Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:SSR Monika Wolanin

Protokolant:Alicja Szpyrka

przy udziale Prokuratora: Joanny Skrzypczyńskiej

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 r.

na rozprawie sprawy

A. W. syna S. i J. z domu M.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 23 grudnia 2011 roku we W. w budynku przy ul. (...), mając w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego mł. asp. M. N. (1) w ten sposób, że kopnął go kolanem w brzuch, co miało na celu zmuszanie funkcjonariusza do zaniechania czynności służbowych

tj. o czyn z art. 224 § 2 kk i art. 222 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk i art. 31 § 2 kk

II. w tym samym miejscu i czasie co w pkt. I znieważył funkcjonariusza publicznego sierż. J. S. (1) podczas pełnienia przez nią obowiązków służbowych w ten sposób, że używał wobec niej słów powszechnie uznanych za obelżywe oraz słownie groził pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej obawę ich spełnienia

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk i art. 190 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk i art. 31 § 2 kk

******************

I.  uznaje oskarżonego A. W. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w punktach: I i II części wstępnej wyroku, przy czym dodatkowo ustala, iż czynów tych dopuścił się wobec funkcjonariuszy policji podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych i za to:

- za czyn I na podstawie art. 224 § 1 kk w zw. z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 31 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- za czyn II na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 31 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu orzeczone jednostkowe kary pozbawienia wolności, opisane w punkcie I części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk warunkowo zawiesza wobec oskarżonego wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby 4 (czterech) lat;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności – na wypadek zarządzenia jej wykonania – okres jego zatrzymania od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia 24 grudnia 2011 r.;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych, w tym z obowiązku uiszczenia opłaty.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 23 grudnia 2011 r oskarżony A. W. spożywał wraz z kolegami alkohol. Następnie wraz z matką swej partnerki - K. P. oraz bratankiem - M. W. udał się do mieszkania nr (...) , położonego przy ul (...) we W.. Już w drodze do domu oskarżony źle się poczuł , miał duszności i omdlenia . W mieszkaniu stan zdrowia i samopoczucie oskarżonego pogarszały się . Stał się agresywny , chciał zrobić sobie krzywdę , wyskoczyć przez okno , wybił szybę dłonią , którą mocno zranił , a następnie wpadł do wanny, w której zasłabł . Konkubina oskarżonego , jej matka – J. W. (1) oraz bratanek próbowali uspokoić A. W., który był pobudzony i agresywny . K. P. zdecydowała się wezwać Pogotowie (...), informując dyspozytora przyjmującego zgłoszenie, iż jej partner ma drgawki .

Przybyli na miejsce ratownicy medyczni zastali zdewastowane mieszkanie , powybijane szyby, zniszczone meble, a wannie leżącego , nie reagującego na polecenia oskarżonego, który miał zakrwawione ręce oraz widoczny uraz głowy . W pewnym momencie A. W. gwałtownie podniósł się, po czym wyszedł z wanny i zaczął krzyczeć do ratowników . Był wobec nich

agresywny , wymachiwał w ich kierunku rękami . W związku z powyższym zespół Pogotowia (...) nie udzielił mu pomocy medycznej i opuścił mieszkanie . Jednocześnie jeden z ratowników medycznych zadzwonił na policję , informując o zdarzeniu . W czasie gdy lekarz oraz ratownicy medyczni oczekiwali na klatce schodowej na przyjazd funkcjonariuszy policji , z mieszkania wybiegł oskarżony i zaczął biegnąc w kierunku członków zespołu Pogotowia , którzy w obawie o swe bezpieczeństwo zaczęli uciekać.

