III CZ 51/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 51/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi B. S.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 października 2012 r.
z powództwa Syndyka masy upadłości L.-P. sp. z o.o.
w upadłości likwidacyjnej w K.
przeciwko B. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 grudnia 2014 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 lutego 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
W skardze o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 18 października 2012 r. B. S. powołała się na
dokumenty, orzeczenia sądu karnego z 2010 r., z których wynika, że członkowie
zarządu powódki M. K. i L. J. oświadczyli notariuszowi niezgodnie z prawdą, iż
Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o wyrażeniu zgody na
nabycie nieruchomości.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę wobec braku ustawowej podstawy
wznowienia oraz niezachowania terminu do jej wniesienia (art. 410 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie.
Zarzuciła, że postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie jest błędne,
albowiem Sąd Apelacyjny dokonał merytorycznej oceny podstaw skargi, co na
etapie badania dopuszczalności skargi jest niedopuszczalne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c. sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie
przepisanego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie.
Skarga o wznowienie postępowania nie opiera się na ustawowej podstawie
w rozumieniu tego przepisu zarówno wtedy, gdy przytoczona w niej podstawa
nie odpowiada wzorcowi którejkolwiek z podstaw wznowienia (art. 401, art. 4011
,
art. 403 k.p.c.), jak i wówczas, gdy podstawa ta odpowiada wprawdzie temu
wzorcowi, lecz w rzeczywistości nie wystąpiła (por. postanowienie SN z dnia
25 maja 2012 r., I CZ 35/12, nie publ.). Badanie oparcia skargi na ustawowej
podstawie nie ogranicza się do kontroli, czy wskazane w skardze okoliczności
odpowiadają ustawowym podstawom wznowienia, ale obejmuje również ustalenie,
czy podstawa rzeczywiście istnieje.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogą mieć wpływ
na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. "Wykrycie", o którym mowa w art.
403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu
w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla niej
3
niedostępnych. Nie odnosi się więc do okoliczności i dowodów wcześniej
istniejących, a tylko niedostrzeżonych przez stronę (por. postanowienie SN
z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969 Nr 2, poz. 36, postanowienie SN
z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, nie publ., postanowienie SN z 19 stycznia
2006 r., IV CZ 143/05, nie publ.). Nie dotyczy również takich okoliczności, które
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu, mając ku temu
obiektywnie istniejącą możliwość.
Sąd Apelacyjny w szczegółowych motywach orzeczenia zadośćuczynił
wymogowi ustalenia, że orzeczenia sądowe z 2010 r. nie stanowią nowego dowodu
w rozumieniu art. 403 k.p.c. i nie odpowiadają tej podstawie wznowienia
postępowania. Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że tych dowodów nie można
zakwalifikować, jako takich, które w prawomocnie zakończonym postępowaniu były
dla strony "nieujawnialne".
Ubocznie, już tylko wobec powyższego bez znaczenia prawnego z punktu
widzenia spełnienia przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c. jest podnoszone zagadnienie,
czy wskazane przez skarżącą dowody miałyby wpływ na wynik sprawy.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi B. S.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 18 października 2012 r.
z powództwa Syndyka masy upadłości L.-P. sp. z o.o.
w upadłości likwidacyjnej w K.
przeciwko B. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 grudnia 2014 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 lutego 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
W skardze o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 18 października 2012 r. B. S. powołała się na
dokumenty, orzeczenia sądu karnego z 2010 r., z których wynika, że członkowie
zarządu powódki M. K. i L. J. oświadczyli notariuszowi niezgodnie z prawdą, iż
Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o wyrażeniu zgody na
nabycie nieruchomości.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę wobec braku ustawowej podstawy
wznowienia oraz niezachowania terminu do jej wniesienia (art. 410 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie skarżąca wniosła o jego uchylenie.
Zarzuciła, że postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie jest błędne,
albowiem Sąd Apelacyjny dokonał merytorycznej oceny podstaw skargi, co na
etapie badania dopuszczalności skargi jest niedopuszczalne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c. sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie
przepisanego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie.
Skarga o wznowienie postępowania nie opiera się na ustawowej podstawie
w rozumieniu tego przepisu zarówno wtedy, gdy przytoczona w niej podstawa
nie odpowiada wzorcowi którejkolwiek z podstaw wznowienia (art. 401, art. 4011
,
art. 403 k.p.c.), jak i wówczas, gdy podstawa ta odpowiada wprawdzie temu
wzorcowi, lecz w rzeczywistości nie wystąpiła (por. postanowienie SN z dnia
25 maja 2012 r., I CZ 35/12, nie publ.). Badanie oparcia skargi na ustawowej
podstawie nie ogranicza się do kontroli, czy wskazane w skardze okoliczności
odpowiadają ustawowym podstawom wznowienia, ale obejmuje również ustalenie,
czy podstawa rzeczywiście istnieje.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogą mieć wpływ
na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. "Wykrycie", o którym mowa w art.
403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu
w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla niej
3
niedostępnych. Nie odnosi się więc do okoliczności i dowodów wcześniej
istniejących, a tylko niedostrzeżonych przez stronę (por. postanowienie SN
z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969 Nr 2, poz. 36, postanowienie SN
z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, nie publ., postanowienie SN z 19 stycznia
2006 r., IV CZ 143/05, nie publ.). Nie dotyczy również takich okoliczności, które
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu, mając ku temu
obiektywnie istniejącą możliwość.
Sąd Apelacyjny w szczegółowych motywach orzeczenia zadośćuczynił
wymogowi ustalenia, że orzeczenia sądowe z 2010 r. nie stanowią nowego dowodu
w rozumieniu art. 403 k.p.c. i nie odpowiadają tej podstawie wznowienia
postępowania. Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, że tych dowodów nie można
zakwalifikować, jako takich, które w prawomocnie zakończonym postępowaniu były
dla strony "nieujawnialne".
Ubocznie, już tylko wobec powyższego bez znaczenia prawnego z punktu
widzenia spełnienia przesłanek z art. 403 § 2 k.p.c. jest podnoszone zagadnienie,
czy wskazane przez skarżącą dowody miałyby wpływ na wynik sprawy.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.