. K., Z. J. oraz wskazanych na wstępie dowodach o charakterze materialnym, co do których prawidłowości nie ma jakichkolwiek zastrzeżeń.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia występku z art. 178a § 1 k.k. D. S. prowadził bowiem pojazd mechaniczny – samochód osobowy m-ki F. (...), w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości, co potwierdziły wyniki badania alkomatem.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego czynu.

Dokonując ustaleń odnośnie sprawstwa oskarżonego sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, w stosunku do zawartej w akcie oskarżenia. Sąd z urzędu ustalił bowiem, że w dacie orzekania doszło do zatarcia uprzedniego skazania oskarżonego za czyn z art. 178a § 1 k.k. - wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 11.04.2011r., sygn. akt VI K 26/01. Sąd miał tu na uwadze treść przepisów art. 107 § 4 i 6 k.k., zgodnie z którymi w razie skazania na grzywnę, zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 5 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania, przy czym jeżeli orzeczono środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania, z zastrzeżeniem art. 76 § 2.

Z uwagi na to, że D. S. wykonał karę grzywny w sprawie VI K 26/01 w dniu 09 maja 2002r., od tejże daty liczy się 5-letni okres zatarcia skazania. Okres ten nie mógł się jednakże zakończyć przed wykonaniem, bądź przedawnieniem wykonania środków karnych orzeczonych tymże wyrokiem. Jak wynika z akt sprawy VI K 26/01, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów przez D. S., został wykonany w dniu 17.01.2002r. W aktach tejże sprawy, brak jest informacji co do tego czy D. S. uiścił orzeczone wobec niego świadczenie pieniężne. Sam oskarżony na rozprawie potwierdził tę okoliczność, przy czym niezależnie od tego czy w istocie doszło do zapłaty, to wskazany środek karny uległ i tak przedawnieniu wykonania z dniem 19.04.2011r., tj. z upływem 10 lat od uprawomocnienia się wyroku (art. 103 § 2 k.k. w zw. z art. 103 § 1 pkt 3 k.k.). Mając powyższe na uwadze, nie budzi wątpliwości okoliczność, iż na dzień wyrokowania w niniejszej sprawie, doszło do zatarcia uprzedniego skazania D. S. w sprawie VI K 26/01. W tym zakresie wskazać należy, że brak wykreślenia powyższego skazania z Krajowego Rejestru Karnego wynikał najprawdopodobniej z braku zawiadomienia przez sąd wydający wyrok o wykonaniu kary grzywny i świadczenia pieniężnego przez skazanego.

Sąd wymierzając oskarżonemu D. S. karę za przypisane mu przestępstwo, baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego.

Czyn oskarżonego D. S. podlegał ocenie jako społecznie szkodliwy i zawiniony w znacznym stopniu. Oskarżony będąc w stanie nietrzeźwości, prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej, przejeżdżając znaczny odcinek drogi. D. S. był w znacznym stopniu nietrzeźwy – mając 2,96 promila alkoholu we krwi, co istotnie upośledzało jego zdolność do prowadzenia pojazdu. Stan w jakim znajdował się oskarżony spowodował nie tylko abstrakcyjne, ale i realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. D. S. był bowiem bliski doprowadzenia do kolizji z innymi pojazdami, a ostatecznie sam wypadł z drogi. Mając powyższe na uwadze, przy jednoczesnym uwzględnieniu niekaralności oskarżonego za przestępstwa, sąd wymierzył mu za popełnione przestępstwo karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu powyższa kara pozostaje adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak również spełnia pozostałe cele kary określone w art. 53 k.k.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego D. S. kary pozbawienia wolności na okres trzech lat próby, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele wobec oskarżonego.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, na wypadek zarządzenia jej wykonania, okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 26.02.2013r. do 27.02.2013r., który odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności (zatrzymanie nie przekroczyło 24 godzin).

W punkcie V wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres trzech lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 42 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju oraz treść art. 43 § 1 k.k., zgodnie z którym zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w wymiarze od roku do 10 lat. Ustalając okres stosowania wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na trzy lata, Sąd Rejonowy uwzględnił szereg okoliczności. Kierując się wskazaniami art. 56 k.k., sąd wziął pod uwagę wyartykułowane w art. 53 k.k. dyrektywy wymiaru kary, a w szczególności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które stosowanie środka karnego ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. I tak wyznaczając okres stosowania środka karnego na 3 lata sąd miał na uwadze to, że D. S. kierował pojazdem będąc w znacznym stopniu nietrzeźwości – 2,96 promila alkoholu we krwi, czyli takim który przeszło pięciokrotnie przekroczył określoną w art. 115 § 16 k.k. granicę tego stanu (0,5 promila). Stan w jakim znajdował się oskarżony w tak znacznym stopniu upośledził jego zmysły, jak też zdolność kierowania pojazdem, że nie był on w stanie poruszać się bezpiecznie pojazdem, powodując zagrożenie w ruchu drogowym. Sąd ustalając okres stosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wobec oskarżonego na 3 lata, wziął pod uwagę również to, że występek, którego się on dopuścił, należy do przestępstw nagminnie popełnianych nie tylko na obszarze właściwości Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej, ale również na terenie całego kraju. Orzeczony względem oskarżonego D. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na trzy lata uwzględnia skalę naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez oskarżonego. Niewątpliwie oskarżony naruszył zasady te w takim stopniu, iż wyprowadzić należy wniosek, że prowadzenie przez oskarżonego pojazdów mechanicznych w chwili obecnej zagraża bezpieczeństwu w komunikacji, zaś oskarżony powinien przemyśleć swoje zachowanie, ażeby nie powodować takiego zagrożenia w przyszłości. Stąd niewystarczającym w ocenie sądu byłoby poprzestanie na orzeczeniu tegoż środka w niższym wymiarze niż trzy lata. Zdaniem sądu zastosowanie tegoż środka na okres trzech lat uwzględnia dyrektywy wymiaru środków karnych określone w art. 53 k.k. w szczególności ich cele w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji ogólnej, powodując, że zakaz w powyższym wymiarze stanowi dolegliwość adekwatną i sprawiedliwą.

W punkcie VI wyroku Sąd Rejonowy zgodnie z art. 63 § 2 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 lutego 2012r. do dnia uprawomocnienia się wyroku.

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył oskarżonego D. S. kosztami procesu, a w tym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 90 zł (zapytanie do K. – 50 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

SSR Radosław Gluza