Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 8.01,15.01, 26.03, 14.07.2015 sprawy, przeciwko R. J. s. A. i J. z domu S. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

W piśmie z dnia 30 kwietnia 2014r. będąc prokurentem firmy (...) Sp. Z o.o., która była właścicielem samochodu marki M. o nr rej. (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniach:

- 12 czerwca 2013r. ok. godz. 12.10

- 03 lipca 2013r. ok. godz. 14.00

- 06 września 2013r. ok. godz. 13.15

- 01 października 2013r. ok. godz. 13.20

oraz właścicielem pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 06 sierpnia 2013r. ok. godz. 17.40

Tj. za wykroczenie z art. 96 §3 K.W. w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym Dz. U. Nr 108 poz. 908 z późn: zm.

orzeka

I.  obwinionego R. J. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

II.  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 2805/14

UZASADNIENIE

R. J. został obwiniony o to, że w piśmie z dnia 30 kwietnia 2014r. będąc prokurentem firmy (...) Sp. Z o.o., która była właścicielem samochodu marki M. o nr rej. (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniach:

- 12 czerwca 2013r. ok. godz. 12.10

- 03 lipca 2013r. ok. godz. 14.00

- 06 września 2013r. ok. godz. 13.15

- 01 października 2013r. ok. godz. 13.20

oraz właścicielem pojazdu marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 06 sierpnia 2013r. ok. godz. 17.40, tj. za wykroczenie z art. 96 § 3 K.W. w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym Dz. U. Nr 108 poz. 908 z późn: zm.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 12 czerwca 2013r. ok. godz. 12.10, 3 lipca 2013r. ok. godz. 14.00, 6 września 2013r. ok. godz. 13.15 i 1 października 2013r. ok. godz. 13.20 strażnicy miejscy ujawnili wykroczenia drogowe popełnione przez kierującego samochodem marki M. o nr rej. (...). /k. 1, 12, 45, 57/

W dniu 6 sierpnia 2013 r. ok. godz. 17.40 strażnik miejski ujawnił wykroczenie drogowe popełnione przez kierującego samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...). /k. 29/

Na podstawie informacji uzyskanej od (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. ustalono, iż pojazd marki M. o nr rej. (...) jest własnością firmy (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W., natomiast był on użytkowany przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. /k. 5, 19, 51, 62/

Na podstawie informacji uzyskanej od M. A. ustalono, iż pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 2 stycznia 2012 r. został sprzedany firmie (...) Sp. z o.o. /k. 34/

Pismami datowanymi na dzień 24 lipca 2013 roku, 20 października 2013 r., 10 września 2013 r., 14 października 2013 r., 13 listopada 2013 r. Straż Miejska m. st. W. (...) Oddział (...) wezwała przedstawicieli firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., do udzielenia informacji dotyczących użytkowników pojazdów: marki M. o nr rej. (...) w dniach 12 czerwca 2013r. ok. godz. 12.10, 3 lipca 2013r. ok. godz. 14.00, 6 września 2013r. ok. godz. 13.15 i 1 października 2013r. ok. godz. 13.20 oraz marki F. o nr rej. (...) w dniu 6 sierpnia 2013 r. ok. godz. 17.40 /k. 6, 20, 36, 52, 63/

Straż Miejska m. st. W. (...) Oddział (...) pismami datowanymi na dzień 9 kwietnia 2014 r. wezwała R. J. – prokurenta firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., która użytkowała pojazd marki M. o nr rej. (...) we wskazanych dniach 12 czerwca 2013r. ok. godz. 12.10, 3 lipca 2013r. ok. godz. 14.00, 6 września 2013r. ok. godz. 13.15 i 1 października 2013r. ok. godz. 13.20 oraz była właścicielem pojazdu marki F. o nr rej. (...) we wskazanym dniu 6 sierpnia 2013 r. ok. godz. 17.40 o wskazanie w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma, imienia i nazwiska oraz adresu zameldowania/zamieszkania, nr PESEL kierowców w/w pojazdów. /k. 9, 26, 42, 54, 67/

