Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Kowalczyk- Makuła

Protokolant: sekr. sąd. Beata Krzyzińska

w obecności prokuratora Urszuli Gałązki - Szewczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lipca 2015 r. w Siedlcach

sprawy M. D., syna M. i B.

urodzonego (...) wS. (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Siedlcach:

1.z dnia 4 listopada 2009r. w sprawie II K 266/09 :

a.  za czyn z pkt I a/o z art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, popełniony w dniu 7 czerwca 2009r., na podstawie art. 178 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzono karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, na podstawie art. 47 § 3 kk orzeczono na rzecz Fundacji (...) w W. nawiązkę na cel społeczny w kwocie 1.500 (tysiąc pięćset) zł;

b.  za czyn z pkt II a/o z art. art. 178 a § 1 kk, popełniony w dniu 7 czerwca 2009r., na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzono karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) zł, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, na podstawie art. 85 kk i art. 90 § 2 kk orzeczone jednostkowe środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych połączono i orzeczono łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 22 lutego 2010r. w sprawie II Ka 32/10 jako podstawę prawną skazania M. D. za czyn z pkt. I przyjęto art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, a jako podstawę prawną wymiaru kary za ten czyn art. 177 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 178 § 1 kk , w pozostałej części wyrok utrzymano w mocy;

2. z dnia 20 maja 2014r. w sprawie II K 84/14 za czyn z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 16 stycznia 2014r., na podstawie art. 178 a § 4 kk wymierzono karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 7 (siedmiu) lat , na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 16 stycznia 2014 r.;

3.z dnia 18 września 2014r. w sprawie II K 47/14 za czyn z art. 159 kk popełniony w dniu 22 września 2013r., na podstawie art. 159 kk wymierzono karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na 3 (trzy) lata; na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzono karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając na podstawie art. 33 § 3 kk wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

orzeka:

I.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 6 czerwca 1997r.

( DzU. 1997.89.555 ze zm.) w zw. z art. 85 kk, art. 86 § 1 kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009.206.1589) oraz art. 89 § 1 a kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009.206.1589) łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia z dnia 20 maja 2014r. w sprawie II K 84/14 oraz z dnia 18 września 2014r. w sprawie II K 47/14 wymierza skazanemu M. D. karę łączną 11 ( jedenastu ) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 kpk w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 6 czerwca 1997r. ( DzU. 1997.89.555 ze zm.) na poczet orzeczonej w pkt I kary łącznej 11 ( jedenastu ) miesięcy pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie II K 84/14 od dnia 29 listopada 2014r. do dnia 16 lipca 2015r. oraz w dniu 16 stycznia 2014r. ;

III.  w pozostałej części wyroki połączone w pkt I podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar wymierzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach w sprawie II K 266/09;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej w Siedlcach adw. M. W. kwotę 177,12 (sto siedemdziesiąt siedem złotych 12/100), z czego podatek VAT stanowi kwotę 33,12 ( trzydzieści trzy złote 12/100) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę skazanego M. D. sprawowaną z urzędu przez tego adwokata;

VI.  zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 307/15

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2015r. do Sądu Rejonowego w Siedlcach wpłynął wniosek M. D. o wydanie wyroku łącznego i połączenie kar zapadłych w wydanych wobec niego wyrokach w sprawach Sądu Rejonowego w Siedlcach II Wydział Karny o sygnaturach akt II K 266/09 i II K 84/14.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono co następuje:

M. D. został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Siedlcach:

1. z dnia 4 listopada 2009r. w sprawie II K 266/09 :

a) za czyn z pkt I a/o z art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 §1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, popełniony w dniu 7 czerwca 2009r., na podstawie art. 178 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzono karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, na podstawie art. 47 § 3 kk orzeczono na rzecz Fundacji (...) w W. nawiązkę na cel społeczny w kwocie 1.500 (tysiąc pięćset) zł;

b) za czyn z pkt II a/o z art. art. 178 a § 1 kk, popełniony w dniu 7 czerwca 2009r., na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzono karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) zł, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, na podstawie art. 85 kk i art. 90 § 2 kk orzeczone jednostkowe środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych połączono i orzeczono łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 22 lutego 2010r. w sprawie II Ka 32/10 jako podstawę prawną skazania M. D. za czyn z pkt. I przyjęto art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, a jako podstawę prawną wymiaru kary za ten czyn art. 177 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i w zw. z art. 178 § 1 kk , w pozostałej części wyrok utrzymano w mocy;

