I CZ 13/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 13/15
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa W. J.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej B. w I.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 marca 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 listopada 2014 r.,
oddala zażalenie; zasądza od powoda na rzecz pozwanej
Wspólnoty kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny jako Sąd drugiej instancji, po przyjęciu, że skarga kasacyjna
powoda jest niedopuszczalna z punktu widzenia art. 3982
§ 1 k.p.c.,
postanowieniem z dnia 21 listopada 2014 r. skargę tę odrzucił. Według Sądu,
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50 000 zł, bo zamyka się kwotą
33.349,21 zł (plus podatek VAT).
W zażaleniu powód domaga się uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód podważając zapatrywanie Sądu Apelacyjnego, zarzuca, że sprawa
ma charakter niemajątkowy, a co najmniej mieszany. Abstrahując od kwestii, czy na
gruncie kodeksu postępowania cywilnego sprawy mogą mieć charakter „mieszany”
i co w ogóle kryje się pod tym pojęciem, stwierdzić przede wszystkim należy, że
o majątkowym albo niemajątkowym charakterze spraw o uchylenie uchwał
wspólnoty mieszkaniowej decyduje przedmiot zaskarżonej uchwały, to jest, czy
dotyczy ona praw majątkowych, czy też niemajątkowych (uzasadnienie uchwały
składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2011 r., III CZP 126/10,
mającej moc zasady prawnej; OSNC 2011, n 11, poz. 117 i powołane w niej inne
orzeczenia). Podział praw na majątkowe i niemajątkowe na gruncie właściwego dla
ich wyróżnienia prawa materialnego oparty jest na rozróżnieniu majątkowej lub
niemajątkowej treści stosunków, których te prawa dotyczą albo na tym, czy prawa
podmiotowe są bezpośrednio uwarunkowane ekonomicznym interesem
uprawnionego podmiotu. Podział ten jest niezależny od charakteru samego
uprawnienia do zaskarżenia uchwały. Według tych kryteriów do praw majątkowych
zalicza się w szczególności prawa rzeczowe, ale także sprawy, w których
zasadnicze znaczenie ma pierwiastek (czynnik) ekonomiczny.
Odnośnie do spraw o uchylenie uchwał wspólnoty mieszkaniowej (art. 25
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r.
Nr 80, poz. 903 ze zm.), a w konsekwencji w kwestii dopuszczalności czy też
niedopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia linia orzecznicza Sądu Najwyższego w omawianym zakresie jest
jednoznaczna i jednolita (zob. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
27 lutego 2001 r., V CZ 4/01, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 124; z dnia 11 lutego
3
2003 r., V CZ 208/02, nie publ.; z dnia 16 listopada 2006 r., II CZ 78/06, nie publ.;
z dnia 15 lutego 2007 r. II CZ 124/06, "Izba Cywilna" 2008, nr 12, s. 49; z dnia
16 czerwca 2008 r., II CSK, nie publ.; z dnia 16 stycznia 2009 r., III CZ 43/08, nie
publ.; z dnia 9 września 2010 r., I CZ 44/10, nie publ.; z dnia 22 marca 2012 r.,
IV CZ 148/11, nie publ.; a także uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia
2004 r., III CZP 100/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 29 i z dnia 9 grudnia 2005 r.,
III CZP 111/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 183).
Przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną w rozpoznawanej sprawie jest
wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2014 r., oddalający apelację powoda
W. J. od wyroku Sądu Okręgowego K. z dnia 26 wrzenia 2013 r., którym oddalono
powództwo przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej „B.” w I. o uchylenie uchwały tej
Wspólnoty z dnia 26 czerwca 2012 r. o sfinansowaniu ze środków Wspólnoty
dwóch balkonów, przyległych do prywatnych mieszkań. Kwalifikacja charakteru
zaskarżonej uchwały jest oczywista i nie budzi najmniejszych wątpliwości, skoro
przedmiot zaskarżonej przez powoda uchwały pozostaje w bezpośrednim związku
z jego ekonomicznym interesem. Przesądza to o majątkowym charakterze sprawy.
W tej sytuacji jedną z przesłanek dopuszczalności wniesionej przez powoda
skargi kasacyjnej stanowi wartość przedmiotu zaskarżenia. Wprawdzie Sąd drugiej
instancji nie określił jej w sposób kategoryczny, lecz tylko przybliżony, jednakże
okoliczność ta nie ma istotnego znaczenia. Wartość przedmiotu zaskarżenia jest
bowiem ewidentnie niższa od kwoty 50.000 zł. Wynika ona wszak, co podkreślono
w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, z kosztorysu powykonawczego,
a zatem kosztorysu sporządzonego już po zakończeniu robót remontowych. Koszt
remontu spornych balkonów wyniósł 33.349, 21 zł (a nadto podatek VAT). Skoro
zaś z zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) najwyższa stawka
opodatkowania wynosi 23 %, to tym samym łączna kwota kosztów tych robót
zamyka się kwota około 41 020 zł (33.349, 21 zł plus 7670, 32 zł), a więc kształtuje
się poniżej 50. 000 zł.
Wobec takiego stanu rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.).