W odpowiedzi na powyższe pisma, pismem datowanym na dzień 30 kwietnia 2014 r. R. J. skierował do Straży Miejskiej m. st. W. (...) Oddział (...) pismo, w którym nie wskazał osób, którym we wskazanych dniach powierzone zostały: pojazd marki M. o nr rej. (...) oraz pojazd marki F. o nr rej. (...) do kierowania lub używania. /k. 10, 27, 43, 55, 68/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego R. J. /k. 93-94, e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:00:57 do godz. 00:02:33/, a także dokumentów w postaci: notatek urzędowych /k. 1, 12, 29, 45, 57, 71/, dokumentacji fotograficznej /k. 2, 13, 30, 46, 59/, wezwań /k. 3, 6, 14, 16, 20, 31, 36, 47, 52, 60, 63/, zwrotnych potwierdzeń odbioru /k. 4, 7,15, 18, 21, 24, 33, 37, 41, 49, 53, 55, 61, 64, 66, 70/ oraz pism /k. 5, 9, 10,19, 23, 26, 27, 34, 39, 42, 43, 50, 51, 54, 56, 62, 65, 67, 68, 69/.

Obwiniony R. J. na rozprawie w dniu 8 stycznia 2015 r. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach podkreślił, iż w niniejszej sprawie został obwiniony jako prokurent spółki z art. 96 § 3 kw, zgodnie z którym odpowiedzialności wykroczeniowej podlega właściciel, posiadacz itd. kierującego pojazdem. Obwiniony wskazał, iż żadną z w/w osób nie był i nie jest. Podkreślił on nadto, iż w stosunku do niego skierowano wezwanie alternatywne, które jest w jego opinii niekonstytucyjne, dlatego też sprawy takie powinny być umorzone – nie jest on bowiem ani posiadaczem, ani użytkownikiem pojazdów. W jego opinii Straż Miejska nie dysponowała również legitymacją w tej sprawie. Wskazał on także, iż jego zdaniem (...) poszła na skróty. /k. 93-94 wyjaśnienia obwinionego R. J. /

Obwiniony R. J. na rozprawie w dniu 14 lipca 2015 r. wskazał, iż w spółce, w której jest pełnomocnikiem, a właściwie pełnomocnikiem zarządu spółki, nie ma wyznaczonej osoby do kontaktu ze Strażą Miejską. Obwiniony oświadczył nadto, iż Straż Miejska kierowała do niego powyższe pisma, z uwagi na to, iż jest on jedynym Polakiem, który wchodzi w skład organu spółki. Zdaniem obwinionego pisma były do niego błędnie kierowane. Przyznał on również, iż odpowiadał na powyższe pisma. Obwiniony przyznał nadto, iż wobec niego prowadzone były postępowania w sprawach V W 1603/15 i V W 5575/14, w których zostały wydane prawomocne wyroki uniewinniające. /e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:00:57 do godz. 00:02:33 wyjaśnienia obwinionego R. J. /

R. J. ma 30 lat. Z zawodu jest przedsiębiorcą, pracuje w spółce (...) Sp. z o.o., gdzie osiąga dochód w wysokości 1750 zł brutto. Jest kawalerem. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był również karany. /k. 93 wyjaśnienia obwinionego R. J. /