Dowód :

- zeznania świadka J. W. (2) k 173, 68

-

zeznania świadka K. B. k 173- 174, 71

-

zeznania świadka R. P. k 175, 74

-

zeznania świadka K. P. k 170 - 171, 24

-

zeznania świadka J. W. (1) k 168,- 169, 22

-

zeznania świadka M. W. k 171- 173, 26 ,

-

częściowe wyjaśnienia oskarżonego k. 147-149, 18-19, 35-36, 38, 40, 54-55

-

karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego k . 60-61,

W tym dniu funkcjonariusze policji : M. N. (2) oraz M. S. pełnili służbę patrolową na terenie dzielnicy objętej właściwością Komisariatu Policji W. - R.. Około godziny 17 .00 w.w policjanci od oficera dyżurnego K. we W. otrzymali polecenie udania się do mieszkania nr. 15 , położonego na ulicy (...). Wedle informacji dyżurnego w lokalu nr (...) miał znajdować się mężczyzna demolujący mieszkanie .

Nieumundurowani funkcjonariusze policji , po przybyciu na miejsce , w którym mieli przeprowadzić interwencję , na klatce schodowej budynku zauważyli zbiegających po schodach sanitariuszy Pogotowia (...) , którzy krzyczeli , iż biegnie za nimi agresywny mężczyzna , grożąc im jednocześnie pobiciem . Kiedy funkcjonariusze policji wchodzili po schodach na piętro ujrzeli stojącego na półpiętrze , pokrwawionego oskarżonego- A. W. , który wydawał z siebie okrzyki . Wówczas to policjanci okazali mu legitymacje służbowe i poinformowali , iż są funkcjonariuszami policji. Oskarżony na widok policjantów zeskoczył ze schodów w kierunku M. N. (3) i kolanem kopnął go w okolice brzucha .

Reakcją funkcjonariuszy policji na agresywne zachowanie oskarżonego było zastosowanie wobec A. W. chwytów obezwładniających, przewrócenie go na ziemię , przytrzymywanie i założenie mu na ręce kajdanek. Z uwagi na fakt , iż oskarżony był przez cały czas agresywny , interweniujący policjanci wezwali do pomocy dodatkowy patrol, w skład którego wchodziła między innymi funkcjonariusz policji J. S. (2) . W.w policjantka asystowała podczas transportu oskarżonego do Szpitala (...) przy ul (...) we W. . Podczas transportu jak i na Izbie Przyjęć , gdzie zaopatrywano oskarżonego i udzielano mu pomoc ambulatoryjnej, w związku z obrażeniami ciała jakie posiadał, A. W. groził J. S. (2) popełnieniem przestępstwa, które to groźby wzbudziły u niej obawę ich spełnienia . Twierdził, iż cyt; „ znajdzie ją i łeb jej upierdoli „ Ponadto w tym czasie wyzywał ją wulgarnymi słowami : cyt. „ suko policyjna , szmato „. Po opatrzeniu ran przez lekarza dyżurnego Pogotowia (...) został przewieziony do Izby Zatrzymań Komisariatu Policji W.- R. a następnie , z uwagi na stan nietrzeźwości, do Izby Wytrzeźwień .

Dowód:

-

zeznania świadka J. S. (2) k. 194, 8-9, 35-36

-

zeznania świadka M. P. k 181- 182, 39-40

-

zeznania świadka M. S. k. 182 -183, 11-12, 37-38,

-

zeznania świadka M. N. (3) k. 155-156, 5-6, 54-55

-

- zeznania świadka J. W. (2) k 173, 68

-

zeznania świadka K. B. k 173- 174, 71

-

zeznania świadka R. P. k 175, 74

-

częściowe zeznania świadka K. P. k 170 - 171, 24

-

częściowe zeznania świadka J. W. (1) k 168,- 169, 22

-

częściowe zeznania świadka M. W. k 171- 173, 26 ,

-

częściowe wyjaśnienia oskarżonego k. 147-149, 18-19, 35-36, 38, 40, 54-55

-

karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego k . 60-61,

-

karta informacyjna k. 56

-

dokumentacja fotograficzna k. 151

-

protokół zatrzymania k. 3

-

protokół doprowadzenia osoby w ceku wytrzeźwienia k. 4

Oskarżony A. W. nie cierpi na chorobę psychiczną w rozumieniu psychozy . Biegli lekarze psychiatrzy stwierdzili u niego głębokie zaburzenia osobowości uwarunkowane wieloprzyczynowo , związane między innymi ze zmianami organicznymi w ośrodkowym układzie nerwowym i w następstwie padaczki. Jest osobą , którą cechuje nadpobudliwość , zaleganie afektu, drażliwość emocjonalna , niski samokrytycyzm , skłonność do obwiniania otoczenia za swoje niepowodzenia , trudności przystosowawcze z auto i heteroagresją a także skłonność do nadużywania alkoholu . W czasie zdarzenia A. W. był pod działaniem alkoholu. W stanie upojenia wystąpiła u niego reakcja dysforyczna z narastającym afektem gniewu i rozdrażnienia , rozhamowania emocjonalnego i agresji do otoczenia , z zawężeniem i przymgleniem świadomości i niedowładem krytycyzmu . Upicie przebiegało na organicznie zmienionym podłożu ośrodkowego układu nerwowego . Biegli zgodnie zaopiniowali , iż w czasie popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów miał on ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem – po myśli art 31 par 2 kk .

Dowód:

⚫

opinia sądowo – psychiatryczna k. 77- 81

Oskarżony A. W. ma 31 lat . Nie posiada wyuczonego zawodu . Aktualnie zatrudniony jest w firmie (...) jako monter z wynagrodzeniem 10 zł/h . Jest stanu wolnego , żyje w nieformalnym związku z K. P. , ma jedno małoletnie dziecko , które pozostaje na jego utrzymaniu. W przeszłości był wielokrotnie karany przez Sąd . W miejscu zamieszkania oskarżony A. W. posiada dobrą opinię . Jego zachowanie i postawa zostały dobrze ocenione przez kuratorów , którzy sprawowali nad nim dozór .

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego k 147-

⚫

karta karna k. 28-29

⚫

odpisy wyroków k. 43- 53, 63-64

⚫

wywiad środowiskowy k . 121-123

⚫

zeznania świadka K. R. k. 194- 195

⚫

zeznania świadka R. A. k 195 – 196

⚫

akta dozoru V K. (...)

Oskarżony A. W. w toku postępowania przygotowawczego początkowo przyznał się w części do stawianych mu zarzutów . Podczas przesłuchania zaprzeczył by uderzył któregoś z interweniujących funkcjonariuszy policji. Przyznał , iż ubliżał im , wyzywał wulgarnymi słowami . Podał , iż nie wydaje mu się jednak , iż czynił to w stosunku do kobiety - funkcjonariusz policji . Przyznał także , iż w dniu zdarzenia spożywał alkohol, czuł się pijany , z powodu rezygnacji z pracy, za którą nie otrzymał wynagrodzenia był zdenerwowany i cyt; „ dostał białej gorączki „ . Wyjaśnił , iż nie pamięta dokładnie przebiegu zajścia . Podczas konfrontacji z pokrzywdzonymi funkcjonariuszami policji stwierdził , iż nie przypomina sobie by im groził , ubliżał i nierealnym wydaje mu się by uderzył policjanta M. N. (3).

