V KO 7/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-02-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 7/15
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Andrzej Ryński
w sprawie J. D.
oskarżonego z art. 224 § 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 17 lutego 2015 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w Z.
w przedmiocie przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu swojego wystąpienia właściwy do rozpoznania sprawy sąd
wskazał, że pomimo upływu dwóch lat od wpłynięcia aktu oskarżenia nie udało się
rozpocząć przewodu sądowego z uwagi na fakt, iż oskarżony nie stawia się na
wyznaczone terminy rozpraw i przedstawia zaświadczenia lekarskie
usprawiedliwiające jego niestawiennictwo. Ponadto sąd ten wskazał, że oskarżony
złożył oświadczenie co do chęci uczestniczenia w rozprawie, co w połączeniu z
jego stanem zdrowia czyni celowym przekazanie sprawy do sądu bliskiego jego
miejsca zamieszkania, z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek jako co najmniej przedwczesny nie może zostać uwzględniony.
Skoro sąd właściwy do rozpoznania sprawy zdecydował się – zresztą zupełnie
zasadnie – na wywołanie opinii biegłego lekarza celem zweryfikowania stanu
zdrowia oskarżonego (k. 241), w sytuacji, gdy stan zdrowia oskarżonego był mu
przedstawiany od dłuższego czasu w treści zaświadczeń lekarskich wydanych w
trybie art. 117 § 2 k.p.k. przez tego samego lekarza (por. np. k. 203 i k. 233), to
powinien wykazać się konsekwencją i spowodować wykonanie tego postanowienia,
także uwzględniając konieczność doprowadzenia oskarżonego do biegłego, tak jak
pouczył o tym oskarżonego (k. 247). Skoro oskarżony jest w stanie dotrzeć do
lekarza sądowego w B., to zapewne jest także dotrzeć do biegłego w miejscu
swojego zamieszkania, tj. w T. (k. 265). Zważywszy na fakt, iż stan zdrowia
oskarżonego powinien być zweryfikowany przez biegłego lekarza konieczne staje
się przeprowadzenie takiego badania i wydania opinii. Obecnie można odnieść
nieodparte wrażenie, że oskarżony wykorzystuje swój stan zdrowia do
uniemożliwienia rozpoczęcia procesu, skoro sam stawia się w B., aby uzyskać
zaświadczenie lekarskie umożliwiające mu niestawiennictwo przed sądem (po raz
kolejny 29 grudnia 2014 r. – ostatnia karta akt, nienumerowana), ale nie stawia się
w T. (w miejscu swoje zamieszkania) biegłego. Co więcej, również jego
oświadczenie o chęci brania udziału w rozprawie, w układzie, gdy nie stawia się on
celem przeprowadzania badania przez biegłego, może wskazywać na chęć
opóźnienia procesu. Właściwy sąd powinien zatem:
- wyznaczyć termin badania przez biegłego;
- zawiadomić o tym oskarżonego, a w przypadku jego niestawiennictwa,
spowodować niezwłoczne doprowadzenie oskarżonego do biegłego, lub rozważyć
przeprowadzenie czynności badania w miejscu zamieszkania oskarżonego.
Dopiero wnioski opinii biegłego mogą stanowić podstawę stosownego
wystąpienia w trybie art. 37 k.p.k.
Z tych powodów należało orzec jak w postanowieniu.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
SSN Andrzej Ryński
w sprawie J. D.
oskarżonego z art. 224 § 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 17 lutego 2015 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w Z.
w przedmiocie przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu swojego wystąpienia właściwy do rozpoznania sprawy sąd
wskazał, że pomimo upływu dwóch lat od wpłynięcia aktu oskarżenia nie udało się
rozpocząć przewodu sądowego z uwagi na fakt, iż oskarżony nie stawia się na
wyznaczone terminy rozpraw i przedstawia zaświadczenia lekarskie
usprawiedliwiające jego niestawiennictwo. Ponadto sąd ten wskazał, że oskarżony
złożył oświadczenie co do chęci uczestniczenia w rozprawie, co w połączeniu z
jego stanem zdrowia czyni celowym przekazanie sprawy do sądu bliskiego jego
miejsca zamieszkania, z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek jako co najmniej przedwczesny nie może zostać uwzględniony.
Skoro sąd właściwy do rozpoznania sprawy zdecydował się – zresztą zupełnie
zasadnie – na wywołanie opinii biegłego lekarza celem zweryfikowania stanu
zdrowia oskarżonego (k. 241), w sytuacji, gdy stan zdrowia oskarżonego był mu
przedstawiany od dłuższego czasu w treści zaświadczeń lekarskich wydanych w
trybie art. 117 § 2 k.p.k. przez tego samego lekarza (por. np. k. 203 i k. 233), to
powinien wykazać się konsekwencją i spowodować wykonanie tego postanowienia,
także uwzględniając konieczność doprowadzenia oskarżonego do biegłego, tak jak
pouczył o tym oskarżonego (k. 247). Skoro oskarżony jest w stanie dotrzeć do
lekarza sądowego w B., to zapewne jest także dotrzeć do biegłego w miejscu
swojego zamieszkania, tj. w T. (k. 265). Zważywszy na fakt, iż stan zdrowia
oskarżonego powinien być zweryfikowany przez biegłego lekarza konieczne staje
się przeprowadzenie takiego badania i wydania opinii. Obecnie można odnieść
nieodparte wrażenie, że oskarżony wykorzystuje swój stan zdrowia do
uniemożliwienia rozpoczęcia procesu, skoro sam stawia się w B., aby uzyskać
zaświadczenie lekarskie umożliwiające mu niestawiennictwo przed sądem (po raz
kolejny 29 grudnia 2014 r. – ostatnia karta akt, nienumerowana), ale nie stawia się
w T. (w miejscu swoje zamieszkania) biegłego. Co więcej, również jego
oświadczenie o chęci brania udziału w rozprawie, w układzie, gdy nie stawia się on
celem przeprowadzania badania przez biegłego, może wskazywać na chęć
opóźnienia procesu. Właściwy sąd powinien zatem:
- wyznaczyć termin badania przez biegłego;
- zawiadomić o tym oskarżonego, a w przypadku jego niestawiennictwa,
spowodować niezwłoczne doprowadzenie oskarżonego do biegłego, lub rozważyć
przeprowadzenie czynności badania w miejscu zamieszkania oskarżonego.
Dopiero wnioski opinii biegłego mogą stanowić podstawę stosownego
wystąpienia w trybie art. 37 k.p.k.
Z tych powodów należało orzec jak w postanowieniu.
3