II CZ 88/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-03-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 88/14
POSTANOWIENIE
Dnia 28 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Z. K.
przy uczestnictwie A. K.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 stycznia 2015 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 24 lipca 2014 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia 30 maja 2014 r. sprawdził
wartość przedmiotu zaskarżenia wskazaną przez uczestniczkę A. K. w skardze
kasacyjnej jako kwota 151.896 zł, ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia jako
kwotę 41.500 zł, odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki jako niedopuszczalną.
Uczestniczka A. K. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie w części
dotyczącej odrzucenia skargi kasacyjnej, z wnioskiem o rozszerzenie, w oparciu o
art. 380 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., zakresu jego rozpoznania poprzez zbadanie
prawidłowości postanowienia o ustaleniu wartości przedmiotu zaskarżenia jako
kwoty 41.500 zł.
Wniosek uczestniczki o zwolnienie od kosztów sądowych został oddalony
postanowieniem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 czerwca 2014 r., którego odpis
doręczono jej pełnomocnikowi w dniu 8 lipca 2014 r. Opłata od zażalenia została
uiszczona po terminie, co stanowiło podstawę jego odrzucenia postanowieniem
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 24 lipca 2014 r.
Uczestniczka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie w części
dotyczącej odrzucenia zażalenia, z wnioskiem o rozszerzenie, w oparciu o art. 380
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., zakresu jego rozpoznania poprzez zbadanie
prawidłowości postanowienia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 102 ust. 1 u.k.s.c. poprzez niezasadną odmowę
zwolnienia od kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury zażaleniem na
postanowienie sądu drugiej instancji odrzucającym skargę kasacyjną z powodu jej
nieopłacenia można objąć także postanowienie o oddaleniu wniosku o zwolnienie
skarżącego z obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej, które jako
niekończące postępowania w sprawie nie podlega samodzielnemu zaskarżeniu
(por. m.in. nie publikowane postanowienia Sądu Najwyższego z dnia19 listopada
2009 r., IV CZ 75/09, z dnia 17 kwietnia 2013 r., V CZ 127/12, z dnia 16 września
2014 r., V CZ 127/12).
3
Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.) o zwolnienie
od kosztów sądowych może się ubiegać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie,
z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania
koniecznego dla siebie i rodziny. Oświadczenie musi podawać szczegółowe
informacje o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.
Skarżąca, kwestionując odmowę zwolnienia od kosztów sądowych, nie wykazała
w dostateczny sposób okoliczności podważających ocenę Sądu w tym
przedmiocie. Materiał dowodowy wskazywał na prowadzenie w przeszłości przez
uczestniczkę i wnioskodawcę działalności gospodarczej o stosunkowo znacznych
rozmiarach, pozwalających na czynienie licznych inwestycji, w tym zakup
nieruchomości i luksusowych samochodów. Okoliczność zaprzestania jej
prowadzenia i prowadzenie postępowania egzekucyjnego z tytułu zadłużenia
kredytowego oraz uzyskiwania świadczeń z funduszu alimentacyjnego na
utrzymanie dwojga małoletnich dzieci (16 i 13- letniego, w tym jednego
niepełnosprawnego) nie wystarczają dla przyjęcia, że uczestniczka nie jest w stanie
ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego. Nie
wskazała ona bowiem obecnych źródeł swego utrzymania ani uzasadnionych
przyczyn uniemożliwiających wykonywanie przez nią zatrudnienia i osiąganie
dochodów. Nie zasługuje na wiarę również twierdzenie, że źródłem tym jest
wyłącznie pomoc jej rodziców. Uczestniczka posiada ponadto składniki byłego
majątku wspólnego i z tego tytułu zobowiązana jest do spłaty na rzecz
wnioskodawcy w kwocie 129.140 zł.