W czasie rozprawy głównej A. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił , iż w dniu zdarzenia , po spożyciu alkoholu zaczęło mu się robić słabo , miał duszności . Chwiał się na nogach i upadł na drzwi od kuchni rozcinając sobie rękę . W pewnym momencie zemdlał i wpadł do wanny w przedpokoju . Podał , iż nie pamięta wizyty zespołu Pogotowia (...) . Kiedy ocknął się wyszedł na klatkę schodową i skierował się w stronę grupy stojących na niej osób. Nie wiedział , iż są w niej funkcjonariusze policji . Jeden z mężczyzn szarpnął go tak , że upadł twarzą na ziemię i stracił przytomność , a kiedy ją odzyskał jeden z mężczyzn go dusił . Wówczas to , jak utrzymywał oskarżony , chciał klepnąć dłonią w podłogę by dać sygnał , iż nie wytrzyma tego dłużej i w tym czasie drugi z mężczyzn nadepnął mu dłoń . Podał , iż był bity przez funkcjonariuszy policji , kopany w twarz . A. W. stanowczo zaprzeczył by kopnął policjanta w brzuch , twierdząc ,że nie miał możliwości dojścia do niego . Wyjaśnił , iż sądził , że mężczyzna w czerwonej kurtce, którym okazał się być policjant , to sanitariusz. Oskarżony stwierdził , iż nie złożył skargi na zachowanie podejmujących interwencję policjantów gdyż chciał za wszelką cenę jak najszybciej udać się do domu . Przyznał , iż w dacie zdarzenia korzystał z tzw. warunkowego przedterminowego zwolnienia, w ramach którego miał zakaz spożywania alkoholu oraz objęty był dozorem kuratora .

(wyjaśnienia oskarżonego k. 147-149, 18-19, 35-36, 38, 40, 54-55)

**************

Ustalając stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie Sąd oparł się przede wszystkim o treść zeznań przesłuchanych podczas rozprawy świadków tj. funkcjonariuszy policji podejmujących w dniu 23 grudnia 2011 r interwencję w mieszkaniu oskarżonego: M. N. (3) , M. S. , udzielających im pomocy w zatrzymaniu i przewiezieniu A. W. do P.I.Z. : M. P. i J. S. (2) oraz członków zespołu Pogotowia (...), który przybył do mieszkania przy ul (...) , wezwany przez konkubinę oskarżonego : J. W. (2) , K. B. oraz R. P. . Zeznania wskazanych wyżej osób są konsekwentne, logiczne , spójne wewnętrznie , wzajemnie się uzupełniają , tworząc przy tym pewną logiczną całość. Sąd nie znalazł żadnych racjonalnych podstaw by wypowiedzi wskazanych wyżej świadków zdyskredytować , uznać za niewiarygodne i nie przyjąć za podstawę rekonstrukcji wydarzeń jakie miały miejsce w dniu 23 grudnia 2011 roku .

Czyniąc ustalenia faktyczne Sąd częściowo jedynie uznał za wiarygodne zeznania osób najbliższych dla oskarżonego , a mianowicie jego konkubiny K. P. , jej matki J. W. (1) oraz bratanka oskarżonego – M. W. . W zakresie w jakim ich wypowiedzi pozostają w rażącej sprzeczności z konsekwentnymi zeznaniami funkcjonariuszy policji i członkami zespołu Pogotowia (...) Sąd odmówił im wiary , uznając , iż z uwagi na ich bliski związek emocjonalny z oskarżonym i zainteresowanie korzystnym dla niego rozstrzygnięciem sprawy , stanowią one próbę potwierdzenia linii obrony obranej przez A. W. , a tym samym próbę uwolnienia go od odpowiedzialności karnej za czyny jakich się dopuścił .

