Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 roku w S.

sprawy z wniosku M. W.

z udziałem B. M.

o wydanie pozwolenia na czynność przekraczającą zwykły zarząd

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawcę

od postanowienia Sądu Rejonowego w Łobzie

z dnia 20 lipca 2012 r., sygn. akt I Ns 315/11

p o s t a n a w i a:

oddalić apelację.

Sygn. akt II Ca 1117/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20 lipca 2012 roku, sygn. akt I Ns 315/11, Sąd Rejonowy w Łobzie oddalił wniosek M. W. o zezwolenie na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu polegającej na usunięciu pompy wodnej.

Powyższe postanowienie Sąd Rejonowy wydał na podstawie następujących ustaleń faktycznych:

Wnioskodawca M. W. zamieszkuje w Ł. przy ul. (...), w domu dwurodzinnym, piętrowym, w lokalu mieszkalnym nr (...), składającym się z 2 pokoi, kuchni, korytarza i spiżarni o powierzchni użytkowej 48,78 m ², usytuowanym na piętrze budynku. W tym samym budynku, w lokalu mieszkalnym nr (...), usytuowanym na parterze, mieszka również B. M., która obecnie jest właścicielką tegoż lokalu. Od wielu lat dochodzi pomiędzy tymi uczestnikami do konfliktów sąsiedzkich. Dotyczą one wzajemnych pretensji, co do sposobu korzystania ze wspólnej nieruchomości. W własnością poszczególnych lokali każde ze współwłaścicieli ma udział 50/100 wspólnych części budynku i w prawie współużytkowania wieczystego działki siedliskowych (...) o powierzchni 1.615 m ².

W dniu 21 października 1967 roku rodzice uczestniczki B. J. i J. P. oraz M. W., przy udziale pracowników Urzędu Miejskiego w Ł. zawarli porozumienie w sprawie ustalenia sposobu korzystania ze wspólnej nieruchomości, położonej w Ł. przy ul. (...). Współwłaściciele wówczas uzgodnili uzgodnili i postanowili dokonać podziału podwórka, z zastrzeżeniem swobodnego dojścia i korzystania ze studni.

W późniejszym czasie nieruchomość została podłączona do miejskiej sieci wodociągowej i zaprzestano korzystania z pompy. Wówczas wnioskodawca M. W. zagrodził, za zgodą państwa P. część podwórza z pompą, która to część nieruchomości jest wyłącznie przez niego użytkowana. Pompa od tego czasu nie używana i nie była konserwowana.

Obecnie pompa jest nieczynna i żadna ze stron z niej nie korzysta. W jej niedalekiej odległości znajdują się kręgi betonowe, na części nieruchomości użytkowanej wyłącznie przez wnioskodawcę, pozostawione tam przez M. W.. B. M. rozmawiała z dwiema kobietami, które wcześniej fotografowały pompę i wyraziły chęć jej zakupu.

W tak ustalonym stanie faktycznym, uznanym przez Sąd Rejonowy za niesporny, Sąd ten uznał, że podstawą wniosku jest regulacja art. 199 k.c. W niniejszej sprawie usunięcie pompy stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną, a w ocenie Sądu czynność ta nie posiada uzasadnienia gospodarczego i prowadziłaby do pokrzywdzenia współwłaścicielki pompy. Wnioskodawca nie wykazał, aby stan techniczny pompy stwarzał zagrożenie dla współwłaścicieli. Nadto wnioskodawca winien pompę konserwować i dbać, aby nie stwarzała zagrożenia dla zdrowia i życia osób przebywających w pobliżu.

Powyższe postanowienie zaskarżył apelacją wnioskodawca, domagając się zmiany rozstrzygnięcia poprzez udzielenie pozwolenia na usunięcie pompy wodnej zlokalizowanej na podwórzu. Zarzucił brak rozstrzygnięcia sprawy, co powoduje realne zagrożenie życia i zdrowia osób znajdujących się w pobliżu pompy oraz brak dostarczenia mu odpowiedzi na wniosek z dnia 1 lipca 2011 roku. Uzasadniając apelacją podniósł, że pompa nie jest używana od 40 lat i jej stan jest bardzo zły. Przez ten czas uległa zniszczeniu i dewastacji przez korozję i stała się niebezpieczna dla przebywających w pobliżu, w szczególności jego wnuków, które w okresie wiosenno – letnim lubią się bawić w pobliżu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy okazała się bezzasadna.

Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy, w zakresie koniecznym dla rozstrzygnięcia, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, poczynił ustalenia faktyczne oraz przedstawił przepisy prawa regulujące powyższy stan faktyczny. Ustalenia i wnioski Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy podziela, a ich powtórne przytaczanie jest zbędne.

Przede wszystkim chybiony jest zarzut naruszenia przepisów postępowania na skutek niedoręczenia wnioskodawcy odpisu odpowiedzi na wniosek złożonej przez uczestniczkę B. M., albowiem lektura akt sprawy pozwala na stwierdzenie, że takowa odpowiedź na wniosek nie została złożona. Uczestniczka zajęła stanowisko na rozprawie w formie ustnej i nie miała obowiązku zajmować stanowiska na piśmie.

Natomiast odnosząc się do meritum sprawy, wskazać należy, że stosownie do art. 199 k.c. do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie współwłaściciele nie porozumieli się co do ewentualnego usunięcia pompy, tym samym zaktualizowała się rola Sądu w niniejszej sprawie. Wydając zgodę na dokonanie czynności Sąd ma obowiązek rozważyć interesy wszystkich współwłaścicieli oraz cel zamierzonej czynności. W niniejszej sprawie interesy te są niewątpliwie sprzeczne, przy czym jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy uczestniczka nie korzysta z pompy, tak więc w istocie jej interes nie został naruszony. Nie wykazała również, aby podejmowała działania celem ponownego rozpoczęcia z niej korzystania. Uznać zatem należy, że stanowisko uczestniczki nie może być przeszkodą do wyrażenia zgody na dokonanie czynności, szczególnie w sytuacji gdy strony są ściśle skonfliktowane. Niemniej jednak dla wyrażenia zgody na dokonanie czynności konieczne jest również uwzględnienie celu czynności, tj. przede wszystkim wpływu czynności na stan nieruchomości. W niniejszej sprawie wnioskodawca nie wykazał swoich twierdzeń o stwarzaniu przez pompę zagrożenia dla życia i zdrowia osób znajdujących się w pobliżu. W zasadzie jedynym obiektywnym dowodem pozwalającym na ocenę tych twierdzeń są oględziny nieruchomości, które nie potwierdziły twierdzeń wnioskodawcy. Wskazać należy, że składowisko przedmiotów za pompą (widoczne na fotografiach k – 35 – 36) wydaje się stwarzać zagrożenie większe niż sama pompa, która jest nieznacznych rozmiarów. Nadto pomimo swych twierdzeń o rzekomym zagrożeniu wnioskodawca niczym nie zabezpieczył pompy, w szczególności nie ogrodził terenu wokół, nawet prowizorycznie. Wskazać również należy, że wnioskodawca jak należy domniemywać wiąże zagrożenie z samą konstrukcją pompy znajdującą się ponad poziomem gruntu. Natomiast usunięcie pompy wiąże się z usunięciem całości urządzenia, którego większa część znajduje się pod ziemią. Wskazać wreszcie należy, że usunięcie pompy w żaden sposób nie podniesienie wartości ani walorów nieruchomości, a tym samym wnioskodawca nie wykazał celowości usunięcia pompy.

Z tych względów apelację wnioskodawcy należało na podstawie art. 385 k.p.c. oddalić, o czym orzeczono w sentencji.