Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 10 lutego 2015r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

Przewodniczący SSO Barbara Przybyła

Protokolant Joanna Skrzypczak

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015r. w Gliwicach

na rozprawie

z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

przeciwko Szpitalowi Miejskiemu w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w R.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego Szpitala Miejskiego w (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.:

a)  kwotę 1764,11 (jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt cztery 11/100) złote z ustawowymi odsetkami od 28 kwietnia 2014r. do dnia zapłaty,

b)  ustawowe odsetki od kwoty 396,59 (trzysta dziewięćdziesiąt sześć 59/100) złotych od dnia 28 kwietnia 2014r. do 1 sierpnia 2014r.,

c)  ustawowe odsetki od kwoty 11 196,01 (jedenaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt sześć 01/100) złotych od dnia 28 kwietnia 2014r. do 18 sierpnia 2014r.,

2)  umarza postępowanie co do kwoty 11 592,60 (jedenaście tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt dwa 60/100) złote,

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.971,00 (pięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt jeden 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4)  zwraca powodowi z uiszczonej opłaty od pozwu kwotę 290,00 (dwieście dziewięćdziesiąt 00/100) złotych.

SSO Barbara Przybyła

Sygn. akt X GC 345/14

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. wniosła o zasądzenie od pozwanego Szpitala Miejskiego w (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwoty 100.871,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu tytułem zapłaty ceny za sprzedane i dostarczone pozwanemu produkty lecznicze i wyroby medyczne.

W dniu 8 maja 2014 r., przed doręczeniem odpisu pozwu pozwanej, powódka ograniczyła żądanie pozwu – zmodyfikowała roszczenie do kwoty 74.383,11 zł i zrzekła się roszczenia co do kwoty 26.488,31 zł, wobec wpłaty pozwanej w dniu 30 kwietnia 2014 r. (k.167).

Z kolei w dniu 26 maja 2014 r., przed doręczeniem odpisu pozwu pozwanej, powódka po raz kolejny ograniczyła żądanie pozwu – zmodyfikowała roszczenie do kwoty 52.865,45 zł i zrzekła się roszczenia co do kwoty 21.517,66 zł, wobec wpłaty pozwanej w dniu 16 maja 2014 r. (k. 173).

W nakazie zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd, po modyfikacji roszczenia i usunięciu braku formalnego pozwu – uiszczeniu brakującej części opłaty sądowej w kwocie 1.383 zł (k. 182), uwzględnił roszczenie powódki z uwzględnieniem dokonanych zmian pozwu i nakazał pozwanemu zapłatę kwoty 52.865,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

W sprzeciwie, co do części należności, tj. co do łącznej kwoty 13.356,71zł pozwany wniósł o oddalenie powództwa w tej części i o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz. W uzasadnieniu przyznał fakt zawarcia umów sprzedaży towarów. Zakwestionował prawidłowość wystawienia części faktur VAT wskazując, iż część wystawionych faktur VAT nie została opisana numerem umowy, nie dołączono również do nich zamówień stanowiących podstawę ich wystawienia.

Co do faktur VAT na łączną kwotę 4.162,42 zł pozwany podniósł, iż dotyczyły towarów nazwanych „końcówka do pola operacyjnego”, „przedłużacz od pompy infuzyjnej”, „strzykawka”, „przedłużacz”, które nie zostały uwzględnione w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego.

Zdaniem pozwanego powódka nie udowodniła w wystarczający sposób – za pomocą dokumentów podstawy faktycznej roszczenia, a dokumenty w postaci faktur uznała jedynie za dokumenty księgowe, nie potwierdzające elementów przedmiotowo istotnych zobowiązań, które mają odzwierciedlać.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego powódka po raz kolejny ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 1.764,11 zł i zrzekła się roszczenia
w części, tj. w zakresie kwoty 11.592,60 zł.

W uzasadnieniu powódka wskazała, iż mimo kwestionowania żądania powódki, wynikającego z części niezapłaconych faktur VAT, pozwany uiścił należności z nich wynikające.

Powódka zaznaczyła, iż pozwany odebrał towar i nie oferował jego zwrotu.

W reakcji na powyższe pismo powódki pozwany cofnął sprzeciw (k. 236-237).

Sąd ustalił, co następuje.

W dniach od 23 października 2012 r. do 1 lutego 2014 r. strony postępowania, zawierały umowy, w ramach których powódka zobowiązała się dostarczać pozwanemu leki, wyroby medyczne, preparaty płynów infuzyjnych oraz artykuły pomocnicze w okresach ściśle oznaczonych od 23 października 2012 r. do 22 lutego 2014 r. Dostawy towarów miały następować sukcesywnie,
na podstawie okresowych zamówień, do wskazanego pomieszczenia w Aptece (...) transportem powódki lub za pośrednictwem firmy przewozowej. Maksymalną wartość zamówienia określano w umowach na: 5.432,72 zł, 97.377,09 zł, 16.140,60 zł, 286.063,49 zł, 171.669,11 zł.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 106.601,11 zł. Pozwany odebrał wezwanie do zapłaty 18 kwietnia 2014 r. (dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru –
k. 152-162).

Następnie w dniu 30 kwietnia 2014 r. pozwany dokonał częściowej spłaty zaległości w kwocie 26.488,31 zł (dowód: potwierdzenie transakcji – k. 170 i 221).

Dalej w dniu 16 maja 2014 r. pozwany dokonał częściowej spłaty zaległości w kwocie 21.517,66 zł (dowód: potwierdzenie transakcji – k. 176 i 222).

Z kolei w dniu 15 lipca 2014 r. pozwany dokonał częściowej spłaty zaległości w kwocie 28.926,69 zł (dowód: potwierdzenie transakcji – k. 223).

Następnie w dniu 18 lipca 2014 r. powódka poinformowała pozwanego, iż wobec powyższej wpłaty nie będzie egzekwowała zapłaconej należności (dowód: pismo powódki – k. 226-227).

W dniu 1 sierpnia 2014 r. pozwany dokonał częściowej spłaty zaległości w kwocie 10.978,64 zł (dowód: potwierdzenie transakcji – k. 224).

Dalej w dniu 4 sierpnia 2014 r. powódka poinformowała pozwanego,
iż wobec kolejnej wskazanej powyżej wpłaty nie będzie egzekwowała zapłaconej należności (dowód: pismo powódki – k. 228-229).

W dniu 18 sierpnia 2014 r. pozwany dokonał częściowej spłaty zaległości w kwocie 25.055,69 zł (dowód: potwierdzenie transakcji – k. 225).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone i wskazane powyżej dokumenty, uznając zgromadzony w ten sposób materiał dowodowy
za wystarczający, a przeprowadzone postępowanie dowodowe za pozwalające na wyjaśnienie i rozstrzygnięcie sprawy i nie wymagające uzupełnienia.

Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować wiarygodność treści dokumentów, nie dopatrzył się też żadnych okoliczności, które pozwoliłyby
na podważenie ich wiarygodności i dlatego uwzględnił fakty z nich wynikające w całości.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Pozwany nie kwestionował faktu dostarczenia mu towarów zgodnie z umowami oraz swojego obowiązku wynikającego z zawartych umów w postaci zapłaty ceny sprzedaży.

Pozwany w sprzeciwie zaskarżył nakaz zapłaty, w części, tj. w zakresie obejmującym kwotę 13.357 zł.

Zarzuty pozwanego sprowadzały się do kwestionowania prawidłowości wystawionych faktur VAT (brak oznaczenia numeru umowy, niewłaściwe oznaczenie przedmiotów sprzedaży, ograniczenie rangi dowodowej faktur VAT do roli jedynie dokumentów księgowych).

Mimo kwestionowania istnienia swojego obowiązku zapłaty ceny sprzedaży, pozwany regulował należności wynikające z tych kwestionowanych faktur VAT w częściach.

Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd do wniosku, iż pozwany ostatecznie uznał roszczenie powódki. Dowodem powyższego okazało się także cofnięcie sprzeciwu przez pozwanego.

Mimo cofnięcia sprzeciwu koniecznym było jednak wydanie wyroku, albowiem wskutek wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty utracił moc. Zgodnie z art. 505§ 1 i 2 kpc w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę.(§1). Nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem(§2)

Sąd uwzględnił żądanie powoda zgodnie z pismem procesowym powódki z dnia 19 listopada 2014 r., którego okoliczności pozwany ostatecznie przyznał, tj. kwotę 1.764,11 zł tytułem nieuiszczonej należności głównej objętej nakazem oraz odsetki ustawowe od kwot wskazanych w piśmie procesowym, a uiszczonych przez pozwanego, tj. od kwoty 396,59 zł i 11.196,01 zł do dat, w których pozwany dokonał zapłaty tychże kwot, tj. odpowiednio 1 sierpnia 2014 r. i 18 sierpnia 2014 r.

Podstawę orzeczenia w tym zakresie stanowił przepis art. 481 § 1 i 2 k.c.

We wskazanym piśmie procesowym powódka ograniczyła żądanie pozwu co do kwoty 11.592,60 zł i zrzekła się roszczenia w tym zakresie, przy czym ograniczenie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem posiedzenia, na które rozprawa została skierowana. Stąd w tym zakresie na podstawie przepisu art. 355 § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu okazało się konsekwencją orzeczenia głównego. Oparto je na przepisie art. 98 k.p.c.

Pozwany przegrał proces. Pozwany dał powód do wystąpienia
z powództwem przeciwko niemu. Zapłata należności powódce nastąpiła dopiero po wniesieniu pozwu. Zatem pozwany zobowiązany jest zwrócić powódce
jej koszty.

Na koszty poniesione przez powódkę złożyły się:

- opłata sądowa od wniesionego pozwu po uwzględnieniu cofnięcia pozwu
w części = 2.354 zł (art. 13 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych),

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa = 17 zł (art. 1 ust. 2 Ustawy o opłacie skarbowej),

- wynagrodzenie adwokackie = 3.600 zł (§ 2 ust. 1 i 2 i § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Wobec cofnięcia pozwu w części, tj. co do kwoty 11.592,60 zł Sąd postanowił zwrócić powódce obliczoną od tej kwoty połowę opłaty sądowej
od pozwu w wysokości 290 zł, na podstawie przepisu art. 79 ust. 1 pkt 3 a ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSO Barbara Przybyła