Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SO Edyta Gajgał SO Waldemar Masłowski

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Dariusza Kończyka

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2015 roku

sprawy A. G. (1)

oskarżonej z art. 286 § 1 kk z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora i oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

z dnia 16 lutego 2015 r. sygn. akt II K 48/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonej A. G. (1) w ten sposób, że na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej A. G. (1) obowiązek naprawienia szkody na rzecz (...) Bank (...) S.A. z/s we W. w kwocie 9 294,49 złotych,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt Ka 189/15

UZASADNIENIE

A. G. (1) oskarżona była o to, że:

I.  w dniu 8 stycznia 2011 r. w K., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do zamiaru rzetelnego wywiązania się z umowy, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A, w ten sposób że: w sklepie (...) w K. przy ul. (...), zawarła umowę kredytu ratalnego nr (...) na zakup odtwarzacza (...) m-ki M. (...) o wartości 349 zł, prostownicy do włosów m-ki R. (...) o wartości 99 zł, żelazka M. (...) o wartości 99 zł, konsoli m-ki S. (...) L. (...)o wartości 1449 zł, pralki m-ki S. (...) o wartości 1.269 zł, ramki cyfrowej F. (...)o wartości 229 zł, na które został udzielony kredyt w wysokości łącznej 5025,62 zł, nie mając możliwości ani zamiaru wywiązania się z zaciągniętego kredytu czym działała na szkodę (...) Bank (...) S.A z/s we W.;

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k.

II.  w dniu 10 stycznia 2011 r. w K., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do zamiaru rzetelnego wywiązania się z umowy, doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) S.A, w ten sposób że w sklepie (...) w K. przy ul. (...) zawarła umowę kredytu ratalnego nr (...) na zakup zestawu czyszczącego H. o wartości 99 zł, polisy gwarancyjnej na 1 rok o wartości 256 zł, loko-suszarki m-ki Z. o wartości 79 zł, czyścika H. o wartości 44,05 zł, telewizora L. m-ki S. (...) o wartości 2564,05 zł, anteny CB z telefonem M. (...) o wartości 242,90 zł, na które towary udzielono kredyt w wysokości łącznej 4268,87 zł, nie mając możliwości ani zamiaru wywiązania się z zaciągniętego kredytu, czym działał na szkodę (...) Bank (...) S.A z/s we W.;

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze po rozpoznaniu sprawy wydał w dniu 16 lutego 2015 roku wyrok zaoczny (sygn. II K 48/15), mocą którego:

1.  A. G. (1) uznał za winną popełnienia czynów opisanych w punktach I i II części wstępnej wyroku, stanowiących występki z art. 286 § 1 k.k., przy czym przyjął, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k., i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wymierzył jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec A. G. (1) kary pozbawienia wolności zawiesił warunkowo na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt. 4 k.k. zobowiązał A. G. (1) do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej;

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił A. G. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie wymierzył jej opłaty.

Apelacje od całości wyroku Sądu I instancji wywiodła oskarżona A. G. (1) a z jej treści wynika, iż kwestionuje prawidłowość dokonanych i przyjętych za podstawę wyroku ustaleń faktycznych, oskarżona wniosła o „zaniechanie wobec niej kary”.

Apelacje od powyższego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze wywiódł prokurator- na niekorzyść oskarżonej- zarzucając obrazę przepisu prawa materialnego w postaci art. 46 § 1 kk, polegającą na nie orzeczeniu przez Sąd obowiązku naprawienia szkody, kiedy wobec prawidłowo złożonego wniosku przez pokrzywdzonego Sąd zobligowany był do orzeczenia środka karnego na podstawie art. 46 § 1 kk.

Stawiając powyższy zarzut na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk prokurator wniósł o uchylenie orzeczenia w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Niezasadną jest apelacja wywiedziona osobiście przez oskarżoną A. G. (1).

Treści wynikające z przeprowadzonych w przedmiotowej sprawie dowodów ocenione zostały w obiektywny sposób przez Sąd Orzekający w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i na tej podstawie sąd ten prawidłowo ustalił, iż to oskarżona A. G. (1) dokonała w dniu 8 i 10 stycznia 2011 roku zarzucanych jej oszustw.