2. z dnia 20 maja 2014r. w sprawie II K 84/14 za czyn z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 16 stycznia 2014r., na podstawie art. 178 a § 4 kk wymierzono karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 7 (siedmiu) lat , na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 16 stycznia 2014 r.;

3. z dnia 18 września 2014r. w sprawie II K 47/14 za czyn z art. 159 kk popełniony w dniu 22 września 2013r., na podstawie art. 159 kk wymierzono karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na 3 (trzy) lata ; na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzono karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając na podstawie art. 33 § 3 kk wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

Wobec skazanego nie zapadł dotychczas prawomocny wyrok łączny.

Aktualnie skazany przebywa w ZK w C. , gdzie odbywał karę 8 miesięcy pozbawienia orzeczoną w sprawie II K 84/14 SR w Siedlcach . Opinia Dyrektora ZK w C. o skazanym jest pozytywna.

Powyższych ustaleń dokonano na podstawie: akt spraw Sądu Rejonowego w Siedlcach II K 266/09, II K 84/14, II K 47/14, danych o karalności ( k. 5-7) , opinii o skazanym ( k.17-21) .

Sąd zważył co następuje:

Sąd zgodnie z art. 19 ust 1 , wchodzącej z dniem 1 lipca 2015r. , Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U 2015.396) , przy wydaniu wyroku łącznego stosował przepisy w brzmieniu dotychczasowym . Wszystkie bowiem wymienione wyżej kary , zapadłe wobec skazanego , zostały orzeczone przed dniem 1 lipca 2015r. W jego przypadku , nie było też podstaw do zastosowania ust 2 art. 19 Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw.

Dlatego sąd badał przesłanki wymierzenia kary łącznej przewidziane w art. 85 kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009.206.1589) oraz wziął pod uwagę art. 89 § 1 a kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009.206.1589) . Zgodnie z treścią powołanego wyżej art. 85 kk , jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy choćby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Wymierzona kara nie może ponadto być niższa od którejkolwiek z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa i nie może przekraczać sumy kar wymierzonych. Z kolei przepis art. 89 § 1a kk przewiduje, że w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania , sąd może w wyroku łącznym orzec karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Warunkiem zastosowania tego przepisu jest ustalenie, iż czyn popełniono po 8 czerwca 2010r., a więc po dacie wejścia w życie tego właśnie przepisu.

Skazany M. D. złożył wniosek o objęcie wyrokiem łącznym tylko dwóch skazań tj. w sprawie II K 266/09 i II K 84/14 , gdzie wymierzono mu kary pozbawienia wolności bez warunkowego ich zawieszenia . Obydwa te wyroki są prawomocne i podlegają wykonaniu. Karę ze sprawy II K 84/14 skazany praktycznie już odbył . Należy jednak zauważyć , iż zakres wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego nie był dla sądu wiążący . Dlatego sąd w myśl obowiązujących przepisów , wydając wyrok łączny w sprawie M. D. , wziął pod uwagę wszystkie orzeczenia zapadłe w jego sprawach karnych . Miano przy tym względzie stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w postanowieniu z dnia 8 marca 2011r. w sprawie II KK 312/10 (Biul. PK 2011/5/44 -45) z którego wynika iż „w sytuacji gdy postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego zainicjował sam skazany, to sposób w jaki we wniosku określił zakres wyroków jednostkowych, które powinny być objęte tym postępowaniem, nie może mieć przesądzającego znaczenia dla określenia zakresu przedmiotowego tego postępowania. Obowiązkiem sądu wynikającym, zarówno z (wspomnianej) procesowej normy z art. 570 k.p.k., jak i (owej) normy materialno - prawnej z art. 85 k.k. jest bowiem i tak przeprowadzenie postępowania w zakresie wszystkich skazań danej osoby będącej przedmiotem tego postępowania, celem ustalenia czy popełnione przez nią przestępstwa pozostają w realnym zbiegu i przez to kary za nie orzeczone podlegają łączeniu”.

