Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Karolina Birulo

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w dniu 09.04.2015r.

sprawy A. J. z d. B.

urodz. (...) w L.

córki P. i H. z d. S.

obwinionego o to ,że:

w dniu 29 lipca 2014r. w L. na ulicy (...) kierując pojazdem marki N. (...) nr rej. (...) nie zastosowała się do poziomego znaku P-21 oznaczającego powierzchnie wyłączoną z ruchu i zaparkowała pojazd w miejscu zabronionym

tj. o czyn z art. 92 § 1 kw

I.  obwinioną A. J. uznaje za winną popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego wykroczenie z art. 92 § 1 kw i za to na podstawie art. 92 § 1 kw wymierza jej karę 300 (trzystu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 118§1 kpw i art. 119 kpw zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 50 złotych i na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 Ustawy z dnia 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych wymierza opłatę w wysokości 30 złotych.

Sygn. akt II W 272/15

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 29 lipca 2014r. A. J. – właściciel apteki posadowionej w L. przy ul. (...), kierując pojazdem marki N. (...) o nr rej. (...) przybywając do miejsca pracy zaparkowała wymieniony pojazd nieopodal apteki w miejscu zabronionym, a mianowicie na powierzchni wyłączonej z ruchu nie stosując się tym samym do znaku poziomego P-21.

( dowód: wyjaśnienia obwinionej A. J. - k. 6-8, pismo R. Z. wraz z fotografiami -k. 1-2, zeznania świadka R. Z. – k. 3-4 )

R. Z. spostrzegając nieprawidłowo zaparkowany pojazd zawiadomił jednostkę Policji.

( dowód: pismo R. Z. wraz z fotografiami -k. 1-2, zeznania świadka R. Z. – k. 3-4 )

A. J. ma obecnie 56 lat. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiąga miesięczny dochód w wysokości 5000 zł brutto. Jest wdową, nie posiada żadnych osób na utrzymaniu. Nie była dotąd karana sądownie.

( dowód: wyjaśnienia obwinionej A. J.- k. 6-7 )

A. J. na etapie czynności wyjaśniających przyznała się do popełnienia zarzuconego jej wykroczenia. Argumentowała, że zaparkowała pojazd na powierzchni wyłączonej z ruchu wobec braku wolnego miejsca parkingowego i konieczności podania leku pacjentce. Wyraziła wolę dobrowolnego poddania się karze grzywny w kwocie 300 zł. Prawidłowo zawiadomiona o terminie posiedzenia w przedmiocie rozpoznania wniosku, nie stawiła się.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci wyjaśnień obwinionej, zeznań świadka R. Z. oraz pisma z załączonymi fotografiami adresowanego do jednostki Policji we W. dostarczył wystarczających i niezbitych podstaw do uznania A. J. winną popełnienia zarzuconego jej wykroczenia.

Sama obwiniona stwierdziła, że istotnie zaparkowała pojazd na powierzchni wyłączonej z ruchu, na co również wskazuje świadek oraz co obrazuje fotografia z daty 29 lipca 2014r. godz. 13.20. Zaparkowanie pojazdu na powierzchni wyłączonej oznaczającej powierzchnię drogi , na którą wjazd i zatrzymanie się są zabronione stanowi wykroczenie polegające na niestosowaniu się do poziomego znaku P-21. Znak ten wprowadzony został § 90 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Był prawidłowo naniesiony w miejscu zdarzenia i niestosowanie się do niego stanowi wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.

Argumentacja obwinionej na usprawiedliwienie swojego zachowania nie przekonuje, bowiem ze zdjęcia wynika niezbicie, że przy dochowaniu staranności obwiniona mogła w dogodnym, blisko usytuowanym od apteki miejscu prawidłowo zaparkować pojazd. Rzec wypada nadto, że ewentualny brak wolnych miejsc parkingowych nie może stanowić podstawy do łamania przepisów obowiązujących w ruchu drogowym, ale skłaniać kierowcę do poszukiwania dalszego miejsca, by pojazd zaparkować zgodnie z obowiązującymi zasadami. Trudno nadto przyjąć, aby w aptece świadczącej usługi w zakresie sprzedaży środków farmaceutycznych zaszła rzeczywiście konieczność podania leku pacjentce w okolicznościach zmuszających do złamania przepisów prawa.

Nie podzielając więc argumentacji przytoczonej przez A. J. na usprawiedliwienie swego zachowania, w dalszej części Sąd wyjaśnieniom dał wiarę. Za w pełni wiarygodne Sąd uznał, zasadniczo korespondujące z wyjaśnieniami obwinionej oraz niekwestionowaną dokumentacją fotograficzną, zeznania R. Z..

Reasumując A. J. swoim zachowaniem wyczerpała ustawowe znamiona wykroczenia z art. 92 § 1 k.w.

Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu o którym mowa w art. 47 § 6 k.w. nie jest znaczny. Obwiniona swoim zachowaniem nie stworzyła dużego zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Przy wymiarze kary nie można pominąć jednak, że obwiniona przy dochowaniu staranności i dobrej woli mogła zająć wolne miejsce parkingowe stosując się w ten sposób do zasad obowiązujących każdego kierowcę. Z drugiej strony jest to osoba dojrzała życiowa, uprzednio nie karana, która zdaje sobie sprawę z wagi naruszonych norm prawnych.

Wymierzając karę obwinionej w oparciu o dyrektywy z art. 33 § 1 i 2 k.w. oraz uwzględniając okoliczności leżące u podstaw wymiaru sankcji i nie znaczny stopień społecznej szkodliwości Sąd doszedł do przekonania, że wystarczająca dla wdrożenia do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości jest uzgodniona kara 300 zł grzywny, która przy tym odpowiada możliwościom zarobkowym obwinionej. Nie znalazł Sąd konieczności ingerencji w uzgodniony wniosek stron.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o regułę z art. 627 k.p.k. mającą po myśli art. 118 § 1 k.p.w. i art. 119 k.p.w. odpowiednie zastosowanie w sprawach o wykroczenia, które obejmują koszty zryczałtowane w kwocie 50 zł , a nadto ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych opłatę w wysokości 30 zł.