II CZ 96/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 96/14
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Prezesa Sądu Okręgowego
w W.
przeciwko W. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lutego 2015 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 sierpnia 2014 r.,
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1 800
(jeden tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
W zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego. W zażaleniu pozwany zarzucając naruszenie art. 45 ust. 1
i art. 78 Konstytucji RP wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Ponadto
wniósł na podstawie art. 380 k.p.c. o rozpoznanie przez Sąd Najwyższy
rozstrzygnięcia zawartego w postanowieniu Sądu Okręgowego w P. z dnia
6 sierpnia 3014 r. o odmowie zwolnienia pozwanego od opłaty od skargi kasacyjne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut naruszenia wskazanych w zażaleniu przepisów Konstytucji jest
niezasadny. Przepis art. 3942
§ 2 k.p.c. w zakresie w jakim wyklucza zaskarżenie
postanowienia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych, wydanego po raz
pierwszy przez sąd II instancji, został uznany za zgodny z Konstytucją (wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r., SK 19/08.
Postanowienie o odmowie zwolnienia pozwanego od opłaty od skargi
kasacyjnej z dnia 6 sierpnia 2014 r. uznać należy za w pełni zasadne. Zwolnienie
od konieczności ponoszenia opłat sadowych jest wyjątkiem. Powinno zostać
stosowane wobec osób, które biorąc pod uwagę przeciętny poziom uzyskiwanych
dochodów i posiadanego majątku nie mogą ponosić tych opłat bez uszczerbku dla
siebie i rodziny. W sytuacji, gdy uzyskiwane dochody oraz posiadany majątek
pozwalają na ponoszenie tych opłat, a tak jest w przypadku pozwanego, zwolnienie
nie powinno być orzekane. Wniosek taki jest tym bardziej uzasadniony jeżeli
zważyć, że pozwany korzystający z drogi wycieczek zagranicznych oraz
posiadający samochód dobrej marki, wnosząc o zwolnienie go z opłaty sądowej
chce przerzucić ryzyko związane z toczonym procesem na środki budżetowe, czyli
procesować się na koszt wszystkich pozostałych obywateli, w ogóle nie biorąc pod
uwagę, że jeżeli pewny jest swoich racji zawartych w kasacji, to aby nie uszczuplać
swojego stanu posiadania może wziąć kredyt, który spłaci w razie uzyskania
korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.
3
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Prezesa Sądu Okręgowego
w W.
przeciwko W. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lutego 2015 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 28 sierpnia 2014 r.,
oddala zażalenie i zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1 800
(jeden tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
W zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego. W zażaleniu pozwany zarzucając naruszenie art. 45 ust. 1
i art. 78 Konstytucji RP wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Ponadto
wniósł na podstawie art. 380 k.p.c. o rozpoznanie przez Sąd Najwyższy
rozstrzygnięcia zawartego w postanowieniu Sądu Okręgowego w P. z dnia
6 sierpnia 3014 r. o odmowie zwolnienia pozwanego od opłaty od skargi kasacyjne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut naruszenia wskazanych w zażaleniu przepisów Konstytucji jest
niezasadny. Przepis art. 3942
§ 2 k.p.c. w zakresie w jakim wyklucza zaskarżenie
postanowienia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych, wydanego po raz
pierwszy przez sąd II instancji, został uznany za zgodny z Konstytucją (wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r., SK 19/08.
Postanowienie o odmowie zwolnienia pozwanego od opłaty od skargi
kasacyjnej z dnia 6 sierpnia 2014 r. uznać należy za w pełni zasadne. Zwolnienie
od konieczności ponoszenia opłat sadowych jest wyjątkiem. Powinno zostać
stosowane wobec osób, które biorąc pod uwagę przeciętny poziom uzyskiwanych
dochodów i posiadanego majątku nie mogą ponosić tych opłat bez uszczerbku dla
siebie i rodziny. W sytuacji, gdy uzyskiwane dochody oraz posiadany majątek
pozwalają na ponoszenie tych opłat, a tak jest w przypadku pozwanego, zwolnienie
nie powinno być orzekane. Wniosek taki jest tym bardziej uzasadniony jeżeli
zważyć, że pozwany korzystający z drogi wycieczek zagranicznych oraz
posiadający samochód dobrej marki, wnosząc o zwolnienie go z opłaty sądowej
chce przerzucić ryzyko związane z toczonym procesem na środki budżetowe, czyli
procesować się na koszt wszystkich pozostałych obywateli, w ogóle nie biorąc pod
uwagę, że jeżeli pewny jest swoich racji zawartych w kasacji, to aby nie uszczuplać
swojego stanu posiadania może wziąć kredyt, który spłaci w razie uzyskania
korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.
3
Mając na względzie, że zarzuty podniesione w zażaleniu okazały się
nieuzasadnione Sąd Najwyższy, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.