III KK 406/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-03-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 406/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Jerzy Grubba
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zdzisława Brodzisza
w sprawie A. P.
skazanego z art. 286 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 4 marca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 26 listopada 2013 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 28
lutego 2013 r.,
I. uchyla zaskarżony wyrok w pkt I oraz w części utrzymującej
w mocy orzeczenie zawarte w pkt 2 pierwszoinstancyjnego
wyroku i przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi Okręgowemu
w S. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E.N. - Kancelaria
Adwokacka w S. - kwotę 442,80 zł, w tym 23% VAT, tytułem
wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S., wyrokiem z 28 lutego 2013 r., skazał A. P. na karę 10
miesięcy pozbawienia wolności za oszustwo z art. 286 § 1 k.k. popełnione w dniu 4
kwietnia 2012 r. oraz – na podstawie art. 415 k.c. – zasądził od oskarżonego na
rzecz pokrzywdzonego „C.” kwotę 11 304 zł z ustawowymi odsetkami tytułem
odszkodowania. Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r.
osobistej apelacji oskarżonego, zmienił pierwszoinstancyjny wyrok tylko w ten
sposób, że podstawą zasądzenia odszkodowania ustanowił art. 415 § 1 k.p.k., a w
pozostałej części utrzymał go w mocy.
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu odwoławczego w zakresie
dotyczącym powództwa cywilnego złożył obrońca z urzędu. Zarzucając rażące i
mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa, to jest art. 7, 410 i 433
§ 1 k.p.k. przez pominięcie dowodu świadczącego o zmniejszeniu wysokości
szkody oraz art. 170 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 452 § 1 k.p.k. przez zrezygnowanie
z dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości, wniósł o uchylenie w
zaskarżonej części wyroku odwoławczego i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Prokurator Okręgowy w pisemnej odpowiedzi na kasację zażądał jej
uwzględnienia, co zyskało wsparcie obecnego na rozprawie kasacyjnej prokuratora
Prokuratury Generalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja okazała się zasadna.
Wolno przyjąć, że wskazana przez skarżącego obraza prawa, polegająca na
zignorowaniu na etapie postępowania apelacyjnego informacji o istotnej zmianie
wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem, była najpewniej skutkiem
zapomnienia. Trudno o inne wyjaśnienie, skoro to na żądanie Sądu ad quem
pokrzywdzony w piśmie z 8 października 2013 r. podał, że odzyskał od właściwej
jednostki Policji wyłudzone mienie, ale jego wartość ze względu na uszkodzenia
uległa obniżeniu do sumy 2 200 zł. Nie ulegało wątpliwości, że opisane zaniedbanie
Sądu drugiej instancji stanowiło rażące naruszenie przepisów proceduralnych
wymienionych w pierwszym zarzucie kasacyjnym i mogło mieć znaczący wpływ na
treść orzeczenia (art. 523 § 1 k.p.k.).
3
Z tych względów Sąd Najwyższy wydał w zaskarżonym zakresie
rozstrzygnięcie o charakterze kasatoryjnym (art. 537 § 2 k.p.k.).
W ramach wskazówek, o których mowa w art. 442 § 3 k.p.k. w zw. z art. 518
k.p.k., trzeba podkreślić niezbędność przeprowadzenia przez Sąd odwoławczy
uzupełniającego postępowania dowodowego w celu ustalenia rozmiaru szkody (art.
452 § 2 k.p.k.). Aktualnie wydaje się, że wystarczające będzie tu przesłuchanie na
rozprawie apelacyjnej T. H., natomiast sięganie w tym wypadku po dowód z opinii
biegłego, co postuluje obrona, byłoby – o ile nie wystąpią szczególne okoliczności –
zbyteczne, prowadzące do niepotrzebnego wzrostu kosztów procesu i do
nadmiernego przedłużenia postępowania.
