IV KZ 58/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 58/14
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie K. K.
skazanego z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk przy zastosowaniu art. 12 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron,
w dniu 28 października 2014 r.,
zażalenia prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w […]
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 6 sierpnia 2014 r., w
przedmiocie wniosku obrońcy skazanego o uchylenie zabezpieczenia majątkowego
na podstawie art. 35 § 1 kpk w zw. z art. 27 kpk
p o s t a n o w i ł
stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać do
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2014 r. Sąd Apelacyjny uznał się
niewłaściwym do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego K. K. o uchylenie
zabezpieczenia majątkowego i wniosek ten przekazał do rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w K. U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że
rozpoznanie przedmiotowego wniosku przez Sąd Apelacyjny jako sąd odwoławczy,
pozbawiłoby stronę prawa do zaskarżenia decyzji tego Sądu.
Powyższe postanowienie zaskarżył Prokuratury Apelacyjnej i zarzucając mu
naruszenie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 293 § 1 k.p.k. poprzez nietrafne uznanie, iż
sąd apelacyjny nie jest właściwy do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego o
uchylenie zabezpieczenia majątkowego z uwagi na konieczność zagwarantowania
2
możliwości zaskarżenia orzeczenia tego sądu, wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do merytorycznego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z treści przepisu art. 27 k.p.k., regulującego właściwość rzeczową Sądu
Najwyższego, wynika, że Sąd ten „rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i
inne sprawy w wypadkach określonych w ustawie”. Oznacza to, że nie jest on
sądem odwoławczym w odniesieniu do sądów powszechnych, bowiem funkcje
odwoławcze Sądu Najwyższego są ograniczone tylko do tych przypadków, które
wymienia ustawa procesowa (art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. i art. 459
§ 1 k.p.k., art. 441 § 5 k.p.k., art. 530 § 3 k.p.k. art. 538 § 2 k.p.k. i art. 426 § 2
k.p.k.).
Zaskarżone postanowienie nie zostało wydane w tzw. trybie przedkasacyjnym.
Wniosek, który zainicjował to incydentalne postępowanie, dotyczy zabezpieczenia
majątkowego, a zatem materii pozostawionej poza sferą orzeczniczą Sądu
Najwyższego. Dlatego też Sąd Najwyższy nie jest właściwy do rozpoznania
wniesionego zażalenia.
Mając powyższe na względzie sprawę przekazano według właściwości Sądowi
Apelacyjnemu, rzeczą którego będzie rozważenie dopuszczalności wniesionego
zażalenia. Wypada bowiem w tym miejscu zauważyć, że od orzeczeń sądu
odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi
inaczej (art. 426 § 1 k.p.k.). Zgodnie zaś z treścią art. 426 § 2 k.p.k. zażalenie do
innego równorzędnego składu sądu odwoławczego przysługuje od postanowienia o
zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanego na skutek zażalenia, a także
od wydanego w toku postępowania odwoławczego postanowienia o
przeprowadzeniu obserwacji, o zastosowaniu środka zapobiegawczego lub
nałożeniu kary porządkowej. Przedmiotowe postanowienie nie zalicza się do żadnej
z wymienionych w tym przepisie kategorii. Skoro mimo to zażalenie na
przedmiotowe postanowienie zostało przyjęte należy obecnie rozważyć
pozostawienie go bez rozpoznania (art. 430 § 1 k.p.k.).
W tym stanie rzeczy należało orzec jak na wstępie.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie K. K.
skazanego z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk przy zastosowaniu art. 12 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron,
w dniu 28 października 2014 r.,
zażalenia prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w […]
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 6 sierpnia 2014 r., w
przedmiocie wniosku obrońcy skazanego o uchylenie zabezpieczenia majątkowego
na podstawie art. 35 § 1 kpk w zw. z art. 27 kpk
p o s t a n o w i ł
stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać do
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2014 r. Sąd Apelacyjny uznał się
niewłaściwym do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego K. K. o uchylenie
zabezpieczenia majątkowego i wniosek ten przekazał do rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w K. U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że
rozpoznanie przedmiotowego wniosku przez Sąd Apelacyjny jako sąd odwoławczy,
pozbawiłoby stronę prawa do zaskarżenia decyzji tego Sądu.
Powyższe postanowienie zaskarżył Prokuratury Apelacyjnej i zarzucając mu
naruszenie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 293 § 1 k.p.k. poprzez nietrafne uznanie, iż
sąd apelacyjny nie jest właściwy do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego o
uchylenie zabezpieczenia majątkowego z uwagi na konieczność zagwarantowania
2
możliwości zaskarżenia orzeczenia tego sądu, wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do merytorycznego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z treści przepisu art. 27 k.p.k., regulującego właściwość rzeczową Sądu
Najwyższego, wynika, że Sąd ten „rozpoznaje kasacje oraz środki odwoławcze i
inne sprawy w wypadkach określonych w ustawie”. Oznacza to, że nie jest on
sądem odwoławczym w odniesieniu do sądów powszechnych, bowiem funkcje
odwoławcze Sądu Najwyższego są ograniczone tylko do tych przypadków, które
wymienia ustawa procesowa (art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. i art. 459
§ 1 k.p.k., art. 441 § 5 k.p.k., art. 530 § 3 k.p.k. art. 538 § 2 k.p.k. i art. 426 § 2
k.p.k.).
Zaskarżone postanowienie nie zostało wydane w tzw. trybie przedkasacyjnym.
Wniosek, który zainicjował to incydentalne postępowanie, dotyczy zabezpieczenia
majątkowego, a zatem materii pozostawionej poza sferą orzeczniczą Sądu
Najwyższego. Dlatego też Sąd Najwyższy nie jest właściwy do rozpoznania
wniesionego zażalenia.
Mając powyższe na względzie sprawę przekazano według właściwości Sądowi
Apelacyjnemu, rzeczą którego będzie rozważenie dopuszczalności wniesionego
zażalenia. Wypada bowiem w tym miejscu zauważyć, że od orzeczeń sądu
odwoławczego nie przysługuje środek odwoławczy, chyba że ustawa stanowi
inaczej (art. 426 § 1 k.p.k.). Zgodnie zaś z treścią art. 426 § 2 k.p.k. zażalenie do
innego równorzędnego składu sądu odwoławczego przysługuje od postanowienia o
zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanego na skutek zażalenia, a także
od wydanego w toku postępowania odwoławczego postanowienia o
przeprowadzeniu obserwacji, o zastosowaniu środka zapobiegawczego lub
nałożeniu kary porządkowej. Przedmiotowe postanowienie nie zalicza się do żadnej
z wymienionych w tym przepisie kategorii. Skoro mimo to zażalenie na
przedmiotowe postanowienie zostało przyjęte należy obecnie rozważyć
pozostawienie go bez rozpoznania (art. 430 § 1 k.p.k.).
W tym stanie rzeczy należało orzec jak na wstępie.
3