Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Ewa Gulska

Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 roku w Lublinie

sprawy W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 21 sierpnia 2014 roku, znak: (...)

oddala odwołanie

VII U 2152/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 21 sierpnia 2014 roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w L., odmówił W. K. prawa do świadczenia emerytalnego, albowiem ubezpieczony nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych (k. 16 akt świadczenia przedemerytalnego).

W. K., odwołując się od powyższej decyzji, wniósł o jej zmianę poprzez ustalenie prawa do przedmiotowego świadczenia. Argumentował
w szczególności, że uzależnienie prawa do niego od pobierania wspomnianego zasiłku jest krzywdzące (k. 2 i v. akt sprawy).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W. K. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne w dniu
6 sierpnia 2014 roku (k. 1 a. ś. p.) i w tym dniu był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, jednak bez prawa do zasiłku, albowiem będąc zatrudnionym
w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania
w powiatowym urzędzie pracy (5 sierpnia 2014 roku) nie osiągał wynagrodzenia w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istniałby obowiązek odprowadzania składek na Fundusz Pracy (decyzja – k. 8 a. ś. p., wyjaśnienie powiatowego urzędu pracy – k. 56 i v. akt PUP – koperta, k. 22 a. s.). W. K. był bowiem zatrudniony od 6 stycznia 1994 roku do 31 maja 2014 roku, w ramach stosunku pracy i w wymiarze ½ etatu, za wynagrodzeniem, które w powyższym okresie, uwzględnianym przez PUP, wynosiło (...)
a następnie(...)złotych brutto (k. 36-37B akt osobowych – koperta, k. 19 a. s.).

Powyższy stan faktyczny miał charakter bezsporny, a przeciwne stanowiska strony dotyczyły jedynie jego oceny prawnej, a mianowicie możliwości przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego pomimo złożenia wniosku o to świadczenie w okresie legitymowania się statusem osoby bezrobotnej, jednak bez prawa do zasiłku.

Odwołanie jest bezzasadne.

Na gruncie art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 170 ze zm.), nabycie tego rodzaju świadczenia uwarunkowane jest łącznym spełnieniem przesłanek dwojakiego rodzaju.

Pierwsze z nich określa się jako tzw. przesłanki szczególne, w zasadzie grupy przesłanek, występujące w zależności od różnorodnych – najogólniej mówiąc losowych – sytuacji, w których mogą znaleźć się określone kategorie osób (ust. 1 powołanego artykułu).

Druga grupa przesłanek, przewidziana w ust. 3 powołanego artykułu,
to tzw. przesłanki ogólne i dotyczy ona wszystkich ubiegających się
o świadczenie przedemerytalne, niezależnie do którejkolwiek ze specyficznych sytuacji podpadających pod warunki pierwszego rodzaju. Są one spełnione, jeżeli ubezpieczony po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowany jako bezrobotny;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego
w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Organ rentowy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie kwestionował spełnienia przez wnioskodawcę przesłanek szczególnych, a mianowicie osiągnięcia co najmniej 40 lat okresów składkowych i nieskładkowych do dnia rozwiązania – z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia – stosunku pracy, trwającego co najmniej
6 miesięcy (ust. 1 pkt 5 powołanego artykułu).

Zbędne było jednak nawet odnoszenie się do tej okoliczności, skoro W. K. nie spełnił jednego z „ogólnych”, łącznie wymaganych warunków przyznania przedmiotowego świadczenia, tj. w okresie legitymowania się statusem bezrobotnego, przypadającym bezpośrednio przed złożeniem wniosku o świadczenie przedemerytalne, nie miał prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Istnienie tej okoliczności przesądza odmowę prawa do świadczenia, o czym zasadnie rozstrzygnął organ rentowy.

Przy badaniu prawidłowości skarżonej decyzji nie mógł zostać uwzględniony pogląd skarżącego o krzywdzącym charakterze rozwiązania legislacyjnego, które uzależnia nabycie prawa do przedmiotowego świadczenia od pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Co prawda świadczenie przedemerytalne nie jest stricte instytucją ubezpieczeń społecznych, a jedynie zaopatrzenia społecznego (jako finansowane z Funduszu Pracy, zasilanego niekoniecznie przez destynatariuszy przyszłych świadczeń), niemniej jednak do przepisów je kształtujących należy stosować te same zasady wykładni (które należy uznać za jednolicie obowiązujące w całym, łączącym obie gałęzie, systemie zabezpieczenia społecznego). Zasady te nakazują stosowanie wykładni ścisłej,
a więc co do zasady z pominięciem reguł funkcjonalnych, a tym bardziej aksjologicznych, które rozszerzałyby kazuistycznie i wyczerpująco określone przesłanki nabycia świadczeń (por. uzasadnienia wyroków Sądu Najwyższego:
z 13.06.2012 r., II UK 292/11, z 07.02.2012 r., I UK 276/11, czy też z 08.12.2005 r., I UK 104/05).

Podobnie należało odnieść się do wyrażonej przez odwołującego oceny,
iż niesprawiedliwe jest pozbawianie go prawa do przedmiotowego świadczenia pomimo ukończenia(...) lat i wypracowania dużego stażu emerytalnego, wynoszącego 40 lat. Tutaj jednak, jedynie na marginesie, można zauważyć, że po ukończeniu 65 roku życia ubezpieczony będzie mógł rozważyć wystąpienie
z wnioskiem o emeryturę częściową, przewidzianą w art. 26b ustawy z 17.12.
1998 r. o emeryturach i renach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (niezależnie od częściowego uznania tego przepisu za niekonstytucyjny wyrokiem TK
z 7 maja 2014 r., K 43/12), która – podobnie, jak świadczenie przedemerytalne (jakkolwiek z reguły niższa od niego) – może być pobierana do momentu uzyskania powszechnego wieku emerytalnego.

Mając powyższe na względzie, odwołanie należało oddalić, o czym,
na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono
w wyroku.