Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 09 kwietnia 2013r.

Sąd Rejonowy Katowice-Wschód w Katowicach Wydział IV Karny w składzie

Przewodniczący: SSR Magdalena Rzaska

Protokolant Milena Stachowicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 09 kwietnia 2012r.

sprawy M. M. obw. z art. 124§1 kw

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 62§1 i§2 kpw w zw. z art. 5§1 pkt 2 kpw

postanawia

1.  umorzyć postępowanie przeciwko M. M. (M.) obwinionemu o wykroczenie z art. 124§1kw polegający na tym, że w dniu 17 grudnia 2012r. w K. na ul. (...) uczynił samochód marki P. nr rej. (...) użytkowany przez p. E. K. niezdatnym do użytku poprzez założenie blokady na koło tego pojazdu;

2.  na podstawie art. 118§2 kpw kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa

UZASADNIENIE

Komenda Miejska Policji w K. złożyła wniosek o ukaranie M. M. za czyn z art. 124§1 kw, zarzucając ww., iż w dniu 17 grudnia 2012r. w K. na ul. (...) uczynił samochód marki P. nr rej. (...) użytkowany przez p. E. K. niezdatnym do użytku poprzez założenie blokady na koło tego pojazdu.

Sąd zważył, co następuje:

Warunkiem do uznania, iż doszło do popełnienia czynu zabronionego ustawą jest wypełnienie wszystkich wskazanych przepisem znamion. Stąd też wykluczenie jakiegokolwiek ze znamion czynu zabronionego wyłącza możliwość uznania jego zaistnienia.

Przedmiotem ochrony wykroczenia z art. 124§1 kw jest własność i posiadanie rzeczy. Odpowiedzialności za ten czyn podlega m.in. ten kto czyni cudzą rzecz niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 250 zł. Wykroczenie to posiada swój odpowiednik w kodeksie karnym opisany w art. 288 kk. Granicę między tym wykroczeniem, a wskazanym występkiem wyznacza wielkość szkody wyrządzonej zachowaniem sprawcy.

Co jest znamienne dla obecnie rozpoznawanej sprawy dla bytu obu czynów (tak art. 124§1 k.w., jak i art. 288§1 k.k.) koniecznym jest wystąpienie szkody majątkowej. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że w odniesieniu do zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną do użytku cudzej rzeczy szkodę majątkową należy rozumieć jako sumę rzeczywistego uszczerbku w mieniu ( damnum emergens) i utraconych przyszłych korzyści ( lucrum cessans).

W zakresie uczynienia rzeczy niezdatną do użytku w literaturze znany jest pogląd, że nie jest ono relewantne prawnokarnie, jeżeli dla przywrócenia normalnej użyteczności rzeczy nie jest potrzebny nakład kosztów ani pracy (Makarewicz, Kodeks, s. 439; Dąbrowska-Kardas, Kardas (w:) Zoll III, s. 367-368). Częściowo odmienne stanowisko doktryny w tym zakresie wskazuje, iż jeżeli dla przywrócenia normalnej użyteczności rzeczy nie były potrzebne nakłady (rzutujące na możliwość poniesienia rzeczywistego uszczerbku w mieniu), jednakże właściciel lub posiadacz poniósł szkodę majątkową (np. w postaci utraconych spodziewanych korzyści), brak jest racji dla uznania czynu sprawcy za bezkarny (M.Kulik, Z prawnokarnej, s. 84 i n.; tenże, Przestępstwo, s. 83 i n.) Podobnie W.Kotowski ( Komentarz do Kodeksu Wykroczeń, art. 124 k.w.) ogranicza możliwość wystąpienia szkody w tym przypadku tylko do postaci lucrum cessans.

Niezależnie od przytoczonych wyżej stanowisk każdorazowy brak wystąpienia szkody majątkowej jednoznacznie wyklucza możliwość oceny takiego zdarzenia przez pryzmat karnoprawny (tak wykroczenia art. 124 k.w. jak i występku 288 k.k.).

W rozpoznawanej sprawie jakkolwiek w świetle zawartych w aktach sprawy informacji brak jest podstaw do zakwestionowania istnienia czynu tj. uczynienia przejściowo niezdatnym do użytku pojazdu marki P., to brak jest podstaw do uznania prawnokarnego charakteru ustalonego działania obwinionego na szkodę użytkownika tego pojazdu.

Jak wynika w sposób wyczerpujący z akt sprawy przedmiotowe zdarzenie polegało na zablokowaniu we wskazanej dacie oraz miejscu przez pracownika firmy P. (...)za pomocą blokady koła pojazdu użytkowanego przez E. K., czyniąc go przejściowo niezdatnym do użytku z wolą kierującej tym pojazdem. Co istotne w związku z ww. zdarzeniem nie powstała żadna szkoda.

Mając to na uwadze uznać należy, iż czyn M. M. nie wypełnia znamion zarzucanego wykroczenia i pozostaje prawnokarnie obojętny. Samo zdarzenie w ocenie Sądu winno być ewentualnie rozpatrywane na gruncie cywilnoprawnym.

Zgodnie z art. 5 § 1 pkt 2 kpw nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czyn nie zawiera znamion wykroczenia. Powyższe zgodnie z dyspozycją tego przepisu rodzi na obecnym etapie postępowania konieczność umorzenia postępowania.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z powołanym w pkt 2 sentencji przepisami.