Sąd uznał za wiarygodną tę część wypowiedzi K. P. , jej matki oraz M. W. , w których potwierdzili , iż oskarżony w chwili zajścia znajdował się pod działaniem alkoholu , stał się agresywny, próbował zrobić sobie krzywdę i cyt : „ dziwnie się zachowywał „ Treść takich zeznań znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie , w tym w zeznaniach pozostałych świadków , którzy uczestniczyli w zajściu . W zakresie jednak w jakim w.w osoby stanowczo zaprzeczały by oskarżony, który według nich był już spokojny , użył przemocy w stosunku do funkcjonariusza policji , twierdząc , iż to policjanci bez żadnego powodu pobili go , kopali w twarz , Sąd uznał ich wypowiedzi za niewiarygodne , całkowicie sprzeczne z logicznymi i konsekwentnymi zeznaniami funkcjonariuszy policji oraz członków zespołu Pogotowia (...). Stąd ta części ich wypowiedzi nie stanowiła podstawy poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : K. R. oraz R. A. , którzy jako kuratorzy sprawowali nad oskarżonym dozór do września 2012 r . Z ich wypowiedzi wynika , iż A. W. w czasie warunkowego przedterminowego zwolnienia zachowywał się w sposób poprawny, nie spożywał alkoholu, podejmował pracę zarobkową , zaś zdarzenie z 23 grudnia 2011 r miało charakter incydentalny a zachowanie oskarżonego spowodowane było uprzednim spożyciem alkoholu , którego nie nadużywa . Ustosunkowując się do wyjaśnień oskarżonego , w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i zaprzeczył by użył w stosunku do funkcjonariusza policji M. N. (3) przemocy oraz by groził innej funkcjonariusz J. S. (2) popełnieniem przestępstwa i by wyzywał ją wulgarnymi słowami , Sąd podnosi , iż nie dał im wiary . Są one bowiem sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie , a to z zeznaniami funkcjonariuszy policji oraz lekarza i ratowników medycznych zespołu Pogotowia (...), których wypowiedzi uznano , z przyczyn wskazywanych wcześniej , za wiarygodne . W ocenie Sądu treść wyjaśnień oskarżonego stanowi wyłącznie wyraz obranej i lansowanej w toku procesu linii obrony zmierzającej do uwolnienia się od odpowiedzialności karnej za przypisane mu czyny .

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny sprawy , będący wynikiem zaprezentowanej wyżej oceny materiału dowodowego , Sąd uznał , iż oskarżony A. W. dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów .

Jego zachowanie opisane w punkcie I i II części wstępnej wyroku wyczerpało ustawowe znamiona czynów, kwalifikowanych w sposób wskazany w skardze publicznej .

Nie może budzić wątpliwości , iż w dniu 23 grudnia 2011 r oskarżony A. W. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza policji M. N. (1) w ten sposób , że kopnął go kolanem w okolice brzucha . Jednocześnie z okoliczności sprawy wynika w sposób jednoznaczny , iż wspomniany funkcjonariusz publiczny przeprowadzał czynność służbową – interwencję , związaną z agresywnym zachowaniem oskarżonego . Przemoc użyta wobec policjanta przez A. W. , miała zatem na celu zmuszenie go do zaniechania prawnej czynności służbowej . Tym samym zachowanie oskarżonego opisane w punkcie I części wstępnej wyroku wyczerpało ustawowe znamiona występku z art 224 par 2 kk i art 222 par 1 kk w zw. z art 11 par 2 kk . Dodatkowo kwalifikację prawną czynu oskarżonego uzupełnić należało o art 31 par 2 kk , bowiem jak wynika z treści opinii sądowo- psychiatrycznej, przypisanego A. W. czynu dopuścił się on w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności .

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdził także winę i sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku . W tym samym miejscu i czasie A. W. znieważył funkcjonariusz policji J. S. (2) a także groził jej popełnieniem przestępstwa , zaś groźby te wzbudziły u niej uzasadnioną obawę ich spełnienia. Nie może budzić wątpliwości fakt , iż oskarżony używał w stosunku do pokrzywdzonej, będącej funkcjonariuszem publicznym , słów obelżywych i wulgarnych . Opisane we wstępnej części uzasadnienia słowa jakie oskarżony kierował wobec J. S. (2) , znieważyły ją jako funkcjonariusza publicznego, który wykonywał czynności służbowe , a wyzwiska i obelgi pod jej adresem pozostawały w związku z wykonywanymi przez nią czynnościami. Okoliczności zdarzenia , sposób zachowania oskarżonego, zwłaszcza eskalacja jego agresji , wskazują , iż pokrzywdzona miała podstawy by obawiać się spełnienia gróźb wypowiedzianych wobec niej przez oskarżonego A. W. .

