Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. w Kaliszu

odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 20 stycznia 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 20 stycznia 2015 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje Z. P.emeryturę od (...).

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz Z. P. kwotę 120zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia20.01.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił Z. P. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 1.01.1999r., gdyż nie przedstawił na tę okoliczność dokumentu odpowiadającego wymogom formalno-prawnym.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu Z. P. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, powołując się, że przez ponad 15 lat pracy w był w zakładzie (...) w K. maszynistą ciężkich maszyn budowlanych, operatorem równiarki i kierowcą samochodu ciężarowego dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Ponadto w trakcie tego zatrudnienia odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Z. p. urodził się w dniu (...)

Z zawodu jest mechanikiem kierowcą.

W dniu 09.07.1973r. uzyskał prawo jazdy kategorii C, w dniu 23.03.1975r. uprawnienia maszynisty ciężkich maszyn budowlanych i drogowych, w dniu 28.01.1978r. uprawnienia klasy III specjalność równiarki wielkość maszyn do 100KM, a w dniu 10.04.1981r. uprawnienia klasy II specjalność równiarki maszyny do 200KM.

(dowód- -odpisy uprawnień w aktach osobowych)

W okresie od 03.05.1974r. do 30.09.1991r. odwołujący się zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w K.. W czasie tego zatrudnienia odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie od 06.10.1974r. do 26.10.1976r. (k 4 akt kapitału początkowego).

W świadectwie pracy z dnia 27.09.1994r. jego stanowisko pracy określono maszynista.

W oparciu o akta osobowe z tego zakładu Sąd ustalił, że Z. P. został tam przyjęty do pracy na stanowisko kierowcy w placówce terenowej w K.. Do czasu służby wojskowej pracował jako kierowca samochodu ciężarowego -cysterny do przewozu asfaltu.

Następnie po powrocie z wojska od 13.11.1976r. przeniesiono go na stanowisko maszynisty zgarniarki, a po zdobyciu uprawnień dla maszynistów maszyn ciężkich budowlanych i drogowych wykonywał pracę na stanowisku maszynisty równiarki,(później nazwanym zamiennie stanowiskiem operatora lub maszynisty).

W oparciu o zeznania świadków T. H.i B. L.Sąd ustalił, że Przedsiębiorstwo (...) w K.zajmowało się wykonywaniem prac drogowych, a baza sprzętowo transportowa wykonywała usługi transportowe związane z tą działalnością. Głównie przewożono kruszywo, kamień, masę bitumiczną i inne materiały do budowy i remontów dróg.

Odwołujący się pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy początkowo jako kierowca samochodu ciężarowego (z cysterną) o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton, a po uzyskaniu odpowiednich uprawnień pracował już do końca zatrudnienia w (...) jako maszynista równiarki. Z urzędu wiadome jest Sądowi, że była to maszyna kołowa, o ciężarze kilkunastu ton wyposażona w lemiesz, wykorzystywana do równania nawierzchni dróg, zwłaszcza podczas ich budowy w celu równomiernego rozprowadzania kruszywa, ziemi.

W ramach swych obowiązków maszynisty (operatora) odwołujący się pomagał przy naprawach i konserwacji powierzonego mu sprzętu wykonując tę pracę mechanika w kanałach, były to jednak czynności uboczne dla jego normalnej pracy.

Powyższe wiarygodne zeznania świadków, spójne z danymi w aktach osobowych pozwalają na przyjęcie, że w obu okresach wskazanych w świadectwie pracy w szczególnych warunkach w Przedsiębiorstwie (...) odwołujący się wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony ujęte jest w dziale VIII pkt. 2, a stanowisko maszynisty ciężkich maszyn drogowych w dziale IV pkt.3 wykazu A stanowiącego załącznik przytoczonego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Oba w/w stanowiska uprawniają do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach. Taką pracę odwołujący się wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres ponad 15 lat.

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS

(t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999r.) osiągnęli

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych za pośrednictwem ZUS na dochodu budżetu państwa

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art.184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się – jako osoba urodzona po 31.12.1948r. powinien warunki stażowe tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykazać na dzień1.01.1999r.

Jak wynika z danych ZUS na dzień 1.01.1999r. udowodnił wymagany 25 letni składkowy i nieskładkowy. (łącznie 28 lat,3 miesiące i 2dni).

Wykazał też 15 lat pracy w szczególnych warunkach, bowiem oba w/w stanowiska pracy w przedsiębiorstwie (...) , a także sporadycznie wykonywana praca mechanika w kanałach uprawniają do uznania, że w okresach od 03.05.1974r. do 25.10.1974r. i od 13.11.1976r. do 30.09.1991r. odwołujący się wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę w szczególnych warunkach. Zaliczeniu podlegałby nadto okres zasadniczej służby wojskowej.

Z. P. wniosek o emeryturę złożył w dniu 08.12.2014r.

Wiek 60 lat ukończył w dniu (...) i z tym dniem spełnił ostatni z warunków do nabycia prawa do emerytury.

W tym stanie rzeczy Sąd przyznał odwołującemu się prawo do emerytury od (...).

Zaskarżona decyzja podlegała zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w pkt.2 wyroku na podstawie art. 108§ 1 kpc i 98 kpc. Zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.02.163.1348 ze zm.) stawka minimalna w sprawie z ubezpieczenia społecznego wynosi 60 zł, a biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika odwołującego się i charakter sprawy Sąd zasądził od ZUS zwrot kosztów w wysokości podwójnej stawki minimalnej.