W stosunku do skazanego zapadły trzy prawomocne wyroki skazujące i wszystkie te wyroki Sąd miał obowiązek objąć postępowaniem o wydanie wyroku łącznego, a nie tylko dwa, o których skazany wspomniał w swoim wniosku. Nie byłoby tym samym podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy o umorzenie postępowania nawet w przypadku cofnięcia wniosku . Ponadto rozstrzygnięcia w zakresie kary łącznej zawarte w wyroku łącznym nie muszą być korzystne dla skazanego, w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego w żadnym razie nie obowiązuje zasada niepogarszania sytuacji skazanego w wyroku łącznym i kształtowania rozstrzygnięcia w zakresie kary łącznej tylko i wyłącznie na korzyść skazanego. Tutejszy sąd w pełni zgadza się z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 16 listopada 2010r. w sprawie II AKa 144/10, że „orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest oznaczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar, gdyż wymiar kary łącznej zależy od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Inaczej należałoby zawsze stosować zasadę absorpcji, co przeczyłoby zasadom wymiaru kary łącznej”.

Analizując skazania dotyczące M. D. , sąd stwierdził , że połączeniu podlegały jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w stosunku do skazanego wyrokami Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia z dnia 20 maja 2014r. w sprawie II K 84/14 oraz z dnia 18 września 2014r. w sprawie II K 47/14 . Takie połączenie w pełni też zaaprobował Sąd Odwoławczy rozpatrując apelację wniesioną przez oskarżyciela publicznego.

W sprawie II K 84/14 wyrokiem z dnia 20 maja 2014r. , sąd wymierzył M. D. za czyn popełniony w dniu 16 stycznia 2014r. , wyczerpujący dyspozycję art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy. Była to kara bez warunkowego zawieszenia . Z kolei w sprawie II K 47/14 wyrokiem z dnia 18 września 2014r. M. D. został skazany za czyn z art. 159 kk w , popełniony w dniu 22 września 2013r. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 lata .

Tym samym w przedmiotowych sprawach zachodziły przesłanki do wydania wyroku łącznego i połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych w tych sprawach. W związku z powyższym sąd na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 6 czerwca 1997r. ( DzU. 1997.89.555 ze zm.) oraz art. 89 § 1a kk w brzmieniu ustalonym ustawą o zmianie ustawy Kodeks Karny z dnia 05 listopada 2009 r. (Dz. U. 2009.206.1589) połączył wymierzone skazanemu wyżej wymienionymi wyrokami jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 11 miesięcy pozbawienia wolności .

Sąd nie miał wątpliwości iż w przypadku M. D. w pełni uzasadnionym będzie połączenie w wyroku łącznym również kary pozbawienia wolności wymierzonej w sprawie II K 47/14 pomimo, że w chwili wyrokowania kara ta pozostawała nadal warunkowo zawieszona. Czyn z tej sprawy został popełniony w dniu 22 września 2013r. a więc po wejściu w życie przepisu art. 89 § 1a kk, tj. po dniu 8 czerwca 2010r. Proces i ukaranie w sprawie II K 266/09 , gdzie skazanemu wymierzono karę 3 lat pozbawienia wolności, nie były dla niego wystarczającym bodźcem do nie wchodzenia w konflikty z prawem skoro dopuścił się kolejnych przestępstw o których orzeczono w sprawach II K 84/14 oraz II K 47/14. W sprawie II K 266/09 dotyczącej poważnego przestępstwa w komunikacji , skazany przebywał w zakładzie karnym w okresie od 15 stycznia 2011r. do 02 listopada 2012r. Minął niewiele ponad rok , gdy skazany ponownie dopuścił się przestępstwa z art. 178 a § 4 kk . Okoliczność , iż skazany obecnie deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych czynów i ma pozytywną opinię z zakładu karnego w którym przebywa , nie było , w ocenie sądu , wystarczającą podstawą do uznania iż w jego przypadku można rozważać warunkowe zawieszenie wymierzonej kary łącznej. Sąd nie miał wątpliwości o konieczności połączenia kar pozbawiania wolności w sprawach II K 84/14 i II K 47/14 i wymierzeniu kary pozbawiania wolności bez warunkowego jej zawieszenia .