W tym stanie rzeczy brak podstaw, aby zakwestionować postanowienie
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 czerwca 2014 r. oddalające wniosek
o zwolnienie od kosztów sądowych, a tym samym podważenia zaskarżonego
postanowienia odrzucającego zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej, od którego nie została uiszczona należna opłata.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw.
z art. 39814
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie jako bezzasadne.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 28 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Z. K.
przy uczestnictwie A. K.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 stycznia 2015 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 24 lipca 2014 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ł. postanowieniem z dnia 30 maja 2014 r. sprawdził
wartość przedmiotu zaskarżenia wskazaną przez uczestniczkę A. K. w skardze
kasacyjnej jako kwota 151.896 zł, ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia jako
kwotę 41.500 zł, odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki jako niedopuszczalną.
Uczestniczka A. K. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie w części
dotyczącej odrzucenia skargi kasacyjnej, z wnioskiem o rozszerzenie, w oparciu o
art. 380 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., zakresu jego rozpoznania poprzez zbadanie
prawidłowości postanowienia o ustaleniu wartości przedmiotu zaskarżenia jako
kwoty 41.500 zł.
Wniosek uczestniczki o zwolnienie od kosztów sądowych został oddalony
postanowieniem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 czerwca 2014 r., którego odpis
doręczono jej pełnomocnikowi w dniu 8 lipca 2014 r. Opłata od zażalenia została
uiszczona po terminie, co stanowiło podstawę jego odrzucenia postanowieniem
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 24 lipca 2014 r.
Uczestniczka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie w części
dotyczącej odrzucenia zażalenia, z wnioskiem o rozszerzenie, w oparciu o art. 380
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., zakresu jego rozpoznania poprzez zbadanie
prawidłowości postanowienia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 102 ust. 1 u.k.s.c. poprzez niezasadną odmowę
zwolnienia od kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył:
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury zażaleniem na
postanowienie sądu drugiej instancji odrzucającym skargę kasacyjną z powodu jej
nieopłacenia można objąć także postanowienie o oddaleniu wniosku o zwolnienie
skarżącego z obowiązku uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej, które jako
niekończące postępowania w sprawie nie podlega samodzielnemu zaskarżeniu
(por. m.in. nie publikowane postanowienia Sądu Najwyższego z dnia19 listopada
2009 r., IV CZ 75/09, z dnia 17 kwietnia 2013 r., V CZ 127/12, z dnia 16 września
2014 r., V CZ 127/12).
3
Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.) o zwolnienie
od kosztów sądowych może się ubiegać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie,
z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania
koniecznego dla siebie i rodziny. Oświadczenie musi podawać szczegółowe
informacje o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.
Skarżąca, kwestionując odmowę zwolnienia od kosztów sądowych, nie wykazała
w dostateczny sposób okoliczności podważających ocenę Sądu w tym
przedmiocie. Materiał dowodowy wskazywał na prowadzenie w przeszłości przez
uczestniczkę i wnioskodawcę działalności gospodarczej o stosunkowo znacznych
rozmiarach, pozwalających na czynienie licznych inwestycji, w tym zakup
nieruchomości i luksusowych samochodów. Okoliczność zaprzestania jej
prowadzenia i prowadzenie postępowania egzekucyjnego z tytułu zadłużenia
kredytowego oraz uzyskiwania świadczeń z funduszu alimentacyjnego na
utrzymanie dwojga małoletnich dzieci (16 i 13- letniego, w tym jednego
niepełnosprawnego) nie wystarczają dla przyjęcia, że uczestniczka nie jest w stanie
ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego. Nie
wskazała ona bowiem obecnych źródeł swego utrzymania ani uzasadnionych
przyczyn uniemożliwiających wykonywanie przez nią zatrudnienia i osiąganie
dochodów. Nie zasługuje na wiarę również twierdzenie, że źródłem tym jest
wyłącznie pomoc jej rodziców. Uczestniczka posiada ponadto składniki byłego
majątku wspólnego i z tego tytułu zobowiązana jest do spłaty na rzecz
wnioskodawcy w kwocie 129.140 zł.
W tym stanie rzeczy brak podstaw, aby zakwestionować postanowienie
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 czerwca 2014 r. oddalające wniosek
o zwolnienie od kosztów sądowych, a tym samym podważenia zaskarżonego
postanowienia odrzucającego zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi
kasacyjnej, od którego nie została uiszczona należna opłata.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3941
§ 3 w zw.
z art. 39814
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., oddalił zażalenie jako bezzasadne.
4