Twierdzenia oskarżonej, iż nie popełniła tychże czynów, jako że w czasie gdy miały być popełnione przebywała u córki w Irlandii zostały zweryfikowane dowodami w postaci zeznań świadków D. W., A. G. (2), T. Z., opinii biegłego sądowego z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego D. T..

Żadne dowody nie potwierdziłyby A. G. (1) przebywała poza granicami kraju w czasie, gdy zawierane były umowy o udzielenie kredytu w związku z dokonanymi przez oskarżoną zakupami w dniach 8 i 10 stycznia 2011 roku, natomiast z zeznań T. Z.- sąsiada oskarżonej wynika, iż widział ją na początku zimy w 2011 roku. Świadek D. W., sprzedawca sklepu (...) w K. potwierdził, iż dokonując sprzedaży i zawierając umowę kredytową z kobietą o personaliach A. G. (1) porównał jej wygląd ze zdjęciem w okazanym dowodzie osobistym, zapamiętał, że kobieta ta była „wygadana i mówiła coś o wyjeździe do Irlandii do córki”. A. G. (2) zaprzeczył, by kiedykolwiek był w posiadaniu dowodu osobistego żony A. G. (1), z którą od 2010 roku jest w separacji, nie mieszkają razem, nic nie wie o jej losie. Sugestia oskarżonej, iż to mąż zabrał jej dowód osobisty i posłużył się nim popełniając przypisane jej przestępstwo jest nieprzekonująca. A. G. (1) nigdy też nie zgłaszała w Urzędzie Gminy w K. utraty dowodu osobistego, a biegły sądowym z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego w sporządzonej opinii kategorycznie stwierdził, że podpisy „G.” i „A. G. (1)” na dostarczonych mu do badań umowach kredytu są autentycznymi podpisami A. G. (1). Sąd I instancji nie znalazł podstaw, by zakwestionować tę opinię, Sąd Odwoławczy również nie znajduje do tego podstaw. Przeprowadzone w postępowaniu pierwszoinstancyjnym dowody świadczą w sposób niebudzący wątpliwości, iż A. G. (1) świadomie i celowo popełniła zarzucane jej przestępstwa. Słuszna jest przyjęta w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna przestępczego działania oskarżonej. Brak jest również podstaw, by ocenić, jako niewspółmiernie surową, wymierzoną oskarżonej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia karę, wykonanie której zostało warunkowo zawieszone na 3 letni okres próby, z orzeczonym obowiązkiem podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej.

Nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji osobiście sporządzonej przez oskarżoną Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku o zmianę tego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej, bądź „zaniechanie” wobec niej kary.

Zasadną jest apelacja prokuratora. Pokrzywdzony przestępczym działaniem oskarżonej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. składając zawiadomienie o popełnionych przez A. G. (1) przestępstwach, domagając się ukarania jej jednocześnie złożył wniosek w trybie art. 46 §kk o zobowiązanie jej do naprawienia w całości spowodowanej przezeń szkody (k. 24). Złożenie wniosku w tym trybie obligowało Sąd Orzekający do orzeczenia w wyroku skazującym oskarżoną obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody.

Sąd Rejonowy nie stosując normy, której stosowanie w realiach przedmiotowej sprawy byłoby obowiązkowe dopuścił się obrazy prawa materialnego- art. 46 § 1 kk.

Wada zaskarżonego wyroku musiała być usunięta przez Sąd Odwoławczy a zatem wyrok Sadu I instancji został zmieniony w ten sposób, że na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd Okręgowy orzekł wobec oskarżonej A. G. (1) obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody przez zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. we W. kwotę 9.294,49 złotych tj. sumę zaciągniętych przez oskarżoną i niespłacanych kredytów.

Nie znajdując podstaw do dalszej ingerencji w treści zaskarżonego wyroku, wyrok ten utrzymany został w pozostałej części w mocy.

Aktualnie trudna sytuacja materialna oskarżonej przesądziła o zwolnieniu jej od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i obciążenie nimi Skarb Państwa.