W orzecznictwie podkreśla się, iż wydając wyrok łączny sąd orzekający nie jest uprawniony do ponownego rozważenia tych samych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kary w poprzednio osądzonych sprawach, lecz powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej ( tak np. Sąd Najwyższy w wyroku z 28.05.1998 r. w sprawie IVKR 213/83, opubl. W OSNKW 1984/5-6/65, podobne stanowisko w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28.05.1998 r. w sprawie II AKa 95/98 opubl. w KZS 1998/6/13, wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28.11.1996 r w sprawie IIAKa 220/96, opubl. w Prok.i Pr.1997/5/15, wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15.05.1990 w sprawie IVKR80/90 opubl. w LEX nr 22064). Ponadto jak już wcześniej zaznaczono , sąd nie jest związany zakresem wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego. Sąd orzekając w przedmiocie wyroku łącznego jest zobowiązany wziąć pod uwagę wszystkie zapadłe wobec skazanego wyroki skazujące, a nie tylko w sprawach wymienionych przez niego we wniosku o wydanie wyroku łącznego. Ugruntowane orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych nie pozostawia w tej kwestii żadnych wątpliwości.

Czyny, za które M. D. został skazany prawomocnymi wyrokami objętymi wyrokiem łącznym w niniejszej sprawie , popełnił w odległości czasowej, którą nie sposób uznać za znaczną . Był to okres od 22 września 2013r. do 16 stycznia 2014r. Rozważając kwestię bliskości podmiotowo – przedmiotowej pomiędzy poszczególnymi czynami we wskazanych wyżej sprawach, należy stwierdzić, że czyny te były skierowane przeciwko różnym dobrom chronionym prawem. Jeżeli chodzi o wymiar kar pozbawienia wolności połączonych w punkcie I wyroku , to najsurowszą orzeczoną jednostkową karą pozbawienia wolności była kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, zaś suma kar jednostkowych wynosiłaby 1 rok i 3 miesiące pozbawiania wolności. Przechodząc do omówienia okoliczności zaistniałych po wydaniu poszczególnych wyroków , to jak wynika z przytoczonej wyżej opinii dyrektora ZK w C. , zachowanie skazanego podczas odbywania kary pozbawienia wolności jest oceniane pozytywnie . Analizując tę opinię , nie sposób jednak dopatrzeć się jakiś szczególnych zmian w postawie skazanego , który jest osobą bezkonfliktową i zachowuje się w sposób właściwy. W ocenie sądu , biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności zasadnym będzie zastosowanie w stosunku do skazanego M. D. zasady asperacji . Sąd nie znalazł powodów aby zastosować wobec skazanego zasady pełnej absorpcji czy kumulacji. Z uwagi na znaczną zbieżność czasową pomiędzy poszczególnymi czynami nie było podstaw do zastosowania wobec skazanego zasady kumulacji. Co omówiono wyżej , nie znaleziono podstaw aby warunkowo zawiesić skazanemu na okres próby wykonanie orzeczonej wyrokiem łącznym kary łącznej pozbawienia wolności. Kłóciłoby się to z celami kary.

Na poczet orzeczonej kary łącznej 11 miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia wolności , sąd na podstawie art. na podstawie art. 577 kpk w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 6 czerwca 1997r. ( DzU. 1997.89.555 ze zm.) zaliczył skazanemu okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie II K 84/14 od dnia 29 listopada 2014r. do dnia 16 lipca 2015r. oraz w dniu 16 stycznia 2014r. W pozostałej części wyroki połączone w pkt I podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 572 kpk postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego co do kar orzeczonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach w sprawie II K 266/09, sąd umorzył z powodu braku warunków do wydania takiego rozstrzygnięcia .

Biorąc pod uwagę sytuację materialną skazanego i fakt odbywania kary pozbawienia wolności , sąd zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Skazany w niniejszej sprawie korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, dlatego też sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Indywidualnej Kancelarii Adwokackiej adw. M. W. kwotę 177,12 zł z czego podatek VAT stanowi kwotę 33,12 zł tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą obronę skazanego M. D., sprawowaną z urzędu przez tego adwokata. Zasądzona kwota uwzględnia także termin rozprawy z dnia 20 lutego 2015r. ( k. 22).

Z tych wszystkich względów i na podstawie powołanych wyżej przepisów orzeczono, jak w sentencji wyroku.