Tym samym zachowanie oskarżonego opisane w punkcie II części wstępnej wyroku wyczerpało ustawowe znamiona występku z art 226 par1 kk i art 190 par 1 kk w zw. z art 11 par 2 kk . Także i w tym zakresie kwalifikację prawną czynu oskarżonego uzupełnić należało o art 31 par 2 kk , z uwagi na treść opinii sądowo- psychiatrycznej , z której wynika , iż przypisanego A. W. czynu dopuścił się on w stanie ograniczonej w znacznym stopniu poczytalności .

Stąd w zakresie obu zarzucanych oskarżonemu czynów uznano jego winę i sprawstwo, wymierzając mu kary , opisane w punkcie I części dyspozytywnej wyroku .

Wymierzając oskarżonemu jednostkowe kary , Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k., bacząc by ich wymiar był współmierny do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego należało uznać za stosunkowo wysoki , a to z uwagi na znaczne naruszenie obowiązujących norm ustalających porządek prawny . Oskarżony był wyjątkowo agresywny i wulgarny w stosunku do funkcjonariuszy policji , dodatkowo znajdował się w stanie nietrzeźwości .

Przy wymiarze kary Sąd miał także na uwadze uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego oraz fakt , iż jak sam przyznał , czynów tych dopuścił się korzystając z tzw. warunkowego , przedterminowego zwolnienia z zakładu karnego .

Miarkując kary Sąd wziął także pod uwagę okoliczność , iż przypisanych oskarżonemu czynów dopuścił się w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności . Jego zdolność do rozpoznania znaczenia swych czynów i pokierowania swoim zachowaniem była znacznie ograniczona .

Okolicznością łagodzącą , wpływającą na wymiar kary , były pozytywne opinie kuratorów sprawujących nad oskarżonym dozór , którzy proces jego resocjalizacji i zachowanie w okresie próby ustanowionym w związku z warunkowym , przedterminowym zwolnieniem z zakładu karnego ocenili jako właściwe i poprawne .

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane wyżej okoliczności, Sąd uznał, że jednostkowe kary pozbawienia wolności , orzeczone wobec oskarżonego w wymiarze po 6 miesięcy będą adekwatne zarówno do stopnia jego winy jak i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów . Kara łączna w wysokości 8 miesięcy pozbawienia wolności w przekonaniu Sądu w sposób prawidłowy spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, oddziaływując wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego, w kierunku wykształcenia w nim krytycznej postawy do własnego czynu, jak i w zakresie prewencji ogólnej, działając odstraszająco na potencjalnych sprawców tego typu przestępstw.

Jednocześnie, z uwagi na właściwości i warunki osobiste oskarżonego , fakt , iż od czasu popełnienia przypisanych mu czynów przestrzegał porządku prawnego i nie popełnił przestępstwa , cieszy się dobrą opinią w miejscu zamieszkania oraz ustabilizował swą sytuację życiową , rodzinną , podjął pracę zarobkową , Sąd doszedł do przekonania, iż dla osiągnięcia celów stawianych karze łącznej wystarczającym jest jej orzeczenie z warunkowym zawieszeniem jej wykonania . Wskazany w części dyspozytywnej wyroku okres próby jest , w ocenie Sądu, wystarczający dla ewentualnej weryfikacji pozytywnej prognozy przyjętej wobec oskarżonego na przyszłość .

Analizując całokształt sytuacji majątkowej i rodzinnej oskarżonego , Sąd uznał, że uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych i opłaty będzie dla niego zbyt uciążliwe, dlatego też na podstawie przepisów powołanych w punkcie V części dyspozytywnej wyroku zwolniono A. W. z obowiązku ich uiszczenia .

Pozostałe rozstrzygnięcia oparte zostały o treść przepisów powołanych w część i dyspozytywnej wyroku .