V CSK 597/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 597/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu i Sądowi Okręgowemu we W.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt
złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 14 maja 2014
r., wskazał na występowanie przesłanki istotnego zagadnienia prawnego oraz
oczywistej zasadności skargi kasacyjnej. Jeżeli chodzi o pierwszą przesłankę,
skarżąca przedstawiła zagadnienie prawne, wskazując jednocześnie, że
rozpatrzył je już Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 maja 2010 r., II CSK 640/09,
OSNC-ZD 2011, Nr 1, poz. 4. Za istotne zagadnienie prawne w rozumieniu art.
3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. uznaje się natomiast zagadnienie nowe i dotychczas
niewyjaśnione (por. post. SN z dnia 2 grudnia 2014 r., II CSK 376/14, nie publ.).
Ponadto, zagadnienie takie musi mieć poważny, istotny i uniwersalny charakter,
wywołujący zasadnicze kontrowersje lub rozbieżne oceny prawne i nie zostało
dotychczas rozstrzygnięte przez Sąd Najwyższy, a jego rozstrzygnięcie jest
konieczne zarówno do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, jak i przyczyni się do
rozwoju judykatury (por. post. SN z dnia 20 marca 2014 r., IV CSK 577/14, nie
publ.). Skarżąca powyższych wymagań nie spełniła choćby w stopniu
dostatecznym.
Podobnie należy ocenić argumentację stojącą za oczywistą zasadnością
skargi kasacyjnej w zakresie naruszenia przepisów procesowych. Jeżeli skarżący
powołuje się na taką przesłankę, powinien przedstawić nie tylko to, na czym ta
oczywistość polega, ale również powołać argumenty, za występowaniem tej
3
oczywistości. Co więcej, sam zarzut naruszenia, nawet oczywistego, określonego
przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób oczywisty prowadzą do
uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający wzruszeniu (por. post. SN
z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post. SN z dnia 29 września
2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Skarżąca nie wykazała, że naruszenie, nawet
oczywiste, powołanych przez nią przepisów procesowych, uzasadnia uznanie
zaskarżonego orzeczenia za oczywiście błędne.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1
i 3, art. 99 i art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu i Sądowi Okręgowemu we W.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt
złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 14 maja 2014
r., wskazał na występowanie przesłanki istotnego zagadnienia prawnego oraz
oczywistej zasadności skargi kasacyjnej. Jeżeli chodzi o pierwszą przesłankę,
skarżąca przedstawiła zagadnienie prawne, wskazując jednocześnie, że
rozpatrzył je już Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 maja 2010 r., II CSK 640/09,
OSNC-ZD 2011, Nr 1, poz. 4. Za istotne zagadnienie prawne w rozumieniu art.
3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. uznaje się natomiast zagadnienie nowe i dotychczas
niewyjaśnione (por. post. SN z dnia 2 grudnia 2014 r., II CSK 376/14, nie publ.).
Ponadto, zagadnienie takie musi mieć poważny, istotny i uniwersalny charakter,
wywołujący zasadnicze kontrowersje lub rozbieżne oceny prawne i nie zostało
dotychczas rozstrzygnięte przez Sąd Najwyższy, a jego rozstrzygnięcie jest
konieczne zarówno do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, jak i przyczyni się do
rozwoju judykatury (por. post. SN z dnia 20 marca 2014 r., IV CSK 577/14, nie
publ.). Skarżąca powyższych wymagań nie spełniła choćby w stopniu
dostatecznym.
Podobnie należy ocenić argumentację stojącą za oczywistą zasadnością
skargi kasacyjnej w zakresie naruszenia przepisów procesowych. Jeżeli skarżący
powołuje się na taką przesłankę, powinien przedstawić nie tylko to, na czym ta
oczywistość polega, ale również powołać argumenty, za występowaniem tej
3
oczywistości. Co więcej, sam zarzut naruszenia, nawet oczywistego, określonego
przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób oczywisty prowadzą do
uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający wzruszeniu (por. post. SN
z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post. SN z dnia 29 września
2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Skarżąca nie wykazała, że naruszenie, nawet
oczywiste, powołanych przez nią przepisów procesowych, uzasadnia uznanie
zaskarżonego orzeczenia za oczywiście błędne.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1
i 3, art. 99 i art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.