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego R. J. złożone w niniejszej sprawie zasługują na uwzględnienie, ponieważ są one zdaniem Sądu szczere, konsekwentne, logiczne i wiarygodne. W ocenie Sądu są one spójne i zgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, uznanymi przez Sąd za wiarygodne, a przy tym nie ma żadnych przesłanek do uznania ich za wynik ustalonej i przyjętej na użytek niniejszego postępowania linii obrony. Obwiniony od początku nie przyznawał się do zarzucanych mu czynów. Na rozprawie obwiniony wyjaśnił w sposób pełny i niebudzący wątpliwości, iż w spółce, w której jest prokurentem, nie ma wyznaczonej osoby do kontaktu ze Strażą Miejską oraz, że Straż Miejska kierowała do niego powyższe pisma, z uwagi na to, iż jest on jedynym Polakiem, który wchodzi w skład organu spółki. Przyznał on również, iż odpowiadał na skierowane do niego od Straży Miejskiej pisma.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zebranych w sprawie dowodach pozaosobowych w postaci: notatek urzędowych /k. 1, 12, 29, 45, 57, 71/, dokumentacji fotograficznej /k. 2, 13, 30, 46, 59/, wezwań /k. 3, 6, 14, 16, 20, 31, 36, 47, 52, 60, 63/, zwrotnych potwierdzeń odbioru /k. 4, 7,15, 18, 21, 24, 33, 37, 41, 49, 53, 55, 61, 64, 66, 70/ oraz pism /k. 5, 9, 10,19, 23, 26, 27, 34, 39, 42, 43, 50, 51, 54, 56, 62, 65, 67, 68, 69/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Przechodząc do oceny prawnej zachowania obwinionego należy stwierdzić, iż R. J. swoim zachowaniem nie wypełnił znamion wykroczeń określonych w art. 96 § 3 kw w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 96 § 3 kw, karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw ma na celu m.in. ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Przepis ten odnosi się wprost do obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.

W realiach sprawy bezspornym pozostaje, iż funkcjonariusze Straży Miejskiej w okresach wskazanych we wniosku o ukaranie ujawnili wykroczenia drogowe popełnione przez kierującego samochodem marki M. o nr rej. (...) oraz popełnione przez kierującego samochodem marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Świadczą o tym sporządzone przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej po przeprowadzonych interwencjach notatki urzędowe oraz dołączona do akt sprawy dokumentacja fotograficzna.

Nie ulega również wątpliwości, iż wyżej wymieniony pojazd marki F. o nr rej. (...) stanowił własność (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., natomiast pojazd marki M. o nr rej. (...) był użytkowany przez w/w spółkę. Bezsporne pozostaje również to, że obwiniony R. J. w okresach wskazanych we wniosku o ukaranie był prokurentem w/w spółki. Okoliczności tych żadna ze stron nie kwestionowała.

Prokura jest rodzajem pełnomocnictwa i charakteryzuje się tym, że może zostać udzielona jedynie przez przedsiębiorcę, który podlega obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców. Prokurent jest umocowany do podejmowania czynności sądowych oraz pozasądowych, które są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (z pewnymi ograniczeniami wynikającymi m.in. z treści art. 109 ³ czy 109 ⁵ Kodeksu Cywilnego).

W związku z powyższym czyny popełnione przez obwinionego nie zawierają znamion czynu zabronionego określonego w art. 96 § 3 kw w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym, gdyż obwiniony był jedynie prokurentem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i nie jest on ani właścicielem ani posiadaczem pojazdów wskazanych we wniosku o ukaranie, dlatego też nie był on zobowiązany do wskazania na żądanie Straży Miejskiej, komu powierzone zostały w/w pojazdy do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Zgodnie z art. 5 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czyn nie zawiera znamion wykroczenia. Z kolei zgodnie z art. 62 § 3 powołanej ustawy, w razie stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 5 § 1 pkt 1 i 2, po rozpoczęciu przewodu sądowego, Sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

W niniejszej sprawie, dopiero po zamknięciu przewodu sądowego, Sąd stwierdził, iż czyny obwinionego nie zawierają znamion wykroczenia z art. 96 § 3 kw w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 Prawo o ruchu drogowym. W związku z powyższym, Sąd uniewinnił R. J. od popełnienia zarzucanych mu czynów.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł w oparciu o art. 118 § 2 kpw, zgodnie z którym w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi je Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.