4
Podstawę rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego stanowił
art. 98 § 1 i 2 w zw. z art. 3941
§ 3, art. 39821
i 391 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa W. J.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej B. w I.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 marca 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 listopada 2014 r.,
oddala zażalenie; zasądza od powoda na rzecz pozwanej
Wspólnoty kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny jako Sąd drugiej instancji, po przyjęciu, że skarga kasacyjna
powoda jest niedopuszczalna z punktu widzenia art. 3982
§ 1 k.p.c.,
postanowieniem z dnia 21 listopada 2014 r. skargę tę odrzucił. Według Sądu,
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 50 000 zł, bo zamyka się kwotą
33.349,21 zł (plus podatek VAT).
W zażaleniu powód domaga się uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powód podważając zapatrywanie Sądu Apelacyjnego, zarzuca, że sprawa
ma charakter niemajątkowy, a co najmniej mieszany. Abstrahując od kwestii, czy na
gruncie kodeksu postępowania cywilnego sprawy mogą mieć charakter „mieszany”
i co w ogóle kryje się pod tym pojęciem, stwierdzić przede wszystkim należy, że
o majątkowym albo niemajątkowym charakterze spraw o uchylenie uchwał
wspólnoty mieszkaniowej decyduje przedmiot zaskarżonej uchwały, to jest, czy
dotyczy ona praw majątkowych, czy też niemajątkowych (uzasadnienie uchwały
składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2011 r., III CZP 126/10,
mającej moc zasady prawnej; OSNC 2011, n 11, poz. 117 i powołane w niej inne
orzeczenia). Podział praw na majątkowe i niemajątkowe na gruncie właściwego dla
ich wyróżnienia prawa materialnego oparty jest na rozróżnieniu majątkowej lub
niemajątkowej treści stosunków, których te prawa dotyczą albo na tym, czy prawa
podmiotowe są bezpośrednio uwarunkowane ekonomicznym interesem
uprawnionego podmiotu. Podział ten jest niezależny od charakteru samego
uprawnienia do zaskarżenia uchwały. Według tych kryteriów do praw majątkowych
zalicza się w szczególności prawa rzeczowe, ale także sprawy, w których
zasadnicze znaczenie ma pierwiastek (czynnik) ekonomiczny.
Odnośnie do spraw o uchylenie uchwał wspólnoty mieszkaniowej (art. 25
ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, jedn. tekst: Dz.U. z 2000 r.
Nr 80, poz. 903 ze zm.), a w konsekwencji w kwestii dopuszczalności czy też
niedopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia linia orzecznicza Sądu Najwyższego w omawianym zakresie jest
jednoznaczna i jednolita (zob. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
27 lutego 2001 r., V CZ 4/01, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 124; z dnia 11 lutego
3
2003 r., V CZ 208/02, nie publ.; z dnia 16 listopada 2006 r., II CZ 78/06, nie publ.;
z dnia 15 lutego 2007 r. II CZ 124/06, "Izba Cywilna" 2008, nr 12, s. 49; z dnia
16 czerwca 2008 r., II CSK, nie publ.; z dnia 16 stycznia 2009 r., III CZ 43/08, nie
publ.; z dnia 9 września 2010 r., I CZ 44/10, nie publ.; z dnia 22 marca 2012 r.,
IV CZ 148/11, nie publ.; a także uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia
2004 r., III CZP 100/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 29 i z dnia 9 grudnia 2005 r.,
III CZP 111/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 183).
Przedmiotem zaskarżenia skargą kasacyjną w rozpoznawanej sprawie jest
wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2014 r., oddalający apelację powoda
W. J. od wyroku Sądu Okręgowego K. z dnia 26 wrzenia 2013 r., którym oddalono
powództwo przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej „B.” w I. o uchylenie uchwały tej
Wspólnoty z dnia 26 czerwca 2012 r. o sfinansowaniu ze środków Wspólnoty
dwóch balkonów, przyległych do prywatnych mieszkań. Kwalifikacja charakteru
zaskarżonej uchwały jest oczywista i nie budzi najmniejszych wątpliwości, skoro
przedmiot zaskarżonej przez powoda uchwały pozostaje w bezpośrednim związku
z jego ekonomicznym interesem. Przesądza to o majątkowym charakterze sprawy.
W tej sytuacji jedną z przesłanek dopuszczalności wniesionej przez powoda
skargi kasacyjnej stanowi wartość przedmiotu zaskarżenia. Wprawdzie Sąd drugiej
instancji nie określił jej w sposób kategoryczny, lecz tylko przybliżony, jednakże
okoliczność ta nie ma istotnego znaczenia. Wartość przedmiotu zaskarżenia jest
bowiem ewidentnie niższa od kwoty 50.000 zł. Wynika ona wszak, co podkreślono
w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, z kosztorysu powykonawczego,
a zatem kosztorysu sporządzonego już po zakończeniu robót remontowych. Koszt
remontu spornych balkonów wyniósł 33.349, 21 zł (a nadto podatek VAT). Skoro
zaś z zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) najwyższa stawka
opodatkowania wynosi 23 %, to tym samym łączna kwota kosztów tych robót
zamyka się kwota około 41 020 zł (33.349, 21 zł plus 7670, 32 zł), a więc kształtuje
się poniżej 50. 000 zł.
Wobec takiego stanu rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39814
k.p.c.).
4
Podstawę rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego stanowił
art. 98 § 1 i 2 w zw. z art. 3941
§ 3, art. 39821
i 391 § 1 k.p.c.