Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 36/14
POSTANOWIENIE
Dnia 12 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 listopada2014r.,
skargi M. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 16 maja 2013r., wydanego
w sprawie z powództwa J. D. reprezentowanego
przez przedstawicielkę ustawową M. M.
przeciwko M.D.
o podwyższenie alimentów
oraz z powództwa wzajemnego M. D.
przeciwko J. D. reprezentowanemu
przez przedstawicielkę ustawową M. M.
o obniżenie alimentów,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Skarga M. D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 16 maja 2013 r. podlegała odrzuceniu z
następujących powodów.
Art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Stosownie do tego
przepisu skarga powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona
ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony
wyrok jest niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe.
Przyczyną odrzucenia skargi a limine jest niespełnienie przez skarżącego
wymagania konstrukcyjnego ujętego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaganie spełnione jest wtedy,
gdy skarżący przedstawi wyodrębniony wywód prawny, w którym wskaże, że
szkoda wystąpiła, przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające tę
okoliczność, określi jej postać, rozmiar i czas powstania oraz związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia będącego przedmiotem skargi (zob. m.in. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 r., V CNP 61/13, nie publ.; postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2014 r., IV CNP 57/13, nie publ.;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2011 r., II CNP 48/11, nie
publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r., III CNP
22/11, nie publ.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtował się pogląd, że przesłanką
dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku jest istnienie szkody w chwili wnoszenia skargi, a nie możliwość
wystąpienia szkody w przyszłości (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110; postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2011 r., I BP 1/11, nie publ.). Chodzi zatem
o skonkretyzowaną, wymierną i rzeczywistą szkodę majątkową, która wywołała
3
już uszczerbek w majątku skarżącego. Tak rozumianej szkody skarżący nie
uprawdopodobnił. W skardze ograniczono się do stwierdzenia, że szkoda polega
na zasądzeniu alimentów w kwocie znacznie wyższej niż ustalona w pierwszej
instancji. Wskazano także, że w związku z zasądzeniem alimentów od dnia
8 sierpnia 2012 roku pozwany był zobowiązany do uiszczenia zaległych alimentów
w kwocie 2 000 zł. Z treści skargi nie wynika, że skarżący uiścił wskazaną
należność i że zaskarżony wyrok stanowił dla niego źródło szkody. Jak wskazał
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05,
(nie publ.), skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia
z prawem nie służy zapobieganiu wyrządzenia szkody, mogącej powstać wskutek
wydania orzeczenia sądowego. W świetle twierdzeń powołanych w skardze należy
zaś uznać, że szkoda, na którą powołuje się skarżący ma jedynie charakter
hipotetyczny.
Z powyższych względów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

II CNP 36/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia