III KO 75/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 75/14
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Andrzej Ryński
SSN Jacek Sobczak
w sprawie P. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
wniosku obrońcy skazanego z dnia 22 sierpnia 2014r. o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 20 listopada
2007r.
postanowił
wniosek obrońcy skazanego pozostawić bez rozpoznania, a
kosztami postępowania wznowieniowego obciążyć P. G.
UZASADNIENIE
W dniu 22 sierpnia 2014r. (data nadania) obrońca P. G. złożył kolejny
wniosek o wznowienie postępowania prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 listopada 2007 r.
Wniosek ten oparty został na identycznych podstawach prawnych i
faktycznych jak wniosek złożony przez innego obrońcę w dniu 10 stycznia 2014 r.,
oddalony postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2014r., sygn. III KO
4/14. Co więcej, uzasadnienie obecnego wniosku w przeważającej części stanowi
kopię uzasadnienia wniosku uprzedniego. Jedyną różnicę stanowi dołączenie do
obecnego wniosku „oświadczenia” D. P., potwierdzające twierdzenia zawarte w
samym wniosku sporządzonym przez obrońcę. Dołączenie tego oświadczenia,
stanowiące niewątpliwie reakcję na wskazanie zawarte w uzasadnieniu
2
postanowienia z dnia 18 marca 2014r. o potrzebie potwierdzenia stanowiska
skarżącego choćby takim dowodem swobodnym, w żadnym razie nie może zmienić
istoty sprawy – tego, że wniosek obecny jest prostym powtórzeniem poprzedniego.
To przecież nie dlatego uprzedni wniosek obrońcy został oddalony, że skarżący nie
dołączył choćby takiego oświadczenia, ale z powodów merytorycznych. Tych
mianowicie, że późniejsze relacje J. R. (również procesowe), iż bezpodstawnie
obciążał P. G. pod wpływem sugestii policjantów, nie mogły podważyć oceny
wiarygodności jego (R.) wyjaśnień z postępowania głównego, ocenianych wszak
wówczas w powiązaniu z całokształtem materiału dowodowego, w tym z równie
obciążającymi P. G. wyjaśnieniami L. F. Innymi słowy – wskazywane w uprzednim
wniosku argumenty, jak ujęto to w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 marca
2014, „nie uprawniały do wysnucia tezy o poważnym prawdopodobieństwie
błędności wyroku skazującego” (k.41 akt III KO 4/14).
W tej sytuacji dołączenie obecnie przez obrońcę skazanego „oświadczenia”
D. P. nie może stanowić żadnego nowego faktu lub dowodu, który nie byłby
wskazany we wniosku z dnia 10 stycznia 2014r. i który nie byłby przedmiotem
rozważań Sądu Najwyższego zawartych w postanowieniu z dnia 18 marca 2014 r.
Strona może oczywiście niejednokrotnie składać wniosek o wznowienie
postępowania, ale kolejne wnioski nie mogą opierać się na tej samej podstawie
faktycznej co uprzednio prawomocnie już rozpoznane w postępowaniach
wznowieniowych. Stąd też zasadny był wniosek prokuratora Prokuratury
Generalnej, wyrażony w pisemnej odpowiedzi na wniosek o wznowienie
postępowania – o pozostawienie tego ostatniego bez rozpoznania z powodu
powołania tych samych okoliczności. Stanowisko takie prezentował już
niejednokrotnie Sąd Najwyższy (por. postanowienia z dnia 14 lutego 2007r., III KO
78/06, czy z dnia 27 sierpnia 2014r., IV KO 30/14) i zasługuje ono na pełne
podzielenie. Wszak wielokrotne rozpoznawanie tych samych podstaw
wznowieniowych nie tylko pozostawałoby w kolizji z postępowaniem racjonalnym,
ale wyraźnie kłóciłoby się ze stanem zbliżonym do powagi rzeczy osądzonej, o
której mowa w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
3
Konsekwencją takiego stanowiska Sądu Najwyższego było pozostawienie
wniosku obrońcy P. G. o wznowienie postępowania bez rozpoznania i obciążenie
skazanego kosztami tego postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Andrzej Ryński
SSN Jacek Sobczak
w sprawie P. G.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
wniosku obrońcy skazanego z dnia 22 sierpnia 2014r. o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 20 listopada
2007r.
postanowił
wniosek obrońcy skazanego pozostawić bez rozpoznania, a
kosztami postępowania wznowieniowego obciążyć P. G.
UZASADNIENIE
W dniu 22 sierpnia 2014r. (data nadania) obrońca P. G. złożył kolejny
wniosek o wznowienie postępowania prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 listopada 2007 r.
Wniosek ten oparty został na identycznych podstawach prawnych i
faktycznych jak wniosek złożony przez innego obrońcę w dniu 10 stycznia 2014 r.,
oddalony postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2014r., sygn. III KO
4/14. Co więcej, uzasadnienie obecnego wniosku w przeważającej części stanowi
kopię uzasadnienia wniosku uprzedniego. Jedyną różnicę stanowi dołączenie do
obecnego wniosku „oświadczenia” D. P., potwierdzające twierdzenia zawarte w
samym wniosku sporządzonym przez obrońcę. Dołączenie tego oświadczenia,
stanowiące niewątpliwie reakcję na wskazanie zawarte w uzasadnieniu
2
postanowienia z dnia 18 marca 2014r. o potrzebie potwierdzenia stanowiska
skarżącego choćby takim dowodem swobodnym, w żadnym razie nie może zmienić
istoty sprawy – tego, że wniosek obecny jest prostym powtórzeniem poprzedniego.
To przecież nie dlatego uprzedni wniosek obrońcy został oddalony, że skarżący nie
dołączył choćby takiego oświadczenia, ale z powodów merytorycznych. Tych
mianowicie, że późniejsze relacje J. R. (również procesowe), iż bezpodstawnie
obciążał P. G. pod wpływem sugestii policjantów, nie mogły podważyć oceny
wiarygodności jego (R.) wyjaśnień z postępowania głównego, ocenianych wszak
wówczas w powiązaniu z całokształtem materiału dowodowego, w tym z równie
obciążającymi P. G. wyjaśnieniami L. F. Innymi słowy – wskazywane w uprzednim
wniosku argumenty, jak ujęto to w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 marca
2014, „nie uprawniały do wysnucia tezy o poważnym prawdopodobieństwie
błędności wyroku skazującego” (k.41 akt III KO 4/14).
W tej sytuacji dołączenie obecnie przez obrońcę skazanego „oświadczenia”
D. P. nie może stanowić żadnego nowego faktu lub dowodu, który nie byłby
wskazany we wniosku z dnia 10 stycznia 2014r. i który nie byłby przedmiotem
rozważań Sądu Najwyższego zawartych w postanowieniu z dnia 18 marca 2014 r.
Strona może oczywiście niejednokrotnie składać wniosek o wznowienie
postępowania, ale kolejne wnioski nie mogą opierać się na tej samej podstawie
faktycznej co uprzednio prawomocnie już rozpoznane w postępowaniach
wznowieniowych. Stąd też zasadny był wniosek prokuratora Prokuratury
Generalnej, wyrażony w pisemnej odpowiedzi na wniosek o wznowienie
postępowania – o pozostawienie tego ostatniego bez rozpoznania z powodu
powołania tych samych okoliczności. Stanowisko takie prezentował już
niejednokrotnie Sąd Najwyższy (por. postanowienia z dnia 14 lutego 2007r., III KO
78/06, czy z dnia 27 sierpnia 2014r., IV KO 30/14) i zasługuje ono na pełne
podzielenie. Wszak wielokrotne rozpoznawanie tych samych podstaw
wznowieniowych nie tylko pozostawałoby w kolizji z postępowaniem racjonalnym,
ale wyraźnie kłóciłoby się ze stanem zbliżonym do powagi rzeczy osądzonej, o
której mowa w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.
3
Konsekwencją takiego stanowiska Sądu Najwyższego było pozostawienie
wniosku obrońcy P. G. o wznowienie postępowania bez rozpoznania i obciążenie
skazanego kosztami tego postępowania.