III KZ 106/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-01-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 106/14
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
w sprawie W. P. o wznowienie postępowania,
po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r.,
zażalenia W. P. na zarządzenie Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 19 września 2014r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu
Okręgowego w O. z dnia 5 czerwca 2006 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Rejonowego w K. z dnia 2 marca 2006 r.,
na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodnicząca Wydziału odmówiła przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania sporządzonego osobiście przez W. P., z powodu
nieusunięcia braku formalnego, polegającego na niesporządzeniu i niepodpisaniu
wniosku przez adwokata lub radcę prawnego.
W zażaleniu na to zarządzenie W. P. przedstawił swoje stanowisko, że w
jego sprawie nie jest wymagane sporządzenie wniosku przez adwokata czy radcę
prawnego, gdyż wskazywane przez niego okoliczności dotyczą przestępstw
ściganych z urzędu.
Zażalenie było oczywiście bezzasadne.
To ustawodawca przesądził o tzw. przymusie adwokackim dla skutecznego
złożenia wniosku o wznowienie postępowania, toczącego się również na podstawie
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia – art. 113 § 1 k.p.w.
2
w zw. z art. 545 § 2 k.p.k. Żaden sąd, w tym i Sąd Najwyższy nie może nie
stosować obowiązujących przepisów ustawowych. Wniosek o wznowienie
postępowania, aby w ogóle mógł być merytorycznie rozpoznany, ów wymóg
ustawowy spełnić musi.
Twierdzenie skarżącego, że w jego sprawie jest inaczej, pozostać musi jego
subiektywnym stanowiskiem, w żadnej mierze nie podważającym zasadności
zaskarżonego zarządzenia, które – jako respektujące obowiązującą procedurę –
należało utrzymać w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
w sprawie W. P. o wznowienie postępowania,
po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r.,
zażalenia W. P. na zarządzenie Przewodniczącej II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 19 września 2014r., o odmowie przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu
Okręgowego w O. z dnia 5 czerwca 2006 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu
Rejonowego w K. z dnia 2 marca 2006 r.,
na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
postanowił
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodnicząca Wydziału odmówiła przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania sporządzonego osobiście przez W. P., z powodu
nieusunięcia braku formalnego, polegającego na niesporządzeniu i niepodpisaniu
wniosku przez adwokata lub radcę prawnego.
W zażaleniu na to zarządzenie W. P. przedstawił swoje stanowisko, że w
jego sprawie nie jest wymagane sporządzenie wniosku przez adwokata czy radcę
prawnego, gdyż wskazywane przez niego okoliczności dotyczą przestępstw
ściganych z urzędu.
Zażalenie było oczywiście bezzasadne.
To ustawodawca przesądził o tzw. przymusie adwokackim dla skutecznego
złożenia wniosku o wznowienie postępowania, toczącego się również na podstawie
przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia – art. 113 § 1 k.p.w.
2
w zw. z art. 545 § 2 k.p.k. Żaden sąd, w tym i Sąd Najwyższy nie może nie
stosować obowiązujących przepisów ustawowych. Wniosek o wznowienie
postępowania, aby w ogóle mógł być merytorycznie rozpoznany, ów wymóg
ustawowy spełnić musi.
Twierdzenie skarżącego, że w jego sprawie jest inaczej, pozostać musi jego
subiektywnym stanowiskiem, w żadnej mierze nie podważającym zasadności
zaskarżonego zarządzenia, które – jako respektujące obowiązującą procedurę –
należało utrzymać w mocy.