O wysokości wynagrodzenia na rzecz obrońcy z urzędu za sporządzenie i
wniesienie kasacji orzeczono zgodnie z § 14 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Jerzy Grubba
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zdzisława Brodzisza
w sprawie A. P.
skazanego z art. 286 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 4 marca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 26 listopada 2013 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 28
lutego 2013 r.,
I. uchyla zaskarżony wyrok w pkt I oraz w części utrzymującej
w mocy orzeczenie zawarte w pkt 2 pierwszoinstancyjnego
wyroku i przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi Okręgowemu
w S. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E.N. - Kancelaria
Adwokacka w S. - kwotę 442,80 zł, w tym 23% VAT, tytułem
wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w S., wyrokiem z 28 lutego 2013 r., skazał A. P. na karę 10
miesięcy pozbawienia wolności za oszustwo z art. 286 § 1 k.k. popełnione w dniu 4
kwietnia 2012 r. oraz – na podstawie art. 415 k.c. – zasądził od oskarżonego na
rzecz pokrzywdzonego „C.” kwotę 11 304 zł z ustawowymi odsetkami tytułem
odszkodowania. Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r.
osobistej apelacji oskarżonego, zmienił pierwszoinstancyjny wyrok tylko w ten
sposób, że podstawą zasądzenia odszkodowania ustanowił art. 415 § 1 k.p.k., a w
pozostałej części utrzymał go w mocy.
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu odwoławczego w zakresie
dotyczącym powództwa cywilnego złożył obrońca z urzędu. Zarzucając rażące i
mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa, to jest art. 7, 410 i 433
§ 1 k.p.k. przez pominięcie dowodu świadczącego o zmniejszeniu wysokości
szkody oraz art. 170 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 452 § 1 k.p.k. przez zrezygnowanie
z dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości, wniósł o uchylenie w
zaskarżonej części wyroku odwoławczego i przekazanie sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Prokurator Okręgowy w pisemnej odpowiedzi na kasację zażądał jej
uwzględnienia, co zyskało wsparcie obecnego na rozprawie kasacyjnej prokuratora
Prokuratury Generalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja okazała się zasadna.
Wolno przyjąć, że wskazana przez skarżącego obraza prawa, polegająca na
zignorowaniu na etapie postępowania apelacyjnego informacji o istotnej zmianie
wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem, była najpewniej skutkiem
zapomnienia. Trudno o inne wyjaśnienie, skoro to na żądanie Sądu ad quem
pokrzywdzony w piśmie z 8 października 2013 r. podał, że odzyskał od właściwej
jednostki Policji wyłudzone mienie, ale jego wartość ze względu na uszkodzenia
uległa obniżeniu do sumy 2 200 zł. Nie ulegało wątpliwości, że opisane zaniedbanie
Sądu drugiej instancji stanowiło rażące naruszenie przepisów proceduralnych
wymienionych w pierwszym zarzucie kasacyjnym i mogło mieć znaczący wpływ na
treść orzeczenia (art. 523 § 1 k.p.k.).
3
Z tych względów Sąd Najwyższy wydał w zaskarżonym zakresie
rozstrzygnięcie o charakterze kasatoryjnym (art. 537 § 2 k.p.k.).
W ramach wskazówek, o których mowa w art. 442 § 3 k.p.k. w zw. z art. 518
k.p.k., trzeba podkreślić niezbędność przeprowadzenia przez Sąd odwoławczy
uzupełniającego postępowania dowodowego w celu ustalenia rozmiaru szkody (art.
452 § 2 k.p.k.). Aktualnie wydaje się, że wystarczające będzie tu przesłuchanie na
rozprawie apelacyjnej T. H., natomiast sięganie w tym wypadku po dowód z opinii
biegłego, co postuluje obrona, byłoby – o ile nie wystąpią szczególne okoliczności –
zbyteczne, prowadzące do niepotrzebnego wzrostu kosztów procesu i do
nadmiernego przedłużenia postępowania.
O wysokości wynagrodzenia na rzecz obrońcy z urzędu za sporządzenie i
wniesienie kasacji orzeczono zgodnie z § 14 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).