Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 9/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa PGE D. S.A. w L.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
z udziałem zainteresowanej Energetyka Wiatrowa G. spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością spółki komandytowej w B.
o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 21 października 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony zainteresowanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 października 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od zainteresowanej na rzecz powódki kwotę 180
(sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów pomocy prawnej w
postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z 30 października 2013 r., wydanym w sprawie z
powództwa PGE D. S.A. w L. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki z
udziałem zainteresowanej Energetyki Wiatrowej G. Sp. z o.o., na skutek apelacji
wniesionych od wyroku Sądu Okręgowego w W. zmienił zaskarżony wyrok w
zakresie kosztów oraz oddalił apelację Prezesa Urzędu oraz zainteresowanej.
Zainteresowana Energetyka Wiatrowa G. Sp. z o.o. zaskarżyła wyrok Sądu
Apelacyjnego skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi
2
zainteresowana zarzuciła naruszenie art. 7 ust. 1 PE w związku z art. 7 ust. 8i PE i
par. 8 ust. 6 i 7 rozporządzenia systemowego; art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia
2010 r. w związku z art. 7 ust. 3 pkt 1 tej ustawy; art. 5 k.c. w związku z art. 7 ust. 1,
art. 7 ust. 8j pkt 3 PE oraz par. 6 i 7 rozporządzenia systemowego oraz art. 9 ust. 1
i ust. 2 pkt 3, 5 i 6 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów.
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania zainteresowana
powołała się na potrzebę rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego, które
sformułowała w postaci pytania: „czy termin warunki przyłączenia do sieci
elektroenergetycznego, określane przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące
się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, na wniosek podmiotu
ubiegającego się o przyłączenie do sieci, którym to terminem posługuje się
ustawodawca w PE i aktach wykonawczych ograniczony jest wyłącznie do
technicznych warunków przyłączenia, czy obejmuje warunki techniczne wraz z
warunkami prawnymi określonymi w projekcie umowy o przyłączenie dołączanej do
warunków technicznych zgodnie z par. 8 ust. 6 rozporządzenia systemowego i w
konsekwencji kiedy (czy po dołączeniu warunków technicznych czy też warunków
technicznych wraz z projektem umowy) dochodzi do aktualizacji skutków prawnych
przewidzianych w art. 7 ust. 8i PE związanych z doręczeniem warunków
przyłączenia?”
Powódka PGE D. S.A. w L. w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniosła o
odmowę przyjęcia jej do rozpoznania i o zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Stosownie do art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne (pkt 1),
istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (pkt 2), zachodzi nieważność
postępowania (pkt 3) lub skarga jest oczywiście uzasadniona (pkt 4). Wypada
również dodać, iż zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c., określającym wymogi formalne
3
skargi kasacyjnej, skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o przyjęcie do
rozpoznania i jego uzasadnienie. Należy zatem stwierdzić, że wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania powinien wskazywać, że zachodzi przynajmniej
jedna z okoliczności wymienionych w powołanym wcześniej art. 3989
§ 1 k.p.c.,
a jego uzasadnienie (sporządzone odrębnie od uzasadnienia podstaw kasacyjnych)
winno zawierać argumenty świadczące o tym, że rzeczywiście, biorąc pod uwagę
sformułowane w ustawie kryteria, istnieje potrzeba rozpoznania skargi przez Sąd
Najwyższy. Skarga kasacyjna nie jest bowiem (kolejnym) środkiem zaskarżenia
przysługującym od każdego rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, z uwagi na przeważający w jej charakterze element
interesu publicznego. Służy ona kontroli prawidłowości stosowania prawa, nie
będąc instrumentem weryfikacji trafności ustaleń faktycznych stanowiących
podstawę zaskarżonego orzeczenia.
Skarga kasacyjna zainteresowanej nie kwalifikuje się do przyjęcia celem jej
merytorycznego rozpoznania, ponieważ mimo takiej deklaracji nie ujawnia istotnego
zagadnienia prawnego sprawy, którego rozstrzygnięcie przez Sąd Najwyższy przy
merytorycznej ocenie zaskarżonego wyroku prowadziłoby do udzielenia odmiennej
odpowiedzi na problem prawny sformułowany w skardze zainteresowanej.
Z przepisów Prawa energetycznego oraz rozporządzenia systemowego
wynika jednoznacznie, że prawodawca rozróżnia między warunkami przyłączenia a
projektem umowy przyłączeniowej. Warunki przyłączenia mają określoną treść i
dotyczą kwestii technicznych, jakie powinien spełnić podmiot ubiegający się o
przyłączenie. Do warunków tych przedsiębiorstwo sieciowe zobowiązane jest
dołączyć projekt umowy, który to projekt podlega następnie negocjacjom między
podmiotem przyłączanym a przedsiębiorstwem sieciowym, przy czym stan
związania przedsiębiorstwa sieciowego treścią projektu umowy determinowany jest
w zakresie jej postanowień niedotyczących kwestii technicznych przez przepisy
prawa cywilnego, a w zakresie samych warunków technicznych przyłączenia przez
przepisy Prawa energetycznego (określające ważność warunków przyłączenia)
oraz przepisu rozporządzenia systemowego wyznaczające zakres przedmiotowy
tych warunków.
4
Wskazuje na to treść art. 7 ust. 1 Prawa energetycznego, w którym mowa
jest o podstawach obowiązku przyłączania do sieci. Obowiązek ten aktualizuje się,
po pierwsze, w przypadku istnienia technicznych i ekonomicznych warunków
przyłączenia do sieci; po drugie, gdy podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci
spełnia warunki przyłączenia do sieci. Wówczas przedsiębiorstwo sieciowe ma
obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci na zasadzie równoprawnego
traktowania, co wskazuje na określoną treść umów przyłączeniowych. Odmowa
zawarcia umowy o przyłączenie do sieci dla podmiotu, który spełnia warunki
przyłączenia do sieci, nakłada na przedsiębiorstwo sieciowe stosowny obowiązek
informacyjny względem Prezesa Urzędu. Potwierdza to § 4 rozporządzenia
systemowego, zgodnie z którym przyłączenie podmiotu do sieci następuje na
podstawie umowy o przyłączenie do sieci po spełnieniu warunków przyłączenia do
sieci. Nie ma zatem podstaw dla poszerzania zakresu pojęcia „warunków
przyłączenia” o projekt umowy przyłączeniowej, tym bardziej że projekt umowy
przyłączeniowej może ulec zmianie w wyniku negocjacji.
Wydanie warunków przyłączenia stanowi wykonanie obowiązku ustawowego
ciążącego na przedsiębiorstwie sieciowym. Dlatego Sąd Najwyższy podziela ten
pogląd doktryny, zgodnie z którym wydanie warunków przyłączenia potwierdza
gotowość przedsiębiorcy sieciowego do zawarcia umowy przyłączeniowej, lecz nie
kreuje obowiązku jej zawarcia ani nie przesądza, że spełnione są techniczne i
ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci w rozumieniu art. 7 ust. 1 Prawa
energetycznego. Warunki przyłączenia wydane przez przedsiębiorstwo sieciowe
wskazują bowiem, jakie parametry musi spełniać instalacja podmiotu ubiegającego
się o przyłączenie do sieci, aby takie przyłączenie było możliwe.
Kierując się przedstawionymi motywami, Sąd Najwyższy uznał, iż
zainteresowana nie wykazała potrzeby rozpoznania jej skargi kasacyjnej. Dlatego,
na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., a w odniesieniu do kosztów postępowania
kasacyjnego na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. oraz § 12 ust.
4 i § 13 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu, orzekł jak